Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
Wyrzażanie - przez wyrzażanie rozumiemy zabiegi cieplne, które w mniejszym lub większym stopniu prowadzą do stanu równowagi termodynamicznej w obrabianym stopie. Są to najczęściej: nagrzane do określonej temperatury, wygrzewanie i chłodzenie. Wyżarzanie może być: ujednoradniające (homogenizujące), przegrzewające, grafityzujące, normalizujące, zupełne, niezupełne, izotermiczne, perlityzujące, sferoidyzujące, rekrystalizujące, odprężające.
Hartowanie - w przeciwieństwie do operacji wyżarzania, hartowanie, zwłaszcza martenzytyczne, prowadzi do powstawania struktury nierównowagowej - martenzytycznej. Celem zabiegu jest znaczne zwiększenie twardości wyrobu, która zależy głównie od zawartości C w stali. Rozróżniamy następujące metody hartowania: objętościowe i powierzchniowe, zwykłe, przerywane, stopniowe, izotermiczne.
Odpuszczanie - polega na nagrzewaniu uprzednio zahartowanego przedmiotu do temperatury leżącej poniżej Ac1, co prowadzi do usunięcia naprężeń oraz przemian wywołujących zmniejszenie twardości i wzrost plastyczności stali. Połączenie zabiegów hartowania i wysokiego odpuszczania nazywamy ulepszeniem cieplnym. Wysokie odpuszczanie (500-550stopni Celsjusza), jest stosowane do stali konstrukcyjnych i maszynowych, średnie (300-400 stopni Celsjusza) do opróbki resorów i sprężyn, a niskie odpuszczanie (<200 stopni Celsjusza) do stali narzędziowych, łożyskowych i po nawęglaniu.
Cementyt jest węglikiem żelaca (Fe3C) o strukturze rombowej. Zawiera 6,67% mas. węgla (25% at.). Ze względu na znaczny udział wiązania metalicznego ma własności metaliczne. Punkt Curie cementytu występuje w temp. 210oC. Jego gęstość jest mniejsza niż żelaza i wynosci 7,68 Mg/m3. Temp topnienia (obliczona) 1227oC
Ferryt jest roztworem stałym, miedzywęzłowym węgla w żelazie α. Powstaje przez wchodzenie atomów węgla do luk oktaedrycznych, które są spłaszczone i tetraedrycznych. Fakt, że średnica atomu węgla jest większa od średnicy luk powoduje, że rozpuszczalność węgla jest mała i nie przekracza 0,022%. Ferryt jako oddzielny składnik strukturalny występuje w stalach pedeutektoidalnych ale wchodzi również w skład perlitu i ledeburytu przemienionego. Ze względu na małą zawartość węgla ferrytu niewiele różnią się od właściwości czystego żelaza α, i tak Rm= ok. 300MPa, 80HB, A10=40% KC=ok. 180J/cm2. Na zgładach metalograficznych jest widoczny jako jasny składnik. Ferryt przedeutektoidalny występuje w postaci oddzielnych ziarenek na przemian z ziarnami perlitu(struktura komórkowa) lub na granicach ziarn perlitu. Ferryt δ jest roztworem stałym węgla w wysokotemp. odmianie żelaza α. Wykazuje on większą rozpuszcz węgla niż ferryt α (do 0,09%), ma również większy parametr sieci niż ferryt α.
Austenit – jest roztworem stałym, międzywęzłowym węgla w Fe-γ o maksymalnej rozpuszczalności węgla 2,11%. Większa rozpuszczalność węgla wiąże się z kulistym kształtem oktaedrycznych luk. Ze względu na typ sieci A1 ma największą gęstość spośród wszystkich faz układu. W warunkach równowagi nie może istnieć poniżej temp. A1 (727°C). Wprowadzenie pierwiastków austenitowotwórcz ych obniża zakres istnienia austenitu do temp. pokojowej.Własności mechaniczne w temp. pokojowej: Rm=ok.250MPa 200HB, A10=40/60%, KC=ok. 200/300 J/cm2. W próbie rozciągania odkształca się równomiernie jako składnik z charakterystycz., prostoliniowymi granicami bliźniaczymi.
Perlit jest eutektoidem o zawartości 0,77% C. Powstaje w wyniku przemiany eutektoidalnej, która zachodzi w temp 727oC. Jest zbudowany na przemian z płytek ferrytu i cementytu o stosunku grubości 7:1. Dyspersja perlitu jest odwrotnie proporcjonalna do wielkości przechłodzenia względem temp. A1. Własności mechaniczne perlitu zależą od jego dyspersji tzn. wytrzymałość i twardość rosną ze wzrostem stoppnia dyspersji i wynoszą:Rm=ok.700/800Mpa
Re=ok. 400MPa, ok. 180/220 HB, A10=ok. 8%, KC=ok. 40J/cm2. Pod mikroskopem przy małych powiększeniach, po trawieniu nitalem perlit przybiera wygląd szrych, perlistych obszarów. Przy większych powierzchniach widoczna jest wyraźnie budowa płytkowa.
Perlit jest składnikiem strukturalnym stali i surówek podeutektycznych białych i surówek perlitycznych.. Niekiedy perlitem kulkowym nazywa się strukture złożoną ze sferoidalnych wydzieleń cementytu na tle ferrytu. Strukturę taką uzyskuje się w wyniku długotrwałego wyżarzania stali eutektoidalnych lub nadeutektoidalnych.
Ledeburyt jest mieszaniną eutektyczną austenitu i cementytu. Postaje z roztworu ciekłego o zawartości 4,3% C. Jest składnikiem strukturalnym surówk białych. Cechuje go dość znaczna twardość (ok. 450HB) i kruchość. Występuj
Również w niektórych narzędziowych stalach stopowych. Poniżej temp. 727oC występuje jako ledeburyt przeminiony w wyniku przemiany austenitu ledeburytycznego w perlit
Przemiana perytektyczna- zgodnie z: δH + LB 1495° γJ. co oznacza, że przy chłodzeniu ferrytu δ o składzie punktu H reaguje z roztworem ciekłym L o składzie punktu B dając w wyniku austenit o składzie punktu J. Przemiana ta zachodzi tylko w stopach o zawartości węgla w zakresie między punktami H (0,09%) i B (0,53%).
Przemiana eutektyczna przebiega zgodnie ze wzorem LC 1148° γE + Fe3C co oznacza, że przy chłodzeniu roztwór ciekły o składzie C (4,3% C) ulega rozkładowi na mieszaninę eutektuczną złożoną z austenitu o składzie punktu E i cementytu, zwaną ledeburytem. Przemiana ta zachodzi tylko w stopach o zawartości węgla wyżej od punktu E (2,11%).
Przemiana eutektoidalna zgodnie ze wzorem γS 727°αP + Fe3C co oznacza, że przy chłodzeniu austenit o składzie punktu S (0,77% C) ulega rozkladowi na mieszaninę eutektoidalną ferrytu o składzie punktu P i cementytu, zwaną perlitem. Przemiana ta występuje we wszystkich stopach o zawartości węgla wyższej od pkt. P (0,0218% C). W stopach o zawartości węgla powyżej 2,11% przemianie eutektoidalnej podlega również austenit wchodzący w skład eutektyki (ledeburytu), w wyniku czego poniżej 727ºC składa się ona z perlitu oraz cementytu i jest nazywana ledeburytem przemienionym.