Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
Schizofrenia to grupa zaburzeń psychicznych klasyfikowana jako jedna z psychoz endogennych, a więc takich, które powstają wewnątrz organizmu. Samo znaczenia słowa „schizofrenia” to z języka greckiego „rozszczepienie umysłu”. Oznacza to brak powiązania pomiędzy myślami, emocjami, a innymi zachowaniami pacjenta. Zaburzenia te pojawią się przeważnie w okresie nazywanym wczesną dorosłością (20-28 lat u mężczyzn, którzy są bardziej zagrożeni oraz 26-32 lat u kobiet),
Osoby posiadające ten problem ze zdrowiem psychicznym z reguły nie potrafią prawidłowo funkcjonować w społeczeństwie. Stąd często dotyka ich ubóstwo czy bezdomność. Poza tym występują u nich próby samookaleczeń, a nawet samobójstw. Według statystyk życie próbuje sobie odebrać co dziesiąta osoba cierpiąca na schizofrenię.
Rozwój tego zaburzenia może nastąpić albo gwałtownie, bez wcześniejszych sygnałów, lub powoli, wybuchając nagle w kluczowym momencie. Klasyfikacja objawów dzieli je na dwie zasadnicze grupy.
Pierwsze z nich to pozytywne (wytwórcze), czyli takie, które w stosunku do normalnego funkcjonowania człowieka są dodatkowe. Wśród nich wyróżniamy halucynacje, urojenia i dziwaczne zachowania. Natomiast drugim zbiorem są objawy negatywne, a więc powodujące zmniejszenie zdolności w stosunku do zachowana typowego. Tutaj mamy: zubożenie mowy i mimiki, zobojętnienie, nieuwagi oraz trudności w komunikacji międzyludzkiej i prowadzeniu aktywnego życia społecznego. Istotnym elementem tej grupy jest również anhedonia, czyli brak umiejętności do przeżywania przyjemnych emocji – stan w którym człowieka po prostu nic nie cieszy. Często występuje on również w przypadku depresji, a także w uzależnieniu narkotykowym w momencie próby zerwaniu z nałogiem
Schizofrenia paranoidalna to rodzaj schizofrenii, w przypadku której przeważają objawy nazywane pozytywnymi lub wytwórczymi, a więc będącymi zdolnościami dodatkowymi w stosunku do normalnych zachowań zdrowego człowieka. Natomiast objawy negatywne, czyli te, które są brakującymi elementami w psychice schizofrenika i utrudniają poprawne funkcjonowanie wśród otoczenia, pojawiają się w znacznie mniejszym stopniu, a czasami zdarza się, iż w ogóle nie są stwierdzane.
Paranoidalny podtyp to jeden z pięciu, jakie są obecnie wyróżniane. Pozostałe to: rezydualna, zdezorganizowana, katatoniczna i niezróżnicowana. Istotnym objawem schizofrenii paranoidalnej są omamy słuchowe – tzw. głosy, słyszane przez osobę chorą. Nie potrafi ona zidentyfikować źródła ich pochodzenia, ani poprawnie ocenić treści w nich przedstawionych, jednak często decyduje się, by postąpić zgodnie z nimi. Doprowadza to do wielu tragedii, nawet do śmierci innych ludzi. Człowiek cierpiący na schizofrenię paranoidalną ciągle czuje się zagrożony, przede wszystkim w wyniki urojeń prześladowczych. W efekcie zaczyna unikać przebywania w miejscach publicznych, a następnie świadomie rezygnuje z kontaktu z jakimikolwiek ludźmi. Każdy kogo spotka, stanowi dla niego potencjalne zagrożenie, ponieważ według niego planuje wyrządzić mu krzywdę. W skrajnych przypadkach dochodzi do uczucia, iż to w samym środku chorego znajduje się inna istota, która kieruje jego ciałem, ponadto wewnętrznie go niszcząc. Tym objawom towarzyszą również myśli samobójcze, spowodowane np. wyrzutami sumienia za rzeczy, którym w rzeczywistości nikt, a zwłaszcza pacjent, nie jest winien.
Klasycznym przykładem urojeń występującym wraz ze schizofrenią paranoidalną, są urojenia odnoszące, nazywane też ksobnymi. Schizofrenik jest wtedy przekonany, że to właśnie on stał się tematem rozmów i przemyśleń wszystkich ludzi którzy go znają, a także tych obcych, jacy spotkają go na ulicy lub po prostu gdzieś o nim usłyszą. Często osoba chora nie mówi o tym nikomu, natomiast obserwuje innych i gromadzi wszelkie informacje, które później doprowadzają ją właśnie do takich wniosków. Groźna jest sytuacja, gdy człowiek stara się domyślić, dlaczego to właśnie on budzi aż takie zainteresowanie każdego kto o nim wie. Prowadzi to do zawikłania się we własnych myślach i podejrzeniach, co jeszcze bardziej utrudnia i tak już niekorzystne położenie. Oczywiście w przypadku urojeń ksobnych każde zachowanie zdrowych ludzi zostanie odczytane jako powód do stwierdzenia, że wszyscy oni interesują się i obserwują osobę chorą, która wręcz sama siebie przekonuje, że właśnie tak jest.
Pocieszającym faktem dotyczącym schizofrenii paranoidalnej jest to, że prognozy mówiące o ewentualnym wyleczeniu chorej osoby, są zdecydowanie bardziej optymistyczne niż w przypadku zwykłej odmiany tej grupy zaburzeń psychicznych. Ponadto, spotyka ona głównie osoby w późniejszym wieku, co również pozwala na efektywniejszą walkę, bowiem doświadczony życiowo pacjent lepiej radzi sobie wtedy z tą trudną sytuacją.
Przyczyny schizofrenii:
Zachorowanie na schizofrenię może być spowodowane:
Czynnikami biologicznymi:
a)uwarunkowania genetyczne
b)urazy przed– i okołoporodowe (schizofrenia w znacznej części występuje u osób, których matki w drugim trymestrze ciąży przechodziły infekcje wirusowe)
c)nadmierna ilość dopaminy, czyli neuroprzekaźnika w ośrodkowym układzie nerwowym
Czynnikami rodzinnymi:
a)często osoby chore wychowywały się w rodzinach, w których występowały nieprawidłowe sposoby komunikowania się: bardzo silnie naładowane emocjonalnie i krytykujące, natarczywe i ingerujące, wywołujące poczucie winy
Czynnikami psychospołecznymi:
a)występowanie nadmiernej ilości stresu przez dłuższy okres czasu
b)urazy psychiczne, wywołane np. przez jakieś tragiczne, traumatyczne doświadczenie
c)nadużywanie substancji psychoaktywnych: alkoholu, narkotyków
Objawy:
Najbardziej charakterystycznym objawem dla schizofrenii jest:
· rozszczepienie osobowości, tj. równoczesne przeżywanie sprzecznych rzeczy, sprzeczność różnych sfer psychicznych
· autyzm: zaabsorbowanie światem przeżyć zewnętrznych, zamknięcie się w sobie
POZYTYWNY
· halucynacje (inaczej omamy, czyli błędne spostrzeżenia powstające bez bodźców zewnętrznych:
· słuchowe
· wzrokowe
· smakowe
· węchowe
· dotykowe
· komentujące zachowanie pacjenta
· dyskutujące o pacjencie
· pochodzące z różnych części ciała
· urojenia (czyli fałszywy sąd, który trwa pomimo dowodów na jego nieprawdziwość:
· urojenia tożsamości religijnej lub politycznej,
· nadludzkiej mocy / możliwości,
· urojenia prześladowcze
· błędne skojarzenia
· dziwaczne zachowanie
· małe upośledzenie poznawcze
NEGATYWNY
· spłycenie afektu (reakcje emocjonalne są nieadekwatne)
· ubóstwo języka
· aspołeczność (społeczne wycofywanie się, zainteresowanie się światem przeżyć wewnętrznych)
· apatia
· duże upośledzenie poznawcze
· znacząca i szeroko zakrojona zmiana zachowania
· utrata zainteresowań
· bezcelowość
· bezczynność
· zaabsorbowanie sobą
Postacie schizofrenii:
Postac schizofrenii - Rezydualna
- stwierdza się ten rodzaj schizofrenii, kiedy ogólne jej objawy występowały przez pewien okres w przeszłości, lecz aktualnie się ich nie stwierdza
- przez okres ostatnich 12 miesięcy występowały co najmniej 4 objawy:
ograniczenie aktywności ruchowej
obojętność emocjonalna
bierność, nie podejmowanie z własnej woli aktywności, inicjatywy
wypowiedzi pod kątem ilościowym oraz jakościowym są zubożałe
komunikacja niewerbalna, tj. poprzez mimikę, gesty, kontakt wzrokowy, jest osłabiona, mało czytelna
znaczne wycofanie z aktywności na polu społecznym, nadmierna troska o siebie, o swoje przeżycia emocjonalne
Postac schizofrenii - Niezróżnicowana
- ogólne, typowe objawy schizofrenii
- stwierdza się ten rodzaj schizofrenii, kiedy występujące objawy nie pasują do żadnego typu tej choroby
Postac schizofrenii - Depresja poschizofreniczna
- stwierdza się ją, gdy typowe objawy schizofrenii występują od roku czasu, jednak w danym momencie nie są w pełni stwierdzane
- chory przeżywa objawy depresyjne
Postac schizofrenii - Paranoidalna
Paranoidalna:
- występują tu oprócz ogólnych objawów schizofreni, znacznie nasilone urojenia i omamy
- przeżywane emocje są nieadekwatne, niedostosowane do sytuacji, a reakcje emocjonalne są płytsze, bardziej zobojętniałe
- osoba chora często przeżywa objawy katatoniczne, takie jak:
osłupienie, czyli stupor (zahamowanie ruchowe, ograniczenie reakcji na bodźce zewnętrzne. W skrajnej postaci może dojść do zupełnego znieruchomienia, całkowitego braku kontaktu oraz możliwości zaspokajania potrzeb fizjologicznych.)
mutyzm (zanik mowy, bądź skąpość wypowiedzi, które nie jest spowodowane problemami natury fizjologicznej)
bezcelowe pobudzenie ruchowe
przyjmowanie nienaturalnych póz
objawy negatywizmu (czyli skłonność do zachowań sprzecznych z oczekiwaniami otoczenia)
automatyzm nakazowy (bezkrytyczne poddawanie się nakazom, poleceniom)
Postac schizofrenii - Hebefreniczna
Hebefreniczna:
- ogólne, typowe objawy schizofrenii
- przewlekle utrzymujące się zmniejszone przeżywanie emocji oraz ich niedostosowanie do sytuacji
- częste podejmowanie zachowań bezcelowych i niezwiązanych z okolicznościami
- znaczne zaburzenia myślenia, które polegają na chaotycznych wypowiedziach, rozkojarzeniu
- omamy i urojenia nie są typowe
Postac schizofrenii - Katatoniczna
- ogólne, typowe objawy schizofrenii
- przez okres co najmniej 2 tygodni występuje jeden lub więcej przykładów zachowań:
osłupienie bądź mutyzm
nadmierne, bezcelowe pobudzenie ruchowe, które nie poddaje się wpływom zewnętrznym
przyjmowanie dziwnych, niedostosowanych póz i zastyganie w nich na dłużej
postawa negatywistyczna (sprzeciwanie się wobec wszelkich poleceń)
sztywność ciała podczas podejmowania aktywności ruchowej
gibkość woskowata, czyli obniżona wrażliwość na bodźce z zewnątrz oraz zastyganie w jednej pozycji
automatyzm nakazowy (bezkrytyczne poddawanie się nakazom, poleceniom)
Postac schizofrenii - Prosta
- jeśli osoba chora przez okres ostatnich 12 miesięcy, w sposób powolny:
zmieniała jakość swoich dotychczasowych zachowań, co przejawiało się w zmniejszeniu napędu ruchowego i zainteresowań, podejmowaniu bezcelowych zadań, bezczynnności, nadmiernym skoncentrowaniu na świecie wewnętrznych przeżyć
stawała się apatyczna, mało aktywna, bierna, nie podejmująca iinicjatywy
wycofuje się z życia społecznego, zawodowego