Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ

Rozróżniamy układy:

-otwarty    - zamknięty

 

Otoczenie układu termodynamicznego:

-           jest przestrzenią poza rozpatrywanym układem która może wywierać wpływ na ten układ przede wszystkim przez oddziaływanie energetyczne .

Parametr fizyczny:

-           jest wielkością charakterystyczną obserwowalną dotyczącą danego układu którego znajomość nie wymaga znajomości układu.

Parametr termodynamiczny:

-           jest parametrem fizycznym którego zmiana jest istotna w zjawisku termodynamicznym

a)          parametry ekstensywne – dotyczą całego układu

b)        parametry intensywne – nie zależą od ilości  substancji (np.: t , T , p , q, v )

 

 

Równowaga termodynamiczna- termodynamika klasyczna rozpatruje tylko zjawiska zachodzące w stanach równowagi . Stan rown. termodyn. To tak stan , który w układzie odizolowanym ustala się samoczynnie.

 

Przemiana QUASI- statyczna - jest to przemiana złożona z kolejno postepujących po sobie stanach równowagi.

 

Zerowa zasada termodynamiki – A=B , B = C , to A = C

Maszyna przepływowa

 



1)

Jednostki podstawowe

Energia wlściwa – [J/kg]

Energia – [J]

t – [0C]

T – [K]

p – [N/m2]

G – [m3/kg]

L – [J]

Strumień energii – [W]

Ciepło Q – [J]

Ciepło jednostkowe q=Q/m [J/kg]

Średnie kilo molowe ciepło właściwe – [J/kmol deg]

Entropia – [J] [kJ/kg ]

Praca bezwzględna – [N/J]

 

2) I zasada termodynamiki . Równ bilansu en.

I zasada termodynamiki – E1 = DEn + E2  energia dostarczona do układu równa się sumie en wyprowadzonej z układu i en zgromadzonej w układzie.

 

Ważniejsze przypadki bilansu energetycznego

1. silnik cieplny zamienia ciepło na pracę mechaniczną

DEU – przyrost eneggii wewnętrznej

dQ – ciepło dostarczone do układu

dL – praca wyprowadzona z układu

 

dQ = dU+ dL

1)  Q1-2 = DU + dL – skończona przemiana

CIEPŁO I ZMIANA NIE TWORZĄ RÓŻNICZKI ZUPEŁN.

Ciepło dostarczone zamienione jest na ciepłó i pracę.

DU = U2 – U1

jeżeli równanie 1 podz. przez  m  to otrzymam

dq = du + dl = du + pdv

wykorzystuje teraz podstawienie pod entropie

i = U + pv

dq = di – vdp

di = du + pdv + vdp

du = di – pdv – vdp

uwzględniając tarcie

dlz<pdv  ( praca zewn. jest < od pracy bezwz.)

dlz + dlf = pdv

Praca tarcia zmiena się na ciepło tarcia , a ciepło :

Dlf = dqf

A ciepło całkowite rwna się ciepłu przemiany + cieplo tarcia

dqc = dq + dqf

dqc = du + pdv

dqc = di – vdp





                                          z                               W















I zasada termodynamiki -                                                       



g

                                                                               H

                                                                                        y

                                     x

Układ jest układem odniesienia. Ciało porusza się  ruchem złożonym Porusza się z prędkością  W i z prędkościa kąt. w

 

Energia układu:  En=mgH+mW2/2 + Iw2/2 + U moment bezw.

Energia wewnętrzna : U=U/m

 

3) Wykres Sankeya

Energia wew. Jest funkcją stanu wyraża się jako różnica













DU = u2 – u1  

 







 

E1 – en dostarczona do układu , E2 en wypr z układu ,DE-przyr en ukł

Energia wewnętrzna -  jest to energia związana z nieuporządkowanym ruchem czasteczek Jej składniki:

-           en. ruchu drgajacego drobin , - en potencjalna w polu wzajemnego przyciągania, - en chemiczna, - en stanów elektronowych , - en jądrowa.

4) Stan ustalony układu

Stan układu – jest określony przez wszystkie parametry termodynamiczne . Dwa stany są identyczne jeśli parametry termodynamiczne tych stanów są identyczne.

 

5) Składniki energii wewnętrznej

Energia wewnętrzna -  jest to energia związana z nieuporządkowanym ruchem czasteczek Jej składniki:

-           en. ruchu drgajacego drobin , - en potencjalna w polu wzajemnego przyciągania, - en chemiczna, - en stanów elektronowych , - en jądrowa.

6) definicja Entalpii

Entalpia - jest to suma energii wewnętrznej i pracy przetłaczania.

I = m i =[ J ]  entropia

I=u + p v   entropia właściwa

Uwzględniając dodatkowo en kinet i potencjaln strumienia jest równa :Es = m (w2/2 + qz + i )    pv=P/q

 

7)Sposoby doprowadzania i odprowadzania energii.



Sposoby doprowadzania energii do układu – I sposób :ciepło jest przekazywaniem energii nieuporządkowanego ruchu cząsteczek jednego układu termodynamicznego drugiemu. Bodźcem do przekazywania energii na sposób ciepła jest różnica temperatur . Ilość ciepła mierzy się ilością energii przekazywanej w postaci ruchu cząsteczkowego . Dla uproszczenia ten sposób przekazywania energii  nazywamy ciepłem. Ciepło nie jest funkcją stanu gdyż jego ilość zależy nie tylko od początku i końca przemiany ale również od jej przebiegu. Nieskończenie mały przyrost ciepła tworzy wyrażenie Pfaffa.  Q=Q/m







                                                                        Q1-2=Qd-Qw

              Qd                                              Qw     Qc=Q1-2-Qp        







                                                                              

 



Qc1-2=mcT2/T1(T2*T1)  -  rzeczywiste ciepło właściwe.

 

Zależność ciepła właściwego od temperatury.







                       C

                                     dq

 



                                                                q1-2

 



                                                                                   T                   T1               T2             

Średn. ciep. właściwe CT2/T1=Qc1-2/m(T2-T1)=qc12/T2-T1

Qc1-2=Qc1-2/m

Rzeczywiste ciepło właściwe  C=lim Dq/DT=dq/dT









Rzeczywiste ciepło właściwe- jest to ilość ciepła potrzebna do ogrzania jednej masy substancji do temperatury T-0,5 ®T+0,5                                 

                      C

 

                                              q

                     C



                                                                                T

 

 

 

 

Q=cdT½0T(T-O)

C=dq/dt

Q1-2=mc½T1T2(T2-T1)

m=nM

Q1-2=n(Mc) ½T1T2(T2-T1)

(Mc) ½T1T2  - średnie kilo molowe ciepło właściwe

Q1-2=VCw½T1T2(T2-T1)

Cn½T1T2ciepło właściwe odmierzone do N/m3

 

Energia strumienia (II sposób)











            g





                                                  Mt  -  masa tłocz











 

          h

                                                          p,u,v

 















 

p – ciśń. czynnika termod





u - energia wewnetrzn.

V – obj właśiwa

U=u m



G=mg = p F                        energ jednostkowa



Obliczam Es       E1=DE + E2

Energia doprowadzenia E1 = Es = mes    E2=0

Energia strumienia Es idzie w całości na przyrost energii układu;

DEu = mt g h + m u = pFh + mu = pv + mu = mpv + mu =

= m(pv+u)=mi = J

Es=J = mes

 

 

Praca ( III sposób dostarczania energii )



















       K    P , T,V                                                             Po=0 



K – siła z jaką gaz działa na tłok

praca bezwzględna

dl = k dx = pF dx = p dv                dl = p dv     dl = dl/m

L1-2 = ò21  p dv





Obrazem graficznym pracy jest: P      1                La1-2>Lb1-2





                             





                                                                                   V

 



Wykres pracy ( pole pod przemiana wyznacza prace )

 

 

 

Praca techniczna – z praca techniczną mamy do czynienia w naczyniach przepływowych czyli układach otwartych (pompy)

 













     p1                  1                                                         p2,v2,T2











     p2                           2         p1,v1,T1









                     V1        V2







       1













                                                               V1 = mv1





2                                                             L1-2 = m L12









p1- napełnienie cylindra

1-2 – rozprężenie cylindra temodynamczn (przem zamknięta)

2- p2 – opróżnianie cylindra

 

Praca całkowita wykonana w układzie:

1.          praca ekspansji

Lex = p1 v1 + L12 = m ( p1 V1 + L12)

2.Praca kompresji (opróżniania)

Lk =p2 v2 = m p2 v2

3.całkow praca wykonana przez maszyne przepł .

Lt 1-2= Lex- m(p1 v1 + L1-2 – p1v2)

Lt 1-2= -m ò21  v dp= -ò21  v dp

Lt 1-2 = -ò21 vdp

Praca zewnętrzna

 

















                                                                                           Lz1-2 



 

Lz1-2 = L1-2 – Lf   Lf=ò21 T dx  - praca tarcia

 

Praca użyteczna – mamy z nia do czynienia gdy wysuwaj acy się tłok z cylindra musi pokonać ciśnienie otoczenia występuje tzw kompresja otoczenia.

















                                                                                      Lz1-2 



Lu 1-2=L1-2 – Pot (V2-V1)...

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • jucek.xlx.pl






  • Formularz

    POst

    Post*

    **Add some explanations if needed