Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
1.Układy stropów:
a)podłużny-obciązenia od dachu i od stropu przenoszą podłużne ściany zewnętrzne i równolegle do nich wewnętrzne; ograniczona możliwość kształtowania elewacji ze względu na znaczne obciążenie stropami;
b)poprzeczny-charak się szeregiem poprzecznych ścian nośnych usytułowanych prostopadle do podłużnej osi budynku, przejmujących obciążenia od stropów, konieczność stosowania dodatkowych usztywnień, zaletą jest swoboda w kształtowaniu elewacji ze względu na niewielkie obciążenie zewnętrznych ścian podłużnych;
c)krzyżowy- oparcie stropów zarówno na ścianach podłużnych jaki i na poprzecznych, duża sztywność przestrzenna;
d)mieszany-większa możliwość kształtowania architektonicznego przestrzeni wewnątrz budynku, duża sztywność przestrzenna, nierównomierne obciązenie
2. Technologie:
a)tradycyjna-dłuższy czas wykonania; zależność od warunków atmosferycznych, wykonanie elementów o większej wytrzymałości jest bardziej pracochłonne; prace wykończeniowe prowadzone są miejscu budowy; większa elastyczność, szybsze dostosowanie do zmieniających się przepisów i wymagania użytkowników; znacznie mniejsze działki budowlane;
b)tradycyjna udoskonalona-
c)monolityczna (wylewna)- ściany konstrukcyjne wykonane są z betonu wylewanego w deskowaniu na miejscu docelowym
d)uprzemysłowiona-skrócenie montażu na placu budowy ze względu na większe wymiary i stopien wykończenia elementów,przeniesienie części procesów z placu budowy do zakładów prefabrykacji,możliwość uzyskania elementów o wyższej wytrzymałości, znacznym stopniu wykończenia; długie serie produkcyjne konieczne do uzyskania zwrotu kosztów produkcji, znaczna energochłonność produkcji, transportu i montażu elementów; konieczność zarezerwowania dużych terenów na plac budowy
3)Głębokość posadowienia fundamentów zależy od: położenia warstwy nośnej, poziom wody gruntowej, wypierania gruntu, względów użytkowych, obiektów istniejących, ukształtowanie terenu, możliwość podmycia;
4) Sposób przekazywania obciążeń: -bezpośrednie-cała płaszczyzna podstawy posadowiona jest bezpośrednio na gruncie nośnym znajdującym się na dnie wykopu, praca statyczn fundamentu polega na przekazywaniu obciążeń z budynku na podłoże gruntowe,
-pośrednie-przekazujące obciążenia na głębsze warstwy podłoża gruntowego i sięgające do warstwy nośnej nie całą podstawą, a tylko pewnymi elementami tj filary, pale, studnie. Obciążenia z budynku przekazywane są na grunt przez opór tarcia pobocznicy elementu o grunt oraz przez reakcję w podstawie.
5)Ławy fundamentowe-szerokość dolnej płaszczyzny ławy zależy od przenoszonych obciążeń i powinna być dobrana tak aby nie przekraczać nośności gruntu. Szerokość górnej płaszczyzny ławy fundamentowej powinna być większa od szerokości ściany fundamentowej o ½ cegły. Wysokość ławy powinna być dobrana tak aby fundament dociskał do gruntu całą swoją podstawą
6)F. płytkie- zagłębienie jest mniejsze niż szerokość. Są one zwykle wykonywane na głębokości nie wymagającej szczególnych zabiegów zabezpieczających ściany wykopu przed osunieciem czy napływem wody gruntowej.
7)F. głębokie- Fundamenty głębokie (pośrednie) przekazują obciążenia z budowli na niżej zalegające warstwy nośne przez dodatkowe elementy wprowadzone lub uformowane w gruncie, w postaci pali lub studni, a nie całą podstawą, ponieważ warstwa gruntu o odpowiedniej wytrzymałości znajduje się tak głęboko, ze wykonanie wykopów byłoby zbyt trudne. Specjalnym rodzajem fundamentów głębokich są fundamenty na kesonach, stosowane poniżej lustra wody. Pale wykonywane są z drewna, betonu, żelbetu lub stali o długości od kilku do kilkudziesięciu metrów. Zagłębione są w gruncie, zazwyczaj w grupach lub rzędach. Stosuje się je w przypadku: -zalegania gruntu w poziomie posadowienia, nie nadającego się do posadowienia bezpośredniego, -budowli narażonej na możliwość powstania zsuwu, -ograniczenia fundamentu w planie ze względu na urządzenia podziemne, -fundamentów maszyn i urządzeń które należy związać z głębszymi warstwami podłoża aby zmniejszyć drgania w strefie przypowierzchniowej, -konieczności zagęszczenia podłoża Ze względu na sposób przenoszenia obciążenia pale dzielimy na: -normalne, których nośność w równym stopniu zależy od oporu gruntu pod ostrzem, jak i od oporu tarcia wzdłuż pobocznicy pala (występują najczęściej) ,-stojące których nośność zależy od oporu pod ostrzem pala (przy posadowieniu na skale), -zawieszone których nośność zależy od oporu tarcia gruntu wzdłuż pobocznicy pala (w gruntach słabych). W praktyce stosowane pale najczęściej spełniają obydwa sposoby przenoszenia obciążeń. Głowice pali powinny być wpuszczone w ławę, stopę fundamentową lub ruszt. Ze względu na sposób wykonania pale można podzielić na: -wbijane, wciskane lub wkręcane, -gotowe lub wykonywane w gruncie. Pale monolityczne (wykonywane w gruncie) dzielą się na: -pale w otworach wybijanych np. Compressol, Simplex, Franki –pale w otworach wierconych np. Straussa, Wolfsholza. Studnie fundamentowe stosuje się wtedy gdy grunt nośny leży głęboko i przy dużym ciężarze budowli liczba i długość potrzebnych pali okazałaby się zbyt duża. Najczęściej wykonywane są studnie z betonu i żelbetu, do głębokości 8-10m (wyjątkowo 15 m), o przekroju kolistym, kwadratowym, dwu- lub wielokomorowym. Wielkość przekroju umożliwia pracę ludzi w środku studni, zapuszczanej w grunt aż do oparcia na gruncie nośnym. Mogą być stosowane w gruntach nie nawodnionych jak i nawodnionych. Fundamenty na kesonach- wykonuje się w gruntach silnie nawodnionych lub stale pozostających pod wodą (przy budowie nabrzeży portowych i filarów mostowych). Wykonane są z żelbetu w kształcie skrzyni bez dna, która posiada na dolnej krawędzi nóż ułatwiający zagłębianie kesonu w gruncie, przez otwór w stropie komory przechodzą robotnicy i usuwa się grunt pochodzący z wydobycia oraz tłoczy powietrze pod ciśnieniem, na stropie wykonuje się fundament, a po osiągnięciu żądanej głębokości keson wypełnia się betonem.
8)Zasady dylatowania fundamentów: budynek powinien osiadać równomiernie wiec jeśli jest trudność w ocenie wielkości obciążeń w wyniku niejednorodności gruntu budowlę dzielimy na mniejsze segmenty. Przypadki zastosowań: przy posadowieniu budowli na gruntach o różnych właściwościach mechanicznych, przy dużej różnicy nacisków jednostkowych pod różnymi częściami budowli, przy zastosowaniu róznych rodzajów fundamentów, przy dobudowaniu nowego budynku, duża dł budynku.
9)Podział ścian ze względu na pracę statyczną-
a)s konstrukcyjne-(nośne lub samonośne)- nie mogą być osunięte bez szkody dla konstrukcji, przenoszą obciążenia na fundamenty, przenoszą obciążenia własne;
b)niekonstrukcyjne-(osłonowe, sziałowe)-są ścianami zewnętrznymi wypełniającymi konstrukcję nośną; są nienośnymi ścianami wewnętrznymi których położenie może być zmieniane w czasie eksploatacji budynku.
10)MURY:
a)jednowarstwowe-składają się z jednego rodzaju elementów murowych, o jednakowych cechach wytrzymałościowych, grubość zależy od materiału, stosowane głównie jako s wewnętrzne;
b)wielowarstwowe-składają się z warstw wykonywanych z różnych elementów murowych, wyróżniamy mury: oblicowe ze spoiną podłużną
miedzy warstwami; szczelinowe-pusta szczelina..;
11)Ściana szczelinowa- są rozwiązaniem najbardziej ekonomicznym pod względem izolacyjności cieplnej. Mury szczelinowe z pustka powietrzną zapewniają dobrą szczelność ściany na przenikanie wody i dobre zabezpieczenie warstwy termoizolacyjnej przed zwilgoceniem. Łączniki(kotwie) najczęściej wykonuje się ze stali zabezpieczonej antykorozyjnie o średnicy nie mniejszej niż 5 mm. Zadaniem kotwi jest zabezpieczenie warstwy zewnętrznej przed zniszczeniem na skutek parcia lub ssania wiatru. Liczba łącznikow nie może być mniejsza niż 4 szt na 1 m(2). Wzdłuż wszystkich krawędzi swobodnych warstwy zewnętrznej należy umieszczać dodatkowe łączniki nie miej niż 3 szt na metr bierzący, dłebokość osadzenia min 50 mm koncówki zgięte na min 30 mm.
Szczelina powinna być ciągła a szczeliny wypełnione materiałem izolacyjnym powinny być wentylowane. Wentylowana pustka powinna mieć grubość co najmniej 25 mm. Jako otwory stosowane są puste spoiny co 1-4cegieł (osiatkowane). Szczeliny wypełnione w całości materiałem termoizolacyjnym mogą być niewentylowane w celu odprowadzenia wody u spodu warstwy zewnętrznej w miejscu jej podparcia zaleca się wykonać fartuch z papy bitumicznej lub innego materiału wodochronnego a w warstwie zewnętrznej pozostawić otwory osiatkowane lub osłonięte kratką, którymi woda będzie mogła wypływać na zewnątrz ściany.
12)Wiązanie kowadełkowe:
Wiązanie krzyżykowe:
13)Zasady i funkcje wiązania elementów w murze:
-zwiększenie stateczności konstrukcji murowej, wytrzymałości na rozciąganie w kierunku poziomym, sztywności przestrzennej budynku i zabezpieczenie przed odkształceniami na stykach ścian; wzrost wytrzymałości na ściskanie i ścinanie.
14)ściany drewniane: Ściany z drewna- duża izolacyjność cieplna, niski ciężar, mniejsza szerokość fundamentów, łatwość i szybkość wykonania, mają docelową nośność. Wady: podatność na korozje naturalną, łatwopalność, duży i nierównomierny skurcz 1 ściany pełne- w całości drewniane 2 ażurowe szkieletowe: większa nośność, 2/3 kondygn, szkielet z drewna - ryglowe- elem z jednego pnia drewnianego, belka dolna podwalinowa oparta na ścianie murowanej, rozstaw słupów co 1,5 m, rygle wyznaczają miejsca otworu okiennego, belki ukośne zapobiegają przed złożeniem się budynku, połączenia ciesielskie typu czop + gniazdo, wypełnienie murowane- mur pruski -deskowe- elem łączące to blaszki z wbitymi gwożdziami, belka podwalinowa, oczepowa, rozstaw słupów 30-40-60 cm, słupy stężone ryglami i taśmami metalowymi, wypelnienie z wełny miner. Poszycie z płyt gipsowo kartonowych lub boazeria, paroizolacja od strony wewn. 3 typu wieńcowego- z belek na zazębianie, stężane kołkami wewn. co 1,5 m, aby nie odkształcały się ściany stosujemy wypełnienie z pianki poliuretanowej między balami, ściany powyżej gruntu, belka podwalinowa na papie.
15)Ściany działowe, szkieletowe z luksferów
Ściany działowe-mała grubość 6,5-12 cm, wykonane z lekkich materiałów, mają mieć jak najmniejszy ciężar , dobrą iz akustyczną , wykonywane po wykonaniu stanu surowego i konstr, nie powinny być obciążane stropami . murowane- gr. ścianek 6,5-12cm, jeśli dl ściany >5m a wys >2,5m wtedy ścianki o gr 6,5 cm powinny być zbrojone co 3-4 spoiny z prętów lub płaskowników i wkładane w ściane konstr. Za pomocą bruzdy. Zaś ścianki o gr 12 cm nie muszą być zbrojone, ze ścianą nośną łączymy za pomocą strzępi, a z ścianą konstr. Za pomocą kotew ( 5 szt na wys ściany) -luksfery- stosowane do przegród doświetlających pomieszczenia, mają ograniczone wymiary, podatne na odkształc term. Ściany wew. wys <rowna 2,5m dł <równa 4,0 m, zewn wys <równa 1,5m dł <równa 3,5m. Powinny mieć pionowe oraz poziome zbrojenie z prętów, łączone za pomocą zaprawy cementowej, zakotwienie w żebrze obwodowym żelbetowym, żebro za pomocą bruzdy, powinny mieć ok 2 cm luzu ma odkształcanie, wypełnienie kit sprężysty -szkieletowe-(ścianki najlżejsze) nie wymagają wzmocnień, ruszt z kształtowników stalowych (rozstaw co 30-40-60 cm) mocowanych za pomocą wkrętów co 20 cm- dostosowany do poszycia.
16) RODZAJE NADPROŻY: 1 Ceglane- najstarszy typ nadproży o gr nie mniejszej niż 25cm, z cegły pełnej klasy nie niższej niż 10 -cegły układane wozówkowo o wys 12cm przy rozpiętości otworu do 1,5m, zbrojone bednarką- nadproże ulega zginaniu,zbrojenie przy dolnej krawędzi, głębokość oparcia na murze co najmniej 20cm, nadproże na deskowaniu do 2 tyg. -cegły układane główkowo- rozpiętość otworu do 2,5m, spoiny zbrojone, grubość spoin między cegłami większa ok 2cm niż w zwykłej ścianie. 2 Żelbetowe -monolityczne- betonowane na budowie, bezpośrednio nad otworem, zbrojenie prętami dołem i górą połączone strzemionami, głęb oparcia na murze co najmniej 20cm. Wymagają deskowania, szer odpowiada grubości ściany, układane są pasy ocieplenia, część wewn jest betonowana -prefabrykowane- z gotowych belek, elem nośny jest prefabrykowany, zagłębienie w murze 9-25 cm na warstwie betonu. -żelbetowo ceramiczne- z zewn kształtka ceramiczna, w środku zbrojenie „płotków”, kształtki betonowane prefabrykowane. Dł. belki 100-300 co 25cm, wys 23,8cm , otwory dl do 2,5m, głębokość oparcia od 12,5-25cm 3 Na belkach stalowych- otwory powyżej 2,5m, duże rozpiętości otworu, gdy znaczne obciążenia ścinające w nadprożu, wykonywanie otworów w ścianach już istniejących, głębokość oparcia na na murze h/2+ 15cm, jeśli są 2 belki to łączymy je śrubami, dolna stopka powinna być owinięta siatką.
17)Konstrukcja nadproży (mostki termiczne):
W ścianach zewnętrznych trzeba zwracać szczególna uwagę na docieplenie konstrukcji nadproża eliminuje to mostki termiczne i zabezpiecza przed wykraplaniem pary wodnej na wewnętrznej jego części a tym samym zapobiega powstawaniu pleśni i przemarzaniu. W ścianach trójwarstwowych wewnętrzna warstwa nośna i zewnętrzna warstwa elewacyjna powinny być przesklepione niezależnymi nadprożami a ocieplenie pomiędzy warstwami ścian należy doprowadzić aż do poziomu mocowania okna. W ścianach dwuwarstwochy ocieplanych metodą lekką mokrą trzeba pamiętać o ociepleniu spodu nadpróża aż do ościeżnicy. W ścianch jednowarstwowych ocieplenie umieszcza się najczęściej pomiędzy belkami nadproża bliżej jego zewnętrznej powierzchni.
18)Podstawowe elementy klatki schodowej
19) SCHODY ŻELBETOWE: najczęściej stosowane, mają następujące zalety: - monolityczne schody można kształtować w dowolne formy architektoniczne, - żelbet jest tańszy od konstrukcji stalowych i od obrabianych stopni kamiennych - schody prefabrykowane są stosowane nawet w budownictwie monolitycznym, - konstrukcje żelbetowe nie wymagają żadnej konserwacji ani malowania, - przy gładkiej powierzchni stopni łatwo utrzymać czystość. Rozróżniamy ze względu na schemat statyczny następujące typy schodów żelbetowych: - schody z biegami wspornikowymi z betonu zbrojonego i z prefabrykowanych elementów żelbetowych mocowanych wspornikowo w murze, - schody z biegami opartymi na ścianach lub belkach policzkowych, - schody z biegami płytowymi. Schody z biegami płytowymi mogą być zarówno z betonu monolitycznego jak i prefabrykowane. Żelbetowa płyta, ma na ogół grubość 8 cm, opiera się na belce spocznikowej i na belce podestowej. Stopnie nie współpracują z płytą, stanowią tylko jej dodatkowe obciążenie stałe. Dla mniejszej rozpiętości biegów można stosować płytę schodową załamaną w planie bez belek spocznikowych i liczyć jak belkę wolno podpartą o zróżnicowanym obciążeniu. W systemie W-70 płyty biegowe zaprojektowano o grubości płyty nośnej 8 cm dla klatki schodowej dwubiegowej, a o grubości 16 cm dla klatki schodowej jednobiegowej. Szerokość płyt biegowych wynosi 108cm. Płyty pracują jak belki wolno podparte, oparte wzdłuż czołowych obrzeży płyt spocznikowych i podestowych. Płytowe schody klatki schodowej dwubiegowej pokonują pół wysokości kondygnacji, tzn. 140cm. Płyty spocznikowe mają szerokość modularną 120 cm, długości 240 i 480 cm oraz grubości 16 i 22cm. Płyty spocznikowe są wyłącznie stosowane w klatkach schodowych dwubiegowych.
20)Schody DREWNIANE: rodzaje:
Drabiniaste-stosowane przy pochyleniach 45-60 stopni, nie mają przednóżków, stosowane najczęściej jako chody pomocnicze;
Policzkowe-stosowane przy mniejszych pochyleniach jako schody miedzy kondygnacyjne. Siodłowe-stosowane jak policzkowe, stopnie nakładane są od góry na wycięcia belek policzkowych, nie naruszona szerokość policzka powinna wynosić co najmniej 15 cm. Schody te są dekoracyjne ale ich wadą jest większe zużycie drewna.
21)GŁÓWNE ELEMENTY KONSTRUKCYJNE I PODSTAWOWE RODZAJE BELKOWYCH STROPÓW DREWNIANYCH: można je spotkać zarówno w budynkach starych jak i w nowobudowanych, nawet w połączeniu ze ścianami murowanymi. Ich zaletą jest mniejszy ciężar własny oraz estetyka. Elementem nośnym są belki lub żebra oparte na ścianach nośnych lub podciągach, ewentualnie stężonych łatami. Belki/żebra wykonuje się z: - z litych bali drewnianych, - z desek, - jako ustrój kratownicowy drewniany, - jako ustrój kratownicowy drewniany ze słupkami i krzyżulcami stalowymi, - jako belki dwuteowe ze środnikiem z płyt drewnopochodnych. Na belkach lub żebrach układa się podłogę drewnianą z desek lub płyt drewnopochodnych: sklejek, płyt wiórowych, itp. Spód belek/żeber zwykle przysłania się podsufitką lub kasetonem. Rozróżnia się stropy gęstożebrowe, belkowe i mieszane belkowo-żebrowe. Konstrukcja takich stropów składa się z opartych na ścianach belek (bali z drewna litego lub klejonego) i ułożonej na belkach podłogi z desek, najlepiej łączonych na wpust i wypust.
Orientacyjne wymiary belek to: 20-40 cm wysokości,8-20 cm szerokości i do 15 m długości. Rozstaw poszczególnych belek jest dość duży – waha się w granicach 60-150cm. Na pierwszej podłodze z desek, zwanej białą podłogą, układana jest zwykle druga, ozdobna podłoga lub parkiet. Od spodu można zamontować sufit podwieszany, który osłoni elementy konstrukcyjne. Można też zostawić konstrukcję odsłoniętą, co ma swoje walory dekoracyjne. Wszystkie elementy stropu muszą być wówczas dokładniej wykonane. Pośród stropów drewnianych najefektywniejszy wydaje się być układ z podsufitką i częściowym wypełnieniem przestrzeni między belkami wełną mineralną. Przy małej komplikacji zapewnia on dostateczna izolację akustyczną i ogranicza stratę ciepła. Jako stropy międzykondygnacyjne w budynkach mieszkalnych stosuje się konstrukcje o bardziej skomplikowanym układzie. Zwykle elementem "wnętrza" stropu jest ślepy pułap. Jego zadaniem jest stworzenie platformy dla wykonania izolacji termicznej (i jednocześnie akustycznej) stropu. Ponadto tego typu strop posiada zwykle dodatkową paraizolację umiejscowioną w dolnej części układu (między deskami podsufitki a stanowiącym wykończenie sufitu suchym tynkiem). Dzięki temu nie dochodzi do zawilgocenia materiału izolacyjnego i nie następuje gromadzenie się wilgoci w przestrzeni wewnątrz stropu.
22. ZASADY KONSTRUKCYJNE STROPÓW NA BELKACH STALOWYCH: Główne elementy stropu to dwuteowe belki stalowe, najczęściej wysokości 14-20 cm. Są ciężkie - metr bieżący waży zależnie od wymiarów belki od 13 do 26 kg, co może być utrudnieniem w przenoszeniu długich i ciężkich belek na wysokość kilku metrów. Belki opiera się na ścianach (w odstępach określonych w projekcie-zwykle 90-120 cm) wyrównanych mocną zaprawą cementową, a w wieńcu osadza przyspawane lub przykręcone wcześniej do belek metalowe kotwy, które dodatkowo je usztywniają. Od spodu belki owija się siatką tynkarską, co zapewni lepszą przyczepność zaprawy podczas tynkowania sufitu. Przestrzeń między belkami wypełnia się według projektu . Najczęściej są to prefabrykowane płyty żelbetowe, których zaczepy opiera się na stopce belki i wypełnia połączenia zaprawą cementową. Płyty układa się zawsze rzędami wzdłuż ściany, na której oparte są belki stalowe, które dzięki temu nie rozsuną się, a już ułożone płyty nie wypadną. Zamiast płyt między belkami można wykonać zbrojoną warstwę betonu, jest to jednak bardzo pracochłonne i rzadziej stosowane. W pełnym deskowaniu podwieszonym do belek stalowych układa się zbrojenie wzdłużne i poprzeczne i zalewa betonem. Całą powierzchnię stropu trzeba zabetonować jednego dnia, w przeciwnym razie wystąpią pęknięcia w ostatnim zalanym przęśle – belka ugnie się pod wpływem obciążenia nową porcją betonu. Nie wolno wylewać grubszej warstwy betonu niż przewiduje to projekt (6-8 cm). W skrajnych przypadkach nadmiernie obciążony strop może się zawalić. Nie pokrytą betonem część belki zabezpiecza się przed korozją powlekając ją zaczynem cementowym lub farbą antykorozyjną. Pozostałą przestrzeń między belkami wypełnia się na przykład keramzytem lub płytami styropianowymi. Na takim podłożu układa się jastrych betonowy grubości około 4 cm zbrojony siatką stalową. Wadą stropów na belkach stalowych są spowodowane klawiszowaniem charakterystyczne rysy na sufitach oraz smugi wzdłuż zimnych stalowych belek Stropy odcinkowe z cegły Belki stalowe w stropach odcinkowych powinny być zabezpieczone przed rdzewieniem przez obrzucenie od spodu zaprawą cementową na siatce oraz przez obetonowanie górnej stopki belki wystającej ponad sklepienie. Belki stropowe - stalowe dwuteowe, stalowe dwuteowe równoległościenne lub żelbetowe prefabrykowane - opiera się bezpośrednio na murze wyrównanym podlewką cementową - jeśli mur jest wykonany z materiałów o dużej wytrzymałości na ściskanie, np. z cegły lub na poduszkach betonowych albo wieńcach żelbetowych.
24. RODZAJE STROPÓW ŻELBETOWYCH MONOLITYCZNYCH (PŁYTOWE, ŻEBROWE, GRZYBKOWE): Stropy płytowe – należą do najstarszych stropów żelbetowych. Grubość płyty wynosi od 1/30 do 1/25 rozpiętości (w zależności od wielkości obciążeń), lecz nie mniej niż 6cm. Ze względu na małą sztywność na zginanie i znaczne ugięcia, rozpiętość stropów płytowych na ogół nie przekracza 6,0m. Głębokość oparcia stropu na ścianie nie powinna być mniejsza niż 8cm. Stropy zbrojone są jednokierunkowo jeżeli proporcja rozpiętości stropu w kierunkach prostopadłych l1:l2>2 (oparcie na dwóch ścianach) lub krzyżowo jeżeli proporcja rozpiętości l1l2<2 (oparcie na obwodzie). Pręty zbrojenia głównego powinny mieć średnicę co najmniej 4,5mm, a rozstaw nie większy niż 25cm. Jako zbrojenie główne jest układane równolegle do kierunku oparcia stropu, przy jego dolnej płaszczyźnie. Zbrojenie rozdzielcze jest układane prostopadle do prętów głównych w rozstawie co 30cm. Średnica prętów rozdzielczych wynosi od 4,5 do 8mm. Stropy grzybkowe – składają się z płyty żelbetowej o stałej grubości, opieranej punktowo na słupach. W miejscu połączenia płyty ze słupami słupy rozszerzają się tworząc głowicę o kształcie grzyba, zabezpieczającego płytę przed przebiciem. Grubość płyty wynosi najczęściej 15-35cm, a rozstaw słupów zmienia się w granicach od 5 do 7,2m i powinien być jednakowy w obu kierunkach (różnice rozstawu nie mogą przekraczać 20%). Płyty zbrojone są krzyżowo. Stropy te stosowane są najczęściej w obiektach gdzie wymagana jest swoboda kształtowania pomieszczeń, np. magazyny, powierzchnie handlowo-biurowe budowane pod wynajem, biblioteki, garaże. Stropy żebrowe – (płytowo-żebrowe) stosowane są najczęściej w budynkach przemysłowych, przy większych rozpiętościach podpór niż zalecane dla stropów płytowych. Strop składa się z płyt żelbetowych o grubości 6-10cm opartych na żebrach nośnych w rozstawie co 1,5-2,5m. Rozpiętość żeber przyjmuje się najczęściej w granicach 5-7m. Wysokość żeber wynosi 1/25 do 1/20 ich rozpiętości, w zależności od wielkości obciążenia, a szerokość zawiera się najczęściej w przedziale 1/3-1/2 wysokości. Przy rozpiętościach przekraczających 7m żebra podpierane są na podciągach, opartych z kolei na słupach lub ścianach zewnętrznych w rozstawie 5-8m.
Grzybkowy
Żebrowy
25. PODSTAWOWE ELEMENTY KONSTRUKCYJNE STROPÓW GĘSTOŻEBROWYCH ORAZ SPOSÓ POŁĄCZENIA ICH ZE ŚCIANAMI (WIEŃCE): W stropach tych żebrami nośnymi są belki prefabrykowane. Przestrzenie między belkami wypełniane są pustakami, najczęściej z ceramiki, żużlo- lub keramzytobetonu. Górną część stropu stanowi płyta betonowa o grubości 3-4cm (ponad górną powierzchnią pustaków), wykonana z betonu klasy co najmniej B15. Żebro i płyta pracują jak element żelbetowy o przekroju teowym, w którym płyta współpracuje z żebrem w przenoszeniu wewnętrznych sił ściskających. Płyta nie wymaga zbrojenia w kierunku prostopadłym do żeber. Pustaki są wypełnione sztywnym, lecz nie współpracującą z konstrukcją stropu przy przenoszeniu obciążeń. Długość oparcia prefabrykowanych belek na murze powinna wynosić co najmniej 8cm. Jeżeli ściana nośna wymurowana jest z pustaków ceramicznych lub z bloczków betonu komórkowego, wieniec betonowany na obwodzie stropu należy obniżyć o 5-6cm poniżej spodu belek, aby zapobiec zginaniu krawędzi muru pod belką. Innym rozwiązaniem może być wymurowanie górnej warstwy muru pod stropem z cegły ceramicznej pełnej. Stropy najczęściej projektuje się jako konstrukcje jednoprzęsłowe, swobodnie podparte. Ze względu na częściowe zamocowanie w wieńcu, przy ścianach nośnych stropy powinny być dozbrajane górą zbrojeniem zdolnym przenieść siły rozciągające nie mniej niż 40kN/m szerokości stropu. Typowe zbrojenie układane jest nad zbrojeniem wieńca w paśmie przypodporowym o szerokości około ¼ -1/5 rozpiętości stropu. Stropy typu DZ, Fert, Ceram, Teriva.
27. ZASADY WYKONYWANIA I FUNKCJE WIEŃCÓW STROPOWYCH.
Stropy żelbetowe łacza się ze scianami nosnymi i usztywniającymi za pomocą wienców, które powinny tworzyc zamknięty obwód wzdłuż wszystkich krawędzi stropu o polu przekroju poprzecznego nie mniejszym niż 250cm2. Minimalne zbrojenie podłużne powinno mieć przekrój 230mm2(budynki do 4 kondygnacji) i 330mm2(budynki powyżej 5 kondygnacji). Zbrojone SA najczęściej trzema lub czterema pretami średnicy 10-12mm ze stali żebrowanej połączonymi strzemionami średnicy 4,5-6mm w rozstawie ok. 25cm.Zadania wieńców: stanowia zakończenie tarczy stropowej łączące strop ze scianami i usztywniające cala konstrukcje, przeciwdziałają rozwojowi rys w scianie na skutek odkształceń termicznych i nierównomiernego osiadania, wyrównuja róznice odkształcen styku scian róznie obciążonych, stanowia wtórny ustruj nośny w przypadku uszkodzenia sciany nosnej, łączą samonośne sciany zewnętrzne ze scianami nosnymi.
28. CZYNNIKI WPŁYWAJĄCE NA KSZTAŁT DACHU, PODSTAWOWE RODZAJE DACHOW.
Czynniki te to: rodzaj materiału użytego do pokrycia , kształt i wymiary rzutu poziomego budynku, przeznaczenie poddasza, budynki sąsiednie, elementy wyprowadzone ponad połać dachową, regionalne zwyczaje i klimat, subiektywne odczucia estetyczne inwestora i projektanta, możliwości finansowe. Podstawowe rodzaje dachow : jednospadowy, dwuspadowy, czterospadowy, naczółkowy ,półszczytowy, mansardowy, namiotowy, wielopołaciowy, wieżowy.
...