sciaga, Studja, Organizacja i Zarządzanie

Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ

Organizacja to:

1. Ogół zasobów zarządzania ludźmi i zasobami, koordynowanie czynności ogniw dla osiągnięcia danych celów.

2. Grupa o określonej budowie i zasadach działania ustalonych prawnie bądź spontanicznie na podstawie uznanych wzorów i tradycji, dążąca do danego celu.

Organizacja (słownik wyrazów obcych):

1. Grupa ludzi zjednoczonych wspólnym działaniem, programem działania, wspólnymi poglądami, zadaniami, a także instytucja społeczna, polityczna, itp.

2. Sposób zorganizowania czegoś, forma, system.

3. Organizowani, urządzanie czegoś.

Wg Kotarbińskiego („Traktat o dobrej robocie” 1976) organizacja to pewien rodzaj całości ze względu na stosunek do niej jej własnych elementów, a mianowicie taka całość, której wszystkie składniki współprzyczyniają się do powodzenia całości.

Jan Zieleniewski: organizacja to rzecz, której – gdy jest rozpatrywana pod względem stosunku jej własnych elementów do niej jako całości – przysługuje ta szczególna cecha, że wszystkie jej składniki (w zasadzie) przyczyniają się do powodzenia całości i która powstaje w rezultacie świadomego procesu organizowania.

Obecnie dla zdefiniowania istoty organizacji używa się określenia odwrotnego do powyższego wskazując, że organizacja to całość, która przyczynia się do powodzenia samych części.

Organizację można rozpatrywać w znaczeniu:

· Rzeczowym

· Atrybutowym

· Czynnościowym

W znaczeniu rzeczowym organizacja jest istniejącą już i działającą instytucją, sformalizowaną lub nieformalną.

W znaczeniu atrybutowym organizacja to cecha każdej sekwencji działań ludzkich, które spełniają następujące warunki:

1. jest celowa, tzn. skierowana na osiągnięcie konkretnego celu;

2. jest złożona z powiązanych ze sobą elementów, relacje między którymi nie są przypadkowe, a wyznaczone przez realizowany cel;

3. zarówno cel jak i struktura wewnętrzna daje się… ?

W sensie czynnościowym organizacja jest procesem tworzenia jakiejkolwiek całości organizacyjnej, polegającym na dobieraniu i łączeniu ze sobą poszczególnych jej części z punktu widzenia osiągnięcia prawidłowego celu.

Przedsiębiorstwo – wyodrębniona prawnie, organizacyjnie i ekonomicznie jednostka (organizacja) prowadząca działalność gospodarczą w celu osiągnięcia zysku.

Ekonomika – zajmuje się zjawiskami ekonomicznymi występującymi w jednostkach gospodarczych, korzysta w swych rozwiązaniach z metod ekonomii i wykrytych przez nią praw.

Zarządzanie – opiera się na legalnej, tj. opartej na przepisach prawnych, władzy nad ludźmi i rzeczami w ramach organizacji i jak łatwo zauważyć – jest rodzajem działalności kierowniczej.

W ujęciu tradycyjnym wyodrębnia się 5 funkcji (składowych) zarządzania. tj.:

1. planowanie

2. organizowanie

3. wprowadzanie polityki kadrowej

4. kierowanie ludźmi

5. kontrolowanie

Obecnie prowadzenie polityki kadrowej oraz kierowanie ludźmi ujmowane są łącznie jako funkcja przewodzenia.

Funkcje:

· planowanie

· organizowanie

· przewodzenie (motywowanie)

· kontrolowanie

ANALIZA MAKROOTOCZENIA I KONKURENCYJNEGO OTOCZENIA PRZEDSIĘBIORSTWA

OTOCZENIEM ORGANIZACJI:

jest wszystko to co znajduje się na zewnątrz niej i co:

1. wywiera na nią wpływ (obecnie)

2. może mieć na nią wpływ (w bliższej lub dalszej przyszłości)

oraz na co organizacja:

1. oddziałuje (obecnie)

2. może oddziaływać (w bliższej lub dalszej przyszłości)

Otoczenie organizacji:

o dalsze

1. otoczenie makroekonomiczne

2. otoczenie społeczno – kulturowe

3. otoczenie technologiczne

4. otoczenie prawne

5. otoczenie polityczne

6. otoczenie naturalne

o bliższe

1. organizacje rządowe

2. kulturalne grupy nacisku

3. związki i zrzeszenia zawodowe

4. właściciele

5. konkurenci

6. klienci

7. organizacje pozostające w sojuszach

8. instytucje finansowe

9. lokalne władze administracyjne

OTOCZENIE DALSZE – to wszystkie siły, czynnik, które oddziałują nie tylko na konkretną organizację lecz także na inne organizacje podobnego typu lub działające na tym samym terytorium.

OTOCZENIE BLIŻSZE – to siły, czynniki, których oddziaływanie na daną organizację ma charakter specyficzny, składa się z instytucji, grup, które wchodząc w bezpośrednie kontakty z organizacją tworzą niepowtarzalny splot uwarunkowań, decydujący o powodzeniu jej działań.

Segment Władza:

-instytucje państwowe, włąsciciel, centrala.

Segment Natura: globalne trendy rynkowe, przyroda, procesy demograficzne, przemiany kulturowe i swiadomosciowe.

Segment Gra: klienci, dostawcy, banki, firmy usługowe, doradcze, giełdy, firmy ubezpieczeniowe, pośrednicy, akcjonariusze.

Segment Walka: konkurenci i przeciwnicy.

Podział ten nie jest rozłączny. Elementy gry pojawiają się w segmencie „władza” i w segmencie „walka”. Gra zachowuje się jak władza (np. monopoliści)

Otoczenie wspierające organizację staje się coraz bardziej:

o rozległe (globalizuje się rynek, wymiana informacji, skutki lokalnych kataklizmów i konfliktów)

o zróżnicowane (nowe wyspecjalizowane organizacje, wąskie i specyficzne „nisze rynkowe”, grupy klientów o specyficznych, wyrafinowanych potrzebach)

o niestabilne (coraz krótszy „okres życia” produktów, coraz silniejsza konkurencja, „rewolucje” technologiczne, przełomy polityczne, aktywna i zmienna ingerencja państwa)

o kompleksowe (coraz większa zależność procesów i zjawisk)

W takim świecie organizacje muszą odkrywać:

1. swoje szanse i zagrożenia

2. silne i słabe strony

W ramach otoczenia ogólnego wyróżnia się:

1. sektor prawny, z którego pochodzą normy prawne regulujące funkcjonowanie organizacji

2. sektor środowiska fizycznego, obejmuje zarówno środowisko naturalne w którym organizacja działa, jak i urbanistykę, architekturę, system transportu.

3. sektor środowiska ekonomicznego to rynek w którym organizacja uczestniczy: wytwarzanych i nabywanych dóbr i usług, pracy i kapitału.

4. sektor środowiska technologicznego – z którego pochodzą wiedza i informacja na temat technologii stosowanej w wytwarzaniu produktu oferowanego przez organizację

5. sektor środowiska społecznego – obejmuje strukturę społeczną (zawodową, wiekową, dochodową, przestrzenną ,itp) oraz jej zmiany.

6. sektor środowiska politycznego – jest źródłem zmian legislacyjno – prawnych i zmian polityki rządu istotnych z punktu widzenia funkcjonowania i rozwoju organizacji.

7. sektor środowiska kulturowego – w którym „zanurzona” jest organizacja, jest źródłem obowiązujących w niej norm (w tym etycznych)i wartości oraz rytuałów i symboli.

Otoczenie: cele i zadania, ludzie, wyposazenie i technika, struktura formalna.

Cechy OTOCZENIA STAŁEGO:

· nie zmieniające się wyroby i usługi

· niewielu nowych konkurentów

· konsekwentne działanie władz państwowych

· dojrzałe stosunki ze związkami zawodowymi

· stabilne warunki polityczne i ekonomiczne

· przestrzeganie statycznych zasad organizacji

Cechy OTOCZENIA BURZLIWEGO:

· ciągłe zmiany wyrobów i usług

· zmieniająca się konkurencja

· niemożliwe do przewidzenia działania władz państwowych

· zasadnicze innowacje techniczne

· gwałtowne zmiany społeczne

· dość zdecentralizowana struktura

· elastyczna struktura

· poszukiwanie podejścia dynamicznego

· świadomość większego systemu

Cechy OTOCZENIA ZMIENNEGO:

· umiarkowane zmiany wyrobów lub usług

· stali wielcy konkurenci, przy pojawiających się nowych

· przewidywalne zmiany w postępowaniu władz państwowych

· stopniowe zmiany techniczne

· ewolucyjne tendencje zewnętrzne

· kombinacja zasad statycznych i podejścia dynamicznego

· sztab funkcjonalny i umiarkowana decentralizacja

· obserwacja otoczenia

Badano zależności między typem otoczenia rynkowego, a sposobem zarządzania przedsiębiorstwem. Stwierdzono, że organizacje funkcjonujące na bardziej stabilnym rynku są częściej zbudowane i zarządzane według modelu MECHANISTYCZNEGO. Zaś te, których otoczenie rynkowe ma bardziej burzliwy charakter, częściej stosowały ADAPTACYJNO – ORGANICZNY model zarządzania.

1)FAZA PRZEDSIĘBIORCZOŚCI, gdy podstawowym celem jest przekroczenie progu przetrwania poprzez szybki wzrost i pozyskiwanie nowych zasobów. Organizacja w tej fazie zorientowana jest na zewnątrz, na rynek, na klientów, na występujące w otoczeniu wolne zasoby, które można pozyskać, cechuje ją elastyczność działania, innowacyjność i kreatywność uczestników.

2)FAZA ZESPOŁOWOŚCI, gdy następuje stopniowa reorganizacja orientacji do wewnątrz a podstawowym celem jest doskonalenie umiejętności pracy w zespole i współdziałania uczestników. W tej fazie organizacja charakteryzuje się wysokim morale uczestników, którzy silnie utożsamiają się z nią i wspólnie realizują misję i cele strategiczne.

3)FAZA FORMALIZACJI, gdy zaczyna dominować orientacjwewnętrzna i podstawowym celem staje się stabilność i przewidywalność oraz sterowność i wydajność, pojawiają się wyspecjalizowane i sformalizowane struktury realizujące precyzyjnie określone zadania.

4)FAZA ODNOWY – gdy organizacja przełamuje inercję i rutynę nabytą w fazie formalizacji i ponownie otwiera się na zewnątrz, podstawowym celem staje się przyspieszenie rozwoju poprzez zwiększenie zakresu ekspansji i dywersyfikację działalności. Następuje decentralizacja oraz rozluźnienie i spłaszczenie struktur organizacyjnych.

ORGANIZACJE ROSNĄCE:

· sukces osobisty wynika z podjęcia ryzyka

· oczekiwania przerastają rezultaty

· małe rezerwy finansowe

· treść jest ważniejsza niż forma

· kierownictwo zadaje pytania „dlaczego” i „co”

· ludzie są zatrudnieni z powodu ich wkładu, pomimo ich osobowości

· dozwolone jest wszystko, co nie jest wyraźnie zabronione

· problemy są postrzegane jako szanse

· najważniejsze są działy marketingu i sprzedaży

· linia prowadzi grę

· możliwość działania przerasta władzę formalną