Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
SESJA
VII
Podsumowanie
DLA PRZEWODNIKA GRUPY
SESJA VII
Podsumowanie
Przewodniku:
1. Powiedz:
Zacznijmy dzisiejsze zajęcia od przypomnienia zadania domowego
ze str. 86.
Przeczytaj na głos pytanie 1 i 2. Następnie powiedz:
A teraz proszę, aby wszyscy
po kolei odpowiedzieli na te pytania.
2. Kiedy każdy się wypowie, zapytaj:
Jakie pomysły zawarte w książkach wydały
się wam interesujące lub pomocne?
3. Kiedy uczestnicy przedyskutują pomysły zaczerpnięte z lektury, powiedz:
Ponieważ to nasza ostatnia sesja, porozmawiamy o problemach, w których
rozwiązaniu może pomóc dyskusja w grupie i poznane metody porozumie
-
wania się. Zanim zaczniemy, przypomnijmy sobie podstawowe zasady ze
str. 1. Proszę, aby każdy je po cichu przeczytał.
4. Kiedy wszyscy przeczytają podstawowe zasady, powiedz:
Podczas sześciu
kolejnych sesji niektórzy z nas, aby przerobić materiał kursu, odsuwali na
bok problemy, o których chcieli dyskutować. Teraz mamy okazję, aby wy
-
korzystać możliwości grupy i wszystko, czego się dotąd nauczyliśmy. Poroz
-
mawiamy o tym, co nas jeszcze gnębi, gdy chodzi o dzieci. Kto chciałby
zacząć?
Jeśli dyskusja znajdzie się w impasie albo zacznie odbiegać od tematu, możesz
zaproponować, aby uczestnicy zerknęli na karty z „Szybkim przypomnieniem”
w celu znalezienia pomysłów.
5. Dyskusja powinna potrwać około dwóch godzin. Gdy do końca sesji pozostanie
20 minut, powiedz grupie:
Zostało nam dwadzieścia minut. Spójrzmy teraz
wspólnie na karty z „Szybkim przypomnieniem”, zaczynając od sesji I. Po-
wiedzmy sobie, które z metod były dla nas osobiście najbardziej pomocne.
6. Kiedy grupa przejrzy karty z „Szybkim przypomnieniem”, powiedz:
Na
zakoń
-
czenie tej sesji przeczytamy końcowe „Słowo od Autorek”.
Przeczytaj grupie na głos notę ze str. 89.
SESJA 7/
A
SESJA VII
89
Słowo od Autorek
Przyszło nam na myśl, że może Was zainteresować, co zrobiły inne grupy, kiedy
sesje dobiegły końca. Niektóre postanowiły kontynuować spotkania w nieformalnych
kołach dyskusyjnych. Inne stwierdziły, że siedem sesji im wystarczy i że konty-
nuowanie znajomości na zasadach koleżeńskich najlepiej zaspokoi ich potrzeby.
Kiedy w domu robiło się gorąco, chcieli mieć możliwość zatelefonowania przy-
najmniej do jednej osoby o podobnych zapatrywaniach, która wysłucha ich, nie
oceniając. Sporządzono listę nazwisk z numerami telefonów, którą otrzymali wszyscy
uczestnicy.
Niektórzy uczestnicy postanowili wziąć udział w kursie
Jak mówić, żeby dzieci nas
słuchały
przedstawionym na kasetach wideo, składającym się z sześciu sesji. Oglą-
dając zastosowanie metod w praktyce na różnych przykładach, pogłębiali swoją
wiedzę.
Jeszcze inni – rodzice więcej niż jednego dziecka – zaczęli korzystać z programu
Rodzeństwo
bez
rywalizacji
na kasetach audio.
Cokolwiek postanowicie, życzymy Wam powodzenia!