Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
01. Skrócenie LORENTZA:
Przedmiotem mierzonym będzie taśma mierzona o odległości L` metrów w układzie
posuwającym się wzdłuż osi x tak, ze jej początek przypada w punkcie tego układów . Zatem współrzędna punku taśmy równe się x0 =0 a ko0ńca taśmy xk`=0. Zgodnie z transformacja Lorentza można napisać:
(dla x) (dla xx) Z (dla x) wynika ze x0 =ut
co po podstawieniu do
(dla xx) daje: xk-x0= L` *
xk-x0 jest długością naszej taśmy mierzonej według pomiaru obserwatora z układu laboratoryjnego w stosunku do L` jest ona zmniejszona o
Skrócenie dotyczy wymiaru ciała w kierunku równoległym do kierunku prędkości układów.
02. Przemiana adiabatyczna (Proces adiabatyczny) - proces , podczas którego wyizolowany układ nie nawiązuje wymiany , lecz całość energii dostarczana lub odbierana jest z niego jako .Ogólny wzór opisujący przemianę adiabatyczną, to: gdzie P - V - ;
- wykładnik adiabaty, równy stosunkowi
pojemności cieplnej przy stałej objętości i przy stałym ciśnieniu. Krzywe obrazujące procesy adiabatyczne zwiemy adiabatami. Proces adiabatyczny jest szczególnym przypadkiem procesu .
=======================================================
=======================================================
03. Zasada zachowania pędu. Mówi, że dla dowolnego izolowanego układu punktów materialnych, bez względu na to, jakie jest oddziaływanie między nimi, wektorowa wszystkich pozostaje stała. Przejawem działania tej zasady jest zjawisko , polegające na tym, że przy rozpadzie ciała na dwie części obie otrzymują pędy jednakowe co do wartości bezwzględnej, lecz przeciwnie skierowane względem , w którym ciało przed rozpadem pozostawało w spoczynku. Przykładem mogą być odrzuty przy strzelaniu z broni palnej, przy emisji cząsteczek z jądra atomowego itp. Na tej podstawie działają też samoloty odrzutowe oraz rakiety, gdzie pęd strumienia gazów wyrzucanych z dyszy nadaje samolotowi lub rakiecie pęd w kierunku przeciwnym.
Matematyczne sformułowanie zasady zachowania pędu:
Zasada zachowania pędu jest zawsze spełniona w każdym procesie fizycznym, tylko w niektórych zjawiskach opisywanych przez możliwe jest krótkotrwałe jej złamanie (w czasie zajścia oddziaływania), jednak już po bardzo krótkim czasie (potrzebnym światłu na przebycie odległości międzycząstkowych) zasada ta jest spełniona. Zasadę zachowania momentu pędu można wraz z zasadą zachowania materii-energi połączyć w zasadę zachowania .
Zasada zachowania pędu wynika z niezmienniczości () względem przesunięć w przestrzeni (jeśli wszystkie punkty przesuniemy w przestrzeni o to nowy układ będzie identyczny z pierwotnym). Sytuacji takiej odpowiada brak członu potencjalnego w ().
===================================================
===================================================
04. Prawo Bernoulliego - prawo to zostało sformułowane przez . Jest spełnione dla , tj. bez wirów. Prawo Bernoulliego to jedno z podstawowych praw i brzmi nastepująco:
Suma kinetycznej, potencjalnej i jednostki masy ustalonego przepływu cieczy doskonałej jest wielkością stałą.
gdzie:
p - ,
ρ - gęstość cieczy,
h - wysokość punktu w którym mierzymy prędkość v ,
g - .
Równanie Bernoulliego opisuje parametry płynącej w rurze (niekoniecznie materialnie istniejącej) o zmiennym przekroju. Wynika ono wprost z faktu zachowania objętości cieczy doskonałej (która jest nieściśliwa) i .
gdzie:
ρ - gęstość cieczy
v - prędkość cieczy w rozpatrywanym miescu
h - wysokość w układzie odniesienia w którym liczymy energię potencjalną
g - przyspieszenie grawitacyjne
p - cisnienie cieczy w rozpatrywanym miejscu
Z równania Bernoulliego wynika wiele na co dzień obserwowanych zjawisk, zależności, a także zasady działania licznych urządzeń technicznych:
(patrz tez: )
proceder zrywania dachów gdy wieje porywisty wiatr
zasada działania pompy
zasada działania
zasada działania
zasada działania
zasada działania wentylatora okrętowego
zasada działania
pośrednio
======================================================
======================================================
05. Teoria atomu Bohra sformułowana w 1913 roku przez przez N. Bohra dla atomu wodoru, oparta na planetarnym modelu atomu E. Rutherforda, zakładającym istnienie dodatnio naładowanego jądra i krążącego wokół niego po orbicie kołowej elektronu, przy czynm w celu usunięcia pewnych sprzeczności związanych z tym modelem - wyzyskująca ideę teorii kwantów M. Plancka. U podstaw teorii atomu Bohra leżą tzw. postulaty Bohra głoszące, że: 1) atom nie promieniuje energii, jeżeli elektron porusz się po orbicie, na której jego kręt jest całkowitą wielokrotnością h/2pi (są to tzw. orbity dozwolone, stacjonarne); 2) emisja promieniowania następuje wówczas, gdy elektron w atomie przeskakuje z dalszej na bliższą jądra dozwoloną orbitę; 3)cząsteczka emitowanego promieniowania v = (E2-E1)/h, gdzie E1 i E2 - energie elektronu odpowiednio na bliższej i dalszej orbicie. Wielkim sukcesem teorii atomu Bohra było wyjaśnienie powstawania serii linii w widmach optycznych wodoru i pojedynczo zjonizowanego helu.
======================================================
======================================================
06. Energia mechaniczna - suma i .
Jest postacią związaną z ruchem i położeniem obiektu fizycznego (układ punktów materialnych, ośrodka ciągłego itp) względem pewnego . W sensie technicznym używa się tego terminu jako zdolności wytworzenia oraz przekazania napędu (momentu na wale, siły na cięgnie itp.) przez .
======================================================
======================================================
08. Pierwsza zasada termodynamiki to prosta , czyli ogólna reguła głosząca, że energia w żadnym procesie nie może pojawić się "znikąd".
U = Q + W
Istnieją różne sformułowania tej zasady, zależnie od sytuacji:
1. Sformułowanie najbardziej ogólne:
nie zmienia się, niezależnie od przemian zachodzących w tym układzie.
2. Sformułowanie dla procesów cieplno-mechanicznych:
Zmiana jest równa sumie wykonanej przez układ bądź nad układem i dostarczonego lub oddanego przez układ
Druga zasada termodynamiki mówi, że w układzie zamkniętym w ciepło (niebędące ) ma czynik całkujący w postaci odwrotności temperatury co prowadzi do pojęcia jako funkcji stanu. Zatem poprawne sformuowanie II zasady termodynamiki jest nastepujące: "W dowolnym procesie (odwracalnym lub nieodwracalnym) w układzie zamkniętym zmiana entropii dS jest większa lub równa od dQ/T" lub jeszcze prościej: "W układzie zamkniętym w dowolnym procesie entropia rośnie". Matematyczny zapis tego faktu to nastepujące sformuowanie zmiana ΔS w dowolnym jest równa całce z przekazu podzielonego przez T. W natomiast zmiana entropii jest większa od tej całki. Forma całkowa II zasady termodynamiki wygląda następująco:
Różnica ta jest miarą nieodwracalności procesu i jest związana z rozpraszaniem energii. Oznaczenie użyte do zapisu przyrostu ciepła ma na celu odróżnienie tego przyrostu od , ponieważ przyrost ciepła nie jest różniczką żadnej funkcji. Gdyby był różniczką, ciepło byłoby . Inne, równoważne sformułowanie drugiej zasady termodynamiki wiąże się z , czyli urządzeniem zamieniającym ciepło na pracę. Zgodnie z tym sformułowaniem spontaniczny przekaz ciepła może się dokonywać tylko od ciała cieplejszego do zimniejszego. Idealny silnik pracujący w cyklu przemian odwracalnych ma η ograniczoną różnicą temperatur ciał, pomiędzy którymi przekazywane jest ciepło
gdzie ciepło jest przekazywane od ciała o temperaturze T1 do ciała o temperaturze T2. Taki silnik nazywamy silnikiem . Sformułowanie II zasady dotyczące silników cieplnych mówi o pewnych zasadniczych ograniczeniach, które nie wynikają z I zasady termodynamiki, tj. z zasady zachowania energii. Nie można ciepła zamieniać na pracę bez ograniczeń. Nie można bez wkładu pracy przesyłać ciepła między ciałami w równych temperaturach. Te przykłady kryją zasadniczą treść: otóż nie da się kontrolować procesów przypadkowych. Chcielibyśmy czerpać energię z ruchów przypadkowych cząstek. II zasada mówi, że nasze przyrządy do czerpania energii po pewnym czasie też zaczną się zachowywać przypadkowo, a więc staną się bezużyteczne. Miarą tej przypadkowości jest temperatura. Aby czerpać energię z układu, trzeba dysponować czymś zimniejszym niż ten układ. Dlatego potrzebna jest różnica temperatur, która występuje we wzorze na sprawność idealnego silnika Carnota. Wielokrotnie twierdzi się, że z II zasady termodynamiki wynika koncepcja tzw. śmierci cieplnej. Miała~by ona polegać na tym, iż po jakimś czasie Wszechświat jako całość dojdzie do stanu równowagi. Ustaną wtedy wszystkie procesy i wyrówna się temperatura. Ten stan będzie już stanem końcowym. Jednak sformułowanie takie jest nadinterpretacją wynikającą z przeniesienia rozumowania pochodzącego z fizyki fenomenologicznej w dziedzinę przekraczającą zakres jej stosowalności: do kosmologii. W praktyce istnieje tu wiele trudności w zastosowaniu II zasady termodynamiki w sposób, z którego miałaby wynikac śmierć cieplna: nie wiadomo, czy wszechświat może byc uważany za układ zamknięty, w jaki sposób sytuacja ulega zmianie wobec konieczności stosowania praw mechaniki kwantowej i kwantowej teorii pola, jaki wpływ na wymieniony stan rzeczy mają zagadnienia zwiazane z grawitacją a zwłaszcza z jej aspektem kwantowym - o ile istnieje. Koncepcja śmierci cieplnej wszechświata jest XIX wieczną projekcją wiedzy klasycznej, która przeżyła zmianę paradygmatu głównie w książkach popularnonaukowych. II zasada termodynamiki dotyczy stanów i procesów makroskopowych, których opis teoretyczny wymaga uśrednienia po wielu wewnętrznych stopniach swobody. Można pokazać, że takie uśrednienie prowadzi do przydzielenia różnym różnych , a więc różnych wartości entropii. Stąd wynika nieodwracalność procesu jako konsekwencja opisu teoretycznego. Jest to pewien paradoks: jeżeli operować dokładnym opisem , nieodwracalność znika. Nie ma wtedy potrzeby formułować II zasady termodynamiki. Paradoks ten przyczynił się do początkowego odrzucenia równania , opisującego procesy nierównowagowe. Ten paradoks wskazuje na ścisły związek między teorią a pomiarem w fizyce. Jak długo pomiar układu wielocząstkowego będzie oparty na opisie makroskopowym, tj. będzie dotyczył średnich z wielu zmiennych mikroskopowych, tak długo koncepcja entropii będzie użyteczna. Ponieważ ilość cząstek w makroskopowych układach doświadczalnych jest bardzo duża (rzędu ), opis mikroskopowy jeszcze długo pozostanie poza zasięgiem nauki.
=======================================================
=======================================================
10. Fala stojąca jest to nie zmieniająca swojej pozycji w przestrzeni. Zjawisko to może wystąpić na skutek ruchu ośrodka w kierunku przeciwnym do ruchu fali z taką samą lub na skutek dwóch fal poruszających się w przeciwnych kierunkach
Ruch falowy jest to rozchodzenie się w przestrzeni różnego rodzaju drgań, czyli zaburzeń stanu ośrodka. W zależności od ośrodków oraz charakteru zaburzeń rozróżnia się fale: mechaniczne (w tym sprężyste), elektromagnetyczne i f. materii (tzw. f. de Broglie'a).
=======================================================
=======================================================
11. Prawo PLANCKA Określa zależności energii emitowanej w jednostce czasu przez ciało doskonałe czarne o powierzchni jednostkowej w postaci promieniowania cieplnego równomiernego o częstotliwości zawartej w przedziale od vdv+Av-długość fali od λ do λ-Δ zależności zdolności emisyjnej ciała doskonale czarnego od częstotliwości v (lub długości fali λ)jego promieniowania cieplnego i temperatury T. ε lub ε(λ,T) gdzie stała Plancka (6,6262*10-34), k= stała podtrzymana e=2,7183. Planc uzasadnił swoje prawo opierając się na twierdzeniu (własności)że atomy i cząsteczki mogą uzyskać i pochłaniać promieniowanie jedynie w ściśle określonych kontaktach energii.
Zasada zachowania pędu. Mówi, że dla dowolnego izolowanego układu punktów materialnych, bez względu na to, jakie jest oddziaływanie między nimi, wektorowa wszystkich pozostaje stała. Przejawem działania tej zasady jest zjawisko , polegające na tym, że przy rozpadzie ciała na dwie części obie otrzymują pędy jednakowe co do wartości bezwzględnej, lecz przeciwnie skierowane względem