Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
I. Łotman 1.1) kultura jako system znakowykult jako system znakowy - kultura przepracowuje ludzkie dowiadczenie w tekst, strktura organizuje wiat2) język a kulturajęzyk jako wzór kultury wg ktr tworzy się struktura. Język i kultura sš nierozłaczne, a jedno bez drg nie może istnieć.Język (jakby) motywuje kult. Jezyk jest najbardziej ustrukturyzowanym, dltg strukt. kulturę. Porzšdkuje pozostałe dziedziny kult.3) kultura a pamięćkultura jest pamięciš.kulturo rozumiemy jako niedziedziczonš pamięć społ. Rozumiana jest jako pamięć. Jej istnienie uwiadamia się w momencie zderzenia się czego. Przekazywana za pomocš kodów.Następuje przekształcenia dowiadczenia w tekst, kultura jako generator strykturalnoci. Symbol jako mechanizm pamięci kulturowej.4) antykultura, a nie-kulturaantykultura: traktuje się jako system znakowy i budowana na wzór kulturynie-kultura: nie jest systemem znakowym5) dynamika kultury: dynamika kultury zależy od dynamiki życia społ.dynamika nie jest cechš zew kult. Stanowi tej kult nieodłšcznš właciwoć.możliwoć mówienia o dynamice w kult jest możliwe tlk z perspektywy badacza-obserwatora, nie za uczestników.z jednej str do stabilnoci, z drg do złożonoci.6) presumpcja komunikowalnoci - presumpcja (założenie, że nastšpi komunikowlanoć)poziom reflektowania. jeżeli co co nie ma char znakowego zostanie wprowadzone do kult to zyska char znakowy.jeli co było już w kult, a póniej znów do niej weszło to jest wtedy znakiem znaku.II.1) dwa etapy rozwoju kult:a) eksplozja - wzorst informacyjnoci kultury, przeskok na wyższy poziom. Nie zachodzi relacja przyczyna - skutek, występuje pewna nieprzewidywalnoć.b) rozówj stopniowyetapy mogš występować jednoczenie w różnych wartstwach kult i na różnych etapach rozwoju.2) relacja przeszłoć - teraniejszoć - przyszłoćprzeszłoć zew i wew.tera: Tekst jest stop-klatkš/momentem zatrzymanym między przeszłociš a przyszłocia. tera zawiera wszystkie możliwoci przyszłoci - wyrzucamy to co na pewno się nie zdarzy.tera = błysk przestrzeni znaczeniowej ktr jeszcze się nie rozwinęła. Wybór przyszłoci urzeczywistnia się w przestrzeni znaczeniowej ktr jeszcze się nie rozwinęła.Urzeczyiwstnia się w przypadku - w eksplozji nie ma przyczynowci, jest przypadek. Dzięki temu następuje wzrost inf [nie ma jednej inf (przyczyny) ale wiele]* nie możemy przewidzieć ekspolozji* wyczerpanie eksp - wrc do pkt wyjciowego, ale ze wiadomociš* moment eksp - poczštek nowego etapu* to co się nie wydarzyło uznajemy za prawie niemożliwe do urzeczywistnienia3) przestrzeń semiotyczna i semio kult.przest semio - przecięcia/ konfrontacje znaczeń / wieloć zrónicowanie znaczeń w tej przestrzeni - jedne się starzejš i sš wprowadzane nowe, stare sš reaktywowanewielopoziomowe, przecięcia rozmaitych tekstów, skomplikowane relacje/ nie wszytskie teksty da się przełożyć na inne teksty dokładnie np. z jezyka myli do j. obrazurealnoć swojš drogš, ale warstwa semio tworzy nam kultura smio oparta na realnoci.Semiosfera jest wielojęzyczna4) autodyskrypcja kultyry (samoopis) - kult staje się max. wiadoma siebie i swoich granic. Kult wytwarza swoje granice. Jeli klt jest w stanie się opisać to już maxco z tego będzie, nic nie bd się już działo. Taka kultura nie ma racji bytu, kult. ktr jest sb wiadoma, jest kult nieczynnš. Tlk ta co ma niedopowiedzenia jest kult żywš.III.1) Przestrzeń semiotyczna - nie jest sumš pojedyńczych języków, a stanowi warunek ich istnienia. Poza sferš nie ma, ani komunikacji, ani języka.2) Cechy semiosfery:* binarnoć - czyli mnożenie jezyków* niejednorodnoć* centrum i peryferie semiosfery mogš się zamieniać msc w czasieperyferie sš ciekawsze, bo tam jest więcej znaczeń, centrum jest już ustrukturozwane więc jest nudne.ECOIV. Komunikat estetyczny jako komunikat niejasnykom. niejasn. jest informatywny - trzyma w zawieszeniu między info, a redundacjš.a) funckcja estetyczna - poziomy informacji:* poziom noników fizycznych* p. elementów dyferencyjnych na osi semiotycznej* p. stosunków syntagmatycznych* p. znaczeń denotowanych* p. znaczeń konotowalnych* p. oczekiwań ideologicznychb) oznacznik jest znaczšcy, nie jest obojętny dla znaczeńc) przekaz może angażować różne poziomy rzeczywistoci, spójnoć na poziomie oznacznikówII. idioletkt utworu- kod poszczególnej jednostki- kod danego uwtoru- reguła wg ktr wszystkie poziomu komunikatu naruszajš formęIII. semilogiczne badanie komunikatu- bada to czym komunikat może się stać- kodyfikacja nieskodyfikowanego komunikatu- kod - strefa langue- komunikat strefa paroleIV. semiotyka idealna - opisuje strefy langue i paroleV. nadawca nadaje cechy komunikatowiVI. logika oznaczników- utwór realizuje podwójnš funkcję- komunikat odnosi się do kodu, a langue do paroleVII. efekt wyobcowania- błędne znaczenie/- zdeautomatyzowanie językaBARTHES - WYKŁAD1. Ideologia i władza - semiologia jako lekarstwo na nie-władza - pasożytuje na udział we wszystkich dziedzinach życia-langue jako przedmiot, w którym wpisuje się cała władza w historii ludzkoci-system językowy jest opresywny na władzę-język jest uporzšdkowany-powtarzalnoć znaków-wolnoć jest dostępna poza językiem-literatura oszukuje - powstała z języka rozwalanie systemu od rodka, język musi być zwyciężony, dokonuje się przez grę słów-literatura walczy z mowš-3 siły literatury:*mathesis*mimesis*semiosis