Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
Sfingolipidy
Grupę ta tworzą zawierające fosfor lipidy (głównie sfingomielina)
lecz zamiast glicerolu zawierające długołańcuchowy aminoalkohol,
sfingozynę dołączoną dofosfocholiny, fosfoetanolaminy lub
fosfoinozytolu poprzez grupę hydroksylową oraz kwas tłuszczowy
poprzez wiÄ…zanie amidowe.
Ta część sfingolipidu, która jest reprezentowana przez połączenie
kwasu tłuszczowgo ze sfingozyną to
ceramid
.
W
sfingomielinie
długołańcuchową zasadą jest sfingozyna i
dihydrosfingozyna (u zwierząt) lub fitosfingozyna (u roślin).
Co do kwasów tłuszczowych:
Niemal 2/3 kwasów tłuszczowych sfingomieliny substancji szarej
mózgu to kwas stearynowy, natomiast w substancji białej przeważają
kwas lignocerynowy (C24:0) oraz kwas nerwonowy (C24:1).
Najczęstrzym miejscem występowania sfingomielin jest mózg (do
10% całości fosfolipidów). Inne tkanki zawierają ich mniej.
Godnym uwagi wyjątkiem są błony erytrocytów wołowych, gdzie
sfingomielina stanowi niemal 50% wszystkich fosfolipidów.
Sfingomieliny uważano jako bierny składnik błon biologicznych do
chwili kiedy okazało się, że fosfolipazo-C podobne enzymy generują
ze sfingomielin produkty zaangażowane w proces przekazywania
sygnałów między komórkami.
Sfingolipidowy analog PE –
ceramidofosforyloatanolamina
została
wykazana u owadów oraz patogenowych grzybów. Posiada ona
najczęściej di-OH pochodną sfingozyny oraz kwas erukowy (C22:1,
n-9).
Pośród sfingolipidów drożdży wykazano istotną obecność
inozytolofosfoceramidu
składającego się z fitosfingozyny,
fosfoinozytolu oraz hydroksy kwasu C26.
Glikolipidy
Glikolipidy oparte na glicerolu
Związki te zawierają najczęściej jedną, dwie lub trzy reszty cukrowe
przyłaćzone glikozydowo do diacyloglicerolu. Najczęściej występują
w roślinach wyższych, glonach oraz bakteriach gdzie są
zlokalizowane w błonach związanych z aparatem fotosyntetycznym.
W roślinach wyższych wykazano obecność dwóch głównych
glikolipidów glicerolowych
-
MonoGalaktozylo DiacyloGlicerolu
(MGDG) oraz
-
DiGalaktozylo Diacyloglicerolu
(DGDG).
Charakteryzują się wysoką zawartością kwasu linolenowego oraz
innego kwasu trienowego (16:3, n-3)
Reszty cukrowe mogą być różne; u bakterii wykazano n.p. reszty
glukozowe oraz mannozowe występujące łącznie z resztami
glukozowymi w różnych kombinacjach.
Błony aparatu fotosyntetycznego roślin roślin wyższych, glonów i
cjanobakterii zawierają większe ilości sulfolipidu pochodzącego z
MGDG i zawierającego resztę siarczanową dołączoną do cukru –
tzw.
Sulfoquino diacyloglicerol
(SQDG).
Siarczany glikoglicerolipidów
Są to wykazane w mózgu i plemnikach estry siarczanowe
glikoglicero lipidy.
Reszty kwasów tłuszczowych są najczęściej nasycone (C16 i C18).
U bakterii halofilnych wiązanie estrowe jest często zastępowane
przez wiÄ…zanie eterowe.
Glikolipidy oparte na ceramidach
W tej grupie,
glikosfingolipidów
występuje duża różnorodność
(ponad 150 różnych typów), z czego 1/3 zaliczana jest do typu
ganglio
. Najczęściej znajdują się w warstwach powierzchniowych
błon komórkowych i pełnią ważną rolę w interakcjach typu komórka-
komórka. Z tego powodu uważa się iż są ważnymi elementami takich
procesów jak wzrost i rozwój komórek, w tym i komórek
nowotworowych oraz bakteryjnych podczas infekcji).
Glikosfingolipidy dzieli siÄ™ na dwie grupy
A.
Obojętne glikosfingolipidy
ZawierajÄ… one
monoglukozoceramidy
–
cerebrozydy
(1 reszta
glukozowa)
I
oligoglukozoceramidy
(więcej reszt glukozowych)
Poznano także pochodne :
-
deacylowane, czyli tylko będące glikozylowaną sfingozynową
zasadÄ….
Przykładem jest
psychozyna
. Nie jest obecna w normalnym
mózgu a jej poziom wzrasta w przypadkach patologicznych
(sfingolipidozy, choroba Krabba). Wykazuje silne działanie
hamujące w stosunku do kinazy białkowej C a aktywujące inne
kinazy białkowe.