Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
zad projektowe à proces projektow à projekt à proces wytwarzania àprodukt gotowy
Zadanie projektowe – zawiera wymagania i ograniczenia stawiane podmiotowi projektowanemu. Ograniczenia mogą być: czasowe, kosztowe, technologiczne, formalno – prawne. Czasem określa się tu wymagania, jakie stawia się podmiotowi projektującemu np., jaką metodą, jakim programem.Projektowanie otwarte (partykularne) – gdy zadanie projektowe obejmuje tylko wykonanie projektu (wytworu projektowania) Wytworem projektowania jest tutaj zbiór informacji niezbędnych do technicznego opracowania i wykonania przedmiotu projektowanego.Projektowanie zamknięte (integralne) – gdy zadanie projektowe dotyczy przedmiotu realizacji. Wytworem projektowania jest tu postać materialna przedmiotu projektowanego, tj. funkcjonujące obiekt lub proces. Ten rodzaj projektowania jest charakterystyczny dla gospodarki rynkowej proces realizacyjny – ogół działań zmierzających do zaspokojenia konkretnej potrzeby za pomocą określonego wytworu technicznego. MIEJSCE: proces projektowania w procesie realizacyjnym ma miejsce tuż po zidentyfikowaniu potrzeby. Są to działania koncepcyjno-projektowe. Po wykonaniu tych działań następuje etap wytwarzania (działania realizacyjno-wytwórcze). Następnie są etapy dystrybucji, eksploatowania i użytkowania oraz likwidacji.ROLA:informacja wystarczająca do fizycznej realizacji (wytworzenia) przedmiotu,przedmiot o określonych walorach użytkowych,przedmiot zgodny z oczekiwaniem odbiorców,każdorazowa analiza warunków techniczno-ekonomicznych realizacji i eksploatacji przedmiotu,rozwiązania projektowe muszą być nowoczesne (na miarę rozwoju inżynierii materiałowej, technologii wytwarzania i eksploatacji),rozwiązania projektowe muszą być zgodne z dysponowanymi środkami finansowymi.System- „całość wchodząca w skład całości większych, utworzona z części(całości mniejszych) powiązanych w sposób nadający im pewną strukturę ,a wyodrębnioną ze względu na pewne funkcje względem otoczenia”.
Cechy systemu :integralność-system jedynie jako całość jest w stanie realizować w pełni założone zadania modułowa struktura – umożliwia dekompozycję systemu na mniejsze podsystemy Otoczenie – zespół obiektów nie należących do rozpatrywanego systemu, będący z jednej strony źródłem oddziaływań na system a z drugiej strony przedmiotem oddziaływań systemu; to co nie wchodzi w skład systemu, lecz jest w pewien sposób związane z systemem.Wyróżniamy otoczenie:bliższe (np. baza surowcowa, lokalny rynek zbytu, firmy konkurencyjne)dalsze (np. polityka podatkowa, polityka kredytowa, import)W odniesieniu do systemów prod. otoczenie:fizyczne (elementy środowiska naturalnego: klimat, gleba);ekonomiczne (konkurenci, podatki, kredyty);socjalne (warunki socjalne życia ludzi, urbanistyka, demografia);kulturowe (przyzwyczajenia, kultura, religia, zwyczaje, obyczaje, tradycja, sposób na życie)Relacje między systemem a otoczeniem: brak oddziaływań; występują wyłącznie oddziaływania przypadkowe (losowe), np. susza, klęski żywiołowe występuje zorganizowana współpraca (kooperanci, pracownicy); występuje zorganizowana walka (ekolodzy, konkurenci)Strukturą procesu projektowania nazywa się porządek działań tego procesu, wyróżnionych ze względu na określone kryterium, lub zbiór relacji pomiędzy określonymi elementami procesu, wyróżniony ze względu na odpowiednie kryterium.Rodzaje: Struktura pionowa (makrostruktura) – podział procesu biorąc pod uwagę fazy różniące się stopniem szczegółowości. Struktura pozioma (mikrostruktura) – podział procesu przy uwzględnieniu działań typowych dla zadań elementarnych.Struktura operacyjna (dekompozycyjna) – podział procesu na działania przydzielone odpowiednim wykonawcom.Struktura dekompozycyjna(operacyjna)strukturę tą tworzą działania składowe, tzn. takie, które jako do pewnego stopnia automatyczne, mogą być wyodrębnione i przydzielone do wykonania określonym podsystemom systemu projektującego ( zespołom, projektantom). Są to zadania cząstkowe, których zakres wynika ze sposobu dekompozycji zadań większych.Zadania składowe są rozwiązywane osobno, po czym następuje połączenie (agregacja) wszystkich rozwiązań.
Optymalizacja struktury operacyjnej (dekompozycyjnej) umożliwia właściwy podział zadań większych na niezależne zadania o mniejszym zakresie oraz właściwy przydział zadań poszczególnym projektantom. Makrostruktura- struktura pionowa Tworzy ją sieć stadiów projektowych wykonywanych przez system projektujący w celu zrealizowania określonych zadań.Mikrostruktura- struktura pozioma Mikrostrukturę procesu projektowania tworzą pewne stale powtarzające się sekwencje typowych działań podstawowych, podejmowanych w celu rozwiązania najprostszych zadań. Zadania są najczęściej realizowane przez jednego człowieka i są to głównie synteza, analiza, ocena. Działania te są wielokrotnie powtarzane, prowadząc do powstawania pętli iteracyjnych. W przeciwieństwie do makrostruktury wyniki kolejnych etapów w mikrostrukturze nie musza być formalnie dokumentowane. Optymalizacja na poziomie mikrostruktury ułatwia mikroplanowanie (czyli wykonanie jednego zadania przez jednego wykonawcę).
Proces projektowania – podsystem, jeden z czynników projektowania. To zmiany zachodzące w określonych stadiach rozwoju; jest uporządkowanym (logicznie i organizacyjnie) ciągiem czynności projektowych charakterze twórczym. Zwiąże on podmiot projektujący z przedmiotem projektowania w ten sposób, że w wyniku działań podmiotu projektującego w procesie projektowania powstaje wytwór projektowania, według którego realizowany jest podmiot projektowany.Cele formułowania zadania projektowego określenie istoty potrzeby, która ma zostać zaspokojona przez projektowany obiekt, czyli określenie celu projektowania, uogólnienie (aby nie ograniczać liczby możliwych rozwiązań),konkretyzacja potrzeby (umożliwienie efektywnego rozwiązania problemu),poszerzenie pola poszukiwań rozwiązań,eliminacja ograniczeń i wymagań pozornych (nieuzasadnionych),transformacja problemu do takiej postaci, przy której można oczekiwać rozwiązań lepiej uzasadniających potrzebę,transformacja problemu do takiej postaci, w której jest on łatwiej rozwiązywalny.Wymień grupy wymagań projektowych wymagania funkcjonalne, niezawodnościowe, dynamiczne, ergonomiczne i estetyczne ,ekonomiczne
technologiczne ,ekologiczne ,wynikające z możliwości obliczeń i zakresu ważności przyjętych w obliczeniach modeli matematycznych,prawne formalne .
Rozwiązanie poprawnePoszukiwanie rozwiązania zadania projektowego:
1.Rozwiązanie musi spełniać wszystkie wymagania; 2.jest poprawne metodologicznie, nie zawiera błędów formalnych, obliczeniowych 3.jest możliwe do realizacji w danych warunkach technicznych ekonomicznych organizacyjnych i innych Projektowanie rutynowe opiera się przede wszystkim na wykorzystaniu istniejących już rozwiązań i zaadoptowaniu ich do wymagań danego zadania projektowego. Jest ono definiowane jako działanie polegające na doborze informacji konstrukcyjnej lub projektowej ze względu na zidentyfikowanie potrzeb. W odróżnieniu od projektowania rutynowego, projektowanie innowacyjne opiera się na doskonaleniu istniejących rozwiązań lub zastosowanie ich do rozwiązania tylko zadań cząstkowych. Jest ono definiowane jako stosowanie różnych znanych sposobów projektowania lub konstruowania w celu przeprojektowania znanych środków technicznych lub też znanych rozwiązań konstrukcyjnych W odróżnieniu od projektowanie innowacyjnego, projektowanie twórcze (lub inaczej wynalazcze)opiera się na wymyślaniu całkowicie nowych rozwiązań, które mają na celu poszukiwanie zupełnie nowych środków technicznych i dzięki temu wyznaczenie nowych potrzeb.
Wybór Kryterialny: metody preferencyjne – jest jedno kryterium optymalne, według. Tworzy się jedną funkcję celu. Najczęściej jest to wielkość ekonomiczna, np. całkowity koszt społeczny wytwarzania i użytkowania danego obiektu. W pewnych przypadkach przyjmuje się kryteria techniczne, np. niezawodność lub ciężar.
Wielokryterialny: metody generacyjne – ustala się zbiór kryteriów i szuka się według nich rozwiązań efektywnych (polioptymalnych)
Na czym polega wybór dokonywany metodami preferencyjnymi Definiuje się i przyjmuje jako kryterium optymalizacji jedno pojęcie. Tworzy się zatem jedną funkcję celu. Najczęściej jest to wielkość ekonomiczna, np. całkowity koszt społeczny wytwarzania i użytkowania danego obiektu, efektywność nakładów czy zysk całkowity przedsiębiorstwa. W pewnych przypadkach przyjmuje się pewne kryteria techniczne, np. niezawodność lub ciężar.Wyboru metodami generacyjnymi ustala się na początku zbiór kryteriów i szuka się według nich zbioru rozwiązań efektywnych. Następnie z udziałem eksperta szuka się uwzględniając dynamicznie (zależnie od istniejącego zbioru możliwych rozwiązań) formułowanych przez decydenta system wartości rozwiązania kompromisowegoNadrzędnym kryterium optymalizacji nazywa się takie wielkości lub pojęcia, niekoniecznie zdefiniowane lub jednoznacznie określone, w stosunku do których wyraża się życzenia, aby były ekstremalne (tzn. minimalne lub maksymalne), np. maksymalna wygoda użytkowania czy minimalne straty produkcyjne. Wykorzystując nadrzędne kryterium optymalizacji, ustala się kryteria cząstkowe, czyli kryteria oceny.Kryteriami oceny są te spośród cech, które zostaną uznane za argumenty nadrzędnego kryterium optymalizacji. Ocena polega na przypisaniu kolejnym wariantom rozwiązania wartości kolejnych kryteriów ( gdy zbiór wariantów jest skończony); w wypadku zbiorów nieprzeliczanlych rolę ocen odgrywa model matematyczny wariantów. Przedmiotem oceny mogą być zarówno rozwiązania cząstkowe, jak też rozwiązania całego problemu. Należy zauważyć, że oceny i wybory rozwiązań projektowych dokonuje się już na etapie wytwarzania pomysłów, co prowadzi do odrzucenia pewnej ich liczby. OPTYMALIZACJA= to wybór ze z zbioru nieprzeliczalnego(gdy nieskończona jest liczba rozwiązań), który stosuje się w zadaniach konstrukcyjnych. Wybór tych rozwiązań projektowych, które dotyczą kompromisu pomiędzy jakością obiektu a kosztami jego produkcji.Przykładem jest wyznaczenie optymalnych wartości głównych cech konstrukcyjnych projektowanego obiektu , wtedy gdy znana jest jego koncepcja (idea). Zwykle wraz z poszukiwaniem optymalnych wymagań poszukuje się optymalne wartości wielkości produkcji oraz optymalną stopę zysku. Obliczenia w jednym przejściu opierają się zazwyczaj na dużym zbiorze danych i dotyczą takich poszukiwanych wielkości jak: przewodnictwo ciepła, siły naprężeniowo- odkształceniowe, bilanse energetyczne. Mogą być również wykonywane obliczenia pól powierzchni dowolnych obszarów. Obliczenia iteracyjne, czyli powtarzające się, są wykonywane np. przy symulacji, optymalizacji lub polioptymalizacji. W obliczeniach tego typu system powinien zapewniać możliwość interaktywnej współpracy użytkownika z komputerem. Symulacja komputerowa – metoda wnioskowania o zachowaniu się obiektów rzeczywistych na podstawie obserwacji programów komputerowych symulujących to zachowanie.Symulacja służy do weryfikacji projektowego układu i weryfikacji projektowanego procesu np. obciążenia sieci miejskiej.Animacja – służy do uzyskania ruchomych obrazów za pomocą specjalnych programów komputerowych. Jest poddziedziną grafiki komputerowej. W coraz większym zakresie jest ona realizowana jako (trójwymiarowa), choć cały czas ważną pozycję utrzymuje również (dwuwymiarowa, płaska). Jest stosowana np. wtedy gdy zachodzi niebezpieczeństwo konfliktu (kolizji) pomiędzy dwoma obiektami pracującymi w jednym polu operacyjnym.Wizualizacja - to rodzaj komunikacji, polegający na graficznym przedstawieniu danych oraz interakcji, jakie między nimi zachodzą. Powinna być czytelna dla jak największej grypy obiektów, bez względu na ich znajomość przedmiotu wizualizacji. Dobra i pełna wizualizacja ma na celu przekazanie możliwie dużej liczby informacji o projekcie (tj. kolor, struktura, załamania, światło itd.)Systemy ekspertowe to programy komputerowe przeznaczone do rozwiązywania specjalistycznych problemów wymagających profesjonalnej ekspertyzy. System ekspertowy jest programem komputerowym, który zastępuje eksperta z danej dziedziny, gdyż działając w sposób zbliżony do procesu rozumowania człowieka, wyciąga wnioski i podejmuje decyzje.
Systemy ekspertowe są oparte na pozyskiwaniu i przetwarzaniu wiedzy eksperta z danej dziedziny. Jest ona zapisana w tzw. bazie wiedzy. Baza wiedzy zawiera m.in. zbiór reguł „jeżeli…, to”. Systemy z bazami wiedzy wydzielonymi z pozostałych modułów programu nazywa się systemami opartymi na bazie wiedzy. Aby system ekspertowy mógł zastąpić człowieka w podejmowaniu decyzji, niezbędne są również procedury wnioskowania oraz pozostałe elementy systemu. Elementy tworzące strukturę systemu ekspertowego:baza wiedzy,baza danych, procedura wnioskowania,procedura objaśniania (objaśniająca strategię wnioskowania),procedura sterowania dialogiem między użytkownikiem i programem,procedura umożliwiająca rozszerzanie oraz modyfikację wiedzy (pozyskiwanie wiedzy).System ekspertowy jest stosowany w celu wspomagania decyzji podejmowanych w procesie projektowania, tzw. decyzji zdeterminowanych.