Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
1.Wyjaśnij pojęcie -osobowość społeczna.
OSOBOWOŚĆ SPOŁECZNA (naukowa definicja)-to zinternalizowana w człowieku kultura, dynamiczna organizacja idei, postaw, nawyków nadbudowanych nad naturą biologiczną.
OSOBOWOŚĆ SPOŁECZNA-to zespół trwałych cech jednostki wpływających na jej postępowanie, wyrastających na podbudowie cech:
- biologicznych (fizyczna budowa naszego ciała;
- psychologicznych;
- i społecznych;
- a kształtowanych przez wpływ kultury;
-i struktury zbiorowości, w których jednostka uczestniczy.
2. Proces socjalizacji-charakterystyka, mechanizmy.
TWÓRCA SOCJOLOGICZNEJ KONCEPCJI SOCJALIZACJI- to Georg Herbert Mead (1863-1931). Twierdził on, że dziecko nie rodzi się człowiekiem, tylko zwierzęciem. Człowiek jest wtedy, gdy pojawi się uśmiech społeczny, czyli wtedy, gdy dziecko nabędzie umiejętności komunikacji symbolicznej i może wtedy rozpocząć proces socjalizacji, który trwa przez całe życie. Według Georga Meada najpierw jest KOMUNIKACJA SYMBOLICZNA (uśmiech, gesty), później PROCES SOCJALIZACJI, który dzieli się na:
1.socjalizacje pierwotną (faza zabawy), istotny „znaczący inny”, czyli naśladowanie, odgrywanie ról dorosłych,
TOŻSAMOŚĆ-suma wiedzy na swój temat, gdy znamy swoją tożsamość to przechodzimy do socjalizacji wtórnej.
2.socjalizację wtórną (faza gry), „uogólniony inny”, grupa odniesienia-czyli wszyscy do których się porównujemy (rówieśnicy). Socjalizacja wtórna uczy współpracy, empatii i współodczuwania, trwa przez całe życie.
MECHANIZMY PROCESY SOCJALIZACJI:
1.wzmacnianie (pozytywne, negatywne;
2.naśladowanie;
3.przekaz symboliczny.
3.Wyjaśnij kim jest znaczący inny, uogólniony inny.
Znaczący inny, osoba znacząca – osoba, która w procesie odgrywa istotną rolę przy kształtowaniu się i wpływa na jej zachowania. Pojęcie to zostało wprowadzone do nauk społecznych przez . W są to rodzice lub rzadziej opiekunowie. Dziecko nie ma możliwości wyboru znaczących innych, przez co rodziców jest jedynym danym jednostce światem z narzuconymi przez rodziców definicjami.
Uogólniony inny to termin używany w socjologii i psychologii społecznej, określający ogólne reguły społeczne, normy i wartości, które jednostka społeczna zaczyna dostrzegać w procesie socjalizacji wtórnej i pojmować, że reguły, według których działa, nie są regułami tylko jej znaczących innych, czyli bliskich osób, z którymi się utożsamia, ale są one ogólnie przyjęte w społeczeństwie.
4.Etapy procesu socjalizacji.
PROCES SOCJALIZACJI, który dzieli się na:
1.socjalizacje pierwotną (faza zabawy), istotny „znaczący inny”, czyli naśladowanie, odgrywanie ról dorosłych,
TOŻSAMOŚĆ-suma wiedzy na swój temat, gdy znamy swoją tożsamość to przechodzimy do socjalizacji wtórnej.
2.socjalizację wtórną (faza gry), „uogólniony inny”, grupa odniesienia-czyli wszyscy do których się porównujemy (rówieśnicy). Socjalizacja wtórna uczy współpracy, empatii i współodczuwania, trwa przez całe życie.
5.Gender-wyjaśnij pojęcie.
GENDER DROGA DO KOBIECOŚCI LUB MĘSKOŚCI.
GENDER- płeć społeczna, płeć kulturowa (w odróżnieniu od płci biologicznej, którą obecnie określa się po angielsku jako sex). Gender oznacza tworzony w sposób per formatywny zespół cech i zachowań, ról płciowych i stereotypów przypisywanych kobietom i mężczyznom przez społeczeństwo i kulturę. Inaczej, gender nazywa się społeczno-kulturową tożsamość płci.
WHO definiuje gender jako „stworzone przez społeczeństwo role, zachowania, aktywności i atrybuty jakie dane społeczeństwo uznaje za odpowiednie dla mężczyzn i kobiet”.
WPŁYW JĘZYKA NA PRZYSWAJANIE RÓL PŁCIOWYCH: język jest elementem kształtowania się tożsamości kulturowej jednostki, czyli gender.
6.Na jakich zjawiskach opiera się proces socjalizacji-opisz.
PROCES SOCJALIZACJI OPIERA SIĘ NA TRZECH ZJAWISKACH:
1.Proces internalizacji-przyswojenie, wyuczenie się określonego zachowania, określonych norm, wartości;
2.Proces interioryzacji-to narzucanie dziecku określonego sposobu zachowania, postępowania określonych czynności;
3.Proces eksternalizacji - uzewnętrznienie przyswojonego (zinternalizowanego) systemu norm i wartości, który jednostce został narzucony, czyli zinterioryzowany.
7. Proces wychowania i jego główny cel.
PROCES WYCHOWANIA- to planowa, świadoma działalność ukierunkowana na kształcenie osobowości człowieka według założonego w różnym stopniu określonego wzoru. Proces ten oparty jest na stosunku wychowawczym pomiędzy wychowankiem a wychowawcą, którego celem jest wywołanie zamierzonych zmian osobowości.
GŁÓWNY CEL PROCESU WYCHOWANIA-to doprowadzenie osobowości jednostki do apogeum jej możliwości rozwojowych.
8. Rodzaje wychowania, agendy wychowania, etapy wychowania.
RODZAJE WYCHOWANIA:
1.Wychowanie naturalne-proces ten występuje pod wpływem środowiska w którym funkcjonuje jednostka (np. rodzina);
2.wychowanie instytucjonalne (przedszkola, szkoły harcerstwo, itp.);
3.samowychowanie.
AGENDY WYCHOWANIA (czyli kto wychowuje):
1.szkoły (uczeń-nauczyciel),
2.grupa rówieśnicza,
3.rodzina,
4.środki masowego przekazu,
5.kościół.
ETAPY WYCHOWANIA (według Maurice Debesse):
1.wiek dziecinnego pokoju,
2.wiek koziołka,
3.wiek szkolny,
4.wiek niepokojów dojrzewania,
5.wiek młodzieńczego entuzjazmu.
9. Psychologiczne modele wspomagania jednostki w rozwoju.
1.model medyczny-wychowanek nie odpowiada za swoje trudności, ani za ich rozwiązywanie, czyli dziecko jest nie samodzielne, nieodpowiedzialne, w związku z tym jego głównym zadaniem jest stosowanie się do zaleceń i instrukcji wychowawcy.
2.model kompensacyjny-wychowanek nie odpowiada za swoje trudności, ale odpowiada za ich rozwiązanie. Zadaniem wychowawcy jest stworzenie warunków wychowankowi do kompensacji jego własnych niedostatków.
3.model oświatowy-wychowanek odpowiada za pojawiające się trudności, ale nie ponosi odpowiedzialności za ich rozwiązanie. Wychowanek ma się podporządkować zaleceniom wychowawcy.
4.model moralny-wychowanek ponosi odpowiedzialność za trudności jakich doświadcza i za ich rozwiązywanie. Wychowawca wierzy, że dziecko jest leniem i trzeba go zmotywować do nauki.
5.model humanistyczny-wychowanek i wychowawca pozostają ze sobą w osobowej relacji. Współpracują ze sobą, by osiągnąć określony cel wychowawczy.
10. Dramaturgiczna koncepcja życia społecznego.
-życie codzienne to teatr,
-epizody interakcyjne........................................
-występy zbiorowe i indywidualne,
-występ inauguracyjny (czyli pierwsze wrażenie),
-wrażenia przekazywane-to symbole werbalne i/lub ich substytuty (mowa w tradycyjnym rozumieniu). Stosujemy je by przekazać określone informacje,
-wrażenia wywołane-to działania jednostki charakterystyczne dla niej samej,
-interakcja.
RODZAJE AKTORSTWA:
-aktor cyniczny (ten, który świadomie udaje);
-aktor szczery (naturszczyk).
11. Co pomaga w wystąpieniach publicznych?
1.fasada osobista (powierzchowność i sposób bycia)-to środki wyrazu związane z aktorem i przemieszczające się wraz z nim. Insygnia związane z władzą, płeć (inaczej odnosimy się do mężczyzny, inaczej do kobiety, wiek, postura, wygląd, sposób mówienia, gesty);
2.fasada społeczna (fasada osobista, dekoracja i używane przedmioty)-to fasada osobista i rekwizyty, które pomagają nam podczas występu.
3.instytucjonalizacja fasady- Goffman mówi, że :
-ludzie mają sekrety,
-idealizacja siebie,
-ciało nas zdradza,
-maskarada,
-fałszywa prezentacja.
12.Co to jest piętno?
PIĘTNO (znamię, stygmat)-to cechy fizyczne jednostki, jej niedoskonałości, zdarzenia i sytuacje życiowe, które są rozpoznawane i definiowane przez otoczenie jako dewiacyjne, co w konsekwencji prowadzi do zmiany samoakceptacji społecznej jednostki.
13. Rodzaje stygmatów.
1.stygmaty fizyczne-różnorodne defekty w fizycznej budowie naszego ciała.
2.stygmaty osobowości (charakteru)-związane z zachowaniem jednostki (zaburzenia psychiczne, słaba wola, wszelkie wady charakteru jednostki, narkomania, dewiacja seksualna, alkoholizm, bezrobocie, próby samobójcze, radykalne polityczne postępowanie).
3.stygmaty plemienne-nabywane na podstawie przynależności do określonej rasy, narodowości czy wyznawanej religii dotyczące całej rodziny.
14. Aktorzy procesu stygmatyzacji.
1.naznaczeni-wszyscy Ci, których otoczenie uznało za dewiantów.
2.:normalsi”-wszyscy Ci, którzy nie dysponują dyskredytującą cechą.
3.profesjonaliści-to ludzie, którzy dysponują piętnem i wiedzą jak Radzic sobie z nim (praktycy) oraz osoby zawodowo przygotowane do pracy z naznaczonymi (teoretycy, np. psychologowie, lekarze, terapeuci, pracownicy socjalni).
Społeczeństwo nie lubi by tacy ludzie byli w przestrzeni publicznej, w związku z tym wymyśliło szczególny rodzaj instytucji, w których umieszcza się nonkonformistów. Według Goffmana to system totalny.
15. Co to jest agresja ?
AGRESJA- każda forma zachowania, której celem jest wyrządzenie szkody lub spowodowanie obrażeń innej żywej istocie, motywowanej do uniknięcia takiego zachowania.
AGRESJA - w psychologii jest definiowana jako każde zamierzone działanie - w formie otwartej lub symbolicznej - mające na celu wyrządzenie komuś lub czemuś szkody, bólu fizycznego lub cierpienia moralnego.
ETIOLOGIA AGRESJI
1. perspektywa biologiczna - przedstawiciel K. Lorenz – agresja pozwalająca przeżyć (agresja w pozytywnym znaczeniu.(badał ptaki, obserwując je dokonał odkrycia że ptaki też są agresywne)
Człowiek kumuluje w sobie agresję a później ją eksponuje.
* sukces genetyczny - dopiero zachodzi gdy będą wnuki.
- tylko agresywne jednostki zdołają przeżyć.
2. perspektywa psychologiczna - przedstawiciel Zygmunt Freud
instynkt
- życia
- śmierci
eros - zaspokajanie pragnień, przyjemności
thanatos - skłania nas ku autodestrukcji ( samozniszczenia )
Nasze agresywne zachowanie to ujawnianie tej destrukcyjnej energii.
ekstrawertyk - wyrzucenie negatywnych mocji.
perspektywa społeczno – kulturowa.
Każda kultura, społeczeństwo uczy się jak być agresywnym i jak sobie z tą agresją radzić.
perspektywa społeczno-kulturowa mówi nam że zachowanie agresywne jest wynikiem społecznego uczenia się.
16. Postacie agresji
POSTACIE AGRESJI
1. Agresja instrumentalna ( inaczej proaktywna)- Takie zachowanie agresywne które służy aby osiągnąć dany cel. Ma przedmiotowy charakter.
2. Agresja wroga ( inaczej reaktywna, autoteliczna, agresja w relacji )
Zachowanie agresora jest nakierowane na to aby skrzywdzić kogoś. Ma na celu wyrządzenie szkody ,krzywdy, przykrości emocjonalnej, fizycznej, psychicznej.
17. Drugie Zycie w szkole
DRUGIE ŻYCIE
1.Życie sztucznej, choć rygorystycznie przestrzeganej stratyfikacji społecznej. Zepchnięcie kogoś na niższą pozycję w hierarchii tej stratyfikacji jest karą, wywyższenie się w tej hierarchii nagrodą.
2. nieoficjalne struktury zachowania i zwyczaje panujące w niektórych szkołach i placówkach opiekuńczo -wychowawczych.
Jest to przechodzenie z jednego stanu w drugi. (przykład. oczepiny na weselu, tzw. kocenie gimnazjalistów)
AKTORZY DRUGIEGO ŻYCIA
1. - Koty - uczniowie młodszych klas - ten wobec którego stosowana jest przemoc
2. - Dziadki - uczniowie starszych roczników - ten który tą przemoc stosuje
18. Co to jest mobbing?
MOBBING( bulling, harassment )
- dręczenie, nękanie, molestowanie, terror psychiczny dokonywany przez osobę lub grupę dysponującą przewagą wobec jednostki słabszej i co ważne trwający w czasie.
Ze zjawiskiem tym mamy do czynienia:
1. gdy dręczenie występuje przez kilka miesięcy,
2. gdy ma ono powtarzający charakter ( co najmniej 3 razy w tygodniu ),
3. gdy występuje nierównowaga sił pomiędzy dręczonym a dręczącym,
4. gdy pojawia się negatywne zdrowotne konsekwencje dla ofiary.
Ofiary agresywnego zachowania się uczniów:
1. uczniowie - ofiary pasywne,
2. uczniowie - ofiary prowokujące
Sposoby radzenia sobie z przemocą w szkole:
1. identyfikacja uczniów
2. diagnoza
3. uruchamianie pomocy
4. wsparcie i kontrola
19. Przyczyny powstania subkultur
przyczyny powstania subkultur:
1. wojna a Wietnamie
2. niechęć młodych do podejmowania ról dorosłych
3. bogacenie się społeczeństw
4. pojawianie się czasu wolnego
5. wydłużenie wieku aktywności szkolnej - przesunięcie czasu wchodzenia w dorosłość
6. rozwój muzyki młodzieżowej
7. rozwój mody młodzieżowej
8. rozwój środków masowej komunikacji
9. przyspieszenie cywilizacyjne
10. boom demograficzny - odmłodzenie społeczeństw
20. Etapy rozwoju kultury młodzieżowej
ETAPY ROZWOJU KULTURY MŁODZIEŻOWEJ:
1. Okres subkultury młodzieżowej- to grupy młodzieżowe wyróżniające się od reszty społeczeństwa, próbują zmienić świat.
2. Okres kontrkultury młodzieżowej- Całe pokolenie powiedziało NIE!
mają wizję świata - JEDNĄ - wszyscy taką samą
mamy pomysł na nowe życie
( tylko raz był okres kontrkultury )
3. Okres kultury alternatywnej- W niego właśnie wchodzimy. Akceptujemy zastały porządek, ale usiłujemy wzbogacić jego kulturę.
CECHY SUBKULTUR MŁODZIEŻOWYCH :
1. założenia ideologiczne, np. hasła
2. obyczajowość- w jaki sposób się zachowują
3. image (wygląd)
4. ...