Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
.
Warunki Teodolitu:
Numer warunku
Treść warunku
Zapis symboliczny warunku
Nazwa i symbol błędu instrumentalnego
1
Oś libeli alidadowej „l” powinna być prostopadła do osi obrotu instrumentu „v”
l⊥v
Błąd libeli rurkowej „v”
2
Płaszczyzna główna „Q” libeli pudełkowej powinna być prostopadła do osi obrotu instrumentu „v”
Q⊥v
Błąd libeli okrągłej
3
Oś celowa lunety „c” powinna być prostopadła do osi obrotu lunety „h”
c⊥h
Błąd kolimacji „k”
4
Oś obrotu lunety „h” powinna być prostopadła do osi obrotu instrumentu „v”
h⊥v
Błąd inklinacji „i”
5
Poprzeczna kreska siatki celowniczej „n1” powinna być prostopadła do osi obrotu instrumentu „v”
n1⊥v
Skręcenie krzyża kresek
6
Oś celowa „c” powinna przecinać oś obrotu instrumentu „v”
c×v
Mimośród osi celowej
7
Oś obrotu alidady „va” powinna przechodzić przez środek kręgu limbusa, zaś w teodolitach dwuosiowych osie alidady i limbusa „vl” powinny się pokrywać
va≡vl
Mimośród alidady
8
Podział kręgów i skal powinien być naniesiony dokładnie, zaś mikroskopy właściwie wyjustowane
Błędy kół podziałowych i urządzeń odczytowych
9
Przy spoziomowanej osi celowej odczyty na kole pionowym zenitalnym powinny wynosić: KL=90o (100g), KP=270o (300g)
μ=0
Błąd indeksu (miejsca zera) μ
10
Pionowa część osi celowej pionu optycznego „vp” w alidadzie lub spodarce powinna się pokrywać z osią obrotu instrumentu „v”
vp≡v
Błąd pionu optycznego
Definicja kąta poziomego i pionowego:
Kątem poziomym nazywamy kąt dwuścienny utworzony przez dwie płaszczyzny kolimacyjne, czyli pionowe P i Q, które przecinają się wzdłuż pionowej osi obrotu alidady i przechodzą przez dane w terenie punkty A i B. Jest to wiec kąt, jaki tworzą krawędzie płaszczyzn kolimacyjnych z poziomą płaszczyzną rzutów, otrzymaną przez ustawienie w poziomie tarcz limbusa i alidady.
Katem pionowym nazywamy odległość kątową punktu obserwowanego od płaszczyzny horyzontu (wysokość horyzontalna) h, lub kąt zenitalny (odległość zenitalna) z, pomiędzy którymi zachodzi związek:
z=90°-h lub h=90°-z
Jeżeli na punkcie O chcemy zmierzyć kat pionowy kierunku OA, to będzie to kąt, jaki tworzy oś celowa OA z płaszczyzną poziomą. Gdy punkt , do którego celujemy, leży powyżej osi celowej, to uważamy, że kąt pionowy jest dodatni – oś celowa będzie skierowana ku górze; gdy punkt do którego celujemy leży poniżej poziomu osi celowej, to uważamy, że kąt pionowy jest ujemny – oś celowa skierowana jest ku dołowi.
Firmy produkujące sprzęt geodezyjny:
Topcon, Leica Geosystems, Kern, Zeiss, Wild, Sokkia, Trimble, STONEX
Który pomiar jest dokładnieszy, na 100m z błędem +/- 3cm czy na 100m z odchyleniem od pionu 3' ? Z odchyleniem od pionu 3`.
Dokładności z jakimi wykonuje się prace ziemne, pomiary szczegółów, tyczenie kolumn.
0,10 m – dla I klasy dokładności szczegółów terenowych
0,30 m – dla II klasy dokładności szczegółów terenowych
0,50 m – dla III klasy dokładności szczegółów terenowych
Jakie dane są niezbędne do obliczenia przyrostów współrzędnych?
Odległość między dwoma kolejnymi punktami i azymut na jeden z nich.
Jak wyznaczymy azymut odcinka 2-3 jeśli znamy azymut 1-2 i kat prawy przy 2
A2-3=A1-2-α1+180°
Zakresy widma elektromagnetycznego
Fale radiowe, mikrofale, promieniowane podczerwone, światło widzialne, promieniowanie ultrafioletowe, promieniowanie rentgenowskie, promieniowanie gamma
Błąd kolimacji
Definicja:
Oś celowa lunety powinna być prostopadła do poziomej osi obrotu lunety. Niespełnienie tego warunku powoduje, że oś celowa zamiast płaszczyzny zatacza pobocznicę stożka (rys. 4). Dla dwóch położeń lunety stożki te są symetryczne i stykają się ze sobą w punkcie przecięcia się osi głównej v-v z osią obrotu lunety h-h. Można więc ten błąd eliminować w terenie przez pomiar kąta w dwóch położeniach lunety.
Wykrywanie:
Na wysokości osi celowej obieramy dowolny punkt (znaczymy krzyżykiem) na ścianie budynku. Celujemy na ten punkt w dwóch położeniach lunety dokonując za każdym razem odczytu z kręgu poziomego. Różnica dwukrotnego odczytu powinna wynosić 1800. Nadmiar lub niedobór tej różnicy od 1800 jest podwójnym błędem kolimacji.
Pomiar:
O1 = 33o 45’ 20’’ - odczyt z limbusa w I położeniu lunety
O2 = 213o 46’ 40’’ - odczyt z limbusa w II położeniu lunety
K=O2-O1-180°2=40’’ –błąd kolimacji
Rektyfikacja:
Obliczamy teraz odczyty poprawione:
O1 + K = 33o 46’ 00’’
O2 – K = 213o 46’ 00’’
a następnie za pomocą leniwki alidady nastawiamy w lunetce systemu odczytowego właściwy, poprawiony odczyt (O2-K). Ponieważ poruszaliśmy przy tym leniwką alidady, siatka celownicza zostanie przesunięta i nie będzie znajdowała się teraz na naszym punkcie (krzyżyku). Dlatego też zdejmujemy osłonę okularu lunety i tak jak przy rektyfikacji siatki kresek przesuwamy za pomocą śrubek rektyfikacyjnych krzyż nitek na nasz punkt (krzyżyk).
Błąd inklinacji
Definicja:
Pozioma oś obrotu lunety powinna być prostopadła do osi głównej instrumentu
Wykrywanie:
Wybieramy dowolny punkt P na pewnej wysokości (np. dach budynku –rys. 5) a pod tym punktem, na wysokości osi celowej ustawiamy liniał (łata, linijka). Celujemy do punktu P, unieruchamiamy alidadę względem spodarki (zacisk alidady) a następnie opuszczamy lunetę na wysokość osi celowej w kierunku naszego liniału. Czynność tą powtarzamy w drugim położeniu lunety, za każdym razem dokonując odczytu z liniału. Jeżeli odczyty z I-O1 i II-O2 położenia lunety są różne (różnią się od siebie o +/- 1-2mm) to różnica ta jest podwójnym błędem inklinacji.
Pomiar:
O1 = 26.2 mm - odczyt z liniału w...