Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
ZWALCZANIE NIEUCZCIWEJ KONKURENCJI.
Ochrona konkurentów przez zwalczanie nieuczciwej konkurencji wiąże się z kwestia ustalenia kryteriów pozwalających odróżnić konkurencję nieuczciwą od konkurencji uczciwej. Z punktu widzenia regulacji prawnej zwalczanie nieuczciwej konkurencji może być parte na dwóch podstawowych systemach. Jeden z nich polega na zwalczaniu nieuczciwej konkurencji na podstawie przepisów prawa cywilnego o czynach niedozwolonych. Drugi przewiduje oparcie walki z nieuczciwą konkurencją na podstawie specjalnych ustaw. Obydwa systemy opierają się na kryteriach formalnych. Pod względem merytorycznym pojęcie nieuczciwej konkurencji zawiera w sobie 3 elementy: 1. gospodarczy – wskazujący na cele i metody uznawane za nieuczciwą konkurencję 2. etyczny – wskazujący naganność środków działania 3. prawny.
Ustawa z 1993r. reguluje zwalczanie nieuczciwej konkurencji w działalności gospodarczej w szczególności w produkcji przemysłowej i rolnej, w budownictwie, handlu i usługach. Znajduje również zastosowanie do tzw. Wolnych zawodów w zakresie, zakresie jakim oni sami lub spółka w których uczestniczą biorą udział w działalności gospodarczej. Zagraniczne osoby fizyczne i prawne korzystają z uprawnień wynikających z przepisów ustawy na podstawie umów międzynarodowych
PODMIOTOWY I PRZEDMIOTOWY ZAKRES USTAWY ANTYMONOPOLOWEJ.
Zakresem podmiotowym są objęte podmioty które:1) naruszają zakazy lub nakazy przewidziane w ustawie; 2) ponoszą skutki tych naruszeń; 3) orzekają w sprawach objętych ustawą.
W pierwszej grupie mogą znaleźć się przedsiębiorcy w rozumieniu ustawy – prawo działalności gospodarczej oraz związki przedsiębiorców. Nie ma w niej miejsca dla organów administracji publicznej. Ustawa nie przewiduje ograniczenia podmiotowego zakresu jej obowiązywania. Nie ma więc żadnych powodów aby nie odnosić jej postanowień do działalności monopolistów naturalnych ( energetyka, ciepłownictwo, zaopatrzenie w wodę ) lub do monopoli państwowych ( telekomunikacja, kolej, poczta ) bądź do podmiotów publicznej działalności gospodarczej jak i do przedsiębiorców poddanych szczególnej regulacji prawnej ( banki, zakłady ubezpieczeń, giełdy ).
W drugiej grupie znajdują się podmioty, które są narażone lub ponoszą skutki działań podmiotów nie przestrzegających nakazów i zakazów ustawy antymonopolowej. Są to inni przedsiębiorcy, których interes został zagrożony lub naruszony działaniami podmiotów wymienionych w pierwszej grupie. Są to także konsumenci.
W trzeciej grupie znajdują się podmioty orzekające w sprawach objętych ustawą antymonopolową. Zadania z zakresu przeciwdziałania praktykom monopolistycznym, rozwoju konkurencji i ochrony interesów konsumentów realizuje Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Wykonuje on swoje zadania przy pomocy Urzędu i jego delegatur, a także przez podległą Prezesowi Inspekcję Handlową. W grupie tej znajdują się też niektóre sądy. Decyzje wydane przez UOKiK podlegają bowiem zaskarżeniu przez wniesienie odwołania do Sądu Administracyjnego. Postępowanie sądowe toczy się wg przepisów k.p.c. o sprawach gospodarczych.
Przedmiotowy zakres ustawy antymonopolowej jest rozległy. Obejmuje ona bowiem przepisy prawa ustrojowego, materialnego i procedur antymonopolowych. Pod względem materialnym przepisy ustawy normują:1) porozumienia ograniczające konkurencję; 2) nadużycie pozycji dominującej; 3) kontrole koncentracji.
Ustawa zakazuje przede wszystkim porozumień, których celem lub skutkiem jest wyłączenie, ograniczenie lub naruszenie w inny sposób konkurencji, polegające w szczególności na: 1) ustalaniu, bezpośrednio i pośrednio cen i innych warunków zakupu lub sprzedaży towarów; 2) ograniczeniu lub kontrolowaniu produkcji lub zbytu oraz postępu technicznego lub inwestycji; 3) podziale rynku zbytu lub zakupu ; 4) uzależnienie zawarcia umowy od przyjęcia lub spełnienia przez druga stronę innego świadczenia nie mającego związku z przedmiotem umowy; 5) ograniczeniu dostępu do rynku itp.
Porozumienia te są w całości lub w odpowiedniej części nieważne chyba że nie stosuje się do nich ustawa. Zakazane jest również nadużywanie pozycji dominującej na rynku właściwym przez jednego lub kilku przedsiębiorców.
Postępowanie w sprawie praktyk ograniczających konkurencję jest prowadzone przez Prezesa Urzędu jako postępowanie wyjaśniające lub postępowanie antymonopolowe. Prezes Urzędu może wszcząć z urzędu, w drodze postanowienia, postępowanie wyjaśniające, jeżeli okoliczności wskazują na możliwość naruszenia przepisów ustawy w sprawach dotyczących określonej gałęzi gospodarki oraz w sprawach dotyczących ochrony interesów konsumenta. Zamknięcie postępowania wyjaśniającego następuje w drodze postanowienia.
POSTĘPOWANIE ANTYMONOPOLOWE.
Wszczyna się na wniosek lub z urzędu. Z wnioskiem o wszczęcie postępowania antymonopolowego w związku z podejrzeniem naruszenia przepisów ustawy może wystąpić:
1) przedsiębiorca lub związek przedsiębiorców którzy wykażą swój interes prawny ; 2) organ samorządu terytorialnego 3) kontroli państwowej 4) rzecznik konsumentów 5) organizacja konsumencka .
Przed wydaniem postanowienia o wszczęciu lub decyzji o odmowie wszczęcia postępowania antymonopolowego Prezes Urzędu może przeprowadzić postępowanie wyjaśniające. Prezes Urzędu może odmówić wszczęcia postępowania, w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie. Nie wszczyna się postępowania, jeżeli od końca roku w którym zaprzestano praktyk ograniczających konkurencję upłyną rok. Stroną postępowania jest każdy, kto wnosi o wydanie decyzji w sprawie praktyk ograniczających konkurencję, lub wobec kogo zostało wszczęte postępowanie. W postępowaniu przed Prezesem Urzędu może być zawarta ugoda o ile nie naruszy to interesu publicznego. Postępowanie antymonopolowe w sprawie praktyk ograniczających konkurencję powinno być zakończone nie puźniej niż w ciągu 4 miesięcy od dnia jego wszczęcia. W wyniku postępowania antymonopolowego Prezes Urzędu wydaje trojakiego rodzaju decyzje:1) o uznaniu praktyki za ograniczającą konkurencję i nakazującą zaniechanie jej stosowania2) o nie stwierdzeniu stosowania praktyki ograniczającej konkurencję 3) o uznaniu praktyki za ograniczającą konkurencję i stwierdzającą zaniechanie jej stosowania
Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumenta
Jego prezes jest centralnym organem adm rządowej podległym RM., działa poprzez swój urząd , delegatury oraz podległą jemu Inspekcję Handlową. Kompetencje Prezesa UOKiK:
- sprawowanie kontroli przestrzegania przez przedsiębiorców przepisów o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym
- badanie kształtowania się cen w warunkach ograniczenia konkurencji
- wydawania decyzji w sprawach przeciwdziałania praktykom monopol., kształtowania struktur organizacyjnych przedsiębiorców ze względu na przepisy ustawy z 24.02.90 o przeciwdziałaniu praktykom monopol i ochronie interesów konsumentów
- prowadzenie ewidencji przedsiębiorców - monopolistów (ich udział w rynku krajowym przekracza 80%)
Na mocy ustawy z dnia 24 lutego 1990 roku o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym i ochronie interesów konsumentów Prezes UOKiK jest centralnym organem administracji rządowej podległym Prezesowi Rady Ministrów. Do zakresu jego kompetencji należy:
# sprawowanie kontroli przestrzegania przez przedsiębiorców ustawy o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym,
# badanie kształtowania się cen w warunkach ograniczenia konkurencji,
# wydawanie decyzji w sprawie przeciwdziałania praktykom monopolistycznym, kształtowania struktur organizacyjnych przedsiębiorców oraz decyzji określających odpowiedzialność, jaką ponoszą z tego tytułu przedsiębiorcy,
# występowanie do przedsiębiorców i związków przedsiębiorców w sprawach ochrony praw i interesów konsumentów,
# podejmowanie czynności wynikających z przepisów o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji,
# prowadzenie badań stanu koncentracji gospodarki oraz przedstawienie zainteresowanym podmiotom wniosków w sprawie działań zmierzających do zrównoważenia rynku,
# przygotowywanie rządowych projektów polityki rozwoju konkurencji oraz polityki konsumenckiej
# opracowywanie i opiniowanie projektów aktów prawnych dotyczących praktyk monopolistycznych, rozwoju konkurencji lub warunków jej powstania, a także ochrony konsumentów,
# składanie wniosków w sprawie zmian przepisów w zakresie ochrony praw konsumentów,
# zlecanie wyspecjalizowanym jednostkom i odpowiednim organom kontroli państwowej dokonywania badań przestrzegania praw konsumentów,
# inicjowanie konsumenckich badań towarów i usług,
# współpraca z innymi organami, do których zadań statutowych należy ochrona interesów konsumentów,
# udzielanie pomocy organom samorządu województwa i powiatu oraz organizacjom, do których zadań statutowych należy ochrona interesów konsumentów,
# opracowywanie i wydawanie publikacji oraz programów edukacyjnych popularyzujących prawa konsumentów.
Prezes UOKIK posiada również kompetencje wynikające z ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 roku o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Prezes może występować w przypadku zaistnienia czynu nieuczciwej konkurencji z roszczeniami do sądu cywilnego. Ogólnie rzecz ujmując czynem nieuczciwej konkurencji jest działanie sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami, jeżeli zagraża lub narusza interes innego przedsiębiorcy lub klienta. W takich przypadkach Prezes może żądać:
zaniechania niedozwolonych działań,
usunięcia skutków niedozwolonych działań,
złożenia jednokrotnego lub wielokrotnego oświadczenia odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie.
Prezes może również występować do prokuratury z żądaniem ścigania wykroczeń naruszających tę ustawę.
Ustawa o radiofonii i telewizji również nadaje Prezesowi UOKiK pewne kompetencje.
W sytuacji zaistnienia nieuczciwej konkurencji w zakresie reklamy Prezes może występować do nadawcy reklamy o ujawnienie danych umożliwiających identyfikację zleceniodawcy audycji lub reklamy oraz może żądać wydania nieodpłatnie zapisu audycji lub reklamy w terminie 7 dni od złożenia wniosku.
Kompetencje Prezesa UOKiK poszerza również ustawa z 7 października 1999 o języku polskim. Ustawa ta dotyczy ochrony języka polskiego i używania go w działalności publicznej oraz w obrocie prawnym na terytorium RP. Kontrolę wykonywania obowiązków nałożonych tą ustawą (w zakresie relacji pomiędzy przedsiębiorcami oraz przedsiębiorcami i konsumentami) sprawuje Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów i Inspekcja Handlowa. Oba organy będą czuwały nad tym, by w obrocie prawnym na terytorium RP nie posługiwano się wyłącznie obcojęzycznymi określeniami (nie dotyczy to nazw własnych) oraz by obcojęzyczne opisy towarów i usług oraz oferty i reklamy wprowadzane do obrotu prawnego miały jednocześnie polską wersję językową. Ustawa weszła w życie 8 maja 2000 roku.
POJĘCIE I RODZAJE PRZEDSIĘBIORSTW PAŃSTWOWYCH.
Przedsiębiorstwo państwowe jest samodzielnym, samorządnym i samofinansującym się przedsiębiorcą posiadającym osobowość prawną. Przedsiębiorstwa państwowe mogą być tworzone jako przedsiębiorstwa działające na zasadach ogólnych lub jako przedsiębiorstwa użyteczności publicznej. Przedsiębiorstwa państwowe tworzą naczelne oraz centralne organy administracji państwowej, NBP i banki państwowe.
TWORZENIE PRZEDSIĘBIORSTW PAŃSTWOWYCH.
Utworzenie Przedsiębiorstwa państwowego poprzedza postępowanie przygotowawcze, które ma na celu zbadanie i ocenę potrzeby oraz warunków utworzenia przedsiębiorstwa. Aktem, który reguluje strukturę organizacyjną przedsiębiorstwa oraz inne sprawy jest statut przedsiębiorstwa. Uchwala go ogólne zebranie pracowników, na wniosek dyrektora przedsiębiorstwa. Przedsiębiorstwa państwowe uzyskują osobowość prawną z chwilą wpisania do KRS.
LIKWIDACJA I UPADŁOŚĆ PRZEDSIĘBIORSTWA PAŃSTWOWEGO.
Likwidacja przedsiębiorstwa państwowego polega na zadysponowaniu jego składnikami materialnymi i niematerialnymi i wykreśleniu przedsiębiorstwa państwowego z KRSu po zaspokojeniu wierzycieli. Likwidacja przedsiębiorstwa państwowego może nastąpić jeżeli: 1) przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą ze stratą w ciągu kolejnych 6-ciu miesięcy; 2) prawomocnym wyrokiem sądu lub ostateczną decyzją administracyjną zakazano przedsiębiorstwu działania we wszystkich dziedzinach objętych dotychczasowym przedmiotem działania, a przedsiębiorstwo nie podjęło działalności w innej dziedzinie; 3) z wnioskiem takim zwróci się urząd komisaryczny; 4) ponad połowę aktywów przedsiębiorstwa: -** stanowią udziały lub inne tytuły uczestnictwa w spółkach bądź obligacje, -** oddano do używania innym osobom na podstawie umów prawa cywilnego. Decyzję o likwidacji podejmuje organ założycielski z własnej inicjatywy, bądź na wniosek rady pracowniczej przedsiębiorstwa, o ile minister skarbu państwa nie zgłosi sprzeciwu wraz z uzasadnieniem w terminie 2 tygodni. Przedsiębiorstwo państwowe może być postawione w stan upadłości. Przesłanką uznania przedsiębiorstwa państwowego za upadłe jest nie tylko zaprzestanie płacenia przez dłużników lecz także okoliczność iż majątek przedsiębiorstwa nie wystarcza na zaspokojenie wierzycieli. Prawo upadłościowe wyklucza możliwość ogłoszenie upadłości PKP, portów lotniczych i przedsiębiorstw użyteczności publicznej a także innych przedsiębiorstw określonych w odrębnych przepisach jeśli organ uprawniony do reprezentowania Skarbu Państwa zgłosi sprzeciw i złoży oświadczenie o przejęciu zobowiązań przedsiębiorstwa. Ogłoszenia upadłości może żądać nie tylko dłużnik i każdy z jego wierzycieli lecz także organ założycielski oraz organ uprawniony do reprezentowania Skarbu Państwa.
KOMERCJALIZACJA PRZEDSIĘBIORSTW PAŃSTWOWYCH.
Komercjalizacja polega na przekształceniu przedsiębiorstwa państwowego w spółkę akcyjną lub w spółkę z o.o., która wstępuje we wszystkie stosunki prawne, których podmiotem było przedsiębiorstwo państwowe, bez względu na charakter prawny tych stosunków. Obecnie komercjalizację przedsiębiorstwa można przeprowadzać w różnych celach, w tym: 1) z zamiarem poddania przedsiębiorstwa dalszym etapom prywatyzacji, 2) jedynie w celu zmiany formy prawnej przedsiębiorstwa państwowego, 3) w celu dokonania konwersji wierzytelności. W spółce powstałej w wyniku komercjalizacji przedsiębiorstwa państwowego obowiązuje specjalny reżim majątkowy unormowany ustawowo w sposób odmienny od przepisów kodeksu spółek handlowych. Takie czynności jak zawiązanie innej spółki albo nabycie akcji innej spółki, zbycie nabytych lub objętych akcji innej spółki wymagają zgody warunków zgromadzenia, czyli zgody ministra Skarbu Państwa.
PRYWATYZACJA PRZEDSIĘBIORSTW PAŃSTWOWYCH.
W znaczeniu prawnym prywatyzacja przedsiębiorstwa państwowego oznacza świadomą i dobrowolną rezygnację przez państwo z własności przedsiębiorstw państwowych na rzecz podmiotów prywatnych lub innych, podejmowaną w celu zmiany reżimu prawnego i finansowego przedsiębiorstwa państwowego. Prywatyzacja zatem stanowi pewien proces, który: 1) jest rozłożony w czasie, 2) ma prowadzić do zmiany właściciela przedsiębiorstwa państwowego, 3) ma na celu zmianę reżimu prawnego, finansowego i gospodarczego obowiązującego dotychczas przedsiębiorstwo państwowe oraz zmianę sposobu zarządzania, 4) jest przeprowadzany na podstawie odrębnych od prawa cywilnego przepisów prawnych oraz według specjalnej procedury.
Prywatyzacja w rozumieniu ustawy polega na: a) obejmowaniu akcji w podwyższonym kapitale zakładowym jednoosobowych spółek skarbu państwa, powstałych w wyniku komercjalizacji przez podmioty inne niż Skarb Państwa lub inne niż państwowe osoby prawne, b) zbywaniu należących do Skarbu Państwa akcji w spółkach, c) rozporządzaniu wszystkimi składnikami materialnymi i niematerialnymi majątku przedsiębiorstwa państwowego lub spółki powstałej w wyniku komercjalizacji na zasadach określonych ustawą przez: -** sprzedaż przedsiębiorstwa, -** wniesienie przedsiębiorstwa do spółki, -** oddania przedsiębiorstwa do odpłatnego korzystania.
--------------albo-----------------
Przedsiębiorstwo państwowe to jednostka samorządna, samo finansująca, posiadająca osobowość prawną. Wg art. 551 KC przedsiębiorstwo jest zespołem składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych obejmujących wszystko co wchodzi w jego skład, a więc - firmę, znaki towarowe, księgi handlowe, ruchomości i nieruchomości należące do przedsiębiorstwa, produkty, materiały, patenty, wzory użytkowe i zdobnicze, zobowiązania i obciążenia, prawa wynikające z najmu i dzierżawy lokali. Podstawowym przepisem regulujących działalność przedsiębiorstwa jest ustawa o przedsiębiorstwach państwowych, o samorządzie załogi przedsiębiorstw gospodarce finansowej oraz akty niższego rzędu.
Rodzaje przedsiębiorstw :
- kluczowe - powoływane przez naczelne i centralne organy administracji państwowej,
- terenowe - powoływane przez terenowe organy administracji państwowej,
- przedsiębiorstwa użyteczności publicznej - celem jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie potrzeb ludności ( komunikacja miejska, energia elektryczna, gazowa, cieplna, inżynieria sanitarna, gospodarcza, świadczenie usług ), w razie potrzeby przedsiębiorstwa użyteczności publicznej dotowane jest przez organ założycielski,
- mieszane - prowadzące działalność na bazie kapitału państwowego i innego. powoływane są w drodze umowy.
- przedsiębiorstwa międzynarodowe - tworzone przez organy administracji państwowej wraz z innymi państwami,
- wewnętrzne - jednostki gospodarcze przewidziane w przepisach prawa np, spółki, spółdzielnie i inne.
Tworzenie przedsiębiorstw : powoływane decyzja organu państwowego naczelnego lub centralnego oraz NBP i banki państwowe. Przed powołaniem przedsiębiorstwa organ założycielski przeprowadza badania i analizy , dokonuje niezbędnych ustaleń. Akt o utworzeniu przedsiębiorstwa określa jego nazwę, rodzaj, siedzibę i przedmiot działania. O strukturze decyduje statut uchwalony przez ogólne zebranie pracowników na wniosek dyrektora przedsiębiorstwa. Przedsiębiorstwa państwowe podlegają wpisowi do rejestru przedsiębiorstw prowadzony przez właściwy ze względu na siedzibę sąd rejonowy. Wpis jest obowiązkowy. Z chwilą wpisu uzyskuje osobowość prawną wraz z nią zdolność do czynności prawnych.
Mienie przedsiębiorstwa : wartość mienia to fundusz statutowy przedsiębiorstwa, który ustala organ założycielski. Tworzą majątek od chwili wpisu do rejestru. Mienie staje się własnością przedsiębiorstwa z tym że zbyć może je tylko w drodze przetargu. Z zaciągniętych zobowiązań przedsiębiorstwo odpowiada jedynie swoim majątkiem.
Organy przedsiębiorstwa : ogólne zebranie pracowników (delegatów), rada nadzorcza, dyrektor.
Rada Nadzorcza ma wpływ na powoływanie i odwoływanie Dyrektora. Kierowanie należy wyłącznie do Dyrektora. Podejmuje decyzje samodzielnie i za nie odpowiada. Dyrektor powołuje i odwołuje rada pracownicza. Spośród kandydatów wyłonionych w drodze konkursu 5 lat lub na czas nieokreślony. Odwołanie wymaga zasięgnięcia opinii organu założycielskiego.
Dyrektora przedsiębiorstwa użyteczności publicznej powołuje i odwołuje organ założycielski. Dyrektor wykonuje uchwały rady pracowniczej dotyczącej działalności przedsiębiorstwa. Spory między dyrektorem a radą rozstrzyga komisja rozjemcza.
Do dokonywania czynności prawnych z mocy prawa jest dyrektor przedsiębiorstwa. Inne osoby na podstawie upoważnienia. Umowy powyżej 5 tyś zł podpisują 2 osoby. Główny księgowy jest organem kontroli wewnętrznej.
Nadzór : sprawuje organ założycielski, ogranicza się do kontroli i oceny działalności przedsiębiorstwa oraz pracy dyrektora. W ramach nadzoru organ może nałożyć obowiązek wprowadzenia do planu zadania dla obronności kraju w wypadku klęski, wstrzymać decyzję dyrektora, jeżeli jest sprzeczna z prawem, zawiesić dyrektora gdy narusza rażąco prawo.
Łączenie, podział, likwidacja przedsiębiorstwa : najczęstsze przekształcenia to połączenie dwóch w jedno. Włączenie jednego przedsiębiorstwa w drugie to inkorporacja. Decyduje organ założycielski za zgodą rady pracowniczej. Likwidacja - powody : zły stan finansowy przedsiębiorstwa i gospodarczy, który nie stwarza szans wyjścia, procesy prywatyzacyjne - oddanie części lub całego przedsiębiorstwa innej osobie na podstawie umowy. Decyzje podejmuje organ założycielski z własnej inicjatywy lub na wniosek rady przedsiębiorstwa w porozumieniu z Ministrem Przekształceń Własnościowych.
Kooperacja to współdziałanie podmiotów gospodarczych.
Działalność gospodarcza to forma aktywności przedsiębiorców działających na rynku.
Dokładniejsze definicje tego pojęcia występują w wielu ustawach, zwłaszcza w ustawach podatkowych, i różnią się między sobą; i tak:
a) Działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 2 ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej jest "zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły".
b) Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych definiuje ją jako działalność zarobkową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzoną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w dalszej części tej ustawy.
c) W ustawie o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
POJĘCIE DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ I ZAKRES PRZEDMIOTOWY USTAWY.
Działalnością gospodarczą- jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie , rozpoznawanie i wydobywanie , (kopanie) ze złóż , a także działalność zawodowa wykonywana w sposób zorganizowany i ciagły. Ustawa o swobodnej działalności gospodarczej reguluje podejmowane, wykonywanie i zakończone działania gospodarcze na terytorium RP oraz zachowania organów publicznych w tym zakresie.
ZAKRES PODMIOTOWY USTAWY O SWOBODZIE DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ.
Ustawa o swobodnej działalności gospodarczej na określenie podmiotu podejmującego i wykonującego działalność gospodarczą. Używa określenie przedsiębiorcze. Przedsiębiorcą może być osoba fizyczna, osoba prawna, jednostka org. nie będąca osoba prawną , której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną , wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą. Za przedsiębiorców uznaje się także wspólników spółek cywilnych w zakresie wykonywanych przez nich działalności gospodarczej. (art.6 ust –swoboda dz.gosp.; art. 26 konstytucji –stanowi również o swobodzie ; art. 22 konstytucji)
SWOBODA DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ.
Wyraża tę swobodę art. 6 w ten sposób , ze podejmowane, wykonywane i zakończone działalność gospodarcza jest wolna dla każdego na równych prawach z zachowaniem warunków określonych przepisami prawa . Jak rozumiana ……… gospodarcza mieści w sobie następujące uprawnienia :1) swobodę podejmowania dz. Gosp. ; 2) swobodę prowadzenia dz. Gosp.; 3) swobodę w wyborze formy organizacyjno-prawnej w jakiej będzie prowadzona dz. Gosp. ; 4) swobodę w konkurowaniu z innymi przedsiębiorstwami ; 5) swobodę w zakresie zatrudnienia. Art. 32 konstytucji –zasada równości ( zakaz dyskryminacji ): równość ochrony sadowej ; równość obciążeń podatkowych ; równość w dostępie do rynku.
ZASADY PODEJMOWANIA I WYKONYWANIA DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ.
Zasadą jest, że podejmowanie i wykonywanie dz. Gosp. Jest wolne wymaga jednak wypełnienia przez przedsiębiorcę podstawowych obowiązków. Na przedsiębiorcach podejmujący lub wykonujący dz. Gosp. Spoczywają dwojakiego rodzaju obowiązki , niektóre mają charakter uniwersalny i odnoszą się do każdego przedsiębiorcy inne zaś mają charakter szczególny i obciążają jedynie wykonawców , konkretnego rodzaju dz. Gosp. Do uniwersalnych warunków należy: 1) uzyskanie wpisu do rejestru przedsiębiorstw lub ewidencji działalności gospodarczej 2) zgłoszenie działalności gospodarczej do rejestrów operacyjnych np.: regon rejestracji podatkowej ->GUS we właściwym miejscowo oddziale ZUSu. 3) dokonywane lub przyjmowanie płatności za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku gdy stroną transakcji jest inny przedsiębiorca a jednorazowa lub miesięczna wartość należności zobowiązań przekracza kwotę 15 tyś. Euro; 4)zawiadomienie innych banków w których otwarte są rachunki bankowe przedsiębiorcy o bankach w których przedsiębiorca ma otwarty rachunek podstawowy. ; 5) zawiadomienie właściwego Urzędu Skarbowego o bankach w których przedsiębiorca ma otwarty rachunek podstawowy lub inne rachunki; 6) prowadzenie rachunkowości ; 7) oznaczenie siedziby , miejsca prowadzenia dz. Gosp. Oznakowanie wyrobów wprowadzonych do obrotu. 8) spełnienie warunków prowadzenia dz. Gosp. Związanych z ochroną życia i zdrowia ludzkiego , a także ochrony środowiska. 9) spełnienie wymogów związanych z zapewnieniem w wykonywaniu działalności gospodarczej wykonywania jej przez osobę i odpowiednich kwalifikacjach zawodowych , jeżeli przepisy prawne takich kwalifikacji wymagają . wolność gospodarczaZasada wolności gospodarczej jest podstawową zasadą ustroju gospodarki wolnorynkowej, podstawą nowego ustroju gospodarczego.
Zasadę wolności określa art.1 u.d.g.: „Podejmowanie i prowadzenie działalności gospodarczej jest wolne i dozwolone każdemu na równych prawach z zachowaniem warunków określonych przepisami prawa”.
Według nowej ustawy p.d.g. wolność określa art.5: „Podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej jest wolne dla każdego na równych prawach z zachowaniem warunków określanych przepisami prawa”. Na pojęcie wolności gospodarczej składa się cały zespół różnych praw i wolności, takich jak: prawo własności, wolność osobista, wolność wyboru zajęcia i miejsca zamieszkania, prawo do przedsiębiorczości, prawo do równości wobec prawa z innymi przedsiębiorcami, prawo do wolnej i równej konkurencji, wolność umów itp. Charakter poszczególnych praw decyduje o charakterze wolności gospodarczej i jej zakresie.
Przyjmuje się, że wolność gospodarcza nie przysługuje podmiotom administracji publicznej: rządowej i samorządowej, gdyż nie mogą one wykorzystywać swych zasobów do osiągania korzyści materialnych. Działalność tych podmiotów ma służyć państwu i ich obywatelom.
ZAKRES PUBLICZNEGO PRAWA GOSPODARCZEGO.
Prawo gospodarcze publiczne- to całokształt norm prawnych regulujących proces oddziaływania państwa i organów wspólnoty europejskiej na gospodarkę z udziałem o...