Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
Kierunek
Psychologia
Tryb studiów
Niestacjonarny
Nazwa przedmiotu
Podstawy seksualności człowieka
Prowadzący
Mgr Anna Hebenstreit-Maruszewska
Przedmioty wprowadzające/wymagania
Przedmiot wzbogaca wiedzę studentów psychologii klinicznej, lecz skonstruowany jest w taki sposób, że uczęszczać na niego mogą również studenci nie zaawansowani w przedmiotach klinicznych.
Forma zajęć: wykład
Liczba godzin dydaktycznych: 30
Liczba punktów ECTS: 3
Założenia i cele przedmiotu
Uzupełnienie i systematyzacja posiadanej już wiedzy teoretycznej z dziedziny seksualności człowieka. Wzbogacenie jej o umiejętność rozpoznawania podstawowych zaburzeń psychoseksualnych i ich źródeł. Przedstawienie zarysu strategii pomocy osobom z zaburzeniami psychoseksualnymi. Konwersatorium prowadzone jest z punktu widzenia pomocy psychologicznej. Przedstawia rolę seksualności jako jednej z ważnych sfer, które obejmuje obszar pomagania. Stawia przed studentami pytanie, jak seksualność człowieka może wpływać na inne sfery jego życia, a także na zmianę w procesie psychoterapii.
Treści programowe
√ Pojęcie seksualności i obszary, które obejmuje seksualność
√ Rodzaje norm obowiązujących w zakresie seksualności człowieka – podobieństwa i różnice między nimi
√ Pojęcie i rodzaje płci, tożsamość płciowa, orientacja seksualna, preferencja seksualna, role seksualne
√ Popęd seksualny, podniecenie, modele pożądania, potencja
√ Seksualność człowieka na przestrzeni jego życia
√ Podstawy anatomii narządów płciowych
√ Podstawy seksuologii klinicznej- krótkie omówienie podstawowych zaburzeń i różnic pomiędzy nimi:
- zaburzenia reakcji genitalnej
- zaburzenia popędu seksualnego
- zaburzenia orgazmu
- zaburzenia wytrysku
- pochwica i dyspareunia
- zaburzenia preferencji seksualnych
- zaburzenia identyfikacji płciowej
√ Przestępczość seksualna w Polsce
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu
Wykład kończy się egzaminem na ocenę w postaci testu wiadomości. Egzamin dotyczyć będzie wiedzy z wykładu (80 % pytań) oraz z dodatkowej literatury (20 % pytań). Szczegółowy zakres literatury obowiązującej studentów do egzaminu podany jest na końcu sylabusa.
Literatura do egzaminu
1. Lew- Starowicz, Z, Skrzypulec, V. (2010). Podstawy seksuologii. Warszawa : Wydawnictwo Lekarskie PZWL.
(str. 69- 77, 83- 122, 181- 237, 313- 333, 355 – 362)
2. Bancroft, J. (2011). Seksualność człowieka. Wrocław: Elsevier Urban & Partner (249- 262, 265- 289)
Literatura uzupełniająca
(dla zainteresowanych, nie objęta egzaminem)
1. Imieliński, K. (1990). Seksiatria. Warszawa: PWN.
2. Depko, A. (2005). Pytania do seksuologa. Warszawa: Wiedza i Życie.
3. Imieliński, K, Dulko, S. (2002). Apokalipsa płci. Kraków: Wydawnictwo Arc- En- Ciel.
4. Lew- Starowicz, Z. (2000). Seksuologia sądowa. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL.
5. Boyle, T. C. (2005). W kręgu Kinseya. Warszawa: Muza SA.
6. Depko, A, Wanat, E. (2012). Chuć, czyli normalne rozmowy o perwersyjnym seksie. Warszawa: Wielka Litera.
7. Długołęcka, A. , Reiter, P. (2011). Seks na wysokich obcasach. Warszawa: Agora SA
Wykorzystywane metody dydaktyczne
Konwersatorium