Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
ZAGADNIENIA Z PRZEDMIOTU
„ PROJEKTOWANIE APLIKACJI ”
1. Cele i zadania poszczególnych funduszy strukturalnych:
- Europejski Fundusz Socjalny
Europejski Fundusz Społeczny – EFS (European Social Fund – ESF) – jeden z Funduszy strukturalnych,
który słuŜy osiągnięciu spójności gospodarczej i społecznej oraz wysokiego poziomu zatrudnienia
w Unii Europejskiej poprzez finansowanie działań w ramach pięciu obszarów wsparcia:
1. aktywna polityka rynku pracy,
2. przeciwdziałanie zjawisku wykluczenia społecznego,
3. kształcenie ustawiczne,
4. adaptacyjność i rozwój przedsiębiorczości,
5. wyrównywanie szans kobiet na rynku pracy.
- Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego
Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego EFRR (European Regional Development Fund ERDF)
– fundusz wchodzący w skład Funduszy strukturalnych, którego zadaniem jest zmniejszanie dysproporcji
w poziomie rozwoju regionów naleŜących do Unii Europejskiej. Współfinansuje on realizację Celów
1. i 2. Polityki strukturalnej Unii Europejskiej. W szczególności fundusz ten udziela wsparcia inwestycjom
produkcyjnym, rozwojowi infrastruktury, lokalnym inicjatywom rozwojowym oraz małym i średnim
przedsiębiorstwom (Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 lipca 2004 r. w
sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego).
- Jednolity Instrument Finansowania Rybołówstwa
Finansowy Instrument Wspierania Rybołówstwa FIWR (Financial Instrument for Fisheries Guidance
FIFG) – Fundusz strukturalny powołany na potrzeby rybołówstwa, zajmuje się promowaniem zmian
strukturalnych w tym sektorze gospodarki. Środki w ramach tego funduszu obejmą wszelkie środki
strukturalne w sektorze w następujących dziedzinach:
· odnowa floty oraz modernizacja jednostek połowowych,
· dostosowywanie połowów,
· wspólne przedsiębiorstwa,
· połowy przybrzeŜne na małą skalę,
· środki społeczno-ekonomiczne,
· ochrona zasobów rybnych na wodach przybrzeŜnych,
· kultury wodne,
· wyposaŜenie portów rybackich,
· przetwórstwo i marketing produktów rybołówstwa i kultur wodnych,
· znajdowanie i promowanie nowych rynków zbytu,
· operacje podejmowane przez przedstawicieli branŜy,
· czasowe zawieszenie działalności i inne rekompensaty finansowe,
· działania innowacyjne i pomoc techniczna.
- Europejski Fundusz Orientacji i Gwarancji Rolnej
Europejski Fundusz Orientacji i Gwarancji Rolnej EFOiGR (European Agriculture Guidance and
Guarantee Fund EAGGF) – fundusz odpowiedzialny za finansowanie działań w ramach Wspólnej Polityki
Rolnej (sekcja gwarancji) oraz zajmujący się, jako Fundusz strukturalny, transformacją struktury
rolnictwa oraz rozwojem obszarów wiejskich (sekcja orientacji). Fundusz realizuje między innymi następujące
zadania:
· wzmocnienie i reorganizację struktur rolnictwa i leśnictwa,
· zapewnienie konwersji kierunków produkcji rolnej i promowanie pozarolniczej działalności gospodarczej
w obszarach wiejskich,
· pomoc w osiągnięciu akceptowanego społecznie poziomu Ŝycia rolników, w tym bezpośrednie
wsparcie finansowe,
· pobudzenie świadomości społeczności Ŝyjących na obszarach wiejskich w celu chronienia środowiska
przyrodniczego, zachowania walorów krajobrazu etc.
Zasada dodatkowości (Additionality) – reguluje działanie Funduszy strukturalnych, stanowi, Ŝe środki
przekazywane przez Komisję Europejską z tych funduszy mają być tylko uzupełnieniem środków
zgromadzonych na dany program operacyjny lub projekt przez odpowiednie władze krajowe (regionalne,
lokalne). Środki Funduszy strukturalnych mają uzupełniać środki przeznaczone na ten cel przez
kraj członkowski (publiczne środki krajowe), a więc nie mogą ich w całości zastępować.
Zasada kompatybilności – reguluje działanie Funduszy strukturalnych, związana jest z dąŜeniem do
spójności polityki regionalnej z innymi politykami wspólnotowymi, w tym przede wszystkim ochrony
konkurencji zamówień publicznych, ochrony środowiska i równych szans kobiet i męŜczyzn.
Zasada koncentracji (concentrations) – reguluje działania Funduszy strukturalnych, określając, Ŝe ich
interwencja, aby przyniosła efekt, nie powinna być rozproszona, lecz skoncentrowana na niewielu precyzyjnie
określonych celach i obszarach.
Zasada koordynacji – reguluje działanie Funduszy strukturalnych, jej celem jest dąŜenie do skupiania
działań i środków polityki regionalnej na priorytetach, które mają podstawowe znaczenie dla spójności
społeczno-gospodarczej Unii Europejskiej. Przejawem tej zasady są działania Komisji zmierzające do:
· przeznaczenia środków z Funduszy Strukturalnych na ograniczoną liczbę,
· wyselekcjonowania regionów dotkniętych najpowaŜniejszymi problemami na podstawie odpowiednio
dobranych kryteriów,
· koncentracji wsparcia w regionach opóźnionych w rozwoju w najmniej zamoŜnych krajach UE. Jest
to wynik rozdziału środków w oparciu o poziom zamoŜności państwa i regionu oraz znaczenie ich problemów
strukturalnych.
Zasada n+2 – jedna z reguł zarządzania finansowego publicznymi środkami wspólnotowymi, stanowiąca,
Ŝe Komisja Europejska anuluje automatycznie część zobowiązania, które nie zostało uregulowane
przez płatność zaliczkową lub dla którego KE nie otrzymała wniosku o płatność, do końca drugiego
roku po roku dokonania zobowiązania, lub po terminie późniejszej decyzji KE wymaganej do autoryzowania
działania. Oznacza ona, Ŝe państwo członkowskie, które do końca roku n+2 złoŜyło wnioski
o płatność, opiewające na kwotę mniejszą niŜ roczna transza środków alokowanych w roku n, bezpowrotnie
traci kwotę róŜnicy.
Zasada partnera wiodącego (Lead partner) – zasada ta odnosi się do współpracy pomiędzy kilkoma
podmiotami w zakresie zawartego konsorcjum w ramach realizowanego wspólnie projektu. Partner
wiodący odpowiedzialny jest za zarządzanie, wdraŜanie oraz koordynację działań pomiędzy partnerami
projektu. W przypadku współpracy międzynarodowej (Inicjatywa Wspólnoty INTERREG III) partner
wiodący składa takŜe wniosek w imieniu konsorcjum i przejmuje na siebie odpowiedzialność finansową
oraz prawną za realizowane przedsięwzięcie.
Zasada partnerstwa – reguluje działanie Funduszy strukturalnych. Nakłada obowiązek jak najściślejszej
współpracy między Komisją Europejską a odpowiednimi władzami i instytucjami szczebla krajowego,
regionalnego i lokalnego, uczestniczącymi w przygotowaniu i realizacji działań w ramach tych funduszy.
Zasada programowania – reguluje działanie Funduszy strukturalnych. Nakłada obowiązek podejmowania
decyzji na podstawie wieloletnich programów rozwoju i innych dokumentów planistycznych,
obejmujących wszystkie informacje niezbędne do sprawnego i efektywnego osiągania zamierzonych
celów.
Zasady kwalifikacji wydatków – zestaw wymogów formalnych i merytorycznych, których spełnienie
warunkuje uzyskanie dofinansowania projektów z publicznych środków wspólnotowych.
Zasada zgodności/spójności – reguluje działanie Funduszy strukturalnych, odnosi się do istniejących
związków pomiędzy polityką regionalną a polityką makroekonomiczną prowadzoną przez poszczególne
państwa członkowskie. Zgodnie z postanowieniami Jednolitego Aktu Europejskiego w celu zwiększenia
zbieŜności koniunktur gospodarczych oraz redukowania róŜnic w stopniu rozwoju poszczególnych
regionów państwa członkowskie mają obowiązek koordynować swoje polityki gospodarcze.
Cele polityki strukturalnej UE (EU structural policy objectives) – cele słuŜące osiągnięciu spójności
społeczno-gospodarczej Unii Europejskiej. Liczba i definicja celów polityki strukturalnej ulegają zmianom
w kolejnych okresach budŜetowych. Celem Wspólnoty na lata 2000-2006 jest wzrost spójności
społeczno-gospodarczej w odniesieniu do obecnej sytuacji. Główny cel Wspólnoty realizowany jest
przez trzy cele priorytetowe:
Celem 1. jest promowanie rozwoju i strukturalnego dostosowania regionów opóźnionych w rozwoju;
Celem 2. jest wspieranie gospodarczej i społecznej konwersji obszarów stojących w obliczu problemów strukturalnych;
Celem 3. jest wspieranie adaptacji i modernizacji polityk i systemów kształcenia, szkolenia i zatrudnienia.
2. Ogólna charakterystyka sektorowych programów operacyjnych:
Przygotowywanie programów operacyjnych horyzontalnych i sektorowych bądź teŜ rozwoju regionalnego,
jest dla krajów członkowskich Unii Europejskiej niezbędnym wymogiem dla uzyskiwania dofinansowania
ze strony funduszy strukturalnych.
Program operacyjny ma za zadanie przekształcenie ogólnej strategii rozwoju państwa i regionu w "priorytety",
"działania" oraz plan finansowy. Priorytety, działania oraz ramy finansowe określają warunki dla
finansowania konkretnych projektów, spełniających odpowiednie kryteria. Oznacza to, Ŝe program operacyjny
musi być skoncentrowany na kilku wybranych elementach strategii rozwoju stanowiących jednakŜe
główne osie koncentracji szans i problemów rozwoju społeczno-gospodarczego. Nie jest moŜliwe
i celowe finansowanie w ramach programu operacyjnego wszystkich typów działań i projektów.
Wyboru i hierarchizacji (poprzez np. zapewnienie im odpowiedniego udziału w ogóle środków finansowych
przeznaczonych na program) priorytetów dokonuje się w oparciu o analizę aktualnej sytuacji.
Program musi zawierać przede wszystkim :
· priorytety programu, ich spójność z CSF, skwantyfikowane cele oraz ocenę przewidywanego oddziaływania,
· opis działań planowanych dla wdraŜania priorytetów,
· plan finansowy wyszczególniający dla kaŜdego priorytetu i roku alokację finansową ...