Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
1. Geoinżynieria – dziedzina nauki z pogranicza mechaniki gruntów i geotechniki, hydrogeologii, geofizyki, mineralogii, geochemii, mechaniki górotworu, gruntoznawstwa, inżynierii lądowej i wodnej, fundamentowania, górnictwa, wiertnictwa, materiałoznawstwa oraz maszynoznawstwa. Zajmuje się sposobami planowania, organizacji, realizacji robót ziemnych i górniczych oraz metodami, technologiami i urządzeniami do sztucznej poprawy właściwości fizyczno-mechanicznych utworów geologicznych (gruntów, skał, masywów skalnych, górotworu). Jest nauką zajmującą się bezpośrednimi uwarunkowaniami geologicznymi działalności inżynierskiej człowieka, czyli mającymi wpływ na umieszczone w tym środowisku obiekty techniczne.
2. Grunt budowlany – 1. wszystkie utwory geologiczne występujące w zasięgu oddziaływań budowli inżynierskich wznoszonych na powierzchni lub w głębi skorupy ziemskiej oraz używane jako materiał do budowli ziemnych materiał. (skały i naturalne-szkielet powstał w wyniku procesów geologicznych; grunty mineralne i organiczne, grunty antropogeniczne-utworzone przez człowieka).
2. to część skorupy ziemskiej mogąca współdziałać z obiektem budowlanym, stanowiąca jego element lub służąca jako tworzywo do wykonania z niego budowli ziemnych
Grunt – 1. to ośrodek rozdrobniony, zbudowany z trzech faz (stałej, ciekłej i gazowej), zlokalizowany najczęściej na powierzchni i tuż pod powierzchnią terenu
2. ośrodek rozdrobniony, porowaty składający się z ziarn i cząstek wyraźnie stałych, który może ponadto w porach zawierać wodę i powietrze (ośrodek trójfazowy)
3. Gęstość (właściwa) – stosunek masy szkieletu gruntowego do objętości zajmowanej przez szkielet gruntowy (obliczamy w g/cm3, kg/dm3, Mg/m3)
ρs = Md / Vs gdzie: Md - masa szkieletu skały/gleby; Vs - objętość zajmowana przez szkielet
gęstość masy minerałów zależy od składu chemicznego oraz struktury krystalicznej ziarna. Średnie wartości gęstości mieszczą się w przedziale ok. 2,2•103 – 3,5•103 kg/m3 dla minerałów skałotwórczych i od 3,5•103 – 7,5•103 kg/m3 dla minerałów wchodzących w skład rud metali.
Ciężar właściwy - γs to stosunek ciężaru fazy stałej w stanie sproszkowanym i wysuszonym G1 do jej objętości V1
γs = G1/V1 [N/m3]
4. Gęstość objętościowa – to stosunek masy próbki M do jej objętości V (wraz z porami i wypełniaczem porów np. wodą)
ρ = M/V [g/cm3, kg/dm3, Mg/m3] M – masa próbki w g; V – objętość próbki w cm3,
Gęstość objętościowa skał zawarta jest w szerokim przedziale od ok. 0,72 g/cm3 (torfy) do 3,3 g/cm3 (perydotyt), a dla rud metali nawet 5,5 g/cm3
definicja ze skryptu:
ciężar objętościowy – jest to stosunek ciężaru fazy stałej G wraz z zawartymi w niej porami do jej objętości V:
γ = G/V [N/m3]
między gęstością objętościową, a ciężarem objętościowym istnieje następująca zależność:
γ = ρ•g [kN/m3, MN/m3]; g - przyspieszenie ziemskie g = 9,83 m/s2
5. Gęstość objętościowa szkieletu – stosunek masy szkieletu gruntu ms w danej próbce do jej objętości w stanie pierwotnym (razem z porami).
definicja ze skryptu:
to stosunek masy ziarn i cząstek stałych szkieletu gruntowego do objętości całej próbki (przed wysuszeniem).
ρd = Md / V gdzie: Md - masa szkieletu w próbce gruntu, oznaczona przez wysuszenie, w g ; V – objętość próbki (przed wysuszeniem) w cm3
Lub ρd = (ρ*100) / (100 + w) ; gdzie: ρd - gęstość objętościowa szkieletu gruntu w g/ cm3 ; ρ - gęstość objętościowa gruntu w g/ cm3 ; w- wilgotność gruntu w %
Ciężar objętościowy szkieletu gruntowego: γd = (γ/100 + w) • 100
6. Porowatość – to stosunek objętości porów w próbce skały Vp do objętości całej próbki V:
n= (Vp / V) • 100 [%]
cechami określającymi ją są gęstość objętościowa i ciężar objętościowy:
n = (ρs-ρd) / ρs = (γs –γd) / γs gdzie: ρs – gęstość właściwa, ρd – gęstość objętościowa szkieletu gruntowego; γs – ciężar właściwy, γd – ciężar objętościowy szkieletu gruntowego
7. Wskaźnik porowatości – e (liczba niemianowana) jest to stosunek objętości porów Vp do objętości materiału skalnego zawartego w próbce Vs
e = Vp/Vs = n/(n-1) = (ρs-ρd) / ρd = (γs –γd) / γd
8. Wilgotność – procentowy stosunek masy wody (mw) zawartej w próbce do masy suchej próbki (ms) w= ( mw/ms )* 100%
9. Granica plastyczności WP – taka wilgotność, przy której grunt przechodzi ze stanu twardoplastycznego w półzwięzły
Definicja ze skryptu:
Jest to wilgotność w procentach jaką ma grunt, gdy przy kolejnym wałeczkowaniu bryłki gruntu wałeczek pęka po osiągnięciu 3 mm średnicy
10. Granica płynności WL – jest to wilgotność w procentach, jaką ma grunt przy przejściu ze stanu miękkoplastycznego w płynny
Definicja ze skryptu:
Jest to wilgotność w procentach jaką ma masa gruntowa umieszczona w miseczce aparatu Casagradego, gdy wykonana w niej bruzda zlewa się przy dwudziestym piątym uderzeniu miseczki o podstawę aparatu
11. Stopień zagęszczenia JD – nazywamy stosunek zagęszczenia istniejącego w naturze do największego możliwego zagęszczenia gruntu. Stopień zagęszczenia to liczba niemianowana
JD = (Vmax –V) / (Vmax - Vmin) = (emax –e) / (emax - emin)
W zależności od niego wyróżniamy stany gruntów sypkich:
Jd ≤ 0,33 grunt luźny;
0,33 < Jd ≤ 0,67 średnio zagęszczony;
0,67 < Jd ≤ 1,00 zagęszczony
12. Stopień plastyczności JL - nazywamy stosunek różnicy wilgotności naturalnej danego gruntu i granicy plastyczności do różnicy granicy płynności i granicy plastyczności
JL = (wn – wp) / (wL – wp)
gdzie: wn - wilgotność naturalna; wp - granica plastyczności; wL - granica płynności
w zależności od stopnia plastyczności i wilgotności naturalnej wyróżniamy następujące stany gruntów spoistych:
zwarty JL<0, Wn ≤ Ws
półzwarty JL<0, Ws < Wn ≤ Wp
twardoplastyczny 0<JL<0,25,
plastyczny, 0,25<JL<0,5
miękkoplastyczny 0,5<JL<1
płynny JL>1 Wn > WL
13. Kąt tarcia wewnętrznego i spójność
Kąt tarcia wewnętrznego jest miarą oporu skały przeciw poślizgowi dwóch części względem siebie. (np. gdy powierzchnie potencjalnych osuwisku zyskają wartość kąta tarcia następuje poślizg).
Definicja z hipotezy Coulomba:
Kąt nachylenia krzywej ścinania lub obwiedni kół naprężeń granicznych Mohra w układzie współrzędnych prostokątnych (τ – graniczne naprężenie ścinające, δn – naprężenie normalne), uzyskanych na podstawie prób na bezpośrednie ścinanie lub tzw. konwencjonalne trójosiowe ściskanie
Spójność właściwa gruntu – ciśnienie wewnątrzstrukturalne, wynikające z sił wzajemnego przyciągania się cząstek gruntowych, zrównoważone przez reakcje sił odpychających w warunkach zakończonej konsolidacji przy danym ciśnieniu konsolidacyjnym (ciśnienie porowate u=0). (Im większa wilgotność tym mniejsza spójność)
Do pytań 14 i 15
! To jest definicja z wykładu:
Naprężenia pierwotne – stan naprężeń panujący na pewnej głębokości pod powierzchnią terenu w górotworze (masywie skalnym, gruntowym) nie objętym żadnymi robotami górniczymi czy budowlanymi a wywołany tylko ciężarem własnym gruntu
W wybranym punkcie górotworu pierwotny stan naprężenia określają składowa pionowa i pozioma.
...