Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
Alvin Toffler:
•Trzy fale w rozwoju cywilizacji ludzkiej
•1. Rolnicza–do końca XIX w. gospodarki wszystkich krajów miały charakter rolniczy (90% ludności pracowało w dziedzinach związanych z rolnictwem)
•2. Przemysłowa–do lat 60 XX wieku
•(w końcu lat 50-tych robotnicy stanowili najliczniejszą część społeczeństwa.
•3. Postindustrialna
•( USA –18% pracowników przemysłowych, 80% pracuje w usługach).
Benchmarking - Polega na szczegółowej analizie produktywności, jakości i wartości różnych działów czy obszarów działalności w porównaniu z wynikami osiąganymi gdzie indziej Weryfikacji podlega wszystko co można zmierzyć. Można porównywać się do:
-bezpośrednich konkurentów,
-najlepszych firm w branży,
- Przedsiębiorstw najlepiej rozwiązujących dane problemy także spoza branży,
-najlepiej funkcjonujących działów firmy.
Podstawowe rodzaje:
- Benchmarking strategiczny,
- Benchmarking procesów,
- Benchmarking produktów,
- Benchmarking metod zarządzania.
Rodzaje benchmarkingu(inna klasyf.)
- Wewnętrzny–polega na porównywaniu operacji własnych z innymi, podobnymi operacjami wykonywanymi w tej samej organizacji.
- Konkurencyjny–polega na specyficznym porównywaniu się z konkurentami pod względem jakiegoś produktu, metody czy procesu.
- Funkcjonalny–polega na porównywaniu się pod względem podobnych funkcjiz firmami nie będącymi konkurentami z tego samego sektora działalności.
- Generyczny–dotyczy porównywania procesówi metod pracy stosowanych przez firmy z różnych sektorów gospodarczych. Cele benchmarkingu Główny: poprawienie efektywności określonej funkcji, specjalności zawodowej lub procesu;
Biznes plan - jest dokumentem będącym konkretną i kompleksową propozycją nowych rozwiązań, opartą na dogłębnej analizie firmy, jej otoczenia i uwzględniającą przekształcenia zachodzące w gospodarce.
Funkcje biznes planu:
1. Funkcja wewnętrzna–spełniana jest wtedy, gdy BP wykorzystywany jest jako dokument planistyczny stanowiący podstawę wyborów dokonywanych w firmie przez przedsiębiorców i menedżerów. Innymi słowy jest to dokument usprawniający proces zarządzania przedsiębiorstwem.
2. Funkcja zewnętrzna biznes planu realizowana jest wtedy, gdy występuje on jako dokument planistyczny mający na celu przedstawienie -w sposób atrakcyjny, ale prawdziwy -przedsiębiorstwa lub przedsięwzięcia podmiotom zewnętrznym i stanowi on dla nich podstawę decyzji
Dane –nieprzetworzone fakty dotyczące jakiegoś aspektu rzeczywistości
Decyzją nazywamy świadomy, nielosowy i oparty na racjonalnych przesłankach wybór jednego ze zidentyfikowanych wariantów przyszłego działania.
Decyzje zaprogramowanie - Problemy o wyraźnej strukturze: jednoznaczne, znane, łatwe do zidentyfikowania
Decyzje niezaprogramowanie: Problemy o niejednoznacznej strukturze: nowe problemy, o których informacje są wieloznaczne lub niepełne
Decyzją kierowniczą jest rozstrzygnięcie podjęte przez menedżera, dotyczące określonego problemu funkcjonowania organizacji, a wypracowane w drodze racjonalnego wyboru jednego z wielu możliwych sposobów działania.
Założenia racjonalności decyzji:
wProblem jest jasny i jednoznaczny;
wDziałanie ma doprowadzić do osiągnięcia jednego, wyraźnie określonego celu ;
wZnane są wszystkie możliwości i ich skutki;
wPreferencje są jednoznacznie określone, niezmienne i stabilne;
wDecydent ma dostęp do pełnej informacji;
wBrak jest ograniczeń kosztowych i czasowych;
wOstateczny wybór zapewni maksymalizację wyniku.
Proces podejmowania decyzji
Rozpoznanie problemu > Ustalenie kryteriów decyzyjnych > Przypisanie wag do kryteriów
Opracowanie możliwych rozwiązań > Analiza
zidentyfikowanych alternatyw > Wybór
rozwiązania
> Wdrożenie rozwiązania > Ocena skuteczności decyzji > pętla do rozpoznanie problemu
Realne warunki podejmowania decyzji:
wPewność–podejmujący decyzję ma pełną wiedzę o sytuacji decyzyjnej i zna wyniki każdej z rozpatrywanych możliwości.
wRyzyko–menedżer potrafi określić prawdopodobieństwo wystąpienia określonych zdarzeń czy wyników.
wNiepewność–decydent nie zna w pełni problemu i nie potrafi określić chociażby rozsądnego prawdopodobieństwa możliwych wyników.
Koncepcja ograniczonej racjonalności decyzji Herberta Simona: Należy uznać, że próby postępowania racjonalnego podlegają w organizacjach ograniczeniom powodowanym przez:
1)niedoskonałość i niepełność informacji,
2)złożoność problemów,
3)ludzkie możliwości przetwarzania
informacji,
4)czas przeznaczony na procesy
podejmowania decyzji,
5)sprzeczność wyborów osób podejmujących
decyzje w odniesieniu do celów organizacji.
Błędy w procesie decydowania: Droga na skróty:
- Błąd dostępności–skłonność do wydawania osądów na podstawie łatwo dostępnych informacji
- Błąd reprezentatywności–ocena prawdopodobieństwa na podstawie zdarzeń znanych z własnego doświadczenia
- Błąd eskalacji zaangażowania–silne angażowanie się we wcześniej podjętą decyzję mimo negatywnych informacji o jej skutkach.
Deindustrializacja
•czyli ograniczenie znaczenia przemysłu,
•Wzrost znaczenia sektora usług,
•Robotników zastępują specjaliści,
•Powstaje grupa „pracowników wiedzy”,
•Nowe formy zatrudnienia,
•Nowe zawody,
•Nowe struktury organizacyjne.
dylemat więźnia - Wybór między dwiema równie atrakcyjnymi alternatywami lub Wybór między dwiema niezadowalającymi alternatywami
Formalizacja - to działania organizatorskie prowadzące do ograniczenia spontaniczności funkcjonowania systemu poprzez określenie zasad działań w formie pisemnej lub graficznej.
Podstawowe cele formalizacji:
(1)uporządkowanie działań organizacji,
(2)standaryzacja postępowania,
(3)zmniejszenie niepewności,
(4) wyodrębnienie organizacji z otoczenia.
Poziom sformalizowania danej organizacji wynika ze skojarzenia trzech zjawisk:
Liczby przepisów, które określają cele i zadania organizacji oraz zalecane sposoby ich realizacji,
-poziomu szczegółowości tych przepisów,
-stopnia rygorystyczności ich przestrzegania oraz dotkliwości ewentualnych sankcji stosowanych w przypadku postępowania niezgodnego z oczekiwanym.
Globalizacja:
transgraniczne powiązania kapitału i technologii oparte na wolności handlu zagranicznego, swobodzie prowadzenia działalności gospodarczej oraz upowszechnieniu teleinformatyki w skali światowej”
Globalizacja Rynków (popyt)
•Zakres, w jakim dany rynek jest globalny, zależy od tego, czy potrzeby konsumentów w odniesieniu do danych produktów czy usług są podobne na całym świecie
Globalizacja Sektorów (podaż)
•Związana jest ze zdolnością firm do konfigurowania i koordynowania swoich działań w sposób globalny, ponad granicami państw.
•Sekt. zglob. charakteryzują się światową konkurencją, wykorzystaniem efektu skali, szybkimi zmianami techn., wspólnymi standardami technicznymi i korzystnymi warunkami handlu.
Globalizacja -konsekwencje
•wzrost konkurencyjności,
•powiększenie stopnia złożoności biznesu,
•zwiększenie i trudność w oszacowaniu ryzyka,
•zmienność warunków działań,
•tzw. efekt motyla,
•powiększenie się nisz rynkowych,
•konieczność zaaprobowania wielokulturowości,
•przyjście otwartej postawy wobec świata,
•unifikacja wzorców konsumpcji,
•zasady działania: nastawienie na klienta, wysoka jakość, niskie koszty, relatywnie niska cena, itp.
•ograniczenie suwerenności gospodarczej państwa.
Gospodarka postindustrialna (poprzemysłowa)
•-Społeczeństwo informacyjne
•-gospodarka cyfrowa,
•-turbokapitalizm,
•-społeczeństwo pokapitalistyczne,
•-społeczeństwo sieciowe,
•-gospodarka wiedzy,
•-gospodarka dostępu.
Gospodarka postindustrialna:
•to system gospodarczy oparty na zasadach wolnorynkowych, którego głównym wyznacznikiem jest ograniczone znaczenie sektorów przemysłowych w zakresie zatrudnienia i udziału w tworzeniu PKB.
Informacje –wyodrębniony strumień danych, którym nadano określone znaczenia ze względu na potrzeby działania.
Innowacja jest procesem, w którym wynalazki zaczynają oddziaływać na sposób życia ludzi, ich myślenia i wykorzystywania technologii
Zarządzanie innowacjami jest poszukiwaniem, opartym na posiadanych zasobach, takich rodzajów innowacji, które powodują, że proces innowacji staje się bardziej efektywny w konfrontacji z wyzwaniami, jakie stawiają przed organizacją rynek, konkurencja, klient.
KIERUNKI nauki o zarządzaniu:
- Kierunek klasyczny, Kierunek zasobów ludzkich, Kierunek ilościowy, Nurt integrujący
Kierunek klasyczny:
Naukowa organizacja pracy:
Pierwszy - Taylor, ostatni – Ford
Cztery zasady zarządzania F.Taylora:
W celu zwiększenia efektywności należy:
1.Naukowo opracować każdy element pracy danego człowieka, zastępując starą metodę reguł roboczych.
2.Wybrać robotnika w sposób naukowy, a następnie go wyszkolić, uczyć i doskonalić.
3.Współpracować z robotnikami, żeby zapewnić wykonywanie wszelkich zadań zgodnie z opracowanymi naukowo zasadami.
4.Równo dzielić pracę i odpowiedzialność między kierownictwo a robotników.
Nurt administracyjny(nadal k. klasyczny):
Pierwszy – Fayol, Weber
Ogólne zasady zarządzania H.Fayola:
Podział pracy, Autorytet formalny i odpowiedzialność, Dyscyplina, Jedność rozkazodawstwa, Jednolitość kierownictwa., Podporządkowanie interesu osobistego interesom ogółu, Wynagradzanie personelu, Centralizacja, Hierarchia, Ład, Odpowiednie traktowanie pracowników, Stabilizacja zatrudnienia personelu, Inicjatywa, Esprit de corps (duch koleżeństwa). Cechy biurokracji MaxaWebera:
Stosuje się podział pracy ze ściśle określoną odpowiedzialnością, Stanowiska są zorganizowane w hierarchii autorytetu formalnego, Wszystkich pracowników dobiera się w sposób obiektywny i awansuje na podstawie umiejętności technicznych, Decyzje administracyjne są dokumentowane w postaci pisemnej, a dokumentacja jest przechowywana, Kierownicy są urzędnikami pracującymi za wynagrodzenie, reguły i procedury, obowiązując wszystkich w jednakowym stopniu.
Kierunek klasyczny –osiągnięcia:
- Stworzenie podstaw do dalszego rozwoju zarządzania.
- Udowodnienie możliwości doskonalenia funkcjonowania firmy poprzez zastosowanie naukowego podejścia do organizacji.
- Wskazanie na znaczenie postępu technicznego, podziału pracy i specjalizacji.
- Wyodrębnienie podstawowych procesów, funkcji i umiejętności kierowniczych.
- Opracowanie zasad harmonizacji pracy.
- Przyczynienie się do usprawnienia pracy i wielokrotnego wzrostu wydajności.
Kierunek zasobów ludzkich:
Mayo
Kierunek zasobów ludzkich –osiągnięcia:
-Zwrócenie uwagi na społeczne aspekty zarządzania.
- Wysunięcie tezy, że ludzie są najcenniejszym zasobem organizacji.
- Stwierdzenie pozytywnej zależności między stosunkami społ. a efektywnością
- Propagowanie humanistycznych stosunków pracy.
- Rozwinięcie teorii motywacji
- Wskazanie na znaczenie pracy zespołowej.
Kierunek ilościowy:
R. McNamara i Charles „Tex” Thornton
- Obejmuje: zastosowania statystyki, badania operacyjne, modelowanie optymalizacyjne, modele informacyjne i symulacje komputerowe.
Kierunek ilościowy - Osiągnięcia:
-włączenie metod matematycznych do analizy zjawisk organizacyjnych,
-stworzenie narzędzi wspomagających zarządzanie,
-rozwój teorii podejmowania decyzji.
-modelowanie pozwoliło lepiej zrozumieć złożone procesy i sytuacje organizacyjne.
Nurt integrujący:
Podejście systemowe
-wewnętrzne zależności
Podejście sytuacyjne
-sytuacyjny charakter zarz.
wUznanie wpływów otoczenia
–reakcja na szczegółowe cechy sytuacji
Spojrzenie klasyczne S.behawioralne S.ilościowe
Sprawne i skuteczne zarządzanie: podejście systemowe połączone z p. sytuacyjnym
Nurt postmodernistyczny:
- Teoria zależności od zasobów
-Teoria ekologii populacji;
- Teoria neoinstytucjonalna;
- Teoria ewolucjonizmu (neoewolucjonizmu);
- Teorie konstruktywistycze;
- Teorie postmodernistyczne;
- Konwencyjna teoria organizacji;
- Socjologia pracy i organizacji;
- Podejście psychosocjologiczne;
- Teorie sieci.
Menedżerami- są pracownicy organizacji, którzy z racji zajmowanego stanowiska określają ramy funkcjonowania zespołów, komórek lub całych struktur, a przez istotny udział w dysponowaniu zasobami oraz kierowanie ludźmi są odpowiedzialni za wytyczanie i realizację celów stojących przed organizacją lub jej częścią. Są to przede wszystkim innowatorzy (obmyśla cośczego wcześniej nie było)
Wyróżniki profesji menedżerskiej:
-władza rozumiana jako zdolność do wpływania na zachowania innych, dysponowania zasobami oraz reprezentowania organizacji czy zespołu;
-odpowiedzialność, za działania swoje i innych;
-skoncentrowanie się na rozwiązywaniu problemów:
* bieżących i strategicznych;
* rutynowych i niestereotypowych;
* deterministycznych, probabilistycznych oraz indeterministycznych;
-szczególny rodzaj aktywności w sferze zarządzania:
* wewnątrz i na zewnątrz organizacji,
* kojarzeniu różnych zasobów: finansowych, rzeczowych, informacyjnych i ludzkich.
* uzyskiwaniu efektu synergii,
* harmonizowaniu najbliższej i długofalowej perspektywy.
Funkcje menedżerskie:
- Planowanie i podejmowanie decyzji, czyli określanie celów organizacji i decydowanie o najlepszym sposobie ich osiągnięcia.
- Organizowanie działań, czyli określanie najlepszego sposobu grupowania typów działań i zasobów
- Gospodarowanie zasobami ludzkimi, czyli pozyskiwanie, rozwijanie, ocenianie i wynagradzanie personelu
- Kierowanie ludźmi, czyli motywowanie i przewodzenie, rozwiązywanie konfliktów oraz zarządzanie informacjami w interesie organizacji.
- Kontrolowanie, czyli obserwowanie i wprowadzanie korekt do bieżących działań dla ułatwienia realizacji celów.
Role menedżerskie:
I. Role interpersonalne: reprezentanta; przywódcy; łącznika
II. Role informacyjne: monitora (radara);
rozdzielającego informacje; rzecznika.
III. Role decyzyjne: przedsiębiorcy; dysponenta;
kierującego zmianami; negocjatora.
UMIEJĘTNOŚCI MENEDŻERSKIE
- to praktyczna znajomość działań podejmowanych w procesie zarządzania;
- to taka biegłość w posługiwaniu się metodami i technikami zarządzania, która prowadzi do osiągnięcia celów organizacji lub zespołu;
- to zdolność do efektywnej współpracy z ludźmi.
1.Techniczne(profesjonalne),polegającenaznajomościmetod,technikiprocedurwykonywaniaokreślonychczynnościprofesjonalnychrealizowanychworganizacji,dzialeczykomórce.
2.Interpersonalne,obejmującewszystko,coułatwiapostępowaniezludźmi,rozumienieich,ocenianie,porozumiewaniesię,motywowanieitp
3.Konceptualne, wyrażające się w postrzeganiu organizacji w sposób systemowy i postępowaniu prowadzącym do integrowania różnych interesów i działań.
4. Diagnostyczne i analityczne, umożliwiające właściwą ocenę sytuacji i wybór adekwatnego rozwiązania.
5. Polityczne -polegające na wzmacnianiu własnej pozycji, budowaniu bazy władzy, nawiązywaniu odpowiednich stosunków.
Metoda Kaizen jest to japońskie podejście do usprawniania, rozumiane jako ciągłe ulepszanie dokonywane przez wszystkich zaangażowanych w proces zmian, obejmujące całą organizację, ważnym elementem Kaizen jest standaryzacja oraz system wspomagający zachowanie poziomu zmian
Motywacja to stan psychiczny prowadzący ludzi do określonych zachowań. Motywowanie to oddziaływanie jednostek (np. menedżerów) na innych ludzi mające na celu wzbudzenie pożądanego stanu zmotywowania.
Myślenie i działanie twórcze:
Myślenie lateralne–polega na poszukiwaniu nowego spojrzenia na sytuację, jest próbą dostrzeżenia przez innych nie zauważonych możliwości; -jego istotą jest takie przeformułowanie problemu, by znaleźć rozwiązanie i szanse tam, gdzie inni widzą tylko zagrożenie i klęskę.
...