Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
CYKL GLISTY LUDZKIEJ:
Zapłodnione jaja wydostają się wraz z na zewnątrz, po tygodniu rozwijają się (drugie stadium larwalne), w niezmienionej postaci czekają na połknięcie przez zazwyczaj krowę. Larwy te nazywane są jajami inwazyjnymi. Z jaja inwazyjnego po wniknięciu do przewodu pokarmowego uwalniają się larwy, przenikają przez ścianę i dostają się do . Do dalszego rozwoju potrzebują . Z prądem krwi trafiają do . Następnie w dalszym ciągu drogą krwionośną po przejściu prawego przedsionka trafiają do gdzie dostają się do pęcherzyków płucnych. Tam, w procesie dojrzewania, przechodzą kolejne linienia. Larwy po przebiciu się do dróg oddechowych mogą drażnić i powodując odruchowe ich połknięcie. Larwy w ten sposób ponownie dostają się do , gdzie przechodzą ostanie linienie i osiągają dojrzałość płciową. Samica w ciele człowieka w ciągu doby może wytworzyć 200 tys. jaj.
CYKL PRZYWRY KRWI:
Pierwszym stadium rozwoju jest . Larwa ta żyje ok. 48 godzin. W tym czasie wnika do organizmu ślimaka. Tam przekształca się w . Sporocysta rozmnaża się dając drugie pokolenie sporocyst, a następnie , które opuszczają ciało ślimaka i wwiercają się w skórę żywiciela ostatecznego. Wędrują z krwią do , potem do a na koniec do . Tam osiągają dojrzałość. Po samice wędrują do i tam składają jaja. Jaja posiadają kolec, dzięki któremu dostają się do wnętrza pęcherza moczowego, a potem z do wody, gdzie wykluwa się z nich miracidium.
CYKL MOTYLICY:
- ślimak - błotniarka moczarowa
– bydło
Jaja pasozyta dostają się do przewodu pokarmowego wraz z a następnie są wydalane razem z . Poza organizmem żywiciela zachowują żywotnosc od 2 do 6-ciu miesięcy. W zbiornikach wodnych z jaja wykluwa się larwa zwana atakująca ślimaki wodne (błotniarkę moczarowa, będące żywicielem pośrednim. W ślimaku larwa przekształca się w , z której namnaża się kolejne stadium larwalne - , a następnie . Cały proces trwa ok. 2 miesiące.
Cerkarie aktywnie opuszczają ślimaka i przymocowują się do roślin wodnych. Następnie cerkarie tracą ogony, otorbiają się i przekształcają w formę inwazyjną - . W tej postaci są w stanie przetrwać nawet przez kilka tygodni/miesięcy.
Cykl życiowy zamyka się z chwilą zjedzenia metacerkarii przez żywiciela ostatecznego.
CYKL MOTYLICZKI:
Ślimak zaraża się, zjadając jaja zawierające . W jego larwa wykluwa się i wędruje do , gdzie przekształca się w . Sporocysta romnaża się , dając kolejne pokolenie sporocyst, a potem . Cerkarie dostają się do ślimaka, a następnie są usuwane z jego organizmu ze śluzem. Są zjadane razem z roślinami, na których się osadzą, przez mrówki. W organizmach mrówek wędrują do zwojów podprzełykowych. Wpływają na ich zachowanie, powodując, że mrówki wchodzą na szczyty źdźbeł traw, co zwiększa szanse zarażenia następnego żywiciela. W postaci są zjadane razem z trawą przez przeżuwacze. Osiedlają się w ich przewodach żółciowych. Są , po składają jaja.
CYKL TASIEMCA NIEUZB.:
Wypełnione jajami człony tasiemca są wydalane wraz z kałem z organizmu żywiciela ostatecznego (człowieka). Następnie jaja są zjadane przez żywiciela pośredniego (bydło). W jelicie krowy z jaja wylęga się pierwsza postać larwalna - kulista . Później larwa przedostaje się przez ścianki jelita do naczyń krwionośnych i wędruje wraz z krwią do mięśni. Onkosfera przekształca sie w następną larwę - wągra (cysticerkus). Wągry przedostają się do żywiciela ostatecznego, kiedy ten
np. zje surową albo półsurową zarażoną wołowinę.
CYKL TASIEMCA UZB.:
Celem ostatecznym tego tasiemca jest jelito człowieka. Dojrzałe człony tasiemca, wypełnione zapłodnionymi komórkami jajowymi, usuwane są z kałem na zewnątrz żywiciela. Uwolnione jaja mogą zarażać w środowisku zewnętrznym innych żywicieli przez kilka miesięcy. Kolejnym żywicielem umożliwiającym dalszy rozwój jest np. świnia.
W przewodzie pokarmowym świni, z połkniętego jaja wydostaje się larwa, tzw. onkosfera. Larwa zaopatrzona w 6 haczyków przebija ścianki jelita żywiciela i z krwią dociera do mięśni świni, gdzie przekształca się w specyficzną postać - wągra. Wągry umiejscawiają się m.in. w mięśniach żuchwy, szyi, lędźwi, przepony i sercu. Wągier ma postać pęcherzyka wypełnionego płynem, zawierającego główkę tasiemca. Człowiek zaraża się najczęściej wągrami tasiemca, spożywając zakażone nimi niedogotowane lub surowe mięso wieprzowe. W przewodzie pokarmowym żywiciela ostatecznego, jakim wobec wągrów tasiemca jest człowiek strawieniu ulega osłona wągra. Uwolniona główka tasiemca przyczepia się do ścianki jelita i rozpoczyna przyrost. Po dwóch miesiącach wągier przekształca się w jelicie cienkim w dojrzałego tasiemca.
CYKL TASIEMCA BĄBLOWCOWEGO:
Jaja tasiemca po dostaniu się do żywiciela pośredniego, jakim jest zwykle pies zakażają jego układ pokarmowy. Z jaj wylęgają się larwy - tzw. onkosfery, które naczyniami krwionośnymi dostaje się do narządów wewnętrznych żywiciela. Po okresie rozwoju, rozwój larw w stadium zwane bąblowiec, są one wydalane z kałem. Drogą pokarmową dostają się do żywiciela ostatecznego, jakim jest bydło, kozy oraz człowiek.
CYKL BRUZDOGŁOWCA SZEROKIEGO:
Bruzdrogłowiec szeroki dla swego rozwoju musi przeniknąć z ludzkiego kału do wody, aby dostać się kolejno do dwóch żywicieli pośrednich – zanim dokona inwazji żywiciela ostatecznego, czyli ponownie człowieka. Z jaja tasiemca w wodzie wylęga się koracidium (I forma larwalna), która zostaje połknięta przez I żywiciela pośredniego - oczlika (raczek słodkowodny). W oczliku przekształca się w II formę larwalną – tzw. procerkoid. Po zjedzeniu raczka słodkowodnego przez ryby, które są II żywicielem, procerkoid przekształca się w III formę larwalną (plerocerkoid). Tą III formą larwy zaraża się ponownie żywiciel ostateczny– człowiek (jak też liczne ssaki gł. mięsożerne).
Przyczyną zakażenia jest spożywanie przez ludzi niedogotowanego lub niedosmażonego mięsa rybiego.
...