Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
Moja rodzina i moje korzenie...
Przewidywane osiągnięcia uczniów:
• Uczeń zna stopnie pokrewieństwa w swojej rodzinie i stosuje właściwe nazewnictwo, określając jej członków.
• Z uwagą słucha opowiadania czytanego przez nauczyciela.
• Wypowiada się na temat jego treści, ustala myśl przewodnią.
• Buduje kilkuzdaniową wypowiedź ustną na temat dziadka i babci, dobiera przymiotniki o pozytywnym zabarwieniu uczuciowym, które ich określają.
• Wyszukuje informacje w dostępnych źródłach, objaśnia własnymi słowami znaczenie pojęć: drzewo genealogiczne, ród, historia rodu, historia rodziny.
Przydadzą się:
„Świerszczyk” nr 2/2006,
zdjęcia z albumów rodzinnych uczniów, encyklopedia, słownik języka polskiego,
kartki z kserokopią tabelki „Moja rodzina”,
kredki, flamastry, klej, nożyczki
•Wykonuje drzewo genealogiczne swojej rodziny, korzystając z instrukcji i objaśnień, własnych doświadczeń i wiedzy o rodzinie.
Przebieg zajęć:
◙ „Ludzie do ludzi” – zabawa integracyjna.
Wszyscy uczniowie dobierają się w pary. Osoba, która nie ma pary, prowadzi zabawę, mówiąc np.: nos do nosa lub plecy do pleców czy ręka do nogi itp. Dzieci w parach wykonują polecenia. W pewnym momencie nauczyciel woła: Ludzie do ludzi! Wtedy wszystkie dzieci (również dziecko, które prowadziło zabawę) rozbiegają się i ponownie łączą się w pary. Osoba, która zostanie bez pary, prowadzi zabawę dalej. Zmianę par można powtórzyć 2–3 razy.
◙ „Dlaczego kochamy nasze babcie i dziadków?” – krótka rozmowa z uczniami na temat roli dziadków i babć w życiu wnucząt. Dobieranie przymiotników określających babcie i dziadków – kończenie zdania: Moja babcia (dziadek) jest…
◙ Wysłuchanie opowiadania Ewy Letki „Chłopiec z fotografii” („Świerszczyk” nr 2/2006). Ustalenie jego myśli przewodniej. Wyjaśnienie pojęć: drzewo genealogiczne, korzenie rodzinne – wykorzystanie encyklopedii, słowników języka polskiego lub innych źródeł informacji dostępnych w klasie. Udzielenie odpowiedzi na pytanie: Od kogo w każdej rodzinie można najwięcej dowiedzieć się o jej historii i dlaczego? Dlaczego warto znać swoich przodków, historię swoich rodzin i własne korzenie?
◙ „Kim oni są?” – podawanie nazw różnych członków rodziny, ustalenie, kto z nich zaliczany jest do bliskiej, a kto do dalszej rodziny (stopnie pokrewieństwa). Samodzielne uzupełnienie przez uczniów tabelki „Moja rodzina”:
Pokoloruj na zielono pola oznaczające członków Twojej najbliższej rodziny, a na czerwono – członków dalszej rodziny.
Członkowie rodziny
Bliska rodzina
Dalsza rodzina
mama
tata
dzieci lub wnuki
dziadek
babcia
kuzyni
ciocia
wujek
stryjek
pradziadek
prababcia
Sprawdzenie wykonania zadania, wskazanie nazw innych członków rodzin, wyjaśnienie ich znaczenia, stopnia pokrewieństwa (np. teść, teściowa, synowa, zięć, mąż, żona) – bogacenie słownictwa uczniów.
◙ „To jest historia mojej rodziny” – stworzenie przez uczniów drzew genealogicznych rodzin na stronach „Świerszczyka” („Drzewo genealogiczne, czyli historia rodu” w „Świerszczyku” nr 2/2006). Wykorzystanie zdjęć rodzinnych do tworzenia drzewa genealogicznego.
◙ Prezentacja historii rodów i zdjęć rodzinnych na drzewach genealogicznych przez chętne dzieci. Wystawa prac uczniów.
◙ „Węzeł przyjaźni” – zabawa na zakończenie zajęć.
Dzieci ustawiają się w dużym kole twarzą do jego środka i wyciągają ręce do góry. Na sygnał nauczyciela idą wolno przed siebie i stopniowo zmniejszają koło. W momencie, gdy są blisko siebie, zamykają oczy, a nauczyciel podaje hasł: Ręka łapie rękę. Należy sprawdzić, czy jedna ręka „znalazła” i trzyma tylko jedną rękę innego dziecka. Warto pomóc dzieciom przez łączenie niektórych dłoni (nie należy łączyć dłoni najbliższych sąsiadów). Po podaniu hasła: Otwieracie oczy i rozplątujecie węzeł przyjaźni dzieci muszą rozplątać powstały węzeł rąk, cały czas trzymając się za ręce.
...