Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
Ukłądy współrzędnych zdjęcia:Układ współrzędnych tłowych przestrzennych zdjęcia nachylonego x’,y’,z’ wychodzących z środka rzutów O; układ współrzędnych tłowych wychodzących z punktu będącego rzutem ortogonalnym środka rzutów O’; Układ współrzędnych tłowych przestrzennych zdjęcia obróconego (zorientowanego parametrami ω, ϕ, κ): x^’, y^’, z^’; Układ współrzędnych tłowych wychodzący ze środka zdjęcia S’: xs’, ys’; Układ współrzędnych tłowych wychodzący z punktu najlepszej symetrii PPS; Układ współrzędnych pikselowych wychodzący ze środka pierwszego piksela (w lewym górnym rogu): x’pxl, y’pxl; Układ współrzędnych terenowych zdjęcia x,y,z. Elementy orientacji: wewnętrznej (EOW): stała kamery Ck, współrzędne pkt. określającego początek układu wsp. tłowych ∆x’o, ∆y’o, dystorsje (symetryczna radialna, asymetryczna tangencjalna); zewnętrznej: kątowe: ω, ϕ, κ, liniowe: Xo, Yo, Zo. Zawartość metryki kalibracji kamery: Informacje wstępne – definicje: punkt główny, środek zdjęcia, punkt PPS. Szkice rozmieszczenia znaczków tłowych. Stała kamery i odchylenie standardowe. Środek zdjęcia oparty na:- podstawie współrzędnych środkowych znaczków tłowych, - podstawie współrzędnych narożnikowych znaczków tłowych. Współrzędne punktu PPS. Współrzędne punktu PPA – punktu głównego autokolimacji. Kąt zawarty między łącznicami znaczków tłowych (poziomą, pionową oraz leżącymi na przekątnych). Poprawki dystorsji symetrycznej radialnej w postaci tabelarycznej i w postaci wykresów. Poprawki dystorsji asymetrycznej tangencjalnej. Współrzędne znaczków tłowych. Odległość między znaczkami tłowymi. Parametry fotograficzne rozdzielczości typu rodzaj emulsji, wywoływacz, czas wywoływania, gradacja, temperatura. Nierównoległość filtra w stosunku do płaszczyzny obiektywu. Niepłaszczyznowość płyty dociskowej.
Skala Mz=W/Ck gdy ν=0 Skala zdjęcia przedstawiającego teren o zróżnicowanej wysokości jest skalą zmienną, odpowiadającą wysokości lotu w stosunku do poziomu punktów terenu. Jeśli wyznaczamy ją na podstawie pomiaru długości odcinka na zdjęciu i porównaniu go z długością mu odpowiadającą w terenie, to obliczona skala odnosi się do wysokości lotu ponad średnią wysokość terenową punktów, pomiędzy którymi mierzono ten odcinek Wpływ nachylenia zdjęcia na położenie pkt na zdjęciu: Sν=r’2/Ck *sin ν sin γ. Wpływ deniwelacji terenu na skalę: ∆Mz/Mz=∆h/W. Wpływ deniwelacji na położenie pkt na zdjęciu: Zdjęcie wykonane kamerą fotogrametryczną jest rzutem środkowym, rzutowi ortogonalnemu w skali mz= W/ck odpowiada tylko wtedy, gdy jest ściśle pionowe, a sfotografowany na nim teren jest płaski i poziomy. W przypadku zdjęcia nachylonego i przedstawiającego teren pofalowany, skala zdjęcia jest różna w jego punktach. Jeśli pominąć nachylenie zdjęcia (bo współczesne kamery lotnicze pozwalają na wykonanie zdjęć odchylonych od pionu o mniej niż ± 0,5°), wpływ deniwelacji terenu na przemieszczenie punktów na zdjęciu w stosunku do rzutu środkowego odpowiadającego ich hipotetycznemu położeniu na płaszczyźnie odniesienia wyraża się wzorem δh=r’∆h/CkMz=r’∆h/W.
Obiektywy fotogrametryczne: wąskokątne (długość ogniskowej 600mm), normalnokątne (300mm), seminormalnokątne (210mm), szerokokątne (150mm), nadszerokokątne (90mm). Szczególne punkty i proste zdjęcia fotogrametrycznego: Linie:-prosta największego spadku(główna pionowa zdjęcia v’v’), -główna płaszczyzna pozioma zdjęcia hoho; -linie nie zniekształconej skali hi hi, -linia zbiegu zz; Punkty: -izocentryczny(posiada cechę wielokątności kierunków, co oznacza, że kierunki poprowadzone przez ten pkt nie są zniekształcone ze względu na kąt nachylenia ν(ni) O’I’=tg ν/2*Ck), nadirowy (pkt zbiegu wszystkich elementów pionowych (prostopadłych) do płaszczyzny odniesienia O’N’=tg ν*Ck, zbiegu O’Z’=ctg ν*Ck, główny O’.. FOTOGRAM, - zdjęcie fotograficzne wykorzystywane do opracowania fotogrametrycznego; wyróżnia się zdjęcia metryczne - wykonane kamerą metryczną i niemetryczne (nie są znane elementy orientacji wewnętrznej)
ZDJĘCIA LOTNICZE - wykonywane z pokładu samolotu: pionowe, prawie pionowe, lub ukośne
(gdy nachylenie osi kamery przekracza 3o) ; wykonywane zazwyczaj jako zdjęcia szeregowe - kolejne zdjęcie (prawie pionowe) obejmuje zasięgiem część zdjęcia poprzedniego (p%) i część zdjęcia z szeregu sąsiedniego (q%) Blok zdjęć to układ zdjęć wykonanych kamerą pomiarową, złożony z równoległych szeregów, zachowujący stałość pokrycia podłużnego w szeregach i pokrycia poprzecznego pomiędzy szeregami. Blok może być uzupełniony szeregami poprzecznymi w stosunku do głównego kierunku szeregów Szereg zdjęć-W trakcie wykonywania nalotu fotogrametrycznego samolot leci wzdłuż linii prostej wykonując co pewną odległość zdjęcia kąt nachylenia ν - kąt zawarty między osią kamery a pionem Wyznaczenie kąta alfa: tgα=S”/S’. Pzi=(Mzi*Lz’)2, Pokrycie podłużne i poprzeczne: P%n=Lz’p’/Lz’n *100%. Powierzchnia użyteczna: Psn=:z’p*Lz’q*Mzśr2. Podział zdjęć według skali Mz: małoskalowe (25000≤Mz<100000) średnioskalowe (5000≤Mz<25000) wielkoskalowe (500≤Mz<5000). Rodzaje zdjęć: pionowe, nachylone, ukośne. Efekty naświetlania (charakteryzujące się wsp. γ: normalne γ=1, twarde γ>1, miękkie γ<1. Histogram – przedstawienie liczebności pikseli o określonym poziomie jasności. Może być w formie: wykresu, tabeli, zestawienia procentowego. Można go poddać operacjom: normalizacji, wyrównania, rozciągnięcia, obcięcia. 4typowe histogramy: obraz kontrastowy, obraz mało kontrastowy, obraz jasny, ciemny. Powierzchnia użyteczna stereogramu to część powierzchni stereogramu ograniczona liniami przechodzącymi przez środki pasów pokrycia poprzecznego zdjęć oraz przez środki zakładek sąsiednich stereogramów
Wysokość fotografowania jest limitowana szybkością i możliwym najmniejszym pułapem samolotu, interwałem czasowym, dopuszczalnym rozmazaniem (wielkość plamki rozmazania), a w przypadku znacznych deniwelacji w terenie, stosunkiem h : W,którego wielkość powinna wynosić 1/8 do 1/10 i nie może być większa od 1/4. Również stosunek B : W jest bardzo istotny szczególnie dla opracowań stereometrycznych. Na wartość B : W wpływa wielkość pokrycia podłużnego. Pokrycie podłużne zależy od przeznaczenia zdjęć i tak dla opracowań sytuacyjnych drogą przetwarzania wynosi 20% - 30%, natomiast dla stereometrycznych pokrycie powinno być większe od 50%.