Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
Obliczenie ilości osadu nadmiernego w celu utrzymania WO= 15 [d]
WO = 15 [d]
VR=6503,25[m3]
Xproj=4 [kgsmm3] - stężenie osadu
Xn=10 kgsmm3 - stężenie osadu nadmiernego
Qn=X*VRWO*Xn=4*6503,2515*10=173,42 [m3d] – ilość osadu nadmiernego
Obciążenie osadu ładunkiem.
A=OŁ=ŁBZT5X*VR
wydajność pompki dawkującej=objętość osadu/czas pracy pompy np. po 12h przez 5 dni w tyg. WYD.=(7/5)*(V/12)
Indeks Osadu
Zdolność zawiesin do sedymentacji często opisywana jest indeksem osadowym (IO). Indeks osadu jest to objętość (w ml) osadu czynnego po zagęszczaniu go w ciągu pół godziny w jednolitrowym cylindrze, przypadająca na 1 gram osadu;
IO-indeks osadu (zwany też indeksem Mohlmanna), ml/g; V-objętość osadu po półgodzinnym zagęszczeniu w cylindrze, ml/l; X-stężenie suchej biomasy w badanej próbce, g/l
Im mniejsza jest wartość indeksu osadu, tym korzystniejsze są własności sedymentacyjne osadu. Dobrze opadający osad czynny powinien mieć indeks w granicach 50-150 ml/g. Wartości wyższe wskazują na pęcznienie osadu wywoływane najczęściej przez bakterie nitkowate.
Poprawny test sedymentacyjny wykonuje się w laboratorium, w litrowym cylindrze. Uproszczony test można przeprowadzić na krawędzi komory osadu czynnego nawet w zwykłym słoju. Nie da on możliwości wyznaczenia indeksu osadu, ale daje operatowi informacje na temat tego jak osad zachowuje się w osadniku wtórnym. Wlany do słoja osad można już po kilku lub lepiej po kilkunastu minutach ocenić „na oko”. Taka ocena powinna być dokonywana co kilka godzin, co najmniej raz w ciągu zmiany, a obserwacja zapisana w dzienniku
Rozruch można podzielić na trzy (cztery) główne fazy rozruchu:
I faza Przygotowanie obiektów do rozruchu (rozruch mechaniczny) – etap 1- próby urządzeń bez wody.
II faza Rozruch na czystej wodzie (hydrauliczny) – etap 2 – sprawdzenie szczelności obiektów i orurowania, etap 3 – praca na czystek wodzie dla uzyskania pełnej sprawności urządzeń.
III faza Rozruch na ściekach (technologiczny)- etap 4 – praca po doprowadzeniu ścieków i wyhodowania osadu czynnego dla określenia parametrów eksploatacyjnych wraz z regulacją urządzeń, etap 5 – rozruch urządzeń przeróbki osadu.
IV faza Rozruch AKPiA – związany z regulacją procesu technologicznego.
Faza I - Przygotowanie obiektów do rozruchu - rozruch mechaniczny.
Polega głównie na przeglądzie i badaniach obiektów i urządzeń. Czynności te przeprowadzają specjaliści branżowi Komisji Rozruchu: Technolog, Elektryk (Automatyk) i Mechanik. Każdy w swoim zakresie branżowym. Przedstawiciele Użytkownika i Inwestora biorą udział w przeglądach, a poszczególni specjaliści rozruchu wyjaśniają ich wątpliwości co do funkcji, montażu, celu i działania urządzeń.
W ramach Fazy I sprawdza się zgodność wykonania obiektów z projektami i uzyskuje naniesienie uzasadnionych zmian w dokumentacji projektowej przez wykonawców robót.
Ocenia się stan techniczny i przydatność urządzeń do rozruchu, czyli maszyn do pracy pod obciążeniem, a obiektów i instalacji wodnych do napełnienia wodą a następnie ściekami. Ocenia się również, czy obiekty i urządzenia spełniają wymogi bhp i p. poż.
Faza II – Rozruch na wodzie – rozruch hydrauliczny
Rozruch hydrauliczny prowadzi się kolejno węzłami technologicznymi, zgodnie z kierunkiem przepływu ścieków i osadów przez oczyszczalnię.
W pierwszej kolejności wypełnia się wodą studnię zbiorczą pompowni znajdującej się na terenie oczyszczalni ścieków. Pompownia podawać będzie wodę do kolejnych obiektów oczyszczalni. Woda przepływając przez kratę dopłynie do piaskownika, osadnika wstępnego i reaktora biologicznego. Po napełnieniu reaktora biologicznego w dalszej kolejności napełniany będzie osadnik wtórny.
W czasie napełniania obiektów zbiornikowych określa się wydajność poszczególnych pomp obserwując i mierząc kilkakrotnie tempo podnoszenia się poziomu wody w zbiornikach opróżnionych lub napełnianych oraz wypoziomowanie przelewów.
W czasie prac rozruchowych „na wodzie” w zbiornikach pompowni oraz poszczególnych zbiornikach ciągów technologicznych określić należy położenie poziomów minimum, maksimum i awarii.
Po wypełnieniu wodą piaskownika należy na jego dno wsypać piasek i sprawdzić działanie pompy piasku oraz działanie zgarniaczy w osadnikach wstępnych i wtórnych oraz mieszadeł w reaktorach i WKF-ach.
Podczas napełniania się wodą komór napowietrzania występuje ważny moment kontroli poziomu dyfuzorów napowietrzających względm zwierciadła wody. W przypadku zaobserwowania odchyłek ułożenia poszczególnych elementów w stosunku do poziomu wody należy przerwać napełnienie komory, wypompować wodę i usunąć usterki.
Po skontrolowaniu poziomu płyt napowietrzających można ponowić napełnienie komory do poziomu 30 cm ponad wierzch płyt napowietrzających. Teraz należy uruchomić dmuchawy i przeprowadzić kontrolę pracy układu zasilającego komorę w sprężone powietrze.
System napowietrzania działa prawidłowo, jeżeli pęcherzyki powietrza wydzielają się równomiernie na całej powierzchni napowietrzanej. Przy czystej wodzie i niewielkiej głębokości można wykryć różnice w pracy dyfuzorów i wyeliminować wadliwe.
Faza III – Rozruch na ściekach – rozruch technologiczny
Jeżeli to właściwy rozruch technologiczny, którego celem jest: wyhodowanie osadu czynnego, określenie rzeczywistych parametrów pracy oczyszczalni na okres eksploatacji.
Końcowym etapem fazy III jest uzyskanie wymaganego efektu oczyszczania i ustalenie wytycznych do prowadzenia spustów osadu nadmiernego zgodnych z jego przyrostem. Przed wprowadzeniem ścieków do oczyszczalni powinna być rozpoznana ilość ścieków dopływających do kanalizacji. Czas trwania rozruchu w dużej mierze zależeć będzie od ilości i jakości ścieków, która będzie doprowadzana do oczyszczalni. Po wprowadzeniu ścieków do ciągu technologicznego można zaszczepić reaktor biologiczny osadem czynnym z innej dobrze pracującej oczyszczalni, co znacznie skróci czas wyhodowania biomasy. Po wyhodowaniu osadu czynnego przed odprowadzaniem osadu nadmiernego do zagęszczacza należy skontrolować efektywność jego mineralizacji (stabilizacji). Po ustaleniu, że osad jest odpowiednio zmineralizowany (50-60% smo w osadzie), i po wyhodowaniu odpowiedniego do ładunku zanieczyszczeń zapasu osadu można rozpocząć proces odprowadzenia osadu nadmiernego.
Zasada działania reaktora biologicznego
Komora z osadem czynnym należy do najważniejszej części oczyszczalni. Osad czynny jest specyficznym układem mikroorganizmów, w którym dominującą rolę odgrywają bakterie, prowadzące biochemiczny rozkład zanieczyszczeń organicznych zawartych w ściekach
Przebieg biochemicznych procesów usuwania zanieczyszczeń organicznych, nitryfikacji, denitryfikacji i defosfatacji jest możliwy dzięki zapewnieniu odpowiedniego sterowania pracą turbiny powietrznej i mieszadła mechanicznego. Sterowanie przebiegiem tych procesów umożliwiają ciągłe, bezpośrednie pomiary stężenia rozpuszczonego tlenu przy pomocy zainstalowanej w komorze osadu czynnego sondy pomiarowej. W komorze osadu zachodzą procesy usuwania węgla organicznego (redukcja BZT5 i ChZT), nitryfikacji, denitryfikacji i biologicznej defosfatacji – przy ciągłym dopływie ścieków. Zintegrowane usuwanie zanieczyszczeń organicznych i związków biogennych umożliwione zostało poprzez zachowanie odpowiedniej sekwencji warunków tlenowych, niedotlenionych (anoksycznych) i beztlenowych, sterowanych ciągłymi pomiarami stężenia tlenu. Od prawidłowej eksploatacji biologicznego stopnia oczyszczalni zależy jakość ścieków oczyszczonych, odprowadzanych do rzeki. Błędy popełniane podczas eksploatacji tej części oczyszczalni mogą doprowadzić do długotrwałych niekorzystnych zjawisk w procesie oczyszczania ścieków.
Osadnik wtórny jest jednym z najistotniejszych elementow biol. Oczyszczalni ścieków. Jego prawidlowa praca decyduje przede wszystkim o wartościach następujących parametrow techno. :- stezenie zawiesin w sciekach odpływających z oczyszczalni, - stopien zagęszczania osadu a stad stezenie osadu recyrkulowanego, - stezenie związków fosforu w sciekach (które mogą się uwalniac z osadu podczas przepływu przez osadnik) oraz w zawiesinach odpływających z osadnika
Zasady eksploatacji:
· należy kontrolować wizualne jakości ścieków odprowadzanych korytem odpływowym,
· systematyczne, cotygodniowe (o ile nie zachodzi konieczność częstszego) czyszczenie krawędzi rury przelewowej, talerzy pomp mamutowych osadu pływającego oraz ścian zbiornika, poprzez płukanie ich wodą,
· wizualna ocena ilości wynoszonego osadu,
· ewentualne zbieranie osadu wyflotowanego na powierzchnię osadnika pomiędzy rurą przelewową a ścianą osadnika.
· w przypadku zaobserwowania nagromadzenia się zanieczyszczeń pływających w postaci „kożucha” należy spłukać je wodą, aż opadną na dno.
Dokumentacja Techniczno-Ruchowa (DTR)
· Dokumentacje Techniczno Ruchowe obiektów (pomp, mieszadeł, przenośników) są dostarczane z tymi Urządzeniami
· -Niezależnie od kraju produkcji obiektu dokumentacja ta musi być w języku POLSKIM,
· musi być czytelna (poprawna słownikowo),
· -Opisy muszą być w języku polskim
· -Zgodności z wymogami przepisów formalnych (czy wymagania np. montażowe i/lub
· bezpieczeństwa są odniesione do obowiązujących przepisów RP)
NALEŻY SPRAWDZIĆ CZY DOKUMENTACJA DOTYCZNY DOKŁADNIE TEGO SPRZETU
Forma sprawowania dozoru technicznego
· Dozór techniczny nad urządzeniami technicznymi jest wykonywany w formie:
· 1) dozoru technicznego pełnego,
· 2) dozoru technicznego ograniczonego,
· 3) dozoru technicznego uproszczonego.
· W toku eksploatacji urządzeń technicznych:
· _ 1. objętych dozorem technicznym pełnym organ właściwej jednostki dozoru
· technicznego:
· _ a) przeprowadza badania urządzenia w warunkach gotowości do pracy - badania odbiorcze,
· b) wykonuje okresowe i doraźne badania techniczne (eksploatacyjne, kontrolne, powypadkowe
· lub poawaryjne);
· _ 2. objętych dozorem technicznym ograniczonym organ właściwej jednostki
· dozoru technicznego:
· _ a) przeprowadza badania urządzenia w warunkach gotowości do pracy - badania odbiorcze,
· b) wykonuje doraźne badania techniczne.
· _ 3. objętych dozorem technicznymuproszczonym organ właściwej jednostki
· dozoru technicznego nie wykonuje badań technicznych.
Tendencje eksploatacji układów koagulacji-Zaostrzenie norm jakości wody wymusza podnoszenie efektywności wszystkich procesów oczyszczania wody;- Dążenie do wykorzystania dużej ilości efektów technologicznych (nie tylko usuwania barwy i mętności);- Odchodzenie od koagulacji okresowej na rzecz koagulacji ciągłej; - Wprowadzenie nowych rodzajów koagulantów i flokulantów; uwaga ta dotyczy zwłaszcza tendencji do wprowadzania koagulantów dostarczanej w postaci wysoko stężonego roztworu, gotowego do dawkowania
CHLOROWANIE=zas. Ekspl.
Warunki magazynowania i stosowania chloru : =Chlorowanie i magazyny chloru , w których jest stosowany chlor w postaci gazowej lub ciekłej powinny znajdować się w odrębnych budynkach.=W budynkach tych można umieszczać fluor i urządzenia fluorkowni.=Pomieszczenia w chlorowniach i w magazynach chloru powinny być oddzielone od siebie szczelnymi przegrodami.=Drzwi do pomieszczeń poboru i składowania chloru, chloratorów, parowalników chloru , wag i składowania naczyń opróżnionych powinny być szczelne, a drzwi zewnętrzne, wejściowe, dodatkowo wyposażone w blokadę, uniemożliwiającą ich bezpośrednie otwarcie z pominięciem wyłączenia wentylacji mechanicznej. Blokada powinna umożliwiać otwieranie drzwi od wewnątrz pomieszczenia, bez klucza. =Chlorowanie i magazyny chloru powinny posiadać odrębne pomieszczenie do przechowywania sprzętu ochrony indywidualnej i sprzętu ratowniczego. Pomieszczenia te powinny być zlokalizowane poza strefą zagrożenia i mieć odrębne wejścia z zewnątrz budynku.=W pomieszczeniach instalacji do unieszkodliwiania chloru, składowania chemikaliów dla potrzeb tej instalacji należy przewidzieć wentylację mechaniczną, zapewniającą co najmniej 6 wymian na godzinę. Uruchomienie instalacji do unieszkodliwiania chloru powinno samoczynnie wyłączyć instalację wentylacji mechanicznej o 6 wymianach na godzinę. =Chlorownie i magazyny chloru powinny być wyposażone w wiatrowskazy, hydranty wodne, w przewody z nasadkami do wytwarzania mgły wodnej w instalację do unieszkodliwiania chloru w czasie nie kontrolowanego wycieku, w analizatory stężenia chloru uruchomiającego samoczynnie instalację do awaryjnego niszczenia chloru oraz w instalację sygnalizacyjną i alarmową=W razie przekroczenia najwyższego dopuszczalnego stężenia chloru w pomieszczeniach chlorowni lub magazynu chloru, powinno nastąpić samoczynne włączenie instalacji sygnalizacyjnej i w razie potrzeby włączenie instalacji do unieszkodliwiania chloru. =Do dyspozytorni powinny być przekazywane informacje o funkcjonowaniu :instalacji do niszczenia chloru w razie awarii, buczka alarmowego, wentylacji mechanicznej w pomieszczeniach zagrożonych chlorem oraz o przekroczeniach najwyższych dopuszczalnych stężeń (NDS) chloru w tych pomieszczeniach =Chlorownie i magazyny chloru powinny być wyposażone w sygnalizację wskazującą obecność ludzi wewnątrz tych pomieszczeń. =W pomieszczeniach składowania i pobierania chloru temp. Nie może przekroczyć +35oC. =Beczki z chlorem lub opróżnione z chloru należy magazynować w jednej warstwie w pozycji leżącej i zabezpieczyć przed samoistnym przemieszczeniem się.\
PODCHLORYN SODOWY=zas. Ekspl.Do obsługi i konserwacji chloratorów na podchloryn sodowy dopuszcza się obsługę dwuosobową, wyposażoną w maski przeciwgazowe z pochłaniaczami par kwaśnych. -Pojemniki z podchlorynem sodowym należy składować w odległości nie mniejszej niż 1m od grzejników. - Pojemniki z podchlorynem sodowym nie mogą być magazynowane i transportowane razem z materiałami palnymi, wybuchowymi, gazami sprężonymi i ciekłymi, olejami, kwasami oraz środkami żrącymi.
Wiek osadu
Określa się ze stosunku ilości osadu zawartego w komorach napowietrzania do ilości codziennie usuwanego osadu nadmiernego. Osadniki wtórne oblicza się bez zapasu na osad, gdyż powinno w nich być możliwie mało osadu. Różnice w uwodnieniu można przeliczać.
Minimalny wiek osadu
Istnieje minimalny wiek osadu, który musimy utrzymać w oczyszczalni. Wiek minimalny WOmin określamy jako niezbędny czas na podwojenie się komórek. Mimo, że większość bakterii podwaja się co kilkadziesiąt minut czy kilka godzin, w całej masie potrzeba WOmin rzędu paru dni.
Ponieważ wiek osadu jest odwrotnością prędkości wzrostu bakterii, wszystko co opóźnia wzrost bakterii (np. niska temperatura, związki trudno rozkładalne lub toksyczne) wymaga od operatora zwiększenia WO. W zimie operator musi np. podwoić lub potroić WO by uzyskać ten sam efekt obniżki amoniaku co w lecie. Usuwanie BZT węglowego (C-BZT) nie wymaga długiego wieku osadu, stąd jeśli prowadzi się osad czynny z nitryfikacją to nie ma z zasady żadnych problemów z usuwaniem C-BZT.
WO a przyrost osadu
Wiek osadu określa też wielkości przyrostu osadu. Zależność ta jest charakterystyczna dla każdej oczyszczalni i wynika z zależności od obciążenia osadu. Przyrost Y (kg s.m.o. przyrosłego/kg BZT5 usuniętego) zależy od temperatury-w zimie przyrasta więcej osadu, ponieważ mniej energii potrzeba na oddychanie wewnątrzkomórkowe i więcej energii idzie na masę. Im większe obciążenie osadu ładunkiem, tym większy przyrost i tym więcej osadu trafia do przeróbki osadów. Zależność od obciążenia obrazuje równanie: 1/WO=Y*OG
TYPOWE Zan. Sciek. Komun.
=BZT5, =ChZT, (ChZT/BZT5=1,7:1,2) =zawiesiny, =związki azotu, =związki fosforu. WYMAGANY STOP. RED. ZAN. =BZT5 70:95%, =ChZT 75:80%, =Nog. 80:85%, =Pog 95:96%
Osadnik wtórny-zasady eksploatacji:
· należy kontrolować wizualne jakości ścieków odprowadzanych korytem odpływowym,
· systematyczne, cotygodniowe (o ile nie zachodzi konieczność częstszego) czyszczenie krawędzi rury przelewowej, talerzy pomp mamutowych osadu pływającego oraz ścian zbiornika, poprzez płukanie ich wodą,
· wizualna ocena ilości wynoszonego osadu,
· ewentualne zbieranie osadu wyflotowanego na powierzchnię osadnika pomiędzy rurą przelewową a ścianą osadnika.
· w przypadku zaobserwowania nagromadzenia się zanieczyszczeń pływających w postaci „kożucha” należy spłukać je wodą, aż opadną na dno.
&#...