Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
Temat: Wirujące śnieżynki
Cel główny: stymulowanie rozwoju mowy dziecka
Cel operacyjny: dziecko mówi wyraźnie
Pomoce dydaktyczne: śnieżynki z bibuły
1. Rozgrzewka
Dzieci stają w rozsypce i udają wiatraczki: wykonują 2-3 obroty w jedną stronę, 2-3 w drugą, następnie podskakują po okręgu, jedno za drugim, raz na jednej, raz na drugiej nodze.
2. Wirujące śnieżynki
Dziecko otrzymuje wycięte w kształcie śnieżynek cienkie bibułki i próbuje dmuchać w bibułkę tak, aby ta unosiła się w powietrzu. (dziecko może dmuchnąć 2 razy i robi przerwę, ćwiczenie powtórzyć raz jeszcze).
3. Gimnastyka buzi
Dzieci siadają w kole, powtarzają za N. następujące ruchy: żucie, nakładanie górnej wargi na dolną i odwrotnie; „królik wącha marchewkę” (poruszanie nosem i górną wargą), „królik je” (poruszanie żuchwą), szerokie wysuwanie języka i podciąganie go do góry w kierunku nosa.
4. Buzia mówi
Dzieci powtarzają za N. przesadnie układając usta: aaa…(szerokie otwarcie buzi), uuu…(dzióbek), fff…(górne zęby dotykają dolnej wargi), śśś… (dzióbek), sss…(wargi rozciągnięte).
5. Buzia i paluszki
Dzieci łączą się w pary, jedno siada za drugim, powtarzają za nauczycielem wierszyk „Spacer” i wykonują ruchy na plecach kolegi wskazane przez N.
Tędy płynie rzeczka,
Przeszły panie na szpileczkach,
Przeszły konie,
Przeszły słonie,
Zaświeciły dwa słoneczka,
Przeszła mała szczypaweczka,
Potem padał drobny deszczyk,
Czy przeszedł ci dreszczyk?
6. Wyciszenie
Dzieci siedzą w kręgu i kołyszą się na boki mrucząc.
Temat: Moje ciało
Cel główny: Stymulowanie rozwoju mowy dziecka
Cel operacyjny: Dziecko mówi wyraźnie
Pomoce dydaktyczne: cienkie paski papieru, muzyka relaksacyjna, małe lusterka
1. Rozgrzewka
Dzieci bardzo powoli chodzą do tyłu po okręgu. Na sygnał N. kucają, na kolejny sygnał wykonują 3 skoki do przodu.
2. Ćwiczenie oddechowe
Dzieci dmuchają na cienkie paski papieru (najpierw 3 krótkie dmuchnięcia, potem jedno długie, przerwa ćwiczenie powtarzamy jeszcze raz)
3. Buzia
Dziecko patrząc w lusterko językiem oblizuje górna wargę, potem dolną wargę, oblizuje usta dookoła, „liczy” językiem zęby na górze, „liczy” językiem zęby na dole, „myje” językiem zęby na zewnątrz i od środka, (najpierw górne, potem dolne) „głaszcze” językiem prawy policzek, potem lewy.
4. Przerywnik
Dzieci pokazują recytowany przez N. wiersz „Tu paluszek”
Tu paluszek, tu paluszek
A ja czysty mam fartuszek.
Tu jest rączka, a tu druga,
A tu oczko na mnie mruga.
Tu jest nosek, tu ząbeczki,
Tu wpadają cukiereczki.
Ru są rączki do klaskania,
A tu nóżki do tupania.
5. Ręce i nogi
Dzieci utrwalają sobie które są prawe kończyny, a które lewe, odpowiadając na pytania N.: np.: Którą ręką jesz? Którą nogą kopiesz piłkę? Następnie dzieci wykonują polecenia N.: Poskacz na lewej nodze. Podnieś lewą rękę do góry. Dotknij lewą ręką do lewej nogi.
6. Wyciszenie
Dzieci siedzą w kręgu i kołyszą się w rytm muzyki relaksacyjnej swobodnie oddychając.
Temat: Jesienne rytmy.
Cel główny: Stymulowanie rozwoju mowy dziecka
Cel operacyjny:
• dziecko rozwija słuch fonemowy
• dziecko kształci poczucie rytmu
• dziecko doskonali prawidłowy sposób oddychania
• dziecko usprawnia koordynację słuchowo-ruchową
Pomoce dydaktyczne: piosenka jesienna nagrana na płycie CD, sylweta drzewa, liście z papieru, bębenek,
1. Rozmowa na temat jesiennej przyrody
N. wita dzieci i proponuje, by opowiedziały o zmianach, jakie zachodzą jesienią w przyrodzie.
2. Zabawa słuchowa — Jesienna piosenka
N. odtwarza dzieciom nagranie z dowolną znaną im piosenką o jesieni. Zaprasza je do wspólnego śpiewania i wyklaskania rytmu. Następnie proponuje powtórzenie zabawy bez wykorzystania nagrania muzycznego.
3. Zabawa oddechowa - Liście
N. kładzie na podłodze wycięte z kartonu drzewo. Na nim umieszcza kolorowe papierowe liście. Poleca dzieciom, by je zdmuchnęły. Zwraca uwagę na prawidłowy tor oddechowy (wdech nosem, wydech ustami).
4. Zabawa słuchowo - ruchowa - Tańczące liście
Dzieci naśladują „tańczące" na wietrze liście. Poruszają się w takt zmieniającego się rytmu wystukiwanego przez N. na bębenku. Gdy dźwięk milknie, dzieci kładą się na podłogę i swobodnie oddychają. N. przypomina o wdechu nosem i wydechu ustami.
5. Zabawa fonacyjna -Jesienny spacer
N. zaprasza dzieci na jesienny spacer. Po drodze dzieci spotykają różne przedmioty i zwierzęta, N. prosi dzieci aby powtarzały odgłosy, jakie wydają te przedmioty:
- samochody -uuuuuu,
- pies -hau, hau, hau,
- wróbel –ćwir, ćwir, ćwir
- zając –kic, kic, kic
- krowa- muu, muu, muu
- kot –miau, miau, miau
- przeskakujemy przez kałuże- hop, hop, hop
- pociąg- puf, puf, puf
(lub inne dowolne zwierzęta lub przedmioty)
6. Zabawa oddechowa - Grzyby
Dzieci kucają na podłodze w wybranych przez siebie miejscach, kulą się i nakrywają ramionami. N. prosi, aby wyobraziły sobie, że są małymi grzybami i przy pomocy ruchów ciała zilustrowały, jak rośnie grzyb. Następnie mówi, że pada ciepły jesienny deszcz, grzyby zaczynają rosnąć, stają się coraz większe. W tym czasie dzieci powoli wyprostowują się. Stając na palcach, biorą głęboki wdech nosem i powoli wydychają powietrze ustami. Zabawę należy powtórzyć, prosząc dzieci, by wybrały sobie inne miejsca.
7. Wyciszenie
Dzieci siedzą w kręgu i kołyszą się w rytm muzyki relaksacyjnej swobodnie oddychając.
Temat: "O wesołych kózkach" - aktywne słuchanie bajki.
Cele główne:
- kształtowanie poprawności wymowy
- pogłębianie umiejętności nawykowego oddychania przez nos oraz ekonomicznego zużycia powietrza
- usprawnianie motoryki narządów artykulacyjnych (język)
Cel operacyjny: - dziecko umie starannie wybrzmiewać wybrane głosy zwierząt - poprawnie wykonywać wdech nosem i wydech ustami Pomoce dydaktyczne: sylwety zwierząt: kota, kaczki, kury, gęsi, psa, itp.; kasety magnetofonowe z nagraniami muzyki relaksacyjnej oraz rytmicznej; dla każdego dziecka: słomki, kartki z narysowaną dróżką, sylwety kózek, kulki z waty, przytulanki
1. N. opowiada dzieciom bajkę o wesołych kózkach. W trakcie opowiadania dzieci zamieniają się w kózki i wykonują kolejne zadania.
2. Kózki wyszły na spacer, stoją na polanie i wdychają świeże powietrze (dzieci stoją w kole na dywanie i przy muzyce wykonują wdech nosem - ręce w górę, następnie wydech ustami - ręce w dół)
3. Głodne kózki wracają do domu, jedzą jabłka i marchewkę (dzieci wracają na dywan, siadają w siadzie skrzyżnym i naśladują przeżuwanie, połykanie, a potem oblizują: górną wargę, dolną wargę, wargi dookoła w obie strony)
4. Po jedzeniu kózki myją zęby (dzieci oblizują górne i dolne zęby)
5. Po posiłku kózki odpoczywają i kołyszą swoje przytulanki do snu (dzieci kładą się na dywanie z przytulankami ułożonymi na brzuchach i oddychają głęboko przy muzyce relaksacyjnej)
6. Po drzemce kózki przypomniały sobie, że na polanie odbędzie się zabawa. Postanowiły zawiadomić przyjaciół. Dzwonią więc do kotka, kotek do pieska, piesek do kaczki, itp. (Dzieci naśladują głosy kolejnych zwierząt pokazywanych na planszach)
7. Przyjaciele zebrali się na polanie i wesoło bawią się przy muzyce (dzieci w rytm muzyki odtwarzają proste rytmy podane przez N.- klaskanie, klepanie, tupanie, podskoki, itp.)
8. Na zakończenie dzieci siedzą na dywanie i kołyszą się w takt muzyki relaksacyjnej.
Temat: Miś na spacerze
Cele główne:
- rozwijanie i kształcenie aparatu mowy
- rozwijanie mowy i myślenia poprzez stosowanie różnych form aktywności oraz stwarzanie sytuacji sprzyjających rozwojowi mowy.
Cele operacyjne:
- dziecko kształtuje umiejętność komunikowania się.
-dziecko uczestniczy w zabawach, działaniach dających możliwość obserwowania siebie na tle innych oraz poznaje własne możliwości, mocne i słabe strony.
Pomoce dydaktyczne:
miś - maskotka lub pacynka na rękę, płyta z nagraniem Słucham i mówię , lustro, seria obrazków.
Przebieg:
1. Ćwiczenia narządów mowy.
Dzisiaj twój język będzie małym misiem, a buzia jego domem. Miś obudził się wcześnie rano - przeciągnął się i trochę poziewał. Zrobił poranną gimnastykę - kilka podskoków (unoszenie języka na górny wałek dziąsłowy przy szeroko otwartych ustach), trochę pobiegał (wypychanie językiem policzków). Na śniadanie zjadł słodki miód(zlizywanie czubkiem języka z podniebienia np. nutelli, miodu). Potem umył zęby (oblizywanie językiem górnych zębów po wewnętrznej stronie przy zamkniętych, a następnie otwartych ustach).Wyjrzał przez okno (wysuwanie szerokiego języka na zewnątrz jamy ustnej). Zobaczył swoją koleżankę i przesłał jej całuski (cmokanie ustami - naśladowanie posyłania całusków). Koleżanka zaprosiła go na spacer.
2. Ćwiczenia słuchowe z wykorzystaniem płyty z nagraniem - odgłosy przyrody - wskazywanie odpowiedniego obrazka.
3. Ćwiczenia emisyjne
Katar misia
Mały miś był na spacerku,
lecz zapomniał o sweterku.
Było zimno i wiał wiatr,
misiu zimne łapki miał.
Zimne plecy, zimne nogi,
a do domu kawał drogi.
Katar misia - cap! - za nos.
-A psik! A psik! - nos dał głos.
Kiedy zimno na spacerku
nie zapomnij o sweterku.
Pokichamy razem z misiem :
a - psik, o - psik, e - psik, u - psik
Do chorego misia wzywamy karetkę pogotowia: i - u, e – o
4. Zabawa Ciepło - zimno
Nauczyciel na zmianę mówi sz - s z dłonią dziecka przy swoich ustach. Dziecko odczuwa ciepło przy wymawianiu głoski sz, a zimno przy głosce s.
5. Pamiętasz, gdy miś był na spacerze było zimno i wiał wiatr - naśladowanie szumu wiatru: słaby wiatr -szszsz... silny wiatr - ...