Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
D1 Narysować nastepujace zlacza spawane: ze spoina czołową, ze spoiną pachwinową, ze spoiną brzeżną, ze spoiną otworową
D2 co to znaczy ze spawalność stali jest dobra warunkowa lub zła?
Spawalność stali zależy od udziału procentowego węgla ,równoważnika węgla w danym gatunku stali oraz grubości elementu spawanego. Dla dobrej spawalności nie musimy wykonywać żadnych zabiegów. Dla spawalności warunkowej musimy przed spawanie podgrzać naszą stal. Przy złej spawalności musimy podgrzać naszą stal do wyższej temperatury i najlepiej spawać elektrodą otuloną.
D3 w jaki sposób chroni sie ciekły metal w procesie lutowania?
Ciekły metal w procesie lutowania chroni się za pomocą gazów ochronnych (wytworzenie płomienia redukującego powstałego przy spalaniu np. acetylenu w tlenie) oraz topnika.
D4 Narysować i opisać technikę spawania gazowego w lewo
W spawaniu w lewo płomień skierowany jest w kierunku spawania na krawędzie jeszcze nie przetopione. Palnik wykonuje ruch od strony prawej w stronę lewą, równomiernie stapiając brzegi łączonych części, natomiast spoiwo w postaci drutu wykonuje w tym czasie niewielkie pionowe ruchy przerywane. Wyjmowanie końca drutu z jeziorka ciekłego metalu ma na celu regulowanie ilości dodawanego spoiwa. Koniec stopionego drutu powinien cały czas pozostać w obszarze kity płomienia, ze względu na ochronę metalu przed tlenem i azotem z powietrza. Metoda spawania w lewo jest łatwa do opanowania i można otrzymać gładkie lico spoiny o estetycznym wyglądzie. Jest stosowana przede wszystkim do łączenia cienkich blach o grubości nie większej niż 4 mm. Do wad tej metody należy zaliczyć niskie właściwości wytrzymałościowe spoiny oraz trudność równomiernego stapiania brzegów obu elementów, wskutek czego występuje brak przetopu. Spoina wykonana metodą w lewo szybko stygnie, co sprzyja tworzeniu się porów i pęcherzy w spoinie. Z tego względu metody tej nie stosuje się do łączenia odpowiedzialnych konstrukcji, np. takich jak połączenia rurowe przegrzewacza pary.
Podczas spawania w lewo występują znaczne straty ciepła spowodowane tym, że znaczna część płomienia ogrzewa powietrze, a niewielka jego część jest skierowana na drut i krawędzie łączonego materiału.
D5 Wyjaśnij symbole występujące w oznaczeniu następującej elektrody:
PN-EN 499 E 42 2 2Ni B 22 H10
E – elektroda otulona
42 – Re > 420 MPa
2 - -200C temperatura pracy Å‚amania 47J
2Ni – zawartość 2Ni, gdzie zawartość Mn < 1,4
B – otulina zasadowa
2 – oznaczenie stopnia uzysku oraz rodzaj prądu spawania Rg < 105% DC
2 – pozycja spawania: wszystkie pozycje poza wyjątkiem pionowej z góry w dół
H10 – zawartość wodoru w stopiwie max, ml/100g = 10
D6 W której z metod MIG czy MAG stosuje sie druty ze zwiększoną zawartością krzemu i manganu i wyjaśnić dlaczego?
Druty do spawania metodą MAG zawierają większą ilość, niż spawane stale, składników odtleniających (Si, Mn), wprowadzonych w celu odtlenienia ciekłego metalu w jeziorku spawalniczym i zapobieżenia powstawaniu
porowatości w spoinach.
D7 Narysować i opisać schemat do spawania metoda TIG
D8 Narysować wpływ parametrów spawania łukiem krytym na kształt spoiny.
Na kształt spoiny wpływa zasadniczo natężenie prądu spawania i napięcie łuku oraz prędkość spawania. Oprócz tych parametrów pewien wpływ ma także: rodzaj prądu i jego biegunowość, średnica drutu elektrodowego, pochylenie drutu względem złącza, grubość warstwy topnika i jego ziarnistość, długość wolnego końca elektrody oraz kształt rowka spawalniczego. Natężenie prądu spawania, mieszczące się w przedziale 200-1000 A, wpływa na ilość ciepła wydzielanego w łuku elektrycznym oraz na siłę magnetycznego podmuchu łuku. Wraz ze wzrostem natężenia prądu spawania znacznie wzrasta głębokość wtopienia, wzrasta wysokość nadlewu, nieznacznie wzrasta szerokość ściegu oraz zwiększa się udział materiału podstawowego w spoinie (rys. 4.4).
Â
Napięcie łuku wpływa na jego długość, a tym samym na rozdział ciepła zużywanego na topienie materiału spawanego i topnika. Jego wartość (24-45 V) dobiera się w zależności od natężenia prądu spawania oraz średnicy drutu elektrodowego. Wzrost napięcia łuku powoduje zwiększenie jego długości, co przy stożkowym kształcie łuku powoduje zwiększenie powierzchni jego oddziaływania na spawany materiał, a przez to stapia się więcej topnika, zwiększa się szerokość lica spoiny, zmniejsza się głębokość wtopienia oraz wysokość nadlewu (rys. 4.5).
D9 Wymienić metody lutowania w zależności od zastosowanego rodzaju źródła ciepła?
W zależności od zastosowanego źródła ciepła lutowanie możemy podzielić na lutowanie:
kolbą (luty miękkie), płomieniowe (luty miękkie, twarde), oporowe (luty twarde), indukcyjne (luty twarde), tarciowe (luty miękkie), zanurzeniowe (kąpielowe) (luty miękkie, twarde), w stopionych solach (luty miękkie, twarde), w piecu komorowym (luty miękkie, twarde)
D10 na czym polega zgrzewanie punktowe?
Zgrzewanie punktowe (rys. 5.1) przeprowadza się na urządzeniach zwanych zgrzewarkami punktowymi, które w zależności od wymagań produkcyjnych mogą być stacjonarne lub przenośne o małej, średniej i dużej mocy zgrzewania. Obok powszechnie stosowanych zgrzewarek prądu zmiennego stosuje się coraz częściej także zgrzewarki prądu stałego, stosowane szczególnie do zgrzewania aluminium lub jego stopów oraz stopów miedzi, a to ze względu na bardzo duże prądy zgrzewania. Uzyskiwanie zgrzein w procesie zgrzewania punktowego odbywa się według określonego programu, prostego lub rozszerzonego (rys. 5.2). Program ten uwzględnia wartości siły docisku, natężenia prądu oraz przedziały czasu ich oddziaływania, podczas cyklu zgrzewania. W pierwszym okresie cyklu elementy ułożone na zakładkę są dociskane przez elektrody zgrzewarki przez okres czasu, nazywany czasem docisku początkowego (na rys. 5.2 oznaczony jako cDP). W kolejnym etapie cyklu, przez dociśnięte elementy przepływa prąd o natężeniu (I) i przez czas cPP, nazywany czasem zgrzewania, tworząc zgrzeinę o określonych wymiarach. W ostatnim etapie cyklu, nazywanym czasem docisku końcowego (cDK) występuje stała lub zwiększona siła docisku (FDK’), przy braku przepływu prądu, która zapobiega utworzeniu jamy skurczowej i ustala ostateczną budowę zgrzeiny. Programy rozszerzone zawierające możliwość zmian wielkości w przedziałach FDP’, FDK’, Ip, Ii, Ioc, umożliwiają łączenie materiałów o zwiększonej wrażliwości na proces zgrzewania.
Rys. 5.1. Schemat zgrzewania oporowego punktowego, z zaznaczonymi składnikami oporności
strefy zgrzewania; F – docisk zgrzewania; I – natężenie prądu zgrzewania; R1 i R2 oporności
materiałów zgrzewanych; Rs – oporność styku zgrzewanych materiałów; ; E – elektroda zgrzewarki
Rs (M-E) – oporność styku elektroda zgrzewany materiał; T – transformator zgrzewarki (źródło prądu)