Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
Wilgoć - czynnik oddziaływujący na budynek
Tylko niektóre czynniki oddziałujące na budynek mogą stwarzać równie intensywne i istotne dla jego
prawidłowego funkcjonowania zagrożenie jak wilgoć w różnych formach występowania. Projektant
powinien niezwykle starannie i szczegółowo przewidzieć wszystkie niezbędne formy ochrony przed
wilgocią pochodzącą z otoczenia, z wnętrza budynku, a także z podłoża.
Z punktu widzenia fizyki używanie słowa „wilgoć” nie jest prawidłowe, bowiem nie jest to nic innego
niż woda. Jednak w słownictwie budowlanym termin ten się przyjął i jest powszechnie używany, a co
istotniejsze powszechnie rozumiany. Ochrona przed wilgocią jest wiec ochroną budynku przed wodą,
która różnymi sposobami może przedostawać się do budynku.
Wilgoć technologiczna
Jest związana z produkcją, składowaniem, transportem i montażem materiałów budowlanych.
Wilgoć gruntowa
Może przedostawać się do budynku przez przegrody mające kontakt z gruntem tj. ściany przyległe
do gruntu czy podłogę na gruncie przy gruncie, gdy brakuje skutecznej izolacji przeciwwilgociowej.
Woda deszczowa
Przenika przez nieszczelne dachy, tarasy i balkony, ale także poprzez wadliwe miejsca i szczeliny w
przegrodach pionowych. Kapilarne podciąganie może spowodować przedostawanie się wody do
wnętrza przez całą przegrodę.
Wilgoć eksploatacyjna
Powstaje przez wykraplanie się na powierzchniach przegród budynku i w ich wnętrzu pary wodnej
pochodzącej od ludzi, roślin, gotowania i suszenia w pomieszczeniach mieszkalnych, od procesów
technologicznych w budynkach przemysłowych. Dotyczy to szczególnie przegród zewnętrznych, a
więc takich, które oddzielają budynek od środowiska zewnętrznego. Woda wykrapla się wtedy, gdy
para wodna znajdująca się w powietrzu zostanie przechłodzona poniżej temperatury punktu rosy, co
powoduje nasycenie powietrza wewnętrznego. Zawilgocenie przegrody obniża jej zdolności
izolacyjne.
Ochrona przed wilgocią
Jednym z warunków utrzymania we wnętrzu budynku komfortowego mikroklimatu są suche
przegrody otaczające to pomieszczenie. Przy zawilgoconych przegrodach utrzymanie komfortowych
warunków jest bardzo trudne, nawet przy bardzo intensywnym ogrzewaniu. Ilość energii zużywanej
na ogrzewanie pomieszczenia z zawilgoconymi przegrodami jest wyraźnie wyższa.
Calem skutecznej ochrony budynku przed wilgocią jest, więc unikanie negatywnych wpływów jej
obecności i wynikających z tego usterek i szkód.
Wilgotność powietrza
Powietrze, jak również materiały budowlane, zawierają wilgoć, która może występować tam w
różnych postaciach, a mianowicie w stanie ciekłym (woda), gazowym (para) i stałym (lód). Przejście
od jednego stanu skupienia w drugi zachodzi przy stałej temperaturze.
Nasycenie powietrza
Otaczające nas powietrze zawiera wodę w stanie gazowym (para wodna). Ilość pary wodnej, jaka
może znajdować się w powietrzu jest ograniczona i zależna w ścisły sposób od temperatury i
ciśnienia. Powietrze o wyższej temperaturze może wchłonąć bez kondensacji więcej pary wodnej,
natomiast te o niższej temperaturze mniej.
Względna wilgotność powietrza
Względną wilgotność powietrza oblicza się ze stosunku ilości (lub ciśnienia cząstkowego) pary
wodnej, jaka faktycznie znajduje się w powietrzu, do ilości (lub ciśnienia) pary wodnej, jaka
nasyciłaby to powietrze w danej temperaturze. Zwykle wilgotność względna powietrza wyrażana jest
w procentach. Wg powyższej definicji powietrze nasycone para wodną ma, więc wilgotność względną
równą 100%.
Poniższy rysunek przedstawia zmianę wilgotności względnej powietrza wraz ze wzrostem
temperatury. W temperaturze 10°C objętość suchego powietrza ważąca jeden kilogram zawiera w
sobie maksymalnie 7,76 g pary wodnej. W tym przypadku powietrze jest w stanie nasycenia czyli
jego wilgotność względna wynosi 100%.
Jeżeli podgrzejemy powietrze do 20°C nie zmieniając ilości zmagazynowanej wody to wilgotność
względna wyniesie 52%. Powietrze osiągnęłoby stan nasycenia przy zawartości wilgoci 14,85 g
(7,76/14,85 x 100 %=52%). Natomiast po podgrzaniu powietrza do temperatury 30°C bez zmiany
ilości zmagazynowanej w tym powietrzu wody wilgotność względna wyniesie 28%.
Kondensacja pary wodnej
Poprzez ogrzewanie wilgotnego powietrza obniża się jego wilgotność względna, ochłodzenie
prowadzi natomiast do wzrostu wilgotności względnej, chociaż w obydwu przypadkach nie zmienia
się faktycznej zawartości wilgoci w powietrzu. Zmianie ulega jedynie stosunek rzeczywistej ilości
pary wodnej w powietrzu do ilości maksymalnej, odpowiadającej stanowi nasycenia.
Schłodzenie powietrza do poziomu odpowiadającego 100% wilgotności względnej powoduje
osiągnięcie warunków stanu nasycenia (tzw. punktu rosy) i rozpoczęcie procesu kondensacji pary.
Powietrze nie może już w tych warunkach utrzymać poprzedniej ilości wody w stanie gazowym i para
wodna wykrapla się. Ilość wykroplonej wody odpowiada różnicy maksymalnych zawartości pary w
powietrzu przed i po oziębieniu. Im wyższa jest wilgotność względna powietrza, tym lepiej powinny
być izolowane ściany zewnętrzne pomieszczenia, aby uniknąć kondensacji pary wodnej na ich
powierzchniach.
Ciśnienie pary wodnej
Kula ziemska jest otoczona powłoką powietrza, tj. atmosferą. Masa powietrza wywiera parcie na
każde ciało znajdujące się na powierzchni ziemi, które w odniesieniu do jednostki powierzchni
nazywane jest ciśnieniem atmosferycznym. Para wodna obecna w powietrzu dodatkowo je powiększa,
wywierając tzw. ciśnienie cząstkowe pary wodnej. Wartość tego ciśnienia zwiększa się wraz ze
wzrostem zawartości pary wodnej i zależy od temperatury oraz wilgotności względnej powietrza.
Ciśnienie pary wodnej w powietrzu nienasyconym jest niższe od ciśnienia odpowiadającego stanowi
nasycenia.
Dyfuzja pary wodnej
Dyfuzja pary wodnej przez przegrody budowlane jest często błędnie określana jako zdolność
„oddychania pomieszczenia”. W rzeczywistości natomiast jest to proces wyrównywania cząstkowych
ciśnień pary wodnej pomiędzy dwoma środowiskami, które rozdziela przegroda. Przepływ pary
wodnej odbywa się od środowiska o wyższej koncentracji pary do środowiska o niższej koncentracji.
A więc para wodna zawsze przepływa w tym kierunku, gdzie powietrze jest bardziej suche
(bezwzględna zawartość pary wodnej jest mniejsza).
Na rysunku poniżej przedstawiono schemat przepływu pary wodnej przez dach stromy. Para wodna
przepływa z pomieszczenia przez warstwę paroizolacji, izolacji cieplnej oraz wodochronną warstwę
paroprzepuszczalną. Wodochronna warstwa paroprzepuszczalna chroni izolację cielą przed
zawilgoceniem powstałym w wyniku ewentualnej kondensacji pary wodnej na wewnętrznej
powierzchni pokrycia.
Opór dyfuzyjny
Właściwości materiałów zawiązane z dyfuzją pary wodnej przez materiały budowlane są
charakteryzowane przez współczynnik przepuszczalności pary wodnej (paroprzepuszczalności) δ
[g/(m•h•Pa)]. Odpowiada on ilości pary wodnej w gramach, jaka dyfunduje (przepływa) przez 1 m2
warstwy materiału o grubości 1 m w ciągu 1 godziny i przy różnicy ciśnienia po obydwu stronach tej
warstwy równej 1 Pa. Podobnie jak w przypadku przepływu ciepła przez przegrody zewnętrzne,
zostało wprowadzone pojęcie oporu dyfuzyjnego (Z) dowolnej warstwy materiału. Całkowity opór
dyfuzyjny przegrody jest równy sumie oporów dyfuzyjnych poszczególnych warstw tworzących tą
przegrodę.
Paroprzepuszczalność wybranych materiałów budowlanych:
Materiał
δ
x 10
-4
[g/(m•h•hPa)]
Wełna mineralna
480
Styropian
12
Korek eskpandowany
75
Mur z cegły ceramicznej pełnej
105
Mur z cegły dziurawki
135
Tynk cementowy
45
Tynk wapienny
75
Jastrych gipsowy
112
Płyty gipsowo-kartonowe
75
Gipsobeton
150
Drewno (sosna i świerk) w poprzek włókien
60
Drewno (sosna i świerk) wzdłuż włókien
320
Sklejka
20
Płyty pilśniowe porowate
180
Płyty pilśniowe twarde
20
Beton z kruszywa kamiennego
30
Beton z kruszywa wapiennego
180
Beton komórkowy
225