Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ

RODZAJE MODELI:
1) przyczynowo-skutkowe (koszty-produkcja)

2) symptomatyczne – brak przyczyna-skutek

3) tendencji rozwojowej – „t”

4) autoregresyjne – objaśniane występują jako zm. ob.-jące t-1

1)   statyczne – brak „t” i opóźnień czasowych

2)   dynamiczne – „t” i opóźnienia czasowe zm. objaśnianej

1)   jednorównaniowe

2)   wielorównaniowe: (proste, regresyjne, o rów. współzależnych)

1)   liniowe

2)   nieliniowe (potęgowe, wykładnicze, hiperboliczne)

EKONOMETRIA: nauka o metodach badania prawidłowości występujących w zjawiskach ekonomicznych za pomocą odpowiednio wyspecjalizowanego aparatu matematyczno-statystyczn. Służy to:

1.    cel poznawczy (opis kształt. się zjawisk ekonomicznych)

2.    cel prognostyczny (przewidywanie danego przebiegu zjawisk ekonomicznych)

3.    cel decyzyjny (sterowanie przebiegiem zjawisk ekonom.)

MODEL EKONOMETRYCZNY: jest to konstrukcja formalna, która za pomocą jednego równania bądź układu równań przedstawia zasadnicze powiązania występujące pomiędzy rozpatrywanymi zjawiskami ekonomicznymi.

CZĘSCI MODELU:

1.    zmienne (objaśniane, objaśniające, endogeniczne, egzogeniczne) ZEROJEDYNKOWE: stosowane są gdy w modelu ujmuje się czynniki jakościowe np. podział w pracowników wg płci

2.    parametry : są to stałe wielkości występujące przy zmiennych objaśniających. STRUKTURALNE (od których zależą wartości funkcji zmiennych objaśniających) STRUKTURY STOCHASTYCZNEJ MODELU (dotyczą one rozkładu odchyleń losowych modelu. Podstawową rolę odgrywają E(X) i D2(X) składnika losowego.

3.    czynnik losowy: odgrywa rolę błędu przypadkowego, zakłócającego funkcyjny związek między wartościami zmiennej objaśnianej a objaśniającymi.

POTRZEBA UWZGLĘDNIENIA CZYNNIKA LOSOWEGO wynika z :

1.    element przypadkowości występuje w działalności gospodarczej i życiu społecznym

2.    złożoność zjawisk ekonomicznych

3.    pomiar zjawisk jest niedokładny, składnik zawiera różnice wynikające z błędów obserwacji

4.    w modelu nie można uwzględnić wszystkich zmiennych objaśniających

5.    postać funkcyjna modelu może być obrana niewłaściwie.

PROCEDURA BUDOWY MODELU:

1.    sformułowanie modelu (sprecyzowanie zakresu badania i podjęciu dec jakie zmienne będą odgrywać rolę zm. o-jących

2.    wybór postaci analitycznej

3.    estymacja parametrów

4.    weryfikacja modelu – analiza czy zbudowany model dostatecznie dobrze wyjaśnia badaną rzeczywistość

5.    praktyczne wykorzystanie modelu

DOBÓR ZMIENNYCH O-JĄCYCH DO MODELU LINIOWEGO:

1.    w oparciu o istniejące teorie ekonomiczne

2.    na podstawie doświadczenia, materiałów statystycznych staramy się znaleźć takie zmienne, które są skorelowane ze zm. ob.-nymi modelu

3.    stosuje się tam, gdzie teoria ekonomiczna ani doświadczenie nie wskazują na zmienną, które odgrywają rolę przyczyny w stosunku do wyróżnionych zm. ob.-nych.

ZMIENNE OBJAŚNIAJĄCE POWINNY:

1.    charakteryzować się wysoką zmiennością

2.    silnie skorelowane ze zm. objaśnianą

3.    słabo skorelowane między sobą

4.    silnie skorelowane z innymi zmiennymi, niepełniącymi roli zm. ob.-jacych, które te zmienne reprezentują.

ETAPY DOBORU ZM. OB.-JĄCYCH DO MODELU:

1.    na podstawie wiedzy merytorycznej sporządza się zestaw potencjalnych zm. ob.-jących

2.    następuje obserwacja statystyczna, której efektem jest macierz obserw zmiennych ob.-jacych oraz wektor Y zm. ob.-nej

3.    bada się zmienność wybranych cech i eliminuje te, które mają niski poziom zmienności

4.    oblicza się współczynnik korelacji pomiędzy wszystkimi rozpatrywanymi zmiennymi

5.    za pomocą wybranej procedury dokonuje się redukcji potencjalnych zm. ob.-jących

ZAŁOŻENIA MNK:

1.    zmienne ob.-jące są nielosowe i nie są skorelowane ze składnikiem losowym

2.    model jest liniowy względem parametrów: Y=Xa + E

3.    liczba obserwacji powinna być bynajmniej 3 razy większa od liczby szacowanych parametrów: rz(X)=k+1<n

4.    składnik losowy ma rozkład normalny: E: N(m;d2)

5.    wartość oczekiwana, nadzieja matematyczna =0

TWIERDZENIA GAUSSA-MARKOWA: estymator „a” parametrów a modelu Y=Xa+E wyznaczony KMNK jest estymatorem nieobciążonym i najefektywniejszym w kalsie liniowych i nieobciążonych estymatorów.

WŁASNOŚCI ESTYMATORA:

1.    wektor „a” jest estymatorem liniowym, ponieważ każda składowa wektora „a” jest liniową funk. składowych wektora Y

2.    estymator a jest nieobciążonym, tzn E(a)=a

3.    estymator zgodny to taki, który podlega prawu wielkich liczb. Jest zbliżony stochastycznie do a

4.    estymator powinien być efektywny. Najefektywniejszy to taki, który w okreslonej klasie ma najmniejszą wartość – macierz wariancji i kowariancji.

WERYFIKACJA JEDNORÓWNNIOWEGO LINIOWEGO MODELU EKONOMETRYCZNEGO:

1.    merytoryczna- interpretacja oszacowań parametrów modelu i ich analizę. Bada się zgodność znaków parametrów z wiedzą ekonomiczną o modelowanym zjawisku

2.    statystycznym – badania:

v  stopnia zgodności modelu z danymi statystycznymi

v  jakości ocen parametrów strukturalnych modelu

v  własności odchyleń losowych

PRZYCZYNY WSYSTĘPOWANIA WSPÓŁLINIOWOŚCI:

1) metoda zbierania danych – jeżeli zbieramy dane o kilku  skorelowanych zmiennych

2) włączenie do modelu wyższych potęg zmiennej X.

WSKAŹNIK NADMIARU WARIANCJI ESTYMATORA PARAMETRU: WNW= 1/(1-R2j)

Przy braku współliniowości WNW=1

SKUTKI WYSTĘPOWANIA WSPÓŁLINIOWOŚCI:

1.    wariancje estymatorów i średnie błędy szacunku parametrów strukturalnych są nadmierne

2.    wartości współczynników modelu jak i ich znaki mogą bardzo różnić się od oczekiwanych

UNIKNIĘCIE WSPÓŁLINIOWOŚCI:

1.    transformacja zmiennych – polega na logarytmowaniu lub obliczeniu pierwszych różnic dla szeregów czasowych

2.    powiększenie zbioru danych – można zwiększyć częstotliwość danych oraz w miejsce danych jednego rodzaju czasowe lub przekrojowe można użyć danych przekrojowo-czasowych

3.    usuwanie zmiennych silnie zakłócających- zmienne najsilniej kształtujące współliniowość można usunąć z modelu

4.    stosowanie alternatywnych metod estymacji – np. metoda głównych składowych, metoda regresji grzbietowej

MODELE WIELORÓWNANIOWE:

1) proste – są to takie modele, w których nie występują powiązania pomiędzy zmiennymi endogenicznymi bez opóźnień czasowych. Macierz b jest macierzą diagonalną (na głównej przekątnej pewne elementy a pozostałe 0)

2) rekurencyjne - to takie w których wys. jednokierunkowe powiązania pomiędzy zm. endogenicznymi bez opóźnień czasowych. Macierz b jest macie. trójkątną, nad przekątną o, przekątna 1, a pod przekątną pewne elementy, bądź odwrotnie.

3) o równiach współzależnych – występują różnokierunkowe zobowiązania pomiędzy zm. endogenicznymi bez opóźnień czasowych, tzn. w danym równaniu w roli zm. objaśniających występują dowolne zmienne spośród zm. endogenicznych  bez opóźnień czasowych, które w innych równaniach pełniły rolę zm. objaśnianych.

RODZAJE ZMIENNYCH:

1) wg roli zmiennych:

v  endogeniczne- zjawiska wyjaśniane przez model

v...

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • jucek.xlx.pl






  • Formularz

    POst

    Post*

    **Add some explanations if needed