Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ

Biomechanika jest nauką o wewnętrznych i zewnętrznych siłach działających na ciało ludzkie i ich skutkach. Biomechanika ułatwia zrozumienie normalnego funkcjonowania organizmu oraz pozwala przewidzieć    zmiany    w     przypadku    sztucznej     interwencji.

Wyróżniamy cztery kierunki w biomechanice:

>    Biomechanikę inżynierską.

>    Biomechanikę medyczną i rehabilitacyjną (kliniczną)

>    Biomechanikę sportu.

>    Biomechanikę pracy (ergonomię).

Proces formułowania modelu w biomechanice składa się z etapów:

>  modelowania,

> eksperymentu,

> estymacji,

> weryfikacji.

Model biomechaniczny charakteryzuje się cechami: s jest pewnym uproszczeniem, idea I izacją rzeczywistości, -/ jest zbieżny z rzeczywistością w sensie pewnego kryterium, ^jest na  tyle  prosty,  że  możliwa  jest jego  analiza  dostępnymi

metodami obliczeniowymi, s jego analiza dostarcza nam informacji o obiekcje badań.

Ergonomia - dyscyplina naukowa i działalność praktyczna zmierzająca do zaprojektowania takiego obiektu technicznego (stanowiska pracy), aby był on: produktywny i bezpieczny, łatwy do obsługi i serwisowania, estetyczny, wygodny i przyjemny w użyciu.

Cel ergonomii - dopasowanie obiektu (stanowiska pracy) do potrzeb i ograniczeń użytkownika w aspekcie technicznym, organizacyjnym i ekonomicznym oraz marketingowym.

Stanowisko pracy - maszyny, urządzenia, oprogramowanie, artykuły konsumenckie, organizacje i usługi.

Aspekt    techniczny   -   zaprojektowanie    łatwego    w    obsłudze, estetycznego, wygodnego i przyjemnego stanowiska pracy.

Aspekt organizacyjny - osiągnięcie produktywnego i bezpiecznego

stanowiska pracy poprzez planowanie i rozdział zadań.

Aspekt ekonomiczny i marketingowy- osiągnięcie efektu z zyskiem.

Przedmiotem ergonomii jest relacja układu człowiek - elementy pracy, w celu zapewnienia higieny, bezpieczeństwa i komfortu pracy, przy założeniu wysokiej sprawności procesu produkcyjnego. Wiedza o relacjach między elementami tego układu powinna obejmować zagadnienia: co robić, jak, jakie mogą się z tym wiązać zagrożenia oraz jak ich unikać.

Projektowanie    ergonomiczne    przyjęto    rozpatrywać    w    skali mikroergonomicznym i makroergonomicznym.

Projektowaniem    mikroergonomicznym   określa    się    ergonomię pierwszej i drugiej generacji, przy czym:

>  do pierwszej generacji zalicza się:

■  badanie zjawisk percepcji,

■  zagadnienia antropometrii,

■  analizę    i    projektowanie    względnie    wyizolowanych systemów: człowiek- obiekt techniczny.

>  do drugiej generacji zalicza się:

■  badanie procesów poznawczych i decyzyjnych człowieka,

■  interakcję człowiek - komputer.

Makroergonomię zalicza się do trzeciej generacji. Dotyczy ona badania systemów złożonych poprzez:

>  projektowanie (organizację) wieloobiektowych przedmiotów traktując je jako nieodłączny komponent otoczenia zewnętrznego i zawsze jako fragment większej całości,

>  dążenie do optimum funkcjonowania całego systemu, bez utożsamiania go z maksimum efektywności ekonomicznej.

Zadaniem ergonomii jest racjonalne ukształtowanie stanowisk pracy przy jak najmniejszym koszcie biologicznym człowieka.

Głównym przykazaniem ergonomisty jest troska o to, by człowiek pracujący nie był zmuszony tworzyć wartości niższych za cenę utraty wartości wyższych.

 

Zakres projektowania ergonomicznego dotyczy:

/. Organizacji pracy

> Metody pracy, podział zadań i odpowiedzialności,

> Dopasowanie struktury produkcyjnej,

> Techniki kierowania personelem.

//. Stanowiska pracy

> Wyposażenie techniczne - sprzęt, narzędzia i oprzyrządowanie,

> Oprogramowanie,

> Wspomaganie i pomoc.

///. Åšrodowiska pracy

> Przestrzeń,

> Oświetlenie,

> Mikroklimat,

> Zanieczyszczenia,

> Hałas,

> Drgania,

> Promieniowanie,

> Pola elektromagnetyczne,

> Elektryczność statyczna.

IV. Personelu

> Rozwój kwalifikacji i umiejętności

> Techniki doboru i selekcji personelu.

Elementy systemu ergonomicznego:

>  Człowiek (operator) - minimalne wymagania fizyczne i psychiczne oraz ograniczenia. Odczuwanie uciążliwości i zagrożeń oraz związane z tym wahania, efektywność, rytmy wydajności i stan psychofizyczny, techniki szkolenia i rozwoju umiejętności.

>  Obiekt techniczny (maszyna) - instalacje, sygnalizacja, sterowanie i przepływ informacji, odporność na błędy ludzi.

>  Organizacja pracy - struktura zarządzania, rozdział zadań, planowanie, zmianowość, podporządkowanie, zakres autonomii.

 

antropometria  - Określaniem parametrów geometrycznych ciała ludzkiego zajmuje się antropometria, stanowiąca ważny element w badaniach takich nauk związanych z człowiekiem, jak: medycyna, auksologia, endokrynologia, radiologia, ortodoncja, medycyna sądowa, kryminalistyka, wychowanie fizyczne, rehabilitacja, biomechanika i ergonometria. Nazwa antropometria wywodzi się od greckich słów anthropos — człowiek, metron — miara.

Płaszczyzny anatomiczne: główne:

• strzałkowa (sagittal),

• czołowa (frontal),

• poprzeczna (transverse) pomocnicze:

• przed nia-tyl na (anterior-posterior)

• środkowa-boczna (medial-lateral)

• bliższa-dalsza (proximal-distal)

• górna-dolna (superior-inferior)

Cechy morfologiczne

...

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • jucek.xlx.pl







    • Formularz

    POst

    Post*

    **Add some explanations if needed