Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
Psychologia humanistyczna zrodziła się w latach 50 XXw. i bardzo szybko zdobyła sobie ogromną popularność stając się trzecią siłą psychologii, obok psychoanalizy i behawioryzmu. Nazwa dziedziny pochodzi od tytułu periodyku Anthony'ego Suticha bliskiego współpracownika Abrahama Maslowa, który w 1961 roku powołał do życia czasopismo Journal of Humanistic Psychology.
Główne założenia:
- doświadczenie wewnętrzne (przeżycie)
- teraźniejszość
- emocje
- rozwój, warunki zdrowego rozwoju
- samorealizacja
- indywidualność
- twórczość, zdrowie psychiczne
- komunikacja interpersonalna, relacje
Emocja- silne odczucie świadome lub nieświadome o charakterze pobudzenia pozytywnego lub negatywnego.
Kompetencje emocjonalne:
) świadomość własnego stanu emocjonalnego uwzględniając możliwość odczuwania jednocześnie wielu emocji
) zdolność dostrzegania innych ludzi, aparat na wskazówkach sytuacyjnych i ekspresyjnych
Kontrola emocji przez człowieka dorosłego
Na podstawie obserwacji małp i ich zachowań badacze porównali je z zachowaniami ludzi. Wszystko to co nowe, nieznane, może wywołać niepokój i strach, tym mocniej im zwierze jest starsze. Podobnie u ludzi, którzy odbierają otaczający świat w kategorii zagrożenia. Jedni reagują lekiem, inni agresją. Dorosły człowiek ma możność kontrolowania emocji w rozmaitych trudnych sytuacjach. Uzewnętrznia on wtedy emocje w sposób społecznie akceptowany. Zdaniem Frączka „kontrola emocjonalna staje się możliwa w warunkach socjalizacji procesów emocjonalnych jednostki polegającej na przechodzeniu od prymitywnych do dojrzałych form wyrażania emocji.” Dorosły człowiek powinien znać granice, w których mieszczą się sposoby wyrażania emocji mające akceptację społeczną. Są ludzie nadmiernie kontrolujący swoje emocje, stosujący sztuczne metody kontroli, są też tacy, którzy nie kontrolują swych zachowań w wystarczający sposób.
Wartości – są pojęciami lub przekonaniami o pożądanych stanach docelowych lub zachowaniach, które wykraczają po za specyficzne sytuacje kierują wyborami i oceną zachowań i zdarzeń oraz są uporządkowane według względnej wartości.
Wartości istnienia (sens życia):
- prawda – uczciwość, nieufność, cynizm
- dobro – zło, egoizm, nienawiść, zniechęcenie, rozgoryczenie
- piękno – brzydota, wulgarność, brak gustu, zmęczenie, szarość życia
- przekraczanie podziałów – myślenie czarno-białe, szukanie antagonizmów, uproszczony pogląd na świat
- doskonałość – zaniedbanie, tandeta, bierność
- sprawiedliwość – bezprawie
- prostota – dezintegracja, zamęt
- radość – ponuractwo, zawziętość, brak humoru
- religia – rozpacz, brak poczucia sensu.
Wartości naczelne:
Bezpieczeństwo narodowe, bezpieczeństwo rodziny, dojrzała miłość, dostatnie życie, mądrość, poczucie dokonania, poczucie własnej godności, pokój na świecie, prawdziwa przyjaźń, przyjemność, równowaga wewnętrzna, równość, szczęście, świat piękna, uznanie społeczne, wolność, zbawienie, życie pełne wrażeń.
Wartości instrumentalne (cechy osobowe):
Ambitny, inteligentny, czysty, kochający, logiczny, niezależny, obdażony wyobrażnią, odpowiedzialny, odważny, o szerokich horyzontach, pogodny, pomocny, posłuszny, uczciwy, uprzejmy, uzdolniony, wybaczający.
Osobowość – zespół cech psychofizycznych, który determinuje unikalny sposób przystosowania się jednostki do otoczenia.
Typy osobowości: schizoidalny, narcystyczny, antysocjalny, lękowa, symbiotyczna, historyczny, obsesyjno-kompulsywna, bierno-agresywna.
Schizoidalny – trzymają się na uboczu, mają nie wielkie potrzeby towarzyskie, cechuje ich niezależność, powściągliwość emocjonalna, realizm, taka osoba ma wąskie grono osób zaufanych, jeśli to jest nasilone to powoduje zaburzenia emocjonalne, brak potrzeby zawierania związków uczuciowych, taka osoba działa sama, rzadko doświadcza silnych emocji, nie ma ekspresji uczuć, obojętność wobec pochwał i krytyki, nie mają bliskich przyjaciół
Narcystyczny – poczucie ważności, ambicja, potrzeba współzawodnictwa, maja wysoką świadomość, ukierunkowani SA na zdobycie wyższej pozycji społecznej, od otoczenia wymaga ciągłej uwagi i podziwu, na wszelkie uwagi krytyczne reaguje uczuciami złości, wstyd i upokorzenia, zdecydowanie przecenia znacznie własnej osoby, oczekuje uznania siebie za wybitna osobą, jest przekonana o swojej wyższości, niska zdolność do empatii, w relacjach z innymi wykorzystują ludzi do własnych celów.
...