Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
Zasada równoległoboku (1 aksjomat)
Działanie dwóch sił P1 i P2 można zastąpić działaniem jednej siły R, działającej na ten sam punkt, będącej przekątną równoległoboku ABCD zbudowanego na wektorach sił P1 i P2.
Interpretacja:
Działanie sił F1 i F2 jest równoważne działaniu siły F. Gdy siły działają na jednej prostej i mają ten sam zwrot, F = F1 + F2, gdy przeciwny: F = F1 - F2; natomiast gzy nie działają w tej samej prostej, siłę R wyznacza się z twierdzenia cosinusów: gdzie α to kąt między siłami F1 i F2
Zasada oswobodzenia od więzów (6 aksjomat)
Każde ciało nieswobodne można myślowo oswobodzić od więzów, zastępując przy tym ich działanie odpowiednimi reakcjami. Dalej ciało to można rozpatrywać jako ciało swobodne, podlegające działaniu sił czynnych (obciążeń) oraz sił biernych (reakcji).
Twierdzenie Varignona
Moment siły wypadkowej P przestrzennego układu sił zbieżnych względem dowolnego punktu 0 jest równy sumie geometrycznej momentów tych sił względem tego samego punktu.
Pierwsze prawo tarcia
Siła tarcia ślizgowego między dwoma ciałami jest proporcjonalna do składowej normalnej siły utrzymującej ciała w zetknięciu, co wyraża wzór:
gdzie:
- N – siła dociskająca powierzchnie trące, prostopadła do powierzchni styku ciał;
- μ — współczynnik tarcia.
Jeżeli ciała pozostają w spoczynku względem siebie, to siła tarcia równoważy działającą siłę. Wzór powyższy określa maksymalną wartość siły tarcia statycznego. Gdy ciała poruszają się względem siebie wzór określa wartość siły tarcia.
Drugie prawo tarcia
Siła tarcia ślizgowego nie zależy od wielkości powierzchni zetknięcia ciał.
Trzecie prawo tarcia
Z chwilą wprowadzenia ciała w ruch, siła tarcia nie zależy od prędkości.
Para sił
Dwie równoległe siły równe co do wartości bezwzględnej, posiadające przeciwne zwroty, nie działające wzdłuż jednej prostej. Dla pary sił nie istnieje jedna siła wypadkowa (inaczej: para sił nie może być zastąpiona przez jakąś jedną siłę wypadkową), para sił wytwarza moment siły.
Moment M pary sił względem dowolnie obranego punktu A leżącego w płaszczyźnie jej działania wynosi M = M1+M2=P1h1 – P2h2 = P(h1-h2). Pamiętając o sposobie określania momentów dodatnich jak i ujemnych. Ponieważ h1-h2=h otrzymujemy M = Ph
Moment pary sił jest równy iloczynowi jednej z sił ją tworzących i najkrótszej odległości między tymi siłami. Wynika z tego, że wartość M nie zależy od wyboru punktu A leżącego w płaszczyźnie działania pary sił, czyli: Moment pary sił względem dowolnego punktu wybranego na płaszczyźnie działania tej pary jest zawsze taki sam. Dlatego mówimy, że wektor momentu pary sił jest wektorem swobodnym.
Zasada równoległoboku (1 aksjomat)
Działanie dwóch sił P1 i P2 można zastąpić działaniem jednej siły R, działającej na ten sam punkt, będącej przekątną równoległoboku ABCD zbudowanego na wektorach sił P1 i P2.
Interpretacja:
Działanie sił F1 i F2 jest równoważne działaniu siły F. Gdy siły działają na jednej prostej i mają ten sam zwrot, F = F1 + F2, gdy przeciwny: F = F1 - F2; natomiast gzy nie działają w tej samej prostej, siłę R wyznacza się z twierdzenia cosinusów: gdzie α to kąt między siłami F1 i F2
Zasada oswobodzenia od więzów (6 aksjomat)
Każde ciało nieswobodne można myślowo oswobodzić od więzów, zastępując przy tym ich działanie odpowiednimi reakcjami. Dalej ciało to można rozpatrywać jako ciało swobodne, podlegające działaniu sił czynnych (obciążeń) oraz sił biernych (reakcji).
Twierdzenie Varignona
Moment siły wypadkowej P przestrzennego układu sił zbieżnych względem dowolnego punktu 0 jest równy sumie geometrycznej momentów tych sił względem tego samego punktu.
Pierwsze prawo tarcia
Siła tarcia ślizgowego między dwoma ciałami jest proporcjonalna do składowej normalnej siły utrzymującej ciała w zetknięciu, co wyraża wzór:
gdzie:
- N – siła dociskająca powierzchnie trące, prostopadła do powierzchni styku ciał;
- μ — współczynnik tarcia.
Jeżeli ciała pozostają w spoczynku względem siebie, to siła tarcia równoważy działającą siłę. Wzór powyższy określa maksymalną wartość siły tarcia statycznego. Gdy ciała poruszają się względem siebie wzór określa wartość siły tarcia.
Drugie prawo tarcia
Siła tarcia ślizgowego nie zależy od wielkości powierzchni zetknięcia ciał.
Trzecie prawo tarcia
Z chwilą wprowadzenia ciała w ruch, siła tarcia nie zależy od prędkości.
Para sił
Dwie równoległe siły równe co do wartości bezwzględnej, posiadające przeciwne zwroty, nie działające wzdłuż jednej prostej. Dla pary sił nie istnieje jedna siła wypadkowa (inaczej: para sił nie może być zastąpiona przez jakąś jedną siłę wypadkową), para sił wytwarza moment siły.
Moment M pary sił względem dowolnie obranego punktu A leżącego w płaszczyźnie jej działania wynosi M = M1+M2=P1h1 – P2h2 = P(h1-h2). Pamiętając o sposobie określania momentów dodatnich jak i ujemnych. Ponieważ h1-h2=h otrzymujemy M = Ph
Moment pary sił jest równy iloczynowi jednej z sił ją tworzących i najkrótszej odległości między tymi siłami. Wynika z tego, że wartość M nie zależy od wyboru punktu A leżącego w płaszczyźnie działania pary sił, czyli: Moment pary sił względem dowolnego punktu wybranego na płaszczyźnie działania tej pary jest zawsze taki sam. Dlatego mówimy, że wektor momentu pary sił jest wektorem swobodnym.
Zasada równoległoboku (1 aksjomat)
Działanie dwóch sił P1 i P2 można zastąpić działaniem jednej siły R, działającej na ten sam punkt, będącej przekątną równoległoboku ABCD zbudowanego na wektorach sił P1 i P2.
Interpretacja:
Działanie sił F1 i F2 jest równoważne działaniu siły F. Gdy siły działają na jednej prostej i mają ten sam zwrot, F = F1 + F2, gdy przeciwny: F = F1 - F2; natomiast gzy nie działają w tej samej prostej, siłę R wyznacza się z twierdzenia cosinusów: gdzie α to kąt między siłami F1 i F2
Zasada oswobodzenia od więzów (6 aksjomat)
Każde ciało nieswobodne można myślowo oswobodzić od więzów, zastępując przy tym ich działanie odpowiednimi reakcjami. Dalej ciało to można rozpatrywać jako ciało swobodne, podlegające działaniu sił czynnych (obciążeń) oraz sił biernych (reakcji).
Twierdzenie Varignona
Moment siły wypadkowej P przestrzennego układu sił zbieżnych względem dowolnego punktu 0 jest równy sumie geometrycznej momentów tych sił względem tego samego punktu.
Pierwsze prawo tarcia
Siła tarcia ślizgowego między dwoma ciałami jest proporcjonalna do składowej normalnej siły utrzymującej ciała w zetknięciu, co wyraża wzór:
gdzie:
- N – siła dociskająca powierzchnie trące, prostopadła do powierzchni styku ciał;
- μ — współczynnik tarcia.
Jeżeli ciała pozostają w spoczynku względem siebie, to siła tarcia równoważy działającą siłę. Wzór powyższy określa maksymalną wartość siły tarcia statycznego. Gdy ciała poruszają się względem siebie wzór określa wartość siły tarcia.
Drugie prawo tarcia
Siła tarcia ślizgowego nie zależy od wielkości powierzchni zetknięcia ciał.
Trzecie prawo tarcia
Z chwilą wprowadzenia ciała w ruch, siła tarcia nie zależy od prędkości
Para sił
Dwie równoległe siły równe co do wartości bezwzględnej, posiadające przeciwne zwroty, nie działające wzdłuż jednej prostej. Dla pary sił nie istnieje jedna siła wypadkowa (inaczej: para sił nie może być zastąpiona przez jakąś jedną siłę wypadkową), para sił wytwarza moment siły.
Moment M pary sił względem dowolnie obranego punktu A leżącego w płaszczyźnie jej działania wynosi M = M1+M2=P1h1 – P2h2 = P(h1-h2). Pamiętając o sposobie określania momentów dodatnich jak i ujemnych. Ponieważ h1-h2=h otrzymujemy M = Ph
Moment pary sił jest równy iloczynowi jednej z sił ją tworzących i najkrótszej odległości między tymi siłami. Wynika z tego, że wartość M nie zależy od wyboru punktu A leżącego w płaszczyźnie działania pary sił, czyli: Moment pary sił względem dowolnego punktu wybranego na płaszczyźnie działania tej pary jest zawsze taki sam. Dlatego mówimy, że wektor momentu pary sił jest wektorem swobodnym.