Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
EMISJA– ilość zan wydzielanych do atm. po przejściu przez urządzanie oczyszcz.
Minimalna wysokość źródła emisji- jest to taka wysokość min ze wszystkich, wys., przy której w danych warunkach i przy określonej emisji zan, nie będą przekraczane wart normatywne stężeń Sm<=Sdop(NDS)
Emisja dopuszczalna- największą z możliwych wartości emisji zan wyprowadzanego danego emitora i przy danych warunkach, która nie będzie przekraczała dopuszczalnych wart normowych.
Dop stan atm: (tego nie czaje)
-jeden emitor z jednym zan, to zanieczyszczenie będzie przekroczone
-ten sam emitor lub kilka emit z kilkoma zan, te zan będzie poniżej wart dop. Jednak suma ładunków będzie bardziej szkodliwa.
Rozprz. się zaniecz. w atm powoduje powstanie zmiennego w czasie i przestrzeni stanu zanieczyszczenia atm. Podstawową wielkością charakt. stan zanieczyszczenia atm jest STEZENIE ZANIECZYSZCZENIA, wyrażające się stosunkiem masy lub objętości zan do objętości lub rzadziej masy powietrza, w którym występuje to zanieczyszczenie. Czynniki topograficzne i meteorologiczne wpływają na stan zan w atm.
Czynniki warunkujące rozprzestrzenianie zan:
àpredkośc wiatru àkierunek wiatru i jego odchylenia
àpionowy gradient temp àrozmiary wyniesienia smugi zaniecz, poza poziom wylotu emitora à(inwersja atm.??)
WIATR– rozprzest. się emitowanych zan. odbywa się na drodze ich dyfuzji w masach pow przemieszczających wzg ich źródła emisji. Występujące ruchy poziome to wiatr. Charakter tego ruchu wyznacza prędkość i kierunek.
RZECZYWISTA PREDKOŚC WIATRU określa się przez wektor śred. prędk. wiatru w kierunku rozprzestrzeniania się zan oraz 3 stałe składowe pulsacji, leżące w trzech prosto pad. do siebie kier, odpowiednio do osi x,y,z. Przy dużym zanieczyszczeniu z def -średnie wartości każdych 3 wektorów w określonym czasie = 0, dlatego każdy parametr meteorologiczny o dużej bezwładności wskazuje bezpośrednio prędkość wiatru.
Rozkład wiatru wraz z wysokością ma charakter f wykładniczej i uzależniony jest od stanu (term-dyna) równowagi atmosfery. Wzrost prędk. wiatru powoduje proporcjonalne zmniejsz. stężenia zaniecz., przy jednoczesnym zmniejsz. wzniesienia strugi. Jeżeli pręd. wiatru jest większa od pręd. wymieszania strugi to następ. ścinanie strugi-nie możemy mówić o wyniesieniu-struga gazu osiada
PREDKOŚĆ KRYTYCZNA- wynosi ok. 1m/s taka prędkość wiatru, w której stężenie zan. jest max. Do prędkości krytycznej stężenie rośnie, ze wzrostem prędkości wiatru maleje. Powyżej tej v zaczyna przeważać mechanizm dyfuzji.
Prędkość graniczna-odnosi się do prędkości liniowej strugi gazu wyniesionej przez komin. Prędkość gazu u wylotu z emitora, której dopiero przekroczenie powoduje, ze struga nie jest ścinana, Powyżej tej prędkości można mówić dopiero o ∆h(wzniesieniu całkowitym?)
KIERUNEK WIATRU I ODCHYLENIE- rozprzestrzenianie przez wiatr zan są przemieszczane wzdłuż kierunków, na jakich wiatr występuje, w celu określenia stopnia zan w otoczeniu źródła emisji niezbędna jest znajomość średniej z okresów wieloletnich częstotliwości występowania wiatrów na poszczególnych kierunkach. Za wzg na ogólna burzliwość powietrza atm zasadniczy kierunek wiatru w każdym z sektorów ulega okresowym odchyleniom, które maja duży wpływ na wartość stężenia zan w poszczególnych punktach otoczenia źródła emisji. Zmiana kier wiatru w odniesieniu do Zan. opadających= zmienia się rozkład natężenia opadów, ale zależy od częstości wyst. wiatru w danym kierunku. 4 typy w zależności od wielkości i częstotliwości wyst. odchyleń od pierwotnego kierunku., 12kierunkower\j rozy wiatru (12 sektorow). W tym samym czasie w zal. od char odchyleń zan. mogą być mniej lub więcej rozpraszane, rożne rozpraszanie- skutkuje na wyznaczenie stopnia zanieczyszczenia, rozkład st. zan w zal. od czasu obserwacji – struga średnioroczna, średniodobowa i chwilowa – im dłuższy czas odniesienia – stężenie przeliczone na powierzchnie jest niższe.
WPŁYW TEMP. NA ROZPRZ.- pionowy gradient, T, stan równowagi termiczno-dynamicz. = dolna cześć atm.-troposfera (16-8km) szybki spadek T ze wzrostem h, to sprzyja powstawaniu pionowych ruchów powietrza czyli: PION ADIABATYCZNY GRAD TEMP wyraża stosunek przyrostu temp cząstki pow. do wartości dowolnie małego przemieszczenia tejże cząstki w kierunku pionowym i wynosi ok 1C na każde 100m.
Stany atm.
-w war adiabatycznego pion grad temp nie występują pion ruchy pow. i jest to stan idealnej równowagi (STALEJ). Zan znajdujące się w takim pow. nie wykazują tendencji do pion ruchów, lecz poruszają się tylko wraz z masami pow. przemieszczanymi w kierunku poziomym.( gradient tem<od adiab -są to siły, które prowadza cząstkę do poprzedniego jej miejsca, dopiero w sporej odległości od źródła smuga opada do ziemi, co powoduje znaczne jej rozproszenie. (on to nazywa stożkową ale w 2 książce jest identyko jak te rys J )
(rys)
-jeżeli pion gradient temp jest > od adiabatycznego, cząstki pow. znajdują się w tzw. stanie CHWIEJNEJ równowagi atm.(ponadadiabatyczny gradient) W takiej sytuacji wyst wyraźne pionowe ruchy masy pow. Korzystne dla dobrego rozprzestrzeniania zan. Ale znaczna koncentracja zan. może dotrzeć do powierzchni ziemi.(smugę rys rozciągnąć ku ziemi)
(rys)
- Przy stanie równowagi OBOJETNEJ cząstka ma taka sama temp, co pow. Na cząstkę pow. nie działają dodatkowe siły, które mogłyby ja przesunąć.
INWERSJA ATM – wyższe warstwy atm. maja wyższa temp niż warstwy przyziemne, co jest jednoznaczne z przyjmowaniem przez pion gradient temp wartości ujemn. Pow. nie wykazuje żadnych ruchów wznoszących gdyż gęstość niższych jest większa od gęstości warstw wyższych –mieszanie warstw pow. utrudnione. Panuje stan szczególnie stałej równowagi, -niemal całkowity bezruch pow. Cząstki zan wyemitowane w tych war do pow. będą wykonywać ruchy termiczne, podobnie skierowane jak w warunkach równowagi stałej, lecz ze znacznie większa zdolnością do zwężania rozprzestrzenianej smugi. Korzystne, gdy gruba warstwa inwersji. Gdy w.inw. nad emitorem to struga opadająca- niebezpieczna, gdy emitor nad w.inw. struga wznosząca, hamuje rozprzestrzenianie zanieczyszczeń ku Ziemi.
KLASYFIKACJA STANÓW RÓWNOWAGI ATM –Równocz. uwzg. pion gradientu i pręd. wiatru pozwala na podział klasyfik. s.rów.atm.
àrównowaga silnie chwiejna v=1-3m/s àchwiejna (1-5)
àlekko chwiejna (1-8) àobojętna (1-11) àlekko stała (1-5) àstała(1-4)
WYSOKOŚC EFEKTYWNA – [jest to suma H geometrycznej i wzniesi. całkowiteg] (wraz z prędk. wiatru zmienia się wysok. ef)wysok. pkt. emisji -najwyższego pkt, do którego są wyniesione zan. Wyniesienie zależy od warunków, w jakich gazy opuszczają emitor (od dyn strugi–prędk., ilości gazu i jego temp.), a także zależy od prędkości wiatru i pion grad temp.
ZJAWSKO TURBULENCJI ATM- ruchy pulsacyjne o składowej zmiennej w czasie co do kierunku i prędkości. Ruch turb. powstaje w wyniku oddziaływań nast. czyn: àtarcia powietrza o podłoże (siły mech)
àzmiany prędkości wiatru z wysokością (s.dyn) à siły hydrostatyczne wyporu(s.Archimedes)powst. w wyniku różnic gęstości pow. (s.termiczne)
Turbulencyjną wymianę masy w atm. charakt. współ turbulencyjności pow. K –zmienia się on od ok. 1m2/s przy małych pręd. wiatru do ok. 30 m2/s dla silnych porywistych wiatrów.
Dyfuzja atm. –W nieruchomym pow. o jednorodnej temp. rozpraszanie zaniecz. gazowego jest wynikiem ruchu cieplnego molekuł, àzjawisko zwane dyfuzją molekularną. Do scharakteryzowania dyfuzji atm. służą współcz. dyfuzji w różnych warunkach meteorolog. Są one miarą burzliwości atm., która zależy od pionowego gradientu temp, co przejawia się tym, że na małych wysok. jest anizotropowa a na wyższych izotropowa.
Współ. dyfuzji jest miara ilościową dyfuzji molekularnej. Zależy od właściwości obu składnik. podlegających mieszaniu. Można obl. z formuły Gillilanda. W atm. dla mieszania gazowo-powietrznych = ok. 2*10-5 m2/s.
Aerodynamiczna szorstkość powietrza (podlona) – występuje w warstwie przyziemnej, turbulencja mechaniczna, w niej panuje turbulencja przepływu powietrza ponad powierzchnia podłoża. Zakłóca to poziom przepływu powietrza, wynika to z charakteru podłoża, jego elementu itp. Im większe zróżnicowanie podłoża, tym większa turbulencja. Współczynnik szorstkości zo-ma wymiar długości- reprezentuje pewna średnia wysokość obszaru, w którym powstają zakłócenia spowodowane szorstkością.
MONTEI i Zo – parametrem chartka aerodynamiczny szorstki teren jest współ szorstkości Zo- wysokość obszaru zakłóceń przepływu, które wynikają z istnienia utworów terenowych. Wg Montei -wps. Zo wyznacza przeciętna wysokość zawirowań, które na danym terenie zakłócają. Wyznacza się empirycznie Zo z logarytmicznego profilu.
Burzliwość – gł. czynnikiem decydującym o stanie burzliwości atm. są siły mechaniczne-w wyniku tarcia wiatru o szorstka pow. Dla scharakteryzowania stanu poszcz. warstw atm. niezbędne są dane dotyczące burzliwości atm. Dla scharakteryzowania za miarę burzliwości w kierunku osi xyz, przyjęto uważać następujące wyrażenie w 3 kierunkach – gx = √u’2/u2 ; gy = √V’2/u2 ; gz= √W’2/u2 ; u-to średnia kwadratowa wektora prędkości pulsacji wiatru u(drugie) - średnia wektorowa pręd. wiatru; zależy od pionowego gradientu temp nie wielkiej wysokości burzliwość jest anizotropowa gx ≠ gy ≠ gz , na większych wysokościach jest izotropowa gx = gy = gz.
Modele obliczeniowe –...