Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
Wykwity podstawowe są to zmiany skórne, na podstawie których ustalamy rozpoznanie.Rozróżniamy wiele ich odmian , opierając się na celach morfologicznych, jednakże istotne znaczenie ma również ewolucja poszczególnych zmian. Plama(macula). Jest to wykwit leżący na poziomie skóry, niewyczuwalny przy dotyku, różniący się od skóry otaczającej wyłącznie zabarwieniem. Plamy mogą być: barwnikowe, związane z odkładaniem się barwnika, np. znamiona, piegi (ephelides), przebarwienia w rumieniu trwałym lub tatuażu oraz odbarwienia (np. bielactwo- vitiligo), zapalne (rumień- erythema), związane z przekrwieniem wywołanym stanem zapalnym. naczyniowe, np. wynaczynienia (petechiae) trwałe rozszerzenia naczyń (teleangiektazje) lub nowotworzenie drobnych naczyń (naczyniaki płaskie) złogowe (np. ciemnoszare plamy w srebrzycy lub w zatruciu rtęcią). Bąbel pokrzywkowy (urtica)- jest to wykwit wyniosły ponad powierzchnię skóry,barwy porcelanowobiałej lub różowej, szybko powstający i szybko ustępujący bez pozostawiania śladu. Istotą jest obrzęk skóry właściwej. Grudka(papula)- jest to wykwit wyniosły ponad powierzchnię skóry, o rozmaitych wymiarach, dość wyraźnie odgraniczony, różniący się od skóry otaczającej spoistością i ustępujący bez pozostawiania śladu . Grudki mogą być przerosłe i osiągają niekiedy duże rozmiary, np. brodawki zwykłe (verrucae vulgares), jednakże ustępują również bez pozostawienia śladu. Grudki mogą być naskórkowe, związane głównie z przerostem naskórka (np. brodawki) najczęściej jednak są mieszane- skórno- naskórkowe, tj. zmiany dotyczą zarówno naskórka, jak i skóry właściwej (np.łuszczyca-psoriasis), liszaj płaski – lichen planus Guzek (nodulus) – jest to wykwit wyniosły ponad powierzchnię skóry, związany ze zmianami w skórze właściwej, często ulegający rozpadowi i ustępujący z pozostawieniem blizny. Przykłady mogą być guzki gruźlicze (tbc luposa) Guz (nodus, tumor) – większe wykwity guzkowe, zajmujące również tkankę podskórną, noszą nazwę guza. Guzy mogą być zapalne, np: rumień guzowaty- erythema nodosum, czyrak- furunculus nowotworowe i w tych przypadkach noszą nazwę guzów nowotworowych (tumor): łagodnych (np.włókniaki) lub złośliwych. Przykładami guzów złośliwych mogą być: guzowata postać ziarniaka grzybiastego (mycosis fungoides) oraz raki skóry. Pęcherzyk (vesicula) i pęcherz (bulla)- są to wykwity wyniosłe ponad powierzchnię skóry, wypełnione płynem i ustępujące bez pozostawienia śladu. Jeśli przekraczają 0,5 cm, noszą nazwę pęcherzy. Pęcherzyki mogą być wynikiem gromadzenia się płynu: w przestrzeniach międzykomórkowych naskórka (tzw. Stan gąbczasty, charakterystyczny dla wyprysku- status spongiosus), śródkomórkowego, w samych komórkach naskórka, co prowadzi do ich zwyrodnienia wodniczkowego (zwyrodnienie balonowate , charakterystyczne dla opryszczki- herpes simplex i półpaśca- zoster).Pęcherze mogą być: podrogowe, w których płyn gromadzi się tuż pod warstwą rogową: są one szczególnie nietrwałe; przykładem może być liszajec (impetigo) lub pęcherzyca liściasta (pemphigus foliaceus), śródnaskórkowe, np. akantolityczne w wyniku utrarty łączności między komórkami warstwy kolczystej naskórka , charakterystyczne dla pęcherzycy zwykłej (pemphigus vulgaris) podnaskórkowe, w których pokrywę pęcherza stanowi cały naskórek; przykładem może być pemfigoid (pemphigoid) dermolityczne, w których pęcherz powstaje poniżej błony podstawnej w skórze, np. w postaci dystroficznej pęcherzowego oddzielania się naskórka (epidermolysis bullosa dystrophica) i w części przypadków epidermolysis bullosa acquisita (EBA) Krosta (pustula)- wykwit typu pęcherzyka lub pęcherza zawierający od początku treść ropną, np. w łuszczycy krostkowej (psoriasis pustulosa), albo przekształcający się z pęcherzyków lub pęcherzy w wyniku wtórnego zakażenia bakteryjnego. Łuska (squama)- jest to złuszczająca się warstwa rogowa. Powstaje bądź jako zejście stanu zapalnego , bądź w następstwie nadmiernego rogowacenia, tj. hiperkeratozy (np. rybia łuska- ichthyosis) lub parakeratozy (tj. niepełnego, przyspieszonnego rogowacenia, charakterystycznego dla łuszczycy- psoriasis)Strup (crusta)- powstaje w wyniku zasychania na powierzchni skóry płynu wysiękowego albo ropnej treści pęcherzyków i pęcherzy, lub też na podłożu nadżerek albo owrzodzeń. Przykładem jest powstawanie strupa w wyniku wtórnej infekcji- zliszajcowacenia (impetiginisatio), podczas gdy liszajec (impetigo) powstaje od początku w wyniku zakażenia bakteryjnego.Nadżerka (erosio)- jest to ubytek naskórka powstający w wyniku jego zniszczenia (np. maceracja w fałdach skórnych lub po przerwaniu pokrywy pęcherzyków i pęcherzy),ustępujący bez pozostawienia blizny.Przeczos (excoriatio) jest to w istocie nadżerka, powstająca w skórze uprzednio niezmienionej, najczęściej pod wpływem drapania (np. świerzb- scabies, wszawica- pediculosis lub świerzbiączka - prurigo).Pęknięcie i rozpadlina (fissura et rhagas)-Są to linijne ubytki, dotyczące warstw głębszych skóry właściwej, w wyniku czego rozpadliny mogą pozostawiać blizny. Przykładem pęknięć są pobruzdowania w rogowcu dłoni i stóp lub w hiperkeratotycznym wyprysku dłoni i stóp (eczema tyloticum) Owrzodzenie (uclus)- jest to ubytek skóry właściwej, a więc głębszy od nadżerki, ustępujący z pozostawieniem blizny. Powstaje z guzków, guzów lub krost, niekiedy zaś bez poprzedzających zmian pod wpływem czynników chemicznych (np. kwasy), fizycznych (odmrożenia- congelatio i oparzenia- combustio), mechanicznych (odleżyny- decubitus) lub w wyniku zmian naczyniowych tętniczych (arteriosclerosis) lub żylnych (ulcus cruris). Ubytek pod wpływem czynników mechanicznych w tkance dotychczas zdrowej nosi nazwę rany. Blizna(cicatrix) - powstaje w następstwie uszkodzenia skóry właściwej i zastąpienia jej tkanką łączną włóknistą. Najczęściej jest zejściem owrzodzeń, może jednak tworzyć się także z guzków nie ulegających rozpadowi (np. sarkoidoza- sacroidosis i gruźlica toczniowa płaska- tbc luposa plana) Blizny mogą być przerostowe (np. pooparzeniowy keloid) lub zanikowe (np. przewlekły toczeń rumieniowaty- lupus erythematosus discoides, liszaj twardzinowy – lichen sclerosus).Istotne znaczenie dla rozpoznania ma znajomość ewolucji poszczególnych wykwitów, która może stwarzać nawet pozory polimorfizmu (np. w wyprysku występują z reguły pęcherzyki, nadżerki i strupy.) Istnieje jednak prawdziwy polimorfizm, np. w chorobie Duhringa obok charakterystycznych wykwitów pęcherzykowych występują rumienie, grudki, bąble pokrzywkowe itp. Niekiedy zmiany chorobowe w skórze nie dają się ściśle zaklasyfikować do poszczególnych typów wykwitów, np. w toczniu rumieniowatym przewlekłym (DLE- lupus erythematosus discoides) trudno jest zaliczyć nacieki zapalne do grudek, gdyż ustępują z pozostawieniem blizny, a nie ulegają rozpadowi, a więc trudno uznać je za guzki. Trudno jest również np. zaklasyfikować zmiany twardzinowe skóry (sclerodermia), które nie są przecież blizną, a których istotą jest przerost kolagenu w podścielisku łącznotkankowym skóry właściwej i tkanki podskórnej, podobnie jak w bliźnie. Nie daje się również zaliczyć do znanych wykwitów podstawowych lichenizacji (przerost naskórka ze wzmożonym poletkowaniem na powierzchni) stanowiącej charakterystyczny objaw świerzbiączki(prurigo) itp. Ból Naskórek wolne zakończenia nerwowe (sięgaja warstwy ziarnistej). DOTYK: naskórek, - łąkotki (krążki) Merkla (warstwa podstawna), Warstwa brodawkowa - kłębki nerwowe - ciałka dotykowe Meissnera, UCISK warstw brodawkowa skóry właściwej ciałka Golgiego Mazzoniego, tkanka podskórna-ciałka blaszkowate Vatera- Pacciniego. ZIMNO: warstwa brodawkowa –ciałka opuszkowe Kraussa, kolby Kraussego, CIEPŁO: warstwa podbrodawkowa – ciałka Ruffiniego. BÓL naskórek-wolne/ nagie zakończenia nerwowe aż do warstwy ziarnistej.