Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
Jeden z pierwszych rysunków przedstawiających ideę działania sieci
Ethernet wykonany w 1976 roku przez dr Roberta M. Metcalfe’a.
Sieci lokalne
Trochę teorii, nieco praktyki
Wydanie drugie poprawione i uzupełnione - 2001-02-27
Copyright © 2000, 2001 Bartosz Kiziukiewicz
Jest to już drugie oficjalne wydanie tego opracowania. Dołożyłem wszelkich starań,
aby było ono lepsze od poprzedniego oraz jak najbardziej kompetentne. Mam
nadzieję, że będzie służyć pomocą osobom początkującym oraz mniej
doświadczonym administratorom własnych sieci lokalnych.
Niestety, ponieważ informacji, które chciałem w tym dokumencie zawrzeć, ciągle
przybywa, więc mam coraz większe problemy z ich usystematyzowaniem. Moim
celem było stworzenie kompendium zawierającego jak najwięcej wiedzy zebranej w
jednym miejscu tak, aby każdy mógł znaleźć odpowiedzi na nurtujące go pytania.
Zawarte tu treści mogą więc sprawiać wrażenie „grochu z kapustą” za co z góry
przepraszam.
Chcę również złożyć specjalne podziękowania osobom, które na przeczytanie
niniejszego opracowania poświęciły swój czas i wysunęły wiele uwag i propozycji
dotyczących zawartości opracowania, a które ja skrupulatnie wykorzystałem.
Podziękowania te należą się (kolejność alfabetyczna):
Ziemkowi Borowskiemu <ziembor@FAQ-bot.ZiemBor.waw.pl>,
Ryszardowi Kulickiemu <ryszardk@unix.sim.com.pl>,
Romanowi Niewiarowskiemu <newrom@rp.zax.pl>,
Przemysławowi Sarnowskiemu <sarp@nfosigw.gov.pl>
i Rafałowi Woźniakowi <kanar@infinity.net.pl>.
Osoby te służyły mi bezinteresowną pomocą wskazując niedociągnięcia i
nieścisłości w przygotowanym materiale za co jestem im niezmiernie wdzięczny.
Pewien wkład w powstanie niniejszej pracy miały również grupy
pl.comp.networking
oraz
pl.comp.os.ms-windows.win9x
bez których
nieświadomego udziału dokument ten prawdopodobnie nigdy by nie powstał a które
ukierunkowały moją uwagę na problemy najczęściej nurtujące początkujących
adeptów sieci komputerowych.
Jestem oczywiście cały czas otwarty na wszelkie uwagi na temat niniejszego
opracowania oraz pomysły, które przyczynią się do poszerzenia zawartości
merytorycznej tej pracy.
Dokument ten rozpowszechniany jest zgodnie z zasadami licencji GNU Free
Documentation License.
Z pozdrowieniem
Bartosz Kiziukiewicz
<kiziuk@alpha.net.pl>
Sieci lokalne
2
Sieci lokalne
3
Wprowadzenie teoretyczne
Sieć lokalna
Z definicji sieć lokalna (LAN –
Local Area Network
) jest siecią przeznaczoną do łączenia ze sobą stanowisk
komputerowych znajdujących się na małym obszarze (podział ten uwzględnia jeszcze sieci metropolitarne –
MAN –
Metropolitan Area Network
, oraz sieci rozległe – WAN –
Wide Area Network
).
Umożliwia ona wymianę plików oraz komunikatów pomiędzy użytkownikami, współużytkowanie zasobów
udostępnionych w sieci np. plików i drukarek, a także korzystanie z innych usług.
Obecne sieci lokalne oparte są na technologii Ethernet (stąd synonim sieci ethernetowych), Token Ring lub
FDDI. Jednakże ta pierwsza jest obecnie najczęściej stosowana. Stąd też jedynie jej poświęcimy więcej uwagi.
Media transmisyjne
Skrętka nieekranowana (UTP – Unshielded Twisted Pair)
Kabel typu UTP jest zbudowany ze skręconych ze sobą par przewodów i tworzy linię zrównoważoną
(symetryczną). Skręcenie przewodów ze splotem 1 zwój na 6-10 cm chroni transmisję przed interferencją
otoczenia. Tego typu kabel jest powszechnie stosowany w sieciach informatycznych i telefonicznych, przy czym
istnieją różne technologie splotu, a poszczególne skrętki mogą mieć inny skręt.
Dla przesyłania sygnałów w sieciach komputerowych konieczne są skrętki kategorii 3 (10 Mb/s) i kategorii 5
(100 Mb/s), przy czym powszechnie stosuje się tylko tą ostatnią.
Skrętka foliowana (FTP – Foiled Twisted Pair)
Jest to skrętka ekranowana za pomocą folii z przewodem uziemiającym. Przeznaczona jest głównie do budowy
sieci komputerowych umiejscowionych w ośrodkach o dużych zakłóceniach elektromagnetycznych. Stosowana
jest również w sieciach Gigabit Ethernet (1 Gb/s) przy wykorzystaniu wszystkich czterech par przewodów.
Skrętka ekranowana (STP – Shielded Twisted Pair)
Różni się od skrętki FTP tym, że ekran jest wykonany w postaci oplotu i zewnętrznej koszulki ochronnej. Jej
zastosowanie wzrasta w świetle nowych norm europejskich EMC w zakresie emisji EMI (
ElectroMagnetic
Interference
).
Poza wyżej wymienionymi można spotkać także hybrydy tych rozwiązań:
FFTP – każda para przewodów otoczona jest osobnym ekranem z folii, cały kabel jest również pokryty folią.
SFTP – każda para przewodów otoczona jest osobnym ekranem z folii, cały kabel pokryty jest oplotem.
Kategorie skrętek miedzianych
Kategorie kabli miedzianych zostały ujęte w specyfikacji EIA/TIA w kilka grup, w których przydatność do
transmisji określa się w MHz:
•
kategoria 1 – tradycyjna nieekranowana skrętka telefoniczna przeznaczona do przesyłania głosu, nie
przystosowana do transmisji danych;
•
kategoria 2 – nieekranowana skrętka, szybkość transmisji do 4 MHz. Kabel ma 2 pary skręconych
przewodów;
•
kategoria 3 – skrętka o szybkości transmisji do 10 MHz, stos. w sieciach Token Ring (4 Mb/s) oraz Ethernet
10Base-T (10 Mb/s). Kabel zawiera 4 pary skręconych przewodów;
•
kategoria 4 – skrętka działająca z szybkością do 16 MHz. Kabel zbudowany jest z czterech par przewodów;
•
kategoria 5 – skrętka z dopasowaniem rezystancyjnym pozwalająca na transmisję danych z szybkością
100 MHz pod warunkiem poprawnej instalacji kabla (zgodnie z wymaganiami okablowania strukturalnego)
na odległość do 100 m;
Sieci lokalne
4
•
kategoria 5e – (
enchanced
) – ulepszona wersja kabla kategorii 5. Jest zalecana do stosowana w przypadku
nowych instalacji;
•
kategoria 6 – skrętka umożliwiająca transmisję z częstotliwością do 200 MHz. Kategoria ta obecnie nie jest
jeszcze zatwierdzona jako standard, ale prace w tym kierunku trwają;
•
kategoria 7 – kabel o przepływności do 600 MHz. Będzie wymagać już stosowania nowego typu złączy w
miejsce RJ-45 oraz kabli każdą parą ekranowaną oddzielnie. Obecnie nie istnieje.
Warto wspomnieć również, że skrętki wykonywane są w znormalizowanych średnicach, które podawane są w
jednostkach AWG oraz mogą zawierać różną liczbę par. Powszechnie w sieciach komputerowych stosuje się
skrętki czteroparowe.
Warto też zwrócić uwagę, że ponieważ kategoria 6 nie jest jeszcze potwierdzona normami międzynarodowymi,
oraz mając na uwadze zalety, a także ciągle spadający koszt łączy światłowodowych może się okazać, że w
niedalekiej przyszłości struktury budowane w oparciu o medium światłowodowe będą tańsze niż te, budowane w
oparciu o drogi kabel miedziany kategorii 6.
Kabel współosiowy (koncentryczny)
Składa się z dwóch przewodów koncentrycznie umieszczonych jeden wewnątrz drugiego, co zapewnia większą
odporność na zakłócenia a tym samym wyższą jakość transmisji. Jeden z nich wykonany jest w postaci drutu lub
linki miedzianej i umieszczony w osi kabla (czasami zwany jest przewodem gorącym), zaś drugi (ekran) stanowi
oplot.
Powszechnie stosuje się dwa rodzaje kabli koncentrycznych – o impedancji falowej 50 i 75 Ohm, przy czym te
pierwsze stosuje się m.in. w sieciach komputerowych.
Zastosowanie znalazły dwa rodzaje kabli koncentrycznych:
−
Cienki Ethernet (
Thin Ethernet
) – (sieć typu 10Base-2) – kabel RG-58 o średnicy ¼” i dopuszczalnej
długości segmentu sieci wynoszącej 185 m. Stosowany nadal zwłaszcza tam, gdzie istnieje potrzeba
połączenia na odległość większą niż 100 m.
Gruby Ethernet (
Thick Ethernet
) – (sieć typu 10Base-5) – kable RG-8 i RG-11 o średnicy ½” i
dopuszczalnej długości segmentu wynoszącej 500 m. Nie stosowany obecnie, lecz można go spotkać
jeszcze w bardzo starych sieciach.
Oba kable mają impedancję falową 50 Ohm. Należy dodać, że impedancja kabla jest ściśle związana z
impedancją urządzeń do niego podłączonych. Nie można więc bezkarnie stosować w sieciach komputerowych
np. telewizyjnego kabla antenowego (o impedancji falowej 75 Ohm), gdyż wykonana w ten sposób sieć
najprawdopodobniej nie będzie po prostu działać.
Zalety:
•
jest mało wrażliwy na zakłócenia i szumy;
•
nadaje się do sieci z przesyłaniem modulowanym (szerokopasmowym)
•
jest tańszy niż ekranowany kabel skręcany
Obecnie kabel współosiowy jest stosowany tylko w bardzo małych sieciach (do 3-4 komputerów) stawianych
możliwie najniższym kosztem. Wadą tego rozwiązania jest dosyć duża (w porównaniu z siecią na skrętce)
awaryjność instalacji.
Wykorzystywany jest również czasem do łączenia ze sobą skupisk stacji roboczych okablowanych w technologii
gwiazdy zwłaszcza tam, gdzie odległość koncentratorów od siebie przekracza 100 m i nie jest wymagane
stosowanie prędkości wyższych niż 10 Mb/s.
Rozwiązanie to jest jednak spotykane prawie wyłącznie w sieciach amatorskich. W sieciach profesjonalnych zaś
(gdzie liczy się szybkość i niezawodność, a koszt instalacji jest sprawą drugorzędną) praktycznie nie stosuje się
już kabla koncentrycznego, a zamiast niego wykorzystuje się światłowody.
Kabel światłowodowy
Transmisja światłowodowa polega na prowadzeniu przez włókno szklane promieni optycznych generowanych
przez laserowe źródło światła. Ze względu na znikome zjawisko tłumienia, a także odporność na zewnętrzne
pola elektromagnetyczne, przy braku emisji energii poza tor światłowodowy, światłowód stanowi obecnie
najlepsze medium transmisyjne.
Kabel światłowodowy składa się z jednego do kilkudziesięciu włókien światłowodowych.
Sieci lokalne
5
−