Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
7.Zabawa jako podstawowa strategia edukacyjna Strategia pojawila się wraz z odsepstwem od edukacji nakazowej zaplanowanej scisle i opsanej przez metody nierozłączne sztuczne wyodrebnionedo takich zaliczono metody czynne,oglądowe, słowne. Wspolczesna wiedza o o procesach rozwojowych społecznych, edukacyjnych odrzuca ta klasyfikacje.Metody algorytmiczna –kazda sytuacja zawiera tresci metody zawarte reguly , wytyczone tresci zasady postepowania dla siebie i dla innych na okolicznoscitej a nie innej zabawy, dosw.daje szanse zgodności reguly i warunkow. konatywna-oznaczenia jej przdmiotow zespołow analiza zabawy zgodna z określonym tematem, dobór tresci do niego przeklada się na doświadczenie działania zadaniowego ważnego w nauce szkolnej. Heurystyczna samodzielne doświadczenia, poszukiwania opracowywania znanych regul w nowych sytuacjach. Sluża one zabwie dziecka, wykonaniu przez nie zadan w formie pomysłowej. Nauczyciel wych przedszkolnego powinnien mieć:niezbędny zasob slow, wiedze i umiejętności, powinien być repetytorem naj. Systemow pracy z dziecmi, zachęcać dzieci do poszukiwania, stwarzac warunki do wlasnych odkryc, przezywania uwagi do przemyśleń i do refleksji, stawac pytania podawac gotową wiedzę, kierruje się on kompetencja a ie intuicja,Pierwszy zakres to rozumienie siebie i swiata w podstawie programowej oraz poznawanie.kieruje on uwage na zabawe.Poprzez nia może doświadczyć radości odkrywania, zaciekawnie swiatem, poznawanie wlasnej wielowymiarowości, rozpoznawania wlasnych możliwości doskanalenie procesow poznawczych, poznawania symboli, odczytywanie sensu rzeczy i ich znaczenia ochrony zdrowiai bezpieczeństwu innyc.to stanowi tresc zabawy.Drugi to nabywanie umijetnosci przez dzialanie wkirunku niezależności samo aktualizacji, urzeczywistniaj siew dzialaniu i przez dzialanie czesciowo kontrolowane zewnętrznie.Dziecko stras ie uczyc negocjowania wlasnej roli i pozycji, uczy się ropozanwania znakow i symboli. Stara się nadawac komunikaty jasne i konkretne.Trzeci zakres odnajdywanie swojego miejsca w grupie rówieśniczej. Zabawa pomaga w uczneiu dokonywaniu wyboru ofert, zachowan tresci.wprowadza przez pryzmat egocentryzmu swait wartości percypowanychna podlozu zachowan skierowanych do dziecka,musi się uczyc podejmowaniu decyzji.Jest to czwart zakres tresci programowejKazda zabaw zawiera synteze poglądów społecznych organizacji zycia. Uznano ja za dogodna okoliczność rozpoznawiania diagnozowania dzieci i srodowiska ich zycia.
Cechy zabawy. Zabawa to aktywność swobodna, podejmo.zawsze spontan. z własnej woli, pobudzana motywem „chcę”, często wbrew aktualnym oczekiwa. otoczenia, aktywność podejmowana nagle – z punktu widzenia otoczenia, ale w istocie po długim okresie „dojrzewania” do niej. Jeżeli przynaglamy niejako dziecko mówiąc – „baw się”, to nie możemy już nazywać tej zabawy swobodną i spontaniczną, chyba że polecona przez nauczyciela zabawa zainteresuje dzieci. Program nauczyciela musi stać się wówczas programem dziecka. 2. Dobrowolna – zabawa nie może być narzuconym zadaniem, dziecko musi chcieć w niej uczestniczyć.Przyjemna, bezint. – dziecko w zabawie powinno osiągać przyjemność przez sam przebieg czynności, niezależnie od tego, czy ta czynność ma w konsekwencji jakiś uświadomiony, czy nieuświadomiony cel. Zabawa powinna być czynnością przyjemną dla samego procesu działania, podczas gdy praca jako czynność wykonywana niezależnie od implikowanej przyjemności jest ukierunkowana na sam rezultat, wynik, cel działania. Jeżeli praca jest niemiła, występuje przy jej wykonywaniu czynnik woli i przymusu wewnętrznego lub zewnętrznego. Wszelka zabawa jest natomiast czynnością wolną, gdyż uczestniczy się w niej nie dla jakiegoś pożytku. W prawdziwej zabawie dziecko przeżywa wiele różnorodnych i bardzo silnych emocji, nie jest to tylko radość, pogoda i wesołość, które to emocje tak często kojarzą się dorosłym z zabawą. Dziecko samo sobie stwarza sytuacje wywołujące te emocje, samo napędza sobie stracha, wymyśla różne przeszkody i niebezpieczeństwa, a wszystko po to, by znaleźć swoje własne miejsce między bezpieczeństwem i niebezpieczeństwem, by samemu odnaleźć równowagę, odzyskać spokój, czyli zapanować nad sytuacją – jednocześnie dla niego realną i na niby.Czynności zabawowe podlegają regułom. Są to reguły, które zespół zabawowy może dowolnie ustalać, zmieniać. Choć reguły te
i prawidła są wyrazem twórczości dziecka, nie mają jednak one charakteru dowolnego czy przypadkowego. Biorąc na siebie rolę matki, nauczycielki, lekarza czy kolejarza, dziecko podporządkowuje się prawidłom postępowania tych osób, jeżeli zaś wykracza poza te prawidła jest natychmiast korygowane przez rówieśników biorących udziałw zabawie. Prawidła są tu więc czynnikiem ograniczającym swobodę dziecka w zabawie, ale ograniczającym z własnego przyzwolenia i z racji przyporządkowania się sytuacji fikcyjnej.
4. Fikcyjna – fikcyjność właśnie odróżnia zabawę od pracy
• fikcyjność czasu – dziecko przenosi się w czasie (np. jest dzień – noc ),
• fikcyjność miejsca – nadawanie fikcji miejscu, w którym przebywa dziecko
( podłoga to jezioro, krzesła – tramwaj ),
• fikcyjność roli – obserwując działalność dorosłych i przeżywając własne potrzeby działa jak oni, natrafia na przeszkody nie do pokonania. Tworzy sobie wówczas własną
17.Funkcje i zadania przedszkola myśl najnowszych zasad pedagogiki wyróżnia się następujące funkcje przedszkola: opiekuńczo- zdrowotną, stymulacyjną, profilaktyczną, korektywną, kompensacyjną, dydaktyczną, socjalizacyjną i osobotwórczą. Funkcja opiekuńczo- zdrowotna traktowana była za jedną z najważniejszych od początku istnienia przedszkoli. Obejmuje ona sprawowanie opieki nad dzieckiem, dbanie o jego zdrowie i bezpieczeństwo na czas nieobecności rodziców lub opiekunów. Placówka powinna być tak zorganizowana i wyposażona, by zaspokajała wszystkie potrzeby dziecka. Funkcja stymulacyjna ma na celu pobudzanie i ukierunkowanie procesów rozwojowych przedszkolaka. Nauczycielka powinna umieć wykorzystać posiadane możliwości i kompetencje dziecka. Przedszkolak powinien mieć stworzone takie warunki edukacyjne, by dziecko mogło bezpiecznie zaprezentować swoją indywidualność. Aktywność własna, inicjatywa, zabawa powinny być podstawą do rozwoju własnych możliwości. Zadaniem kadry pedagogicznej jest tworzenie takich warunków, by dziecko mogło się wszechstronnie rozwijać. Zadaniem funkcji profilaktycznej jest zapobieganie i przeciwdziałanie wszelkim zagrożeniom dla zdrowia i psychiki dziecka i rozwoju osobowości. Funkcja korektywna jest rozumiana jako działanie edukacyjne mające na celu korygowanie wad rozwojowych, usuwanie zaburzeń parcjalnych i wyrównywanie różnic w rozwoju biopsychicznym dziecka. Realizacja funkcji kompensacyjnej w praktyce oznacza działanie nauczyciela wobec dzieci cierpiących z powodu złych warunków do rozwoju w domu rodzinnym, środowisku społecznym czy wad wrodzonych. Sytuacji, w której znajduje się dziecko nie jest w stanie zmienić ani nauczyciel, ani samo dziecko. Dlatego przedszkole powinno wzmacniać te obszary, w których dziecko może odnieść sukces i zadowolenie. Zaniechanie działań kompensacyjnych wobec dziecka spowoduje, że dziecko nie odniesie sukcesu szkolnego i osobistego. Częściowe chociaż zrekompensowanie dzieciom niedostatków ich życia poprawi ich sytuację rozwojową, pomoże uwierzyć we własne siły. Funkcja dydaktyczna ma na celu wyposażenie przedszkolaków w wiedzę, umiejętności, nawyki, przygotowanie dziecka do roli ucznia. Dziecko powinno być pozytywnie zmotywowane do podjęcia obowiązków szkolnych, a nauka sprawiać satysfakcję. Przedszkole pełni też funkcję socjalizacyjną , czyli włącza dziecko w życie środowiska społecznego w szeroko rozumianym znaczeniu, pokazuje wartości kultury. Przedszkolak poznaje normy zachowania w innym środowisku niż domowe, czerpie wzory zachowań, norm społecznych, wartości, konfrontuje je z tymi, które posiadał dotychczas. Poszerza dotychczasowe kontakty społeczne. Rozwija swoją osobowość w kontaktach ze społecznością przedszkolną, co prowadzi do umiejętności społecznego działania w szerszym środowisku.
Formy organizacyjne pracy w przedszkolu- to rozplanowane w czasie i przestrzeni stosunki n i dz do całości sytuacji związanych z życiem w przedszkolu i rodzajami działalności dziecka. Są to: 1) zajecia i zabawy dowolne-z własnej inicjatywy mogą być ind i zespołowe ruchowe manipulacyjne, kontrukcyjne, 2)zajecia obowiązkowe- nie więcej niż 1/5 t czynności samoob(sytuacje naturalne i objęte zamieszoną praca wych), prace użyteczne(z własnej inicjał na rzecz grupy), spacery, wycieczki, uroczystości, zajęcia zorganizowane(okreslona treść i budowa metodyczna, indy wid lub grupowew zespołach organizowane są gdy była aktywność wszystkich dziecinp.plastyczne techniczne zajęcia ind np. kompensacyjne lub dzieci zdolne. Do zajęc tych przygotowujemy się merytorycznie i dydaktycznie),sytuacje okolicznościowe(nieplanowane, ale trzeba je przewidzieć wynikają z przeżyc i humoru dziecka)Należy pamietac żeby nie org. zajec kosztem zabw dowolnych (spacerow wycieczek, syt.okolicz.Wszystkie formy sa wazne,, sluza integracji tresci programowych zawartych w roznych dziedzinach wych przed.integracja dokonuje się swiad.planujac swoja parce pedagog.
2.Rola nowego wych-Zaczeto się zastanawiac jakimi cechami charakteryzuja się dzieci w każdym wieku rozw.Dziecinstwo mialo mieć duze znaczenie dla dalszego rozw.teza :Powiedz mi jakie było twoje dziecin, a powiem ci jakim jestes czlow. Druga tez a dziecin. Jest takim etapem zycia w którym dziecin. Jest podatne na wpływy czlowie.trzecia tez dziecin, musi być chronione prawami.Czwarta dzieci maja prawo do edukacji.Czolowi reprezen Maria Montesori-jako pierwsza skończyła medyc. Na uniw. W Rzymie, otrzym tytul doktora neurologi dziecięcej.dowiodla ze 3-4 letnie dzieci mogą się nauczyc pisac i czytac.kladla Duzy nacisk na rozwoj intelek. Wyciszanie.Ellen Key napisala ksiaz. Stulecie dziecka , rozwijala teze wiek 20 wiekiem rozw.dziecka.Owidiusz Decrloy- tworca ośrodków zainteresowan bardzo protestowal przeciwko tradycyjnej szkole herbertowskiej.wg Decroly odchodzono od podrecz. Pisaly je same dzieci w formi spprawozd.Zerwal z podzialem materialu nauczania na przed np. czym zywia się ludzie.Jan Jakub Rosseau napisal Emil czyli o wychowaniu chłopca.Duze znaczenie dla wych. posiada milosc rodzicielska.pisla ze dzieci dysponuja duzym poten. Intele, zweryfukowano tezy w Emilu na temat inteligencji dzieci. Nikt nie przypuszczal z emja duze mozl. Intelek. Teza Bondiego i Eriksona z e konatakty emocj. Z amtka maja w przyszłości Duzy wpływ na kształtowanie się emocjonalności dziecka, czy będą wchodzic w dobre kontakty z ludzmi.dzieci nie majace dobrych kontaktow maja tendencje do nie prz. Niskiej samooceny , blokady emoc.stwiedzono ze w dziecin kszt, się metabolizm.dzieci powiiny być odp, odzyw, ma to wpływ na cale Zycie.
20.Metoda Dobrego Startu została opraco już w latach 40 we Francji przez fizjoterap W charakterze przygoto dzieci do nauki czytania i pisania została wykorzyst w klasie I w 1941roku Od tego czasu stosuje się ją w przedszkolach, szkołach zarówno w pracy z dziećmi bez większych problemów jak i z dziećmi ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.Dzieci chętnie uczes w zajęciach MDS, łatwiej się uczą, zabawy w trakcie pracy zmniej ich wysiłek i umilają proces nauczania – uczenia się. Zajęcia te rozwijają potrzebę współpracy, współzawo. Uczniowie pokonują różnego rodzaju blokady emocjo, starają się być bardziej twórczy, otwarci, a nauczyciel staje się przyjacielem, serdecznym partnerem w radosnej zabawie, bo metoda ta, oddziałuje na wszystkie funkcje psychomoto zawiera syntezę elementów wzrokowych, słucho i ruchowych, kształci jednocze kilka analizatorów. Zatem, stosując ją, możemy trafić do wszystkich dzieci.Charakter zajęć MDS wprowadza atmosferę otwartości, wzajemnej troski, poszanowania odrębności, rozwoju twórczych zamierzeń i uwzględnienia potrzebNa gruncie polskim, własną wersję MDS, opracowała w latach sześćdziesiątych i rozwija do dziś Marta Bogdanowicz ( pracownik Uniwersytetu Gdańskiego). MDS – M. Bogdanowicz wszechstronnie oddziaływuje na rozwój psychomotoryczny dziecka, ułatwia naukę czytania i pisania.Autorka...