Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
Sejm - posłowie
Wybory
Podstawowe zasady prawa wyborczego, nazywane tradycyjnie przymiotnikami wyborczymi, określa Konstytucja RP. Wybory posłów do Sejmu są powszechne – prawa wyborcze przysługują wszystkim dorosłym obywatelom kraju, bez względu na pochodzenie, płeć, majątek itp.; równe – każdy może głosować tylko raz i oddać tylko jeden głos, a każdy głos ma jednakowe znaczenie; bezpośrednie – oddaje się głos na osobę, która ma być wybrana (a nie np. na elektorów); proporcjonalne – wyborca głosuje przede wszystkim na partie polityczne, a poszczególne miejsca w izbie są rozdzielane proporcjonalnie do poparcia udzielonego każdej z tych partii przez wyborców; tajne – oznacza bezwzględne przestrzeganie zasady anonimowości głosu.
Do Sejmu co 4 lata wybiera się 460 posłów. Kadencje Sejmu i Senatu rozpoczynają się z dniem zebrania się Sejmu na pierwsze posiedzenie. Wybory do Sejmu i Senatu zarządza Prezydent RP nie później niż na 90 dni przed upływem kadencji obu izb parlamentu, i wyznacza wybory na dzień wolny od pracy przypadający w ciągu 30 dni poprzedzających upływ kadencji Sejmu i Senatu. W razie skrócenia kadencji Sejmu, w wypadkach przewidzianych w konstytucji, m.in. w wyniku samorozwiązania Sejmu, Prezydent zarządza jednocześnie wybory do Sejmu i Senatu nie później niż w ciągu 45 dni od dnia zarządzenia skrócenia kadencji. Wówczas dochodzi do przedterminowych wyborów.
Zgodnie z konstytucją czynne prawo wyborcze, czyli prawo wybierania posłów, przysługuje obywatelom polskim, którzy najpóźniej w dniu głosowania kończą 18 lat. Prawo to nie przysługuje jednak osobom, które zostały prawomocnym orzeczeniem sądu ubezwłasnowolnione lub pozbawione praw publicznych lub wyborczych.
Bierne prawo wyborcze, czyli prawo bycia wybranym do Sejmu, przysługuje obywatelom polskim, mającym czynne prawo wyborcze, którzy najpóźniej w dniu wyborów kończą 21 lat.
Szczegółowe zasady i sposób organizacji wyborów oraz sprawy finansowania kampanii wyborczej określa ordynacja wyborcza.
Do obsługi wyborów powoływane są szczególne organy, mające hierarchiczną trójszczeblową strukturę. Pierwszy stanowi Państwowa Komisja Wyborcza, jako organ nadzorczo-organizacyjny o charakterze stałym. Następnie tworzone są dla konkretnych wyborów komisje okręgowe, które rejestrują listy kandydatów, są odpowiedzialne za przeprowadzenie wyborów w okręgach oraz ustalają ich wyniki. Najniższy szczebel to obwodowe komisje wyborcze składające się z wyborców powołanych przez organy gminy; ich głównym zadaniem jest przeprowadzenie bezpośredniego głosowania w obwodzie i obliczenie jego wyników. Ustalenie wyników wyborów jest procesem skomplikowanym, ponieważ wymaga zsumowania wyników głosowania i jednocześnie ustalenia, które komitety wyborcze przekroczyły tzw. próg wyborczy, wymagany przy podziale mandatów, a następnie dokonania proporcjonalnego rozdziału mandatów. Po zakończeniu tych prac Państwowa Komisja Wyborcza podaje wyniki wyborów do Sejmu i ogłasza je w Dzienniku Ustaw. Ważność wyborów stwierdza Sąd Najwyższy, który jest jednocześnie organem właściwym do rozpatrzenia protestów wyborczych w wypadku ich zgłoszenia.
Jak wybierani są senatorowie
Procedurę wyboru senatorów określają Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 r. i ustawa z 5 stycznia 2011 r. – Kodeks wyborczy. Senatorowie wybierani są na 4-letnią kadencję, chyba że prezydent lub Sejm w określonych warunkach podejmą decyzję o jej skróceniu.
Senatorowie wybierani są w wyborach powszechnych, bezpośrednich, w wyniku głosowania tajnego. Powszechność wyborów do Senatu ma dwa aspekty. Czynne prawo wyborcze zyskuje każdy obywatel polski, który ukończył 18 lat, bez względu na płeć, przynależność narodową i rasową, wyznanie czy czas zamieszkiwania w Polsce. Bierne prawo wyborcze zaś, czyli prawo zostania wybranym, przysługuje każdemu obywatelowi polskiemu, który ukończył 30 lat i ma czynne prawo wyborcze.
Zasada bezpośredniości wyborów dotyczy sposobu wybierania senatorów. Oznacza ona, że obywatele sami, bez udziału pośredników, dokonują ostatecznego wyboru. Ten rodzaj wybierania określa się również mianem wyborów jednostopniowych.
Zasada tajności odnosi się tylko do aktu głosowania. Gwarantuje ona wyborcy swobodę podjęcia decyzji o głosowaniu na konkretnego kandydata. Wyborca w sposób nieskrępowany oddaje swój głos, wiedząc, że nie spotkają go konsekwencje związane z jego decyzją.
Do Senatu wybiera się 100 senatorów w 100 jednomandatowych okręgach. Każdy komitet wyborczy może zgłosić tylko 1 kandydata w danym okręgu, wyborca też oddaje głos na 1 kandydata. Mandat senatora uzyskuje kandydat, który otrzymał największą liczbę głosów (zasada większości). Okręgi jednomandatowe w wyborach do Senatu zostały wprowadzone w 2011 r. Wcześniej senatorów wybierano według ordynacji większościowej z 40 okręgami wielomandatowymi (od 2 do 4 mandatów).
Wybory zarządzane są przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej nie później niż na 90 dni przed upływem 4 lat od rozpoczęcia kadencji Sejmu i Senatu. Termin ich przeprowadzenia musi wypadać w dzień wolny od pracy i na 30 dni przed upływem 4 lat od rozpoczęcia kadencji Sejmu i Senatu. Wybory do Senatu odbywają się w tym samym dniu co wybory do Sejmu. Prezydent swoją decyzję podaje do publicznej wiadomości, ogłaszając ją w “Dzienniku Ustaw”. Wyznacza jednocześnie dni, w które mają być dokonane określone czynności związane z organizacją wyborów. Ten harmonogram działań nazywamy kalendarzem wyborczym.
Prawo zgłaszania kandydatów na senatorów przysługuje komitetom wyborczym działającym w imieniu partii politycznych lub wyborców. Każda kandydatura musi być poparta podpisami co najmniej 2 tys. wyborców. Kandydować można tylko w 1 okręgu wyborczym. Nie wolno równocześnie kandydować do Sejmu i Senatu.
Kandydat na senatora urodzony przed 1 sierpnia 1972 r. ma obowiązek złożyć oświadczenie dotyczące pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w okresie od 22 lipca 1944 r. do 31 lipca 1990 r. (oświadczenie lustracyjne). Złożenie oświadczenia niezgodnego z prawdą powoduje utratę mandatu z mocy prawa.
O ważności wyborów do Senatu decyduje Sąd Najwyższy. Rozstrzyga on również o ważności wyboru tych senatorów, co do wybrania których zgłoszono protesty.
W razie wygaśnięcia mandatu odbywają się wybory uzupełniające, ale tylko na terenie kraju. Nie przeprowadza się ich, jeśli do zakończenia kadencji Izby zostało mniej niż 9 miesięcy.
Mandatu senatora nie można łączyć m.in. z mandatem posła do Parlamentu Europejskiego, z funkcjami: prezesa Narodowego Banku Polskiego, prezesa Najwyższej Izby Kontroli, rzecznika praw obywatelskich i rzecznika praw dziecka oraz ich zastępców, prezesa Instytutu Pamięci Narodowej, generalnego inspektora ochrony danych osobowych, ambasadora oraz z członkostwem w Radzie Polityki Pieniężnej, Krajowej Radzie Radiofonii i Telewizji. Funkcji senatora nie wolno też łączyć z zatrudnieniem w kancelariach: Sejmu, Senatu, Prezydenta RP lub w administracji rządowej (z wyjątkiem ministrów i wiceministrów). Senatorem nie mogą też zostać: radny, prezydent miasta, wójt, burmistrz, sędzia, prokurator, urzędnik służby cywilnej, żołnierz czynnej służby wojskowej, policjant i funkcjonariusz służb ochrony państwa.