Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
Zasadn paradygm edukacji we współ ped:1. P. metodologiczne- dotyczące sposobów naukowego podejścia do pedag wczesnoszk, konstruowania jej teorii, prowadzenia badań i studiów. 2.P. dotyczące pracy pedagog nauczycieli-ujmujące ich jako realizatorów różnie podejmowanych ról. 3.P. dotyczące aktywności edukacji dziecka. 4.P. dotyczące szeroko pojętej organizacji edukacji.
Paradygmaty metodologiczne: 1.Behawioralny(reakcja funkcją bodźca, aktywność jednostki jest zewn sterowana). 2.Neobehawioralny (reakcja funkcją bodźca i czynników zewn). 3.Konstruktywistyczny (zewn aktywność funkcją wewn organizacji).
Filozofia konstruktywistyczna czyli postmodernistyczne myślenie zakłada konstruowanie wiedzy przez każdą jednostkę z osobna. Fundament tej koncepcji tworzą idee teorii rozwoju opracowane przez J. Piageta, L.Wygotskiego, J. Brunera.
Konstruktywizm opisuje proces dochodzenia do wiedzy nie poprzez proste dodawanie kolejnych informacji, ale poprzez dokonywanie reorganizacji dotychczasowego rozumienia zjawisk w zetknięciu z nowym doświadczeniem, poprzez modyfikowanie wyobrażeń, pomysłów, przekonań.
Koncepcja ta mocno akcentuje własną aktywnośc jednostki w tworzeniu zasad i modeli umożliwiających sensowne rozumienie świata.
Koncepcja konstruktywistyczna zmieniła, zdaniem S.Juszczyka strukturę klasycznego kształcenia wprowadzając: -zmianę roli nauczyciela z „mędrca na scenie” do „przewodnika stojącego z boku”. *nauczanie umiejętności „wyższego rzędu”. *umożliwienie uczącym się uczyc się jak się uczyc. *otwarcie i określenie ewaluacji wyników uczenia się. *umiejętnośc współdziałania i współpracy w trakcie uczenia się.
Jeżeli przyjmiemy założenie, że świat poznawalny jest tylko poprzez indywidualną aktywnośc jednostki, jej interakcje z nowym dla niej doświadczeniami, ich interpretację, negocjowanie z nowymi i internalizację- wówczas wskazane jest: *intensyfikowanie aktywności każdej jednostki np. poprzez pytania złożone, wymagające poszukiwania i wiązania informacji, a nie ich odtwarzania. *inicjowanie pracy grupowej, sławiącej uczniów w sytuacji konfliktu socjopoznawczego, wymagającego precyzowania własnych opini, słuchania racji innych, negocjowania itp. *monitorowanie mechanizmów procesu uczenia się, w celu racjonalnego doboru zadań i metod ich rozwiązywania dla poszczególnych uczniów. *tworzenie sytuacji, w których uczeń w rezultacie dokonywanej samodzielnie restrukturyzacji wiedzy uprzedniej dokonuje odkryc, że czegoś się nauczył. *otwarcie na ustawiczną transformację osobistej teorii edukacyjnej i koniecznośc negocjowania jej ze wszystkimi podmiotami procesu edukacji.
Paradygm dotyczące pracy pe dag nauczycieli: Kształcenie nauczycieli-rywalizujące teorie:1.Dobry nauczyciel- praktyk, to ten który przyswoił pewien zestaw kompetencji, wygenerowanych przez teoretyków, w rezultacie przeprowadzonych przez nich badań[koncepcja racjonalności technologicznej] 2.Drogą do rozwoju w nauczycielstwie nie jest naśladowanie innych, ale własna krytyczna refleksja nad tym co robię, dlaczego i jakim kontekście. [konc samodzielności poznawczej]
Kompetencje nauczycielskie: komunikacyjne, współdziałania, kreatywne, informatyczne, moralne, prakseologiczne.
Rola nauczyciela w konstruktywistycznym procesie nauczania: *akceptowanie i inspirowanie autonomi uczących się oraz ich inicjatywy w uczeniu się. *ułatwianie realizacji nauki przez motywowanie do uczenia się, pobudzanie ciekawości, angażowanie doświadczeń powodujących konflikty z przyjętymi założeniami. *właściwe zaplanowanie i zaangażowanie procesu zajęc, zachęcające i wielokierunkowo aktywizujące uczniów. *przewodniczenie nauce poprzez doradzanie i wskazywanie kierunków działania, muślenia, udzielania wsparcia poprzez czynienie sugestii, rekomend rozwiązań, stwarzan warunków do nieskrępowanego dywergencyjnego myślenia, czy rozwijania kreatywności. [S. Dyrlak, 2005].
Komplikacje w przebudowie modelu pracy nauczyciela wynikają m. in: *z braku jednoznacznej podbudowy teoretycznej, *z trudności realizacji wymogu prospektywności kształcenia. *z psychologicznych mechanizmów typu: opór przed zmianą lub powielanie wzorców. *z niskiego prestiżu społ. zawodu, powodującego przypadkowośc jego wyboru, a w konsekwencji obecnośc w szkołach „pasjonatów i minimalistów.
Paradygm dotyczące aktywności edukacyjnej dzieci:
Są dwa podst źródła wiedzy o świecie: 1.Własne doświadczenie->jest bardziej kształcącym procesem. 2.Przekaz
METODA STORYLINE:Zwana inaczej metodą opowieści wychowawczej, metodą tematu lub szkocką- ponieważ została opracowana 20 lat temu w Szkocji przez Steve Bell`a. W Polsce przyjęła się nazwa Storyline, story - opowieść, line - linia, czyli jak łatwo można się domyśleć w tym działaniu opowieść wyznacza główną linię zajęć. I tak rzeczywiście jest w praktyce. Jej ośrodkiem jest fabuła, której akcja toczy się w klasie w ciągu kilku dni, a bohaterów grają sami uczniowie. W przypadku tej metody współautorami opowieści są dzieci, zaangażowane w jej tworzenie. Zajęcia realizow zgodnie z jej zał mają log i uporządkowaną strukt a poszcz ich elementy są jasne i czytelne zarówno dla dzieci jak i naucz.
Metoda ta zal to m. aktywizuj bo: pobudza do samodz dział, rozwija pamięć i myślenie, wyzwala aktywn dzieci, przy czym aktywn dziecka musi być zawsze większa od aktywn naucz./
Metoda ta stwarza różnorodne okazje do ujawniania i rozwijan indywid zainteresowań, wyobrażeń i możliwości rozwojowych. Mocną stroną storyline jest także i to, że bazuje ona na współpr i kooperatywnym dział dzieci, co sprzyja rozwojowi ważnych umiejętn społecz. Uczy: współdziałania, negocjowania, dyskutowania, co więcej pozwala dzieciom krytycznie spojrzeć na własne pogl,weryfikować i oceniać pogl innych.
Podst elementami scenariusza Storyline są epizody (rozdz danej historii) i pytania klucz, które przygotow naucz. 1.Nauczyciel wybiera temat i wymyśla do niego historię.2. Następnie całą historię dzieli na epizody ( rozdz, części składowe), które w efekcie tworzą scenar całego projektu. Potem następuje rozwin czyli kolejne epizody. W tej części przewidziany jest incydent- jakieś wydarz które zburzy spokojny tok historyjki. Ostatnią fazę zajęć stanowi prezentacja sposobu jego samodz rozw. Epizod końcowy powinien stanowić satysfakcjonujące zakończenie. 3. po podzieleniu historii na poszczególne części nauczyciel przystępuje do opracowania pyt kluczowych. Charakt cechą tej metody jest to, że naucz nie może dokł przewidzieć wszystkich odp na pyt, może jedynie przypuszczać, że pojawi się jedno z przewidywanych.
GRY I ZABAWY W NAUCZ POCZĄTK. Zdaniem Elizabeth Hurlock, zabawa „uczy dawać, brać, dzielić się współpracować i podporządkowywać swoją osobowość gr”, jest więc ważnym czynnikiem kształtow osobow i narzędz przystosow społ.
W toku zabawy dziecko zdobywa różne wiadomości i umiejętności i zaspokaja potrzebę działania. Zabawa jest tą formą aktywności, która sprawia dziecku radość.
ZABAWY AKTYWIZUJĄCE PRACĘ UCZNIA NAUCZANIA ZINTEGROWANEGO:Związek zabawy z twórczością jest coraz wyraźniej dostrzegany i doceniany. Włącza się ją do procesu eduk na wszystkich szczeblach. Zabawowy stosunek do twórczego wysiłku pozwala dziecku przyjąć treści niezwykłe i pozornie niemożliwe.
Twórcze aspekty zabawy dziec zawierają się w tym, że: *Nie tracąc poczucia realności świata, tworzy ono własny świat fikcji, *Doświadcz w działaniach na niby tworzą się w nowe układy;*Wykonywanie czynności - mimo reguł i przyjętej konwencji pozostawia spory margines dla wyobraźni
*Posługiwanie się przedmiotami zastępczymi opiera się na umowności i na dawaniu im nowych znaczeń. *Przeżywanie własnej aktywn i przedmiotowości ma walor twórczy w dwojakim sensie działaniowym i autokreacyjnym./Zabawa nie wymaga żadnych zewn nagród, ani dodatk - poza samą sobą - uzasadnień, wobec czego twórczość wykonywana jako bawienie się pojęciami i ideałami jest automatycz aktywnością motywowaną wewn. Ten rodzaj motywacji jest w twórczości najbardziej pożądany./Przykł zabawa integr: Rzeźby:
Uczniowie dobierają się w pary i ustalają, kto będzie osobą A, a kto osobą B. Osoba A stoi spokojnie, a osoba B kształtuje ją tak, jakby była z gliny, robiąc z niej posąg. Następnie rzeź-biarze przechodzą po sali i oglądają inne rzeźby. Mogą dokonać poprawek przy dowolnej rzeźbie. Wracają potem do swojej rzeźby i zastanawiają się czy chcą jeszcze coś poprawić. Nadają rzeźbie imię lub tytuł. Dzielą się swoimi refleksjami na temat swojej rzeźby.
MAPA MYŚLI Mind Mapping ( pol. dosł. mapowanie myśli ) – szczególny rodzaj notowania pobudzający obie półkule ludzkiego mózgu w przeciwieństwie do tradycyjnego notowania linearnego. Metoda została opracowana przez dwóch bryt nauk: Tony'ego i Barry'ego Buzana.Dzięki użyciu między innymi słów, symboli, kolorów, rytmu, efektu trójwymiarowości i rysunków uaktywniają się wszystkie ośrodki mózgu. Pobudzona zostaje prawa półkula odpowiadająca za wyobraźnię, marzenia, rytm, postrzeganie przestrzeni, rozpoznawanie kolorów i Gestalt (czyli obraz
informacji->ma walor ekonomiczny- oszczędza czas.
Aktywnośc- wszelkie funkcjonowanie organizmu przy założeniu istnienia jego źródeł wewnętrznych.
Aktywnośc-> 1.bezładna, naśladowcza, kierowana instruktażem, kierowana zadaniami, samodzielna, twórcza. 2.Sensoryczna, motoryczna, recepcyjna, werbalna, intelektualna, emocjonalna.
Paradygm dotycz szeroko pojętej organizacji edukacji:
*nauczanie przedmiotowe w systemie klasowo- lekcyjnym, *kształcenie zintegrowane realizowane w toku tzw dni aktywności dziecka.
Wątpliwości i kontrowersje: *edukacja elementarna czy eduk wczesnoszkolna? *pierwszy etap edukacyjny trzy- a może jednak czteroletni? *czy i ewentualnie- jak zmienic podstawę programową?
„Koncepcja merytoryczna edukacji (paradygm, teorie) powinna wyznaczac układ i formy organizacyjne, a nie odwrotnie”![R.Więckowski, 1993]
AKTYWNOŚC- obejmuje ona na ogół reakcji i zachowań istoty ludzkiej, służących do szeroko pojętej regulacji jej stosunków z otoczeniem[A.Jurkowski 1986]
Bycie aktywnym jest immanentnym i normalnym stanem człowieka; bycie biernym jest przejawem zaburzeń—zjawiskiem patologicznym. Przejście od stanu słabszej do bardziej intensywnej aktywności nazywane jest aktywizacją.
Aktywizowanie uczenia się to pobudzanie aktywności w sferach intelektualnej, emocjonalnej i praktycznej, poprzez stwarzanie okazji sprzyjających nabywaniu wiedzy i umiejętności, o którym świadczą zmiany w zachowaniu uczącego się.
„Aktywizowanie może być pomocne w uczeniu się i w tym sensie można je traktowac jako jedną ze strategi nauczania.”[T.Bauman,2005]
Pobudzanie aktywności poznawczej to zaproszenie do myślenia, służyc mu może książka, film, nauczyciel, koledzy, praca w zespole. Sprzyja takiej aktywizacji sytuacja dysonansu poznawczego (niepokój wywołany niezgodnością nowej wiedzy z dotychczas posiadaną).
Zadania, które uczeń potrafi rozwiązac zaraz po ich sformułowaniu- aktywizują jedynie pamięc! Zadanie które wymusza poszukiwanie rozw samodzielnie lub z innymi aktywizuje uczenie się.
Aktywizowaniu poprzez stawianiu zadań problemowych sprzyja synergia grupy, czyli zwielokrotniona energia grupowa, powodująca efektywniejsze rozwiązywanie problemów.
Aktywizowaniu poprzez stawianiu pytań, ma miejsce tylko wówczas, gdy pytający jest rzeczywiście zainteresow odpowiedzią, gdy jej nie zna… np. co sądzisz o…, jak oceniasz… Mogą to być pytania nauczycielskie, ale częściej zaliczymy do tej kategorii pytania koleżeńskie, towarzyszące np. pracy zespołowej lub dyskusji.
Aktywizowanie poprzez adekwatny dobór zadań i dobranych do nich metod pracy uczniowskiej: Nauczyciel tworzy warunki uczniom do zdobywania przez nich nowych dośw, poprzez działania intelektualne i społeczne. Sam ustępuje pola ich- uczniów, aktywności.
„Nauczanie jest aktywizowaniem uczenia się, jeśli dzięki niemu uczeń ma szansę pokonac własne słabości, ograniczenia i na bazie własnego wysiłku Koncepcyjnego podążac ku nieznanemu, sprawdzac się w nowych sytuacjach[T.Bauman,2005]
„Każdy z nas ma swoje ulubione preferencje sensoryczne (WAK), każdy ma określoną dominację półkuli mózg. (PL), każdy ma określony profil inteligencji (WI). Powyższe parametry określają styl jego uczenia się”
WAK- neurologiczne uzasadnione preferencje w zakresie zmysłowego odbioru inform oraz narracji. Są wśród nas wzrokowcy, słuchowcy i kinestetycy
Wzrokowiec-lubi porządek, skupiony, raczej spokojny, obrazowo odpowiada, słabo przypomina sobie ustne polecenia.Słuchowiec- łatwo traci koncentrację, mówi do siebie, porusza ustami podczas czytania, mówi dobrze, rytmicznie, lubi muzykę. Kinestyk- dużo się rusza, lubi dotyk, żywo gestykuluje, emocjonalny.
Badania wskazują, że u większości ludzi występuje dominacja jednej półkuli mózgu (PL), która determinuje sposób uczenia się danej jednostki oraz jej zachowanie w sytuacji stresowej.
Referencja lewopółkulowego typu uczenia się charakteryzuje się między innymi: sprawnością językową, logicznym, abstrakcyjnym myśleniem i naukową ciekawością.
Uczenie się prawopółkulowe cechuje: wykorzystanie intuicji i emocji, ruchu, dźwięków, barw.
Nowoczesne pojmowane nauczanie- uczenia się powinno jednak uwzględniac wykorzystanie całego mózgu, bowiem dopiero sprawne przekazanie impulsu nerwowego pomiędzy półkulami zapewnia
całości), jaki i lewa, której domeną są:
logika, linearność, analiza, słowa i liczby.
Umożliwia to podniesienie efektywności pracy naszego mózgu a proces nauki i zapamiętywania czyni prostszym, szybszym i przyjemniejszym. Sprzyja myśleniu twórczemu, wielokierunkowemu, a nie nudnemu i odtwórczemu.W centralnej części mapy należy umieścić kolorowy rysunek. Od niego powinny odchodzić grube linie z najważniejszymi hasłami. Od tych linii mogą odchodzić kolejne cieńsze z mniej ważnymi inform, a od nich jeszcze kolejne. Mapy myśli nie mają żadnych ograniczeń pod względem wielkości sporządzanych notatek. Mapy myśli powinny, według zaleceń autorów tej metody, przyjmować promienistą strukturę, co odzwierciedla sposób myślenia opierający się na tworzeniu ciągu następujących po sobie skojarzeń.
Jak stworzyć mapę umysłową:
*Zawsze zaczynaj od obrazka tematu na środku kartki. Użyj do jego namalowania przynajmniej trzech kolorów *Używaj obrazków, symboli, kodów, i skalowania do wyrażania pojęć.
*Nadawaj wartości słowom, zapisując je dużymi lub małymi literami.*Na jednej linii tylko jedno słowo lub grafika.*Linie muszą wychodzić ze środkowego obrazka i być ze sobą połączone. Im dalej od centrum, tym cieńsze linie ponieważ im dalej od centrum, tym bardziej szczegółowe zagadnienia.*Rysuj linie tej samej długości co słowo lub grafika.*Używaj kolorów według własnego uznania.*Wykreuj swój własny styl tworzenia Map Myśli.*Wyróżniaj i zaznaczaj asocjacje jednego elementu z drugim. Aby Twoje Mapy Myśli były przejrzyste, używaj promienistej hierarchii, numeruj.
TECHNIKI RELAKSACYJNE to sposoby na wyładowanie stresu lub nadmiaru emocji na drodze odpowiednich ćwiczeń fizycznych i psychicznych. Ich celem jest uzyskanie stanu relaksu, a zatem opanowanie wegetatywnych objawów lęku i uzyskanie odprężenia psychicznego. Techniki relaksacyjne nie pozwalają rozwiązywać wewnętrznych konfliktów, jednak pomagają zredukować stres i pomagają uzyskać przekonanie o możliwości zapanowania nad reakcjami własnego organizmu. Pozwalają również na przeżycie ciszy i wewnętrznego ukojenia./ Istnieje wiele metod relaksacji. Są to m.in. masaż, muzykoterapia, wizualizacja, ćwiczenia oddechowe i inne.
WIZUALIZACJA:* metoda oparta na słowie
*nauczyciel przekazuje dziecku sugestie mające na celu pobudzić dziecko do ukierunkowanej aktywności *istotnym elementem jest odpowiedni sposób przekazu tekstu *opowiadaniu może towarzyszyć spokojna muzyka stanowiąca ...