Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
Zadanie 1.
Zapis 12C oznacza nuklid węgla o liczbie masowej 12, czyli atom węgla posiadający w jądrze 12 nukleonów: 6 protonów i 6 neutronów (12-6).
Zadanie 2
W atomie liczba elektronów równa jest liczbie protonów, zatem atom posiadający 35 elektronów
posiada w jądrze 35 protonów. Konfiguracja elektronowa: 1s2 2s2 2p6 3s2 3p6 4s2 3d10 4p5.
Zadanie 3
Trzy podstawowe prawa chemiczne:
prawo zachowania masy: w układzie zamkniętym suma mas produktów powstających w dowolnej reakcji chemicznej jest równa masie substratów wziętych do reakcji, masa układu zamkniętego, w którym przebiegają reakcje chemiczne pozostaje stała;
prawo stałości składu: stosunek masowy pierwiastków w każdym związku chemicznym jest stały, charakterystyczny dla danego związku i nie zależy od sposobu powstawania tego związku;
prawo Avogadra: w równych objętościach różnych gazów, w tych samych warunkach ciśnienia i temperatury, znajduje się jednakowa liczba cząsteczek.
Zadanie 4
Stan elektronu opisują następujące liczby kwantowe: główna liczba kwantowa - n poboczna (orbitalna) liczba kwantowa -1 magnetyczna liczba kwantowa - m magnetyczna spinowa liczba kwantowa - ms spinowa liczba kwantowa - s.
Zadanie 5
Skrócony zapis konfiguracji elektronowej 4OZr:
[36Kr] 5s2 4d2 Odstępstwa wykazują niektóre pierwiastki bloku d, u których zachodzi promocja
elektronu z orbitalu s na orbital d, np. 42Mo: [36Kr] 5s1 4d5, 47Ag: [36Kr] 5s1 4d10 .W wyniku
promocji zyskują one trwałą konfigurację podpowłoki d (5 lub 10 elektronową).
Zadanie 6
Pierwiastki należące do tego samego okresu mają taką samą liczbę powłok elektronowych równą numerowi okresu w którym leżą.
Zadanie 7
Pierwiastki należące do tej samej grupy mają identyczną liczbę elektronów walencyjnych.
Zadanie 8
Energia jonizacji jest to minimalna ilość energii jaką trzeba dostarczyć aby oderwać jeden elektron od atomu. Po usunięciu pierwszego elektronu może być usunięty drugi, potem trzeci itd. Najłatwiej jest usunąć pierwszy elektron, usunięcie każdego kolejnego wymaga coraz większego nakładu energii, dlatego też druga energia jonizacji jest zawsze większa od pierwszej, a trzecia jest większa od drugiej.
O wartości energii jonizacji decydują: l.rozmiary atomu (im dalej od jądra znajduje się elektro, tym łatwiej go usunąć z atomu), 2. ładunek jądra (im wyższy ładunek, tym silniejsze jest przyciąganie elektronu przez jądro), 3. konfiguracja elektronowa (np. łatwiej usunąć elektron z orbitalu p niż z s tej samej powłoki, dlatego energia jonizacji pierwiastka grupy 13 jest niższa od energii jonizacji położonego w tym samym okresie pierwiastka grupy 2).
Zadanie 9
Powinowactwo elektronowe w grupie maleje wraz ze wzrostem liczby atomowej, a w okresie rośnie wraz ze wzrostem liczby atomowej pierwiastka.
Zadanie 10.
Pierwiastki bloku s
Do bloku s należy wodór, hel, oraz pierwiastki dwóch grup głównych układu okresowego: 1 - litowców i 2 -berylowców.
Właściwości wodoru i helu znacznie odbiegają od cech innych pierwiastków tego bloku, wymagają więc oddzielnego omówienia.
Metale bloku s. Wszystkie pierwiastki grupy IA mają po jednym elektronie w powłoce walencyjnej. Jest to elektron typu s zajmujący orbital sferycznie symetryczny. Pierwiastki grupy 2 zawierają w ostatniej powłoce dwa elektrony w podpowłoce s. Metale bloku s są pierwiastkami wybitnie elektrododatnimi, wykazują dużą aktywność, która wynika z łatwości oddawania zewnętrznych elektronów i przechodzenia w kationy:
Li + hv à Li + + e-
Be + hv à Be2+ + 2e-
Jedną z charakterystycznych cech metali bloku s jest wyjątkowo duże podobieństwo właściwości w obrębie grupy, zaznaczone silniej niż w pozostałych grupach układu okresowego. Aktywność chemiczna pierwiastka zależy przede wszystkim od liczby elektronów, które jego atom musi pobrać lub oddać w celu uzyskania struktury walencyjnej helowca. Im mniejsza jest ta liczba , tym wyższa jest aktywność. Wyjątkowo duża aktywność metali bloku s jest konsekwencją stosunkowo małej liczby elektronów w powłoce walencyjnej.
Metale bloku s są w zwykłych warunkach ciałami stałymi, o charakterystycznym połysku (litowce są miękkie, można je kroić nożem), mają niską temperaturę topnienia i wrzenia, małe gęstości ( stąd nazwa metale lekkie), duże objętości molowe i promienie atomowe. Wartość promienia atomowego rośnie wraz ze wzrostem liczby atomowej.
Litowce są we wszystkich związkach jednowartościowe (stopień utlenienia +1), berylowce - dwuwartościowe (stopień utlenienia +2). Łączą się ze wszystkimi niemetalami. Z tlenem tworzą tlenki i nadtlenki. Bezpośrednie utlenianie litowców prowadzi do nadtlenków.
Pierwiastki bloku p i d są na dołączonym ksero.
Pierwiastki bloku ƒ to typowe metale, należą do dwu szeregów:
- lantanowce: 6s2 4f n ( I≤ n ≤ 14) występują głównie na III stopniu utlenienia,
- aktynowce 7s2 5 f n (1 ≤n ≤ 14 ) występują na stopniach utlenienia od II do VI.
Zadanie 11
Wiązania jonowe (heteropolarne) powstają w czasie reakcji między atomami pierwiastków skrajnie różniących się elektroujemnością. Atom pierwiastka mniej elektroujemnego oddaje, a atom pierwiastka bardziej elektroujemnego przyłącza elektrony. Tak utworzone jony, dodatni i ujemny, przyciągają się dzięki działaniu sił elektrostatycznych, stąd nazwa tego wiązania -jonowe, występuje w np. NaCI, BaO, KBr.
Wiązanie kowalencyjne (homopolarne) powstaje wówczas, gdy łączą się ze sobą atomy pierwiastków o identycznej elektroujemności. Wiązania tego typu występują w cząsteczkach H2 ,
O2 , C12 S8, P4 i innych.
Atom wodoru ma jeden elektron. Gdy dwa atomy wodoru tworzą cząsteczkę, ich elektrony rozmieszczają się symetrycznie wokół obydwu jąder, tworząc parę elektronową. Zadanie 12
Polaryzacja wiązania kowalencyjnego polega na przesunięciu wspólnej pary elektronowej w kierunku atomu o większej elektroujemności- mamy do czynienia wówczas z wiązaniem kowalencyjnym spolaryzowanym np. w H20, HBr, S02
Wiązanie kowalencyjne - spolaryzowane jest wiązaniem pośrednim miedzy jonowym a kowalencyjnym; powstaje wówczas, gdy łączą się ze sobą atomy pierwiastków różniących się elektroujemnością, lecz nie tak znacznie jak w przypadku tworzenia wiązania jonowego. Cechą charakterystyczną tego wiązania jest przesuniecie pary elektronowej wiążącej atomy w kierunku atomu pierwiastka bardziej elektroujemnego. Jednym z przykładów tego typu wiązania może być połączenie atomu chloru i wodoru w cząsteczce chlorowodoru. Wspólna para elektronowa w cząsteczce H - Cl jest silniej przyciągana przez atom chloru niż przez atom wodoru, jest więc przesunięta we kierunku atomu chloru.
Zadanie 15
Teoria pasmowa metali wyjaśnia różnice w zachowaniu się elektronów w metalach, półprzewodnikach i izolatorach. W metalach poziomy energetyczne ulegają tak silnemu rozszczepieniu, że powstałe z nich pasma zachodzą na siebie tworząc w istocie jedno wspólne pasmo. Te szerokie pasma energetyczne są tylko częściowo zajęte przez elektrony, w miarę podwyższania temperatury elektrony przechodzą na wyższe poziomy dotąd nie obsadzone, w przewodzeniu prądu biorą udział te elektrony które obsadzają najwyższe poziomy w ramach całego pasma, ponieważ najłatwiej ulegaj wzbudzeniu - do wzbudzenia ich wystarczają najmniejsze kwanty energii. W innych ciałach stałych też dochodzi do rozszczepienia poziomów energetycznych, ale pasma energetyczne nie zachodzą na siebie. Można wyróżnić w nich co najmniej dwa pasma, z których jedno położne jest niżej i wypełnione całkowicie elektronami, drugie położone wyżej nie zawiera żadnych elektronów. Pasmo całkowicie zajęte nosi nazwę pasma podstawowego, pasmo puste - pasma przewodnictwa. Pomiędzy nimi znajduje się pasmo wzbronione w którym nie mogą przebywać elektrony. Przewodzenie zachodzi wówczas, gdy elektron przejdzie z pasma podstawowego do pasma przewodnictwa - wówczas staje się elektronem swobodnym. W izolatorach przeniesienie elektronu z pasma podstawowego do pasma przewodnictwa wymaga znacznego nakładu energii (bardzo szerokie pasmo wzbronione) i można je zrealizować dopiero po przyłożeniu bardzo wysokich napięć elektrycznych lub po ogrzaniu do bardzo wysokiej temperatury. Dlatego też w normalnych warunkach izolatory nie przewodzą prądu. W półprzewodnikach pasmo wzbronione jest znacznie węższe i po ogrzaniu elektrony przechodzą z pasma podstawowego do pasma przewodnictwa - półprzewodniki zatem mogą przewodzić prąd ale dopiero po wstępnym ogrzaniu.
Zadanie 16
Pomiędzy cząsteczkami mogą występować oddziaływania typu: 1. dipol - dipol
2. dipol - dipol indukowany
3. dipol indukowany - dipol indukowany
Zadanie 17
Teoria Brónsteda kwasów i zasad zwana też „teorią protonową'. Według niej kwasem jest substancja, będąca donorem (dawcą) protonów, a zasadą jest substancja, będąca akceptorem (biorcą) protonów. Układ składający się z kwasu i powstającej z niego przez oderwanie protonu zasady to para sprzężona kwas-zasada:
Kwas ↔ zasada + proton np.
CH3COOH ↔ CH3C00- +H+
NH4+ ↔ NH3 + H+
Zgodnie z teorią Bronsteda, kwasem lub zasadą może być obojętna cząsteczka jak i jon np.
- kwasy Brónsteda: cząsteczkowe - HCI, HN03, H2O, kationowe - NH4+ , H30+, anionowe -
HSO4-, HC03-
- zasady Bronsteda: cząsteczkowe - NH3, H2O, kationowe -[Al.(H2O)5OH]2+, anionowe - C032-, CH3C00-
Reakcje zobojętniania polega na:
kwas I+ zasada 2 ↔ zasada
+ kwas 2
np.
H2S +
H20 ↔ HS
+ H30+
H20 +
C032- ↔ OH-
+ HC03-
Istnieją substancje, które mogą być zarówno kwasem jak i zasadą np. H20 są to substancje amfiprotyczne.
Zadanie 18
Główne pierwiastki występujące w przyrodzie i organizmach żywych: Skład skorupki ziemskiej w procentach:
Tlen O
-46,1 %
Krzem Si
-28,2
Glin Al.
-8,23
Żelazo Fe
-5,63
Wapń Ca
-4,15
Sód Na
-2,36
Magnez Mg
-2,33
Potas K
Inne
-2,09
Skład organizmu człowieka w procentach:
Tlen O 62,81 %
Węgiel C 19,37
Wodór H 9,31
Azot N 5,14
Wapń Ca 1,38
inne
Ziemia jako całość - skład procentowy:
Żelazo Fe
32,07
Tlen
O
30,12
Krzem
Si
15,12
Magnez
Mg
13,90
S
2,92
Ni
1,82
Ca
1,54
Al.
1,41
Inne
Zadanie 19
Pierwiastki zaliczane do trucizn: biały fosfor, fluor, chlor, arsen, selen, beryl, cez, tal, ołów, kadm, nikiel, rtęć.
Zadanie 20
Kwaśne deszcze - symbol skażenia środowiska.
Opady dzielimy na:
- stałe (pył śnieżny, śnieg, grad, krupy)
- ciekłe ( deszcze, mżawki)
- w stanie pary (mgła, szron, szadź, rosa)
Opady to jedyna możliwość, jaką dysponuje przyroda, by oczyścić atmosferę. Naturalny ich odczyn - pH = 5,6 (rozpuszczają dwutlenek węgla z powietrza). Gdy pH wody deszczowej jest mniejsze niż 5,6 - mówimy o tzw. kwaśnych deszczach. Kwaśne deszcze - rezultat zanieczyszczenia powietrza substancjami, które reagując z parą wodną w powietrzu i wodą opadów atmosferycznych, tworzą kwasy. Główny udział w tworzeniu kwaśnych deszczy ma:
- S02 (2/3)
- NO i NO2 (1/3)
Zanieczyszczenia powietrza: CO, CO2, SO2, NO, NO2, pyły, węglowodory.
Główne źródła: energetyka przemysłowa, procesy przemysłowe, motoryzacja, lokalne kotłownia,
paleniska domowe.
Powstawanie kwaśnych deszczy: .(SO2 , N02, NO, HCl)
SO2 + ½ O2 ↔ SO3 SO3 + ↔ H2SO4
...