Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
1. Analiza zawartości jest zespołem różnych technik badania przekazów. Analiza zawartości jest zespołem różnych technik systematycznego badania strumieni lub zbiorów przekazów, polegającego na możliwie obiektywnym wyróżnianiu i identyfikowaniu ich możliwie jednoznacznie skonkretyzowanych, formalnych lub treściowych elementów oraz na możliwie precyzyjnym szacowaniu rozkładu występowania tych elementów i na głownie porównawczym wnioskowaniu, a zmieniającego przez poznanie zawartości przekazów do poznania innych elementów i uwarunkowań procesu komunikacyjnego.
Klucz kategoryzacyjny – kategorie klucza muszą być podporządkowane celowi badań, istocie problemu badawczego, wstępnym hipotezom i ich operacyjnym odpowiednikom, a także muszą być dostosowane do charakteru badanego materiału.
2. Metoda bibliograficzna to sposób opisywania źródeł informacji (książek, czasopism).
W wyniku stosowania tej metodyki powstają: bibliografia załącznikowa, przypisy, opisy bibliograficzne w tekście pracy dyplomowej.
Bibliografia załącznikowa to spis bibliograficzny załączony do książki, zawierający artykuły, książki i inne publikacje wykorzystane przez autora w trakcie pracy.
Przypis to notatka objaśniająca lub uzupełniająca informację zawartą w prasie, znajdują się u dołu strony.
3. 1 st. szczegółowości, 1 tom, 1 autor, wyd. 1. Nazwisko i imię autora: tytuł, miejsce i rok wydania, wydawnictwo
4. 1 st. szczegółowości, 1 tom, 2 autorów, wyd. 1. Nazwisko i imię autora 1, Nazwisko i imię autora 2: tytuł, miejsce i rok wydania, wydawnictwo
5. 1 tom, 4 i więcej autorów. tytuł. pod red. autor 1. [Aut.] autor 2, autor 1. miejsce i rok wydania
6. jednotomowa praca zbiorowa. tytuł. Pod red. autor. miejsce i rok wydania
7. jednotomowa, autor korporatywny (zbiorowy, instytucja). Nazwa instytucji (np. Politechnika Krakowska): tytuł. Oprac. autor. miejsce i rok wydania
8. jednotomowy dokument o charakterze administracyjnym. Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich: Statut. miejsce i rok wydania
9. odrębna rozprawa (artykuł) zamieszczony w książce jednotomowej o dwóch autorach. nazwa autora rozprawy: tytuł rozprawy. w: nazwa autora książki: tytuł książki. oznaczenie wydania. miejsce i rok wydania, strony zajęte przez rozprawę
np. Czachowska Jadwiga: Bibliografia w pracy polonisty. w: Czachowska Jadwiga, Loth Roman: Bibliografia w pracy polonisty. Wrocław 1977, s. 7 – 128
10. rozdziału, urywka strony, cytatu w książce jednotomowej o jednym autorze, kolejnym wydaniu. Nazwa autora: tytuł. oznaczenie wydania. miejsce i rok wydania, strony zajęte przez rozdział
11. Bibliografia załącznikowa- spis dołączony do książki, alfabetyczny Przypis-to notatka objaśniająca lub uzupełniająca informację zawartą w pracy;; znajduje się u dołu strony lub na końcu rozdziału dzieła. Każdy przypis jest od akapitu Przewodnik bibliograficzny- tygodnik zawierający wszystkie publikacje książkowe uporządkowane wg. Klasyfikacji dziesiętnej, a w dziełach alfabetycznie Bibliografia Zawartości Czasopism- prawie tys. czasopism
Opis bibliograficzny- to zestawienie w odpowiedniej kolejności nazw elementów budowy dokumentu wraz ze znakami przestankowymi (interpunkcyjnymi) w celu identyfikacji tego dokumentu. Występuje w 3 stopniach szczegółowości: 2st. do katalogowania, 3st. Przewodnik Bibliograficzny Książka: strona tytułowa, autor, tytuł, wydawnictwo; trzon; bibliografia i indeksy Opisy bibliograficzne: opis książki jednotomowej o jednym autorze i wydaniu pierwszym: ] nazwa autora: Tytuł. Oznaczenia wydania. Miejsce wydania rok wydania ( bez kropki na końcu!) np.: Estreicher Karol: Historia sztuki w zarysie. Warszawa 1973 ( oznaczenia wydania nie występuje jeśli jest to pierwsze wydanie książki) Opis książki jednotomowej o dwóch autorach i wydaniu pierwszym: np. ] Czachowska Jadwiga, Loth Roman: Bibliografia i biblioteka w pracy polonisty. Wrocław 1977 ( opis bibliograficzny pierwszego stopnia w szczególności zawiera: nazwisko i imię autora ( we wzorze jako nazwa): Tytuł, Oznaczenie wydania ( bez 1-go wyd.), miejsce i rok. Opis książki jednotomowej o 4 lub więcej autorach, wydanie pierwsze: np. ] Uzdrowisko Ciechocinek. Pod red. Danuty Iwanowskiej- Jeske.[Aut.] Bednarek Henryk, Iwanowska- Jeske Danuta. Warszawa 1985 9powyżej 3 autorów zaczynamy opis od tytułu lub: ] Uzdrowisko Ciechocinek. Pod red. Danuty Iwanowskiej- Jeske.[Aut.] Bednarek H.[i In.] Warszawa 1985
Opis książki jednotomowej jako pracy zbiorowej: np. Jak przgotować do życia dziecko umysłowo upośledzone. Pod red. Ignacego Walta. Wrocław 1972 9 ] Tytuł. Nazwa red. Lub edytora nauk. Oznaczenie wydania. Miejsce rok wydania opis bibl. książki jednotomowej o korporetywnym ( jest to autor zbiorowy->instytucje) np. ] Politechnika Krakowska: Informator dla przemysłu. Oprac. Bolesław Syndyka. Kraków 1976 opis jednotomowego dokumentu o charakterze administracyjnym: ] np.: Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich: Statut. Warszawa 1961 opis bibl. Odrębnej rozprawy (artykułu) zamieszcony w książce 1 tom o 2 aut.: np. ] Czachowska Jadwiga: Bibliografia w pracy polonisty. W: Czachowska Jadwiga, Loth Roman: Bibliografia: biblioteka w pracy polonisty. Wrocław 1977 s. 7-128 ( wzór: Nazwa autora rozprawy: Tytuł rozprawy. W: Nazwa autora książki: Tytuł książki. Oznaczenia wydania. Miejsce i rok wydania, strony zajęte przez rozprawę
Opis rozdziału w urywkach stronnicy cytatu w książce jednotomowej: np.: ] Wojciechowski Kazimierz: Wychowanie dorosłych. Wyd. 2 zm. Wrocław 1973 s. 35-37
Opis rozdziału, urywaka strony książki. 1 tom jako pracy zbiorowej: np.: Szmalgalski Jan: Krytyka literatury dla dzieci i młodzieży. W: Literatura dla dzieci i młodzieży w procesie wychowania. Praca zbiorowa pod red. Anny Przecławskiej, Warszawa 1978 s. 20-25 (wzór Nazwa autora rozdziału; Tytuł rozdziału. W; Tytuł pracy zbiorowej. Nazwa red. nauk. Oznaczenia wydania. Miejsce rok wydania, strony zajęte przez rozdział opis książki wielotomowej jako całości: Orzeszkowa Eliza: Pan Graba. Wyd:11, Warszawa 1964, 2t (wzór: Nazwa autora: Tytuł. Oznaczenia wydania. Miejsce wydania i rok, liczba tomów)
22. Typy problemów badawczych: *teoretyczne i praktyczne *ogólne i szczegółowe *podstawowe i cząstkowe.
Formy problemów badawczych: deskryptywna (opisowa), demonstracyjna (doświadczalna), eksplikacyjna (tłumacząca), definicyjna, eksplanacyjna (wyjaśniająca), dowodząca (up. założenia danej teorii), diagnostyczna (konstatująca), prognostyczna, relatywizująca (wskazująca różne zależności między danymi zjawiskami) oraz optymalizacyjna.
Hipoteza (grec. hypothesis) – przypuszczenie, domysł naukowy, wysunięty prowizorycznie dla wyjaśnienia jakiegoś faktu lub zbioru faktów, wymagający sprawdzenia, które może dopiero potwierdzić lub obalić dany domysł.
Hipotezy powinny być: nowe, ogólne, pojęciowo jasne, wolne od sprzeczności wewnętrznych, empirycznie sprawdzalne.
Typy hipotez: częściowe, podstawowe, ogólne, szczegółowe, heurystyczne (odkrywcze), robocze (pomocnicze, tymczasowe), ze względu na stopień prawdopodobieństwa mało, średnio i wysoko prawdopodobne.
23. Badania ankietowe – metoda badawcza służąca do dociekania istoty i znaczenia mediów. Polegają one na zbieraniu od odbiorców przekazów odpowiedzi na pytania kierowane do nich w trakcie badań, a dotyczące ich zainteresowań, opinii i przekonań odnoszących się do recytowanych mediów.
Podział wg kryteriów:
*audytoryjne mają charakter bezpośredniego kontaktu, jest ona najbardziej skuteczna
*korespondencyjne: prasowa, pocztowa
*Zalety i wady ankiety:
- audytoryjnej: szansa 100% wypełnienia ankiety
- pocztowej: 50% wypełni i wróci
*2 podział na ankiety: jednorazowe i wielorazowe
*3 podział na ankiety ze względu na stopień jawności: jawne, anonimowe.
Kwestionariusz pytań – formularz zawierający odpowiednio uszeregowane pytania z miejscami na odpowiedzi, jest narzędziem badawczym do takich metod jak: ankieta, wywiad, czasem obserwacja. Istotą kwestionariusza są pytania – warto poświęcić im dużo uwagi, pytania dzielimy na dwie grupy: zamknięte i otwarte, najpierw wstęp: 4 – 5 zdań o istocie kwestionariusza i roli respondenta.
Pytania mają dotyczyć:
*zmiennych niezależnych – cechy respondenta (wiek, płeć, wykształcenie)
*zmiennych zależnych – cechy związane z przedmiotem badań i jego funkcjami.
*zmiennych pośredniczących – związane z instytucjami pośredniczącymi we wpływie na stan respondentów (np. badanie czytelnictwa: biblioteki, czytelnie, księgarnie).
Rodzaje pytań zamkniętych:
*pyt. alternatywne (tak lub nie)
*kafeteria – pyt. w których respondentom przedstawia się do wyboru szereg różnych odpowiedzi, rodzaje: zamknięte i półotwarte, dysjunktywne i koniunktywne
*dialog – nieskomplikowane wyjaśnienie w formie fikcyjnego dialogu 2 lub 3 osób, respondent musi się opowiedzieć, co mu najbardziej odpowiada
*historia, opowiadanie – zawierają dylematy, respondenta prosi się o opowiedzenie się za którymś rozwiązaniem
*obrazki, fotografie, rysunki
*skale
24. Wywiad – pojęcie wywiadu jako metody badawczej to technika gromadzenia materiałów badawczych polegająca na bezpośredniej rozmowie badacza z badanym skierowana przez badacza na określony temat, który jest przedmiotem jego zainteresowania
przykład: sondaż diagnostyczny – metoda badawcza, która posługuje się różnymi technikami, sposobami np. ankietami czy wywiadami.
Podział wywiadów naukowych:
*wywiad niestandaryzowany – bez przygotowanych z góry pytań, dociera do istoty myślenia badanego, często nieświadomie
*wywiad standaryzowany – z przygotowanymi wcześniej kwestionariuszami pytań, istniej niebezpieczeństwo, że pytaniami narzuci się odpowiedzi badanym.
Wytyczne dotyczące przeprowadzania wywiadów:
*przygotowanie teoretyczne w zakresie obserwowanych zjawisk i praktyczne znajomość życia społecznego
*właściwy język
*znajomość form grzecznościowych panujących w danym środowisku
*umiejętność cierpliwego i aktywnego słuchania
*umiejętność nawiązania kontaktu.
25. Analiza dokumentów osobistych to metoda gromadzenia i śledzenia zawartości szczególnego typu materiałów zwanych osobistymi.
Metoda ta jest często stosowana w socjologii, psychologii i medoznawstwie.
Dokumenty osobiste to: pamiętniki, dzienniki, wspomnienia, listy, notatniki, dokumenty sądowe.
*traktowanie dokumentów osobistych jako jedynego źródła informacji
*traktowanie dokumentów osobistych jako materiałów pomocniczych dla wyjaśnienia prowadzonych badań.
26. Metoda statystyczna w badaniach nad prasą:
a) dane z wywiadu bezpośredniego
*liczby bezwzględne dotyczą:
- liczby czytelności danego pisma
- wysokości nakładu
- liczby czytelności wszystkich gazet
- liczby dotyczące pracowników gazety
*liczby względne:
- procenty odnoszące się do poszczególnych kategorii
- procent czytelników gazet
- procent czytelników czasopism
- procent czytelników jednej gazety
b) dane z zastosowaniem metody winietowej – metoda polegająca na naukowym śledzeniu, analizie, badaniom jednej z gazet.
Wskaźniki statystyczne dotyczące czytelnictwa prasy:
a) średnie czytelnictwo wydania
- to uśredniona liczba osób, które czytały lub przeglądały dany numer
- oblicza się ją poprzez dzielenie wydania pisma przez liczbę czytelników
b) liczba osób czytających pismo w ostatnim cyklu sezonowym
c) procent osób, które czytały lub przeglądały pismo w czasie występującym między jego kolejnymi wydaniami
d) liczba czytanych wydań (LCW) – liczba określająca ile razy osoba czytała wydanie danego tytułu w cyklu sezonowym
e) liczba kontaktu z wydaniem (LKW)
f) liczba czytelników ostatniego wydania (LCOW)
g) nakład dzienny (ND) – liczba wydrukowanych egzemplarzy pisma
- „Fakt” – 624 tys.
- „Gazet Wyborcza” – 485 tys.
- „Dziennik” – 254 tys.
- „Rzeczpospolita” – 182 tys.
h) nakład sprzedany (NS)
- „Fakt” – 550 tys.
i) liczba czytelników jednego egzemplarza pisma (LCJE) – liczba czytelników wydania przez liczbę egzemplarzy sprzedanych.
Metoda statystyczna w badaniach na radiem
a) Metoda dzienniczkowi polega na zapisywaniu przez respondentów o zachowaniu słuchaczy.
Każdy dziennik jest podzielony na pasma 15 minutowe:
- jakiej stacji słucha słuchacz w czasie 15 minut
- pomiar tą metodą trwa od 1 do 4 tygodni i może być powtarzany
- materiał umożliwia zorientowanie się w zasięgu, średnim czasie słuchania radia.
b) metoda wywiadu
c) Radiometria. Pozwala ona na dokładne prześwietlenie zmian audytorium radiowego co do 1 minuty. Dzięki niej jesteśmy w stanie dokładnie określić słuchalność określonych audycji. Istnieją takie radiometrie rejestrujące zmiany co do sekundy.
Wskaźniki statystyczne słuchalności radia (przez co najmniej 5 min/kwadrans)
a) liczba osób słuchających stacji przez co najmniej 5 min/kwadrans
b) procent ogółu osób spośród całej populacji słuchjący danej stacji przez co najmniej 5 min/kwadrans
c) procent radiosłuchaczy danej stacji w ciągu 15 min spośród ogółu słuchających wszystkich stacji
...