Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
BIOLOGICZNE METODY OCZYSZCZANIA ŚCIEKÓW:
Metody obejmujące ekologicznie ukształtowane systemy lądowe lub wodne.
Metody działające w oparciu o tlenowe reaktory z utwierdzoną biomasą.
Metoda osadu czynnego.
Metody beztlenowe.
CHARAKTERYSTYKA KŁACZKA OSADU CZYNNEGO
A – faza ciekła – ścieki
B – powierzchnia kłaczka
C – kłaczek
1 – zdyspergowane bakterie i wiciowce
2 – bakterie sflokulowane na powierzchni kłaczka
3 – typowa mikrofauna osadu czynnego
4 – orzęski wolnopływające
5 – organizmy tkankowe
OBCIĄŻENIE OSADU CZYNNEGO:
Jest to wielkość określająca ile gramów lub kilogramów związków organicznych, zawartych w ściekach, przypada na jeden gram suchej masy osadu czynnego w ciągu doby.
BZT
Pojęcie umowne będące wskaźnikiem zawartości związków organicznych i oznaczające ilość tlenu, potrzebną do utlenienia tych związków w reakcjach biochemicznych (przy udziale mikroorganizmów), w danej ilości wody lub ścieków, w warunkach tlenowych i w temperaturze 20oC.
Wynik podaje się w miligramach tlenu zużytego w 1 dm3 wody lub ścieków (mg O2/dm3) w określonym czasie. Najczęściej zużycie tlenu określa się po pięciu dobach uzyskując tzw. pięciodobowe biochemiczne zapotrzebowanie tlenu (BZT5).
OPIS ORGANIZMÓW NITKOWATYCH:
Beggiatoa sp.
Nostocoida limicola typ I –Nostocoida limicola typ II Nostocoida limicola typ III –Sphaerotilus natans.
Thiothrix sp. –
Nocardia sp.
WARUNKI BEZTLENOWE
W warunkach beztlenowych bakterie fosforowe pobierają łatwo przyswajalne, rozpuszczone substraty organiczne i przekształcają je w endogenną substancję zapasową – PHB (poli – β – hydroksymaślan) kosztem energii uwolnionej przy rozkładzie polifosforanów. Procesowi temu towarzyszy uwalnianie ortofosforanów do środowiska.
WARUNKI TLENOWE
W warunkach tlenowych następuje utlenienie zmagazynowanego PHB i substancji organicznych pobieranych z otoczenia. Uzyskana w procesach tych energia jest magazynowana w postaci polifosforanów, czemu towarzyszy pobierania ortofosforanów ze środowiska w ilości większej niż uprzednio wydzielona w warunkach beztlenowych.
CZYNNIKI SPRZYJAJĄCE ROZWOJOWI BAKTERII FOSFOROWYCH W OSADZIE CZYNNYM:
1. Możliwość funkcjonowania tych bakterii w warunkach beztlenowych dzięki energii zmagazynowanej w postaci polifosforanów, której nie posiadają inne bakterie bezwzględnie tlenowe (nawet fakultatywne tlenowce i beztlenowce są w gorszej sytuacji, gdyż ich mechanizmy zdobywania energii są bardziej skomplikowane)
2. Łatwiejszy dostępem do substratów organicznych w warunkach tlenowych, gdyż są one już częściowo zmagazynowane i bezpośrednio zużywane w komórkach w postaci PHB.
ZJAWISKA PROWADZĄCE DO ZWIĘKSZENIA ILOŚCI FOSFORU W KOMÓRKACH ACINETOBACTER SP.
1. POBIERANIE NADKOMPENSACYJNE - polega na zwiększaniu ilości polifosforanów w komórkach w przypadku niedoboru w środowisku któregoś z pierwiastków niezbędnych do rozwoju mikroorganizmów, np. siarki. W wyniku tego procesu energia gromadzona jest w postaci polifosforanów wówczas, gdy nie można jej wykorzystać na przyrost biomasy.
2. POBIERANIE NADMIAROWE - związane jest z regulacją aktywności enzymatycznej mikroorganizmów, a rolę regulatora spełnia kompleks ADP – ATP. W przypadku zmniejszającej się puli ATP zwiększa się aktywność enzymów „polifosforanowych”, których zadaniem jest zwiększenie stosunku ATP/ADP poprzez rozkład polifosforanów.
ZALETY BIOLOGICZNEGO USUWANIA FOSFORU
1. Sterowanie procesem jest stosunkowo proste w porównaniu do innych metod.
2. Zmniejszenie kosztów energetycznych systemów napowietrzania ze względu na znaczne obniżenie BZT5 już w fazie beztlenowej.
3. Ograniczenie lub wyeliminowanie chemicznego strącania, co zmniejsza ilość powstających osadów oraz zasolenie ścieków oczyszczonych.
4. Wprowadzenie strefy beztlenowej przed strefą tlenową ogranicza rozwój organizmów nitkowatych, poprawiając właściwości sedymentacyjne osadu.
WADY BIOLOGICZNEGO USUWANIA FOSFORU
1. Skuteczność metody nie zawsze gwarantuje dotrzymanie norm wymaganych dla oczyszczonych ścieków.
2. Konieczna obecność łatwo rozkładalnych związków organicznych w dopływających ściekach.
3. Możliwość wystąpienia wtórnego uwalniania fosforu z komórek bakterii w osadniku wtórnym oraz w procesach beztlenowej przeróbki osadu nadmiernego.
WYNIK BARWIENIA:
Nitki Neisser – ujemne barwią się na kolor od jasno brązowego do żółtawego. Nitki Neisser – dodatnie zawierają ciemne granulki polifosforanów (granatowoczarne) lub są całkowicie zabarwione na kolor szaro – niebieski.
4Colpidium campylum Paramecium trichium Vorticella putrina Opercularia coarctata
3Litonotus fasciola Podophrya fixa Carchesium polipinum Aspidisca costata Euplotes affinis Vorticella convalaria
2Aspidisca lynceus Vorticella campanula
ROLA ZWIERZĄT TKANKOWYCH:
1. Utrzymują równowagę biocenotyczną w układzie – odżywiając się bakteriami i mniejszymi pierwotniakami odmładzają ich populacje i nie dopuszczają do ich przerostu.
2. Klarują oczyszczone ścieki poprzez wyjadanie rozproszonych w fazie płynnej bakterii.
3. Wydzielają śluz zlepiający w kłaczki substancje zanieczyszczające ścieki.
INDEKS OSADU CZYNNEGO
Objętość osadu czynnego po półgodzinnym zagęszczaniu go metodą sedymentacji w jednolitrowym leju Imhoffa, przypadająca na jeden gram suchej masy osadu. Wielkość ta, wyrażana w cm3/g, określa właściwości sedymentacyjne osadu oraz stopień jego uwodnienia.
ozęski osiadłe:rodzaj: Vorticella b) rodzaj: Carchesiumc) rodzaj: Operculariad) rodzaj: Epistylis