Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
12. Rozkład naprężeń kontaktowych pod absolutnie sztywnym fundamentem - fundamenty murowane lub betonowe o dużej sztywności własnej, rozkład naprężeń w poziomie posadowienia i górnych warstwach podłoża ( do gł.= ok. 1/2 szerokości fundamentu) nie będzie równomierny. Sztywny fundament o podstawie kołowej, teoretyczny rozkład naprężeń w poziomie posadowienia:σ=q/2√(1-ρ^2/r^2) , gdzie: ρ-odl. punktu od ośrodka fund., r-pr. podstawy fundament; *dla ρ=0 s=0,5; * ρ=r, s=∞. Naprężenie przy krawędzi fund. nie może przekroczyć wart. krytycznej, grunt zalegający dalej od krawędzi. Zmiana rozkładu naprężeń poziomie posadowienia.Przy zwiększaniu nacisku na grunt naprężenia wzrastają ku środkowi fund. i krzywa naprężeń ma kształt paraboli. Rozkład naprężeń w gruncie w poziomie posadowienia zależny od wytrzymałości gruntu, wart. obciążenia, szerokości fund. (wąskie– rozkład naprężeń paraboliczny, szerokie–siodłowy).
17.Zasady projektowania zieleni w otoczeniu budowli - grunty wrażliwe na zmiany wilgotności- określić położenie względem drzew. Wyróżnia się sytuacje: *Budynek w całości w strefie tzn SA, czyli wolnej od wpływu drzew, * częściowo lub w całości jest w strefie tzn S, czyli wpływu drzew lub w strefie Sx–potencjalnego zagrożenia
Ocenę sytuacji określić przez wyznaczenie zasięgu poszczególnych stref oddziaływania drzew i stwierdzenia, czy strefy obejmują analizowany obiekt budowlany. W celu oceny oddziaływania drzew na budynki określić:-Zasięg strefy wpływu drzewa – S(obejmuje teren w obrębie drzewa, które może spowodować wystąpienie przemieszczeń podłoża. kształt strefy jako stożek. Promień strefy:s=BH, B=1,5- dla pojedynczego drzewa, B=2-grupa drzew, Smax=BHmax), -Maks zasięg wpływu drzewa Smax. Gat. drzew różnią się intensywnością oddziaływania na podłoże.
13.Naprężenia pod fundamentem budowli w zależności od fazy realizacji- do oceny spodziewanego osiadania podłoża. W ośrodku gruntowym pod geometrycznym śr. bezpośredniego, prostokątnego fund., posadowionego w wykopie zmienia się w trakcie realizacji inwestycji. Faza I – przed robotami wykopowymi w gruncie są naprężenia pierwotne, źródło- ciężar własny gruntu: σγhƩni=1mi⋅γi gdzie: h–gł. od pow. terenu [m], i–nr warstwy geotechnicznej ,n–il. warstwy geotech. mi–miąższość kolejnej warstwy [m] γi–ciężar obj. warstwy [kN/m3];-warstwa geotech. poniżej zwierciadła wody gruntowej-uwzględnić wypór wody działający na szkielet gruntowy i przyjąć ciężar obj. gruntu γ’=(1-n)*(γs-γw).Naprężenia pierwotne:- w poziomie posadowienia: σγD=Dγ1; - na głębokości „z” poniżej posadowienia (głębokości h poniżej terenu): σγh=Dγ1+m1r1+(z-m1)γ'2 . Faza II – po wykopie fund. jest odprężenie gruntu będącego w tym stanie. naprężenia pionowe-naprężenia nominale (w dnie wykopu=0, na głębokości z>0 poniżej poziomu posadowienia wynoszą:σmz=σγh-σszNaprężenia wtórne w poziomie posadowienia=naprężeniom pierwotnym na tym poziomie. Na głębokość z>0 naprężenia wtórne:σsz=σsz=0⋅η0, gdzie: ηo – współczynnik zanikania naprężeń dla metody punktów środkowych.Faza III - siła Q(od ciężaru fundamentu i nadziemnych części obiektu budowalnego)systematycznie rośnie. Faza IV – po zakończeniu i wyposażeniu obiektu jednostkowego-obciążenie działające na podłoże gruntowe q=Q/LB, Q – obciążenie od fundamentu i budowli [kN] L, B – wymiary fundamentu [m]
16.Główne typy fundamentów oraz ich przeznaczenie
Fund. płytkie –podstawy el. konstrukcji oparte bezpośrednio na gruncie(ławy, podstawy słupów pojedynczych, ruszty, płyty, cienkie powłoki). głębokość ≤ szerokości- nie wymagającej szczególnych zabiegów zabezpieczających ściany wykopu od obsunięcia, specjalnych metod wykonania, uciążliwej walki z wodą. Fund. głęboki–nie różni się konstrukcją od płytkich. metody wykonania: umocnienie ścian wykopów utrzymane pionie dla uniknięcia wydobywania, składania i powrotnego zasypywania dużych mas ziemi. Walka z napływem wody gruntowej do wykopu i nieszczelnościami ścian. Pale –el. o małym przekroju w stosunku do długości, przenosi obciążenia przypadające od budowli na głębiej leżące warstwy gruntu. odbywa się to przez podstawę i pobocznicę. To zjawisko różni pal od słupa. Studnie opuszczane – warstwa gruntu leży na znacznej głębokości, poniżej zwierciadła wody gruntowej. Obudowa wykopu, przygotowana ponad terenem w miejscu jej opuszczania. Wydobywanie gruntu ze studni pod własnym ciężarem zagłębia się pokonywując opór tarcia pomiędzy jej boczną pow. i gruntem. wnętrze studni może być pomieszczeniem podziemnym, zbiornik lub po wypełnieniu betonem tworzyć filar fund. Kesony – skrzynia żelbetowa, odwrócona dnem do góry. w nawodnionym gruncie ze skrzyni wypiera się wodę przez sprężone powietrze i później wchodzą ludzie. Podkopując ściany kesonu powoduje się jego zagłębianie. Na skrzyni buduje się fund., dający obciążenie potrzebne do pokonania tarcia. Zaletą jest praca na sucho, dostęp do spodu ścian, łatwość usuwania przeszkód... Wadą: konieczność pracy w spiętrzonym powietrzu, którego ciśnienie rośnie w miarę zagłębienia się poniżej zwierciadła wody. Jako granicę możliwości pracy przyjmuje się 3,5 atm. ponad ciśnienie atm.=zagłębieniu ok 35 metrów od poziomu wody. Wzmacnianie gruntu podłoża- ułożenie warstwy piasku pod właściwym fund., zagęszczenie gruntu niespoistego przez ubijanie lub wibrowanie, osuszenie spoistego, przysp. osiadania gruntu ściśliwego przez wstępne obciążenie i ułatwienie odprowadzania wody, zeskalenie gruntu niespoistego- wprowadzenie w jego pory przez zastrzyki i sztucznego lepiszcza, wiążącego ziarna gruntu i zwiększającego przez to jego wytrzymałość.
Tiksotropia – zjawisko przechodzenia żelu w zol i odwrotnie na skutek oddziaływań mechanicznych. Grunty zwierające bardzo drobne cząsteczki iłowe o różnych wymiarach koloidalnych (<0,002mm) odznaczają się również tiksotropią. Występują one nawet wtedy gdy szkielet tych gruntów składa się z częściowo z cząstek znacznie większych od koloidów np. z cząstek pyłowych lub z drobnego piasku. Cząstki iłowe i koloidalne, tworząc pomiędzy większymi ziarnami tiksotropowe spoiwo w postaci ciągłej siatki przestrzennej, nadają gruntowi spoistość i wytrzymałość. Struktura tiksotropowa spoiwa gruntu może być naruszona w skutek drgań i wibracji, co powoduje znaczne uplastycznienie gruntu a nawet jego upłynnienie. Zjawisko tiksotropii różni się od koagulacji tym, że w czasie koagulacji powstają oddzielnie kłaczki, nie połączone między sobą, natomiast tworzenie się żelu obejmuje wszystkie cząstki zawiesiny, z których po pewnym czasie powstaje ciągła struktura komórkowa. Zastosowanie tiksotropii:*Zawiesiny tiksotropowe przy wykonywaniu przepon szczelinowych i wierceń.*Jako domieszka do piasków formierskich z betonu (jest to grunt klasycznie tiksotropowy)