Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
1. Wyjaśnić co to jest budowla, budynek, budow. ogólne. Podziały bud. Fazy wyk. bud. Elementy składowe.
Budow. – dział techniki dotyczący zasad projektowania, wykonywania i eksploatacji budowli oraz wszelkie zagadnienia z tą sferą związane
Budowla – obiekt stworzony przez człowieka, trwale związany z gruntem; obiekt bud. nie będący budynkiem.
Budynek – obiekt budowlany trwale związany z gruntem, wyodrębniony z przestrzeni przegrodami budowlanymi posiadający fundament i dach (nie np. kiosk, bunkier, itp.)
Podziały i klasyfikacje budynków:
- ze względu na wys. – niskie (do 4p./12m), średnio wysokie (5-9p./12-25m), wysokie (5-9p./25-55m), wysokościowe (pow.55m)
- ze względu na problemy technologii: bud. z windami, specjalne wymogi p-poż, specjalne wymogi użytkowe (dostosowanie instalacji do wys. i funkcji użytkowej obiektu do sieci państwowej)
Podstawowe fazy wyk. bud.:
- stan zerowy – poziom stropu nad piwnicami – poziom zero w odniesieniu
- stan surowy: otwarty – brak zamontowanych ograniczeń w przegrodach, zamknięty – są zamontowane okna i drzwi
- roboty wykończeniowe – montaż instalacji, wykończenie, nadanie walorów użytkowych, wyglądu i estetyki.
Elementy składowe bud:
- nośne: fundamenty, ściany lub słupy, stropy, schody, balkony, dachy lub stropodachy
- wykończeniowe: ściany osłonowe lub obiciowe, izolacje akust., tynki i okładziny, podłogi, stolarka ok. i drzwiowa
- wyposażenie: inst. wod-kan, CO, gazowa, elektr., odgromowa, telekomunikacyjna, wentylacja, klima, windy, zsypy śmieci.
2. Co to są dylatacje? Podać rodzaje.
Dylatacja – zwiększenie objętości ciał podczas ogrzewania, dylatacja bud. – szczelina umożliwiająca odkształcenia elem. konstr. lub jej części budynku zapobiegająca powstaniu odkształceń powodujących uszkodzenia.
Rodzaje dyl. – termiczne (zabezpieczają przed pęknięciami wywołanymi zmianami temp.), skurczowe – technol. (różnego sposobu fundamentowania), na osiadanie (w przypadku niejednorodnego gruntu pod bud.), zabezpieczające przed działaniem sił dynamicznych i wpływami akustycznymi (antydrganiowe od wind, maszyn, pobliża ulicy, torowisk), konstrukcyjne (w przypadku różnic wymiarów części bud., oddzielenie części budynku o różnej wys., oddzielenie każdego komina, konieczne przy dobudowie).
3. Omówić zagadnienie dylatacji skurczowych elementów budynku.
Wielkość skurczu w betonie odpowiada odkształceniu od zmiany temp. w 15C. Skurcz jest szczególnie groźny na poziomie piwnic – powstają ukośne rysy wychodzące z rogów otworów okiennych. W takim przypadku istnieje konieczność wykonania zbrojenia antyskurczowego poprzez dokładanie prętów zbrojeniowych lub siatki metalowej w szybach. Skurcz może wystąpić także przy tradycyjnym wyk. podłóg w miejscu zmiany objętości lub wymiarów na wypadek gdyby beton pod podłogą się skurczył.
4. Dylatacje termiczne w budynkach. Podać min. 3 przykłady takich dylatacji oraz przykład uszkodzenia bud. w razie ich braku.
Dylatacje te potrzebne są dla poprawienia współpracy elem. konstr. bud. w war. zmiennych temp. Przykłady:
- nieocieplony dach żelbetowy, połacie o różnym nasłonecznieniu – oddzielenie ich dylatacją;
- oddzielenie ramowej konstr. dachu od konstr. murów zewn. (podkładka z papy stanowiąca warstwę ślizgową – możliwość ruchu przy nagrzewaniu – zapewnienie bezpiecznych odkształceń
- dylatacja pozioma – oddzielenie podkładką z papy warstwy stropowej od ściany
Przykład zniszczenia w wyniku nieoddylatowania elem.
- odkształcenia w niezdylatow. dachu monolit. wywołało rysy ukośne w murze zewn. (rysunek: rysy zaczynają się od naroży otworów okiennych)
5. Omówić i porównać układy konstr. bud.
- ścianowe – podłużne (podstawowy elem. przenoszący –podłużne ściany), poprzeczne (podst. elem. przenosz. – krótsze ściany poprzeczne), mieszane (nieregularne wymieszanie poprzednich elem.), krzyżowe (układy prostop. ścian ukośnych, zamkn. w bryły lub nie)
- szkieletowe – ramowe (można dla nich utworzyć model statyczny ramy H), słupowo – ryglowe (można wyróżnić słupy, rygle w schem. stat.)
- powłokowe – szkieletowo – ścianowy (wyst. ściany nośne i układy słupów), szkieletowo – trzonowe (w środku trzon ze ścian nośnych krzyżowo ułożony), trzonowe (ze stropami wspornikowymi, trzonowolinowe)
6. Porównać układy konstrukcyjne bud. ścianowych. Wyjaśnić dlaczego w starych bud. stosowano w większości układy podłużne.
Podział ustrojów konstrukcyjnych ze względu na rodzaj pionowych elem. nośnych bud. o ścianowej konstr. nośnej: *o układzie podłużnym – ściany nośne równoległe do osi podłużnej bud. a stropy prostopadłe, *o układzie poprzecznym – ściany nośne usytuowane prostopadle do osi podłużnej bud. a stropy równoległe, *ściany nośne o układzie krzyżowym – ściany nośne usytuowane zarówno równolegle jak i prostopadle do osi podłużnej a stropy krzyżowo zbrojone, *układy mieszane
Stosowanie w bud.:
- układy poprzeczne – optymalne wykorzystanie elem. nośnych oraz przegród izolujących, wewn. ściany nośne przenoszą obciążenia, natomiast przegrody wewn. izolują wnętrze od niekorzystnych czynników zewn., swobodne kształtowanie przestrzeni z zastosowaniem odpowiedniej od potrzeb rozpiętości między podporami konstr. oraz prawie nieograniczonej szer. bud., swobodne kształtowanie bryły bud., który może mieć dowolnie zróżnicowany przekrój poprzeczny np. cofnięcie lub nadwieszanie kondygnacji. Układy poprzecznie stwarzają dobre warunki projektowania bud. o dużej szer.
- układy podłużne – umożliwiają wykonywanie balkonów jako płyty wspornikowej utraconej w wieńcu. Znaczna grub. ściany zewn. zapobiega skręcaniu wieńca obciążonego wspornikiem. Ogólnie ten układ stwarzał wiele ograniczeń mających wpływ na kształt elew..
7. Zagadnienia stateczności i sztywności budynku. Różnica między tymi pojęciami.
Stateczność budynku – zdolność do przeciwstawiania się wywracającemu działaniu parcia, ssania wiatru, obc. śniegiem, parcia gruntu na ścianę i innych. Zapewnia ją stabilne posadowienie budynku.
M wyrywający *g £ M utrzymujący
M wyr. = f (H wiatru) ; M utrz. = f (G – ciężar budynku)
(H1 + H2 )*hg = M wyr. £ M utrz. = G*a
H1 – parcie wiatru ; H2 – ssanie wiatru ; h – miejsce przyłożenia wypadkowej z Hi ; G – ciężar objętościowy budynku, obc. śniegiem ; a – odległość od prostej na której jest punkt wywrócenia ; g - współczynnik bezpieczeństwa= 1,5
Dodatkowo: t gr £ R gr – naprężenia ścinające w gruncie wywołane obciążeniem obc. budynkiem magą być mniejsze niż wytrzymałość gruntu na ścinanie.
Sztywność budynku – zdolność bud. do pracy pod obciążeniami jako mało odkształcalna bryła (zespołowa praca elem. składowych budynku przeważa nad pracą każdego elem. z osobna). Oprócz ścian nośnych w bud. ścianowych sztywność poprawiają ściany usztywniające, a w bud. szkieletowych stężenia ramowe i kratowe. Elem. te pomagają rozkładać obciążenia zewn. na poszczególne elem. składowe bud.
Ogólnie różnicę między sztywnością a statecznością można określić tak: stateczność określa pracę bud. pod działaniem sił zewn.jako całości, a sztywność rozpatrywuje reakcję i przejmowanie przez elem. we wnętrzu bud. obciążeń zewn.
10. Zagadnienie trwałości bud. i trwałości elem. bud. . Podstawowe zasady eksploatacji bud. związane z jego trwałością
Trwałość bud. - okres bezusterkowego czasu pracy w określonych war. eksploatacyjnych, zależy od rodzaju materiałów, rodzaju rozwiązań konstruk., wpływu środowiska otaczającego, warunków użytkowania i zabiegów profilaktycznych.
Zużycie bud. – fizyczne i techn.; moralne – związane z tym, że wyposażenie bud. szybciej ulega zużyciu, niż sama budowla a poza tym traci walory użytkowe ze względu na postęp technol.
Trwałość można określić dla całego bud. w zależności od typu konst. lub dla poszczególnych elem bud.
Podstawowe przyczyny występowania uszkodzeń eksploatacyjnych to: *zużycie naturalne materiałów, *działanie czynników środowiska zewn. *klęski żywiołowe, *błędy projektowe, *błędy eksploatacyjne
Podstawowe zasady postępowania związane z trwałością bud. :*wykonanie okresowej, corocznej kontroli bud. odnośnie elem. zewn. i instalacji, *co 5 lat kompleksowa kontrola całości obiektu przez osobę uprawnioną z adnotacją o wynikach w książce obiektu.
11.Obciążenia stałe w budownictwie
Obciążenia-wszelkie działanie fizyczne, które zmienia stan systemu konstrukcyjnego (powoduje naprężenia, odkształcenia, przemieszczenia lub zarysowania). Obciążenie jest:- siłą uogólnioną lub zespołem sił skupionych lub rozłożonych, działających na konstrukcje bezpośrednio,
- wymuszeniem lub ograniczeniem odkształceń konstrukcji (obciążenie pośrednie)
Obc. dzielimy na:stałe, zmienne, wyjątkowe(akcydentalne)
Obc. stałe –którego wartość, kierunek i położenie pozostają niezmienne w czasie użytkowania budowli lub w innym rozpatrywanym okresie np. w czasie montażu lub remontu.
Do obc. stałych należą:
- ciężar własny stałych elementów budowli i konstrukcji, w tym elementów nośnych i osłonowych
- ciężar własny gruntu w stanie rodzimym, nasypów i zasypów, parcie z niego wynikające
- siła wstępnego sprężenia konstrukcji
Obc. ciężarem własnym konstr. : Wartości charakteryst. Ciężaru własnego konstr. Należy określić wg wymiarów projektowych, przyjmując ciężary objętościowe materiałów
12. Obciążenia zmienne – obc., którego wartość, kierunek i położenia mogą się zmieniać w czasie użytkowania budowli lub w innym rozpatrywanym czasie.
- część długotrwała obc. zmiennego – obc. które występuje długo, nieprzerwanie lub z przerwami małymi w stosunku do czasu użytkowania konstrukcji i czasu pojawienia się ewentualnych zmian właściwości materiałów konstr.
- obc. zmienne nieruchome – obc. zmienne w czasie, które ma określony niezmienny kierunek i niezmienne położenie
- obc. zmienne ruchome – obc. zmienne w czasie, które może mieć dowolny rozkład przestrzenny na całej konstrukcji
- obc. wielokrotnie zmienne – obc. zmieniające swą wartość (bez zmiany znaku lub ze zmianą znaku) co najmniej 105 razy w przewidywanym czasie użytkowania konstrukcji i wywołujące jej zmęczenie
- obc. zmienne technologiczne – wynikające z założonej eksploatacji budowli
- obc. zmienne montażowe – obc. elementów lub konstrukcji powstające w stadium budowy, montażu lub remontu budowli
- obc. zmienne środowiskowe- wywierane na konstrukcje przez naturalne środowiska, w których się ona znajduje lub mające swe źródło w tych środowiskach
Obc. zmienne dzielimy na technologiczne – zależne od funkcji budowli i sposobu jej użytkowania oraz na środowiskowe – zależne od środowiska, w którym budowla się znajduje.
Obc. zmienne w całości długotrwałe:
* ciężar własny tych części konstr. Których położenie może być zmienne w czasie użytkowania budowli * ciężar własny urządzeń związanych na stałe z użytkowaniem budowli np. ciężar przewodów, rurociągów z armaturą, pieców, zbiorników, stałych urządzeń dźwigowych, silników
* ciężar własny i parcie ciał stałych (sypkich) cieczy, gazów wypełniających urządzenia, ciśnienie powietrza w szybach wentylacyjnych * obc. gruntem budowli zagłębionych w gruncie, ciśnienie górotworu * parcie wody o stałym poziomie jej zwierciadła * obc. temperaturą w procesie eksploatacji urządzeń stałych
Obc. zmienne w części długotrwałe:
* obc. stropów w pomieszczeniach magazynowych, przemysłowych, mieszkalnych, użyteczności publicznej oraz inwentarskich * ciężar wody o zmiennym poziomie jej zwierciadła * ciężar pyłu, jeżeli jego gromadzeniu się nie można zapobiegać * siły wywołane nierównomiernym osiadaniem podłoża któremu nie towarzyszą zmiany struktury gruntu * siły wynikające ze skurczu, pełzania lub relaksacji elementów konstr. * ciężar ludzi, urządzeń i materiałów w miejscach remontu maszyn i urządzeń * obc. od urządzeń dźwigowo transportowych np. suwnic, wciągarek, ładowarek wykorzystywanych w czasie eksploatacji konstr. * parcie gruntu wynikające z działania innych obc. zmiennych w części długotrwałych.
Obc. zmienne w całości krótkotrwałe:
* obc. powstające w czacie wykonywania transportu i wznoszenia konstr. budl., w czasie montażu i przestawiania wyposażenia, obc. od tymczasowo składowanych na budowie wyrobów, mat. i ziemi, z wyjątkiem obc. w miejscach specjalnie przeznaczonych na składanie i przechowywanie mat. * obc. powodowane przez urządzenia w czasie ich rozruchu i zatrzymania, w warunkach przejściowych i badawczych * obc. śniegiem * obc. wiatrem * obc. termiczne pochodzenia klimatycznego * oblodzenie * parcie kry lodowej * obc. wywołane warunkami produkcji i właściwościami mat. budowl. Np. zwiększenie ciężaru świeżego betonu * obc. gruntem występujące doraźnie oraz w okresach budowy, przebudowy i remontów np. parcie przy zasypywaniu lub odkopywaniu fundamentów * obc. próbne
Ustalając obc. zmienne należy uwzględnić, w zależności od potrzeby ich podział na: * równomiernie rozłożone i skupione * statyczne i dynamiczne. Należy określić długotrwałą część tych obc.
13. Obciążenia środowiskowe w budownictwie
Obciązenie śniegiem-Obciążenie charakterystyczne sniegiem dachu Sk-= iloczyn charakterystycznego obciążenia sniegiem gruntu Qki odpowiedniego współczynnika kształtu dachu c
-Obciążenie charakterystyczne śniegiem Qk- iloczyn charakterystycznej grubości pokrywy śnieznej na gruncie gk i średniego ciężaru objętościowego sniegu R
-Grubość charakterystyczna pokrywy śnieżnej gk – grubośc warstwy sniegu na gruncie która może być przekroczona przeciętnie raz w ciągu pięciu lat
-współczynnik kształtu dachu c – wspólczynnik uwzgledniajacy wpływ kształtu dachu na gromadzenie się na nim śniegu
- obciążenie charakterystyczne dachu Sk odniesione do rzutu dachu na powierzchnie poziomÄ… należy obliczyć w kN/m2wg wzoru S=QÂk*C
- Obciązenie obliczeniowe przyjmowane przy sprawdzaniu nośności konstrukcji (budowli elementów ) wg MSG należy obliczać w kN/m2 wg wzoru S=Sk*tf gf=1,4
gf - częściowy współczynnik bezpieczeństwa (wspolczynnik obciążenia)
Wartości charakterystycznego obciążenia śniegiem gruntu Qk dla poszczególnych stref obciążenia śniegiem należy przyjmować
-strefa I Qk=0,7kN/m2
-strefa II Qk=0,9kN/m2
-strefa III Qk=1,1kN/m2
-strefa IV Qk=3,003H >= 0,9 H-wys. w m.n.p.m
H<= 1000 mQk                                należy ustalac idywidualnie
Na pograniczu stref, na pograniczu szerokości ok.5 km od zaznaczonej granicy można przyjmować wartości Qk z jednej lub z drugiej strefy.
Obciążenie przypadające bezpośrednio na pwierzchnię połaci dachowej wynosi odpowiednio Sk *cosa i S cos a .
W przypadku dwóch wariantów obciążeń, należy do obliczeń przyjmowac wariant dający najniekorzystniejsze wartości. Wartości C budowli o kształtach wyraźnie odbiegajacych od podanych w normie należy określać na podstawie litreratury lub modelowych badań aerodynamicznych .
Obciążenie wiatrem może być – dodatnie parcie wiatru ---ujemne (ssanie)Obciążenie oblodzeniem-Oblodzenie- produkt kondensacji pary wodnej w postaci szadzi lub gołoledzi
- obciązenie oblodzeniem należy traktować jako obciązenie masą rozłożoną równomiernie wzdłuż elementu konstrukcyjnego. Ustalając obc. obloddzeniem ukladu konstrukcyjnego należy rozważać możliwość wystąpienia obciązenia niesymetrycznego i przyjąć do oblicczen obc. bardziej niekorzystne, symetryczne i niesymetryczne
- obciążenie charakterystyczne - wartość charakterystyczną obciążenia gk, na jednostkę dlugości elementu konstrukcyjnego należy obliczać w kN/m .
...