Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
Kierunek
INŻYNIERIA MATERIAŁOWA
Politechnika Śląska
Wydział Inżynierii Materiałowej i Metalurgii
Sprawozdanie
z przedmiotu
MATERIAŁY INŻYNIERSKIE
Temat:
STALE I STOPY O SPECJALNYCH WŁAŚCIWOŚCIACH
Uwagi prowadzącego:
Data przyjęcia:
Podpis prowadzącego:
Tybuszewski Dawid
Grupa: Zip 21
Spis treści
Wstęp teoretyczny 3
Charakterystyka materiału 3
Zastosowanie 3
Podstawowe pojęcia z zakresu pamięci kształtu materiału 3
Przebieg ćwiczenia 5
Tabela pomiarów 6
Obliczanie stopnia odzysku kształtu 7
Wykres ηk=f(T) 8
Przybliżone temperatury 8
Wstęp teoretycznyCharakterystyka materiału
Stopy z pamięcią kształtu – materiały inteligentne, w których zachodzi odwracalna, termosprężysta przemiana martenzytyczna lub zmiana orientacji krystalicznej martenzytu pod wpływem zewnętrznego pola magnetycznego.
Wyróżnia się dwa główne typy efektów pamięci kształtu ze względu na zjawisko je indukujące:
· odwracalna przemiana martenzytyczna indukowana cieplnie
· zmiana orientacji krystalicznej martenzytu indukowana zewnętrznym polem magnetycznym (MFIS).
Najczęściej wykorzystywanymi materiałami z pierwszej grupy są stopy Ni-Ti, Cu-Al i Cu-Zn-Al. Określa się je wspólnym mianem termosprężystych stopów z pamięcią kształtu (TSMA). Z drugiej grupy najczęściej wykorzystywany jest stop Ni-Mn-Ga. Tego typu materiały nazywa się magnetycznymi stopami z pamięcią kształtu (MSMA) lub ferromagnetycznymi stopami z pamięcią kształtu (FSMA).
Zastosowanie· trwałe połączenia mechaniczne i elektryczne
· silniki cieplne
· roboty
· czujniki temperatury
· układy regulacyjne
· układy pracujące w niskich temperaturach
· układy tłumiące drgania i hałas
· wykorzystujące efekt pseudosprężystości
· zastępujące bimetale.
Podstawowe pojęcia z zakresu pamięci kształtu materiałuOdwracalna przemiana martenzytyczna - W stopach z pamięcią kształtu na bazie żelaza zachodzi odwracalna przemiana martenzytyczna. Jest aktywowana naprężeniem zewnętrznym. Polega na przemianie austenitu w martenzyt ε. Płytki bliźniaków martenzytu wykazują charakterystyczną orientację krystalograficzną względem siebie. Z tego powodu austenit może przemienić się w cztery różne warianty martenzytu ε. Podstawowym stopem ulegającym takiej przemianie jest Fe-Mn. Domieszkuje się go krzemem, chromem, kobaltem, niklem i węglem. Uważa się, że poszczególne płytki martenzytu zarodkują niezależnie i dopiero w procesie wzrostu zderzają się ze sobą tworząc pasmową strukturę.
Jednokierunkowy efekt pamięci kształtu objawia się tym, iż materiał odkształcony w fazie martenzytycznym powraca po nagrzaniu do kształtu nadanego przy istnieniu fazy austenitu.
Jeżeli materiał wykazujący jednokierunkowy efekt pamięci kształtu (posiadający utrwalony kształt w fazie austenitu; A0f < T) zostanie schłodzony przy braku zewnętrznego naprężenia do temperatury poniżej M0s to zajdzie przemiana fazowa, której produktem będzie samoakomodująca się faza martenzytyczna. Taki materiał łatwo ulega odkształceniom i jest bardzo dobrze formowalny. Po podgrzaniu go do temperatury A0s powraca on do pierwotnie zapamiętanego kształtu w fazie austenitu. Trening materiału wykazującego jednokierunkowy efekt pamięci kształtu najczęściej polega na podgrzaniu elementu do temperatury 400÷500 °C powyżej temperatury A0f i wytrzymanie przez czas 15÷60 minut. Dzięki takiemu zabiegowi zapamiętany zostaje kształt w fazie austenitu. Jest to jednorazowa procedura, którą należy powtarzać, jeżeli celem jest nadanie nowego kształtu w fazie wysokotemperaturowej.
Dwukierunkowy efekt pamięci kształtu objawia się tym, iż przejście od kształtu nadanego w stanie martenzytycznym do kształtu nadanego przy istnieniu fazy austenitu jest odwracalne oraz odbywa się bez udziału naprężeń.
Kształt w fazie martenzytycznej jest spontanicznie uzyskiwany poprzez ochłodzeniu materiału poniżej temperatury M0f, a kształt w fazie austenitycznej jest uzyskiwany spontanicznie poprzez nagrzanie powyżej temperatury A0f. Trening takiego materiału polega na odkształceniu elementu wykazującego taki efekt w fazie martenzytycznej dużo powyżej jego granicy plastyczności. Prowadzi to do zapamiętania kształtu wysoko- i niskotemperaturowego.
Pseudosprężystość to zjawisko odkształcenia materiału w wyniku przemiany martenzytycznej indukowanej naprężeniami.
Możliwe jest przeprowadzenie przemiany fazowej także dzięki przyłożonemu zewnętrznemu obciążeniu bez zmiany temperatury. Wynikiem takiej przemiany jest martenzyt (zdeformowany) zbliźniaczony zniekształcony. Po przekroczeniu krytycznego naprężenia σAM(T) następuje przemiana martenzytyczna. Przy zdejmowaniu zewnętrznego obciążenia w materiale zachodzi odwrotna przemiana martenzytyczna i zachowuje się on pseudosprężyście. Objawia się to powolnym powrotem do pierwotnie zapamiętanego kształtu w fazie niskotemperaturowej. Trening materiału wykazującego własności pseudosprężyste polega na obciążaniu mechanicznym lub termomechanicznym w fazie wysokotemperaturowej w temperaturze T ≥ A0f.
W momencie obciążania materiału przemiana ulega odwróceniu i wraz z nią zanika odkształcenie ścinania towarzyszące przemianie. Aby wystąpił efekt pseudosprężystości płytki martenzytu nie mogą wzrastać dynamicznie, jak ma to miejsce w przypadku przemiany martenzytycznej w stalach. Nie dochodzi wtedy do silnego zdefektowania sieci krystalicznej. Odkształcenie ścinania towarzyszące indukowanej naprężeniami przemianie martenzytycznej narastać musi powoli, wraz ze wzrostem naprężenia. Odkształcenie wywołane powstaniem nowej płytki musi być przyjmowane przez sąsiednie. Takie zachowanie jest charakterystyczne dla materiałów, w których temperatura Ms i As są nieznacznie oddalone od temperatury równości energii swobodnej faz (austenitu i martenzytu) o identycznych składach chemicznych T0.
Przebieg ćwiczenialPrzeprowadzić badania odzysku kształtu w funkcji temperatury dla pręta ze stopu NiTiCullNa podstawie otrzymanych danych obliczyć stopień odzysku kształtullWykazać czy badany pręt wykazuje jedno czy dwukierunkowy efekt pamięci kształtu oraz jaki jest stopień odzysku kształtu dla badanej próbkillNarysować wykres ηk=f(T)llOkreślić przybliżone temperatury początku i końca przemiany fazowej materiału w czasie zastosowanego cyklu cieplnegolTabela pomiarówL.p pomiarów
Temperatura wody (próbki) [⁰C]
Kąt pochylenia próbki ϕ
Nagrzewanie
Chłodzenie
Nagrzewanie
Chłodzenie
1
25
90
95
125
2
30
85
96
125
3
35
80
97
125
4
40
75
98
125
5
45
70
99
124
6
50
...