Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
//-->.pos {position:absolute; z-index: 0; left: 0px; top: 0px;}Wymagania stawiane obróbce:1. Jakość technologiczna wyrobu, 2.Wydjnośćprocesu skrawania-a) Objętościowa- Qv=1000*Vc*f*apb)Obróbki- W=1/tj=1/(tm+tn)=1/(tn*(1+(tm/tn)))3.Energochłonnośća)I poziom- energia kształtowania nie przewyższaenergii topienia metalu 1x104[J/cm3](skrawanie) b)II poziom, obejmuje wszystkie metodykształtowania w przedziale od energii topienia do energii parowania, stal 1 – 6x104[J/cm3](odlewanie) c)III poziom, wydatek energii jest większy niż energia parowania~6x104[J/cm3] (obróbka elektoerozyjna, elektronowa, laserowa).4.Ekologicznośćprocesu, 5. Niezawodność procesu, Efektywność procesu. Materiały narzędziowe-uniwersalny zakres zastosowania, powinien łączyć odporność na zużycie ścierne itwardość z dużą wytrzymałością, obojętny chemicznie wobec materiałuobrabianego||stale narzędziowe, węgliki spiekane, cermetale, spieki ceramiczne,materiały super twarde.Materiały super twardea)Polikrystaliczny regularny azotek boruCBN (BN) Materiał o wysokiej twardości na gorąco, używany przy bardzo wysokichprędkościach skrawania . b) Diament polikrystaliczny PCD (DP) jest kompozytem cząstekdiamentu zapieczonym razem z metalicznym prawidłowo tylko wtedy gdy spełnione sąwarunki: - spoiwem.4.SKRAWANIE-może odbywać się Kinematyka procesu skrawania,- Geometria ostrza narzędzia skrawającego, - Materiał ostrza narzędzia skrawającego.Kinematyka skrawaniaa)Ruch podstawowy – główny, pomocniczy. b) Ruchprzygotowawczy - ruch ustawczy narzędzia, - ruch dosuwania i odsuwania przedmiotulub narzędzia, - ruch korekcyjny.Ustawiane na obrabiarce podczas skrawania:1.Prędkość skrawania VC[m/min] Vc=(π*D*n)/1000 2. Prędkość ruchu posuwowego Vf[mm/min] Vf=f*n ; Vf=fz*z*n 3. Głębokość skrawania ap[mm] Ac=f*apWarunki skrawania1.Parametry skrawania (ap, f, VC), 2.Rodzaj chłodziwa (skrawanie na sucho, zchłodziwem), 3.Materiał narzędzia, 4.Materiał przedmiotu obrabianego, 5.Geometrianarzędzia, 6.Sztywność obrabiarki, 7.Drgania, 8.Wilgotność powietrza.Układyodniesienia– stanowią zespół płaszczyzn przechodzących przez rozpatrywany punktkrawędzi skrawającej, ukierunkowanych według elementów bazowych narzędzia,krawędzi skrawających oraz kierunków ruchów występujących w procesie skrawania:a)Układnarzędzia –określa geometrię narzędzia potrzebną do jego wykonania isprawdzenia , b)Układroboczy– określa geometrię narzędzia skrawającego wwarunkach skrawania, c)Układustawienia– określa zorientowanie narzędziaskrawającego względem obrabiarki.Zjawiska fizyczne w strefie skrawania: 1.-Tarciezewnętrzne, powierzchniowepłynięcie plastyczne, ciepło, adhezja, dyfuzja, zużycie ścierne,2.-odkształceniesprężysto plastyczne, Dekohezja materiału, ciepło, przemiany fazowe i strukturalne3.Tarcie zewnętrzne, zużycie cierne, ciepło, kształtowanie WW, drgania.Rodzaje wiórów-ciągły, schodkowy, segmentowy odpryskowy.Spęczenie wióra:a*b*l=aw*bw*lw;Współczynnik: zgrubienia- ka=aw/a; rozszerzenia kb=bw/b; skrócenia- kl=l/lw; wsp.spęczenia wióra: kl/(ka*kb)=1.Warstwy wierzchnie materiału: a)Warstwę1-powłokagazowa, złożonaz cząsteczek gazów (tlenu, azotu, pary wodnej itp.) zaadsorbowanychz atmosfery otoczenia. Powłoka ta, w postaci bardzo cienkiej warstewki, o grubości0,2=0,3 nm,b)Warstwapowierzchniowa2 składa się z cząstek pochodzenia obcego(cząstki materiału ostrza, pyłu, cieczy smarująco-chłodzącej itp.), przemieszanych zwykruszonymi podczas skrawania cząstkami materiału obrabianego. Grubość tejwarstewki zależy od sposobu i rodzaju obróbkic)Warstwaprzypowierzchniowa 3zawierarozdrobnione i odkształcone w procesie skrawania ziarna materiału rodzimego. Warstwata jest obszarem silnie umocnionym przez odkształcenia plastyczne. Ma ona znaczniezwiększoną twardość w porównaniu z materiałem rdzenia.d)Warstwapodpowierzchniowa4 jest granicznym obszarem zalegania naprężeń własnychpowstałych w procesie skrawania. Różni się budową od warstw poprzednich, w którychrównież skupione są naprężenia własne. Struktura warstwy podpowierzchniowej zbliżonajest do struktury materiału rdzenia.e)Warstwa 5jest nie zmienionym pod względembudowy i właściwości rdzeniem materiału||Trzy podstawowe warstwy: powierzchniową,przypowierzchniową oraz podpowierzchniową, nazywamywarstwą wierzchnią.Cieczeobróbkowedzieli się na: chłodzące, chłodząco-smarujące i smarujące:a)Cieczechłodzące wodne roztwory sody, mydeł oraz dodatków syntetycznych. Stosowane sąprzy obróbce zgrubnej, gdy występuje duże wydzielanie ciepła.b)Cieczechłodząco-smarujące (emulsje olejowe) stosowane, gdy zależy na dobrym odprowadzaniu ciepła zestrefy skrawania oraz dobrym smarowaniu ostrza przy średnich warunkach obróbki. Dlazapewnienia trwałej zawiesiny kropelek oleju w wodzie są stosowane dodatki zwaneemulgatorami. Dzielą się na:-Płyny obróbkowesą to gazy, mieszaniny cieczy i gazóworaz ciecze stosowane w celu chłodzenia i smarowania ostrza oraz - w niektórychprzypadkach - do tzw.rozluźniania powierzchniowegomateriału warstwy skrawanej. -Gazy w normalnych warunkach odznaczają się stosunkowo małym ciepłem właściwym imałą przewodnością cieplną. W stanie silnego rozprężenia pobierają intensywnie ciepłaz otoczenia.-Mieszaninycieczy i gazów.Skuteczność ich działania polega na tym, że znajdująca sięw stanie silnego rozpylenia ciecz pada w bardzo drobnych kropelkach na powierzchnie owysokiej temperaturze i wyparowywuje, co jest przyczyną pobierania dużych ilości ciepła,a ponadto - dzięki dużej prędkości strumienia - kropelki cieczy mają dużą energiękinetyczną, co umożliwia im wnikanie nawet w bardzo małe szczeliny.c)Cieczesmarujące są to oleje, których głównym zadaniem jest smarowanie ostrza, a przez tozmniejszenie jego zużycia, oraz uzyskanie dobrej gładkości powierzchni obrobionej.Stosowane są przy małych prędkościach skrawania5. WIERCENIEFf=Ff1+Ff2;M=0.25*(Fc1+Fc2)*d; Fp=Fp1-Fp2=06.FREZOWANIE-Fc=kc*Aśr; Fc=kc*((B*ap*fz*z)/(π*d))7.ZUŻYCIE OSTRZA-ubytek jego materiału przez tarcie, wyszczerbienia i wykruszeniakrawędzi skrawającej lub wyłamania ostrza. Miarą zużycia ostrza jest ilościowy ubytekjego materiału. Ze względu na sposób narastania zużycia dzieli się na:a)zużycie ciągłe,wywołujące wzrost w czasie wymiarów charakterystycznych form zużycia ostrza b)zużycie skokowe (wytrzymałościowe), polegające na jednorazowym lub powtarzającymsię, mniejszym lub większym ubytku ostrza, które prowadzi do przedwczesnej utratyzdolności skrawnych.Ocena zużycia:wskaźniki fizyczne:-wzrost odkształceńplastycznych, składowych siły i momentu skrawania, -wzrost temperatury skrawania,-wzrost amplitudy drgań,-pojawienie się i narastanie sygnału emisji akustycznej ;wskaźniki technologiczne:-wzrostchropowatości powierzchni,-przekroczenie tolerancjiwymiarowo-kształtowej, - powstawanie zadziorów na krawędziach,-zmianę postaci ikształtu wióra.Rodzaje zużycia: a)zużycie cieplne- polega na zmianach własnościmateriału spowodowanych przekroczeniem dopuszczalnych temperatur skrawania.b)zużycie adhezyjne – powstaje w wyniku silnego wzajemnego przywierania pod wpływemsił adhezji cząstek materiału narzędzia i cząstek materiału obrabianego.c)zużyciedyfuzyjne – polega na szkodliwym przenikaniu atomów materiału ostrza do materiałuobrabianego oraz atomów materiału skrawanego do materiału ostrza.d)zużyciechemiczne –polega na ciągłym powstawaniu i usuwaniu podczas skrawania warstewkitlenków i innych związków chemicznych z powierzchni styku ostrza narzędzia zmateriałem obrabianym.Kryteria stopnia stępienia ostrza:1.geometryczne- doktórego należą takie wskaźniki jak: skrócenie ostrza, ubytek materiału, głębokość rowka.2.technologiczne których wskaźnikiem jest przyrost chropowatości powierzchni, zmianywymiarów lub kształtu przedmiotu obrabianego. 3.Fizykalne- których wskaźnikiem jestokreślony przyrost sił skrawania, momentu, mocy skrawania.4. Ekonomiczne- do których zalicza się wskaźniki stępienia, wyznaczone w powiązaniuz kosztami eksploatacyjnymi narzędzia lub operacji.Trwałość ostrza-charakteryzuje sięw sposób bezpośredni czasem skrawania lub pośredni liczbą wykonanych operacji,części bądź długości drogi skrawania do osiągnięcia stanu stępienia ostrza. Trwałośćostrza wyrażona czasem skrawania jest nazywanaokresem trwałości ostrza (T).8.SKRAWALNOŚĆ -jestto zespół właściwości i cech materiału obrabianego, które mająwpływ na przebieg procesu skrawania. Inaczej skrawalność jest to względna łatwość lubtrudność usuwania naddatku materiału w czasie przetwarzania półfabrykatu w wyróbkońcowy .Czynniki wpływające na skrawalność:właściwości i skład chemicznymateriału, sposób, rodzaj i odmiana realizowanego procesu, charakter procesuskrawania, właściwości materiału narzędziowego, parametry skrawania, wpływ cieczyobróbkowej, stan techniczny i właściwości dynamiczne obrabiarki.Wskaźnikskrawalności (USA)odnosi się do trwałości ostrza ze stali szybkotnącej podczastoczenia danego materiały z prędkością 55 m/min do materiału wzorcowego (stal B 111)o wskaźniku 100%. Wskaźnik skrawalności względny – ocena skrawalności wybranegomateriału jest dokonywana względem materiału wzorcowego, którym jest stal owytrzymałości Rm= 750 MPa lub żeliwo o twardości 190 HB. Wskaźnik skrawalnościbezwzględny–poszczególne gatunki materiałów grupuje się według zbliżonych cechskrawalności, tworząc w ten sposób od kilku do kilkunastu grup z zachowaniem podziałuna stale i żeliwa.Podstawowe wskaźniki skrawalności:- okresowa prędkośćskrawania VCTlub jej pochodne (okres trwałości ostrza, intensywność zużywania),KM=vCTB/vCTA;VCTB– okresowa prędkość skrawania materiału wzorcowego VCTA-okresowa prędkość skrawania materiału testowanego -chropowatość powierzchniobrobionej oceniana za pomocą parametrów Ralub Rz. Test ten polega na wyznaczeniui porównaniu zależności Ra=f(VC) lub Rz=f(VC). Lepszą skrawalność przypisuje sięmateriałowi zapewniającemu mniejszą chropowatość powierzchni, ponieważ odpowiadajej również większa okresowa prędkość skrawania. -pomocnicze wskaźniki: składowecałkowite siły skrawania i moc skrawania, właściwości mechaniczne i cieplne materiału,rodzaj i kształt wióra oraz występowanie niezawodnego łamania wióra.Na skrawalnośćstali ma wpływ:1. Skład chemiczny:Węgiel-wywołuje dwojakie działania, podwyższawłasności wytrzymałościowe stali, pogorszenie trwałości ostrza, wzrost siły skrawania,zwiększa się kruchość, lepsza gładkość powierzchni.Zwiększenie zawartości węgla ułatwia oddzielanie się wióra, dalsze zwiększaniezawartości węgla powoduje pogorszenie trwałości ostrza, zwiększenie siły skrawania.Mangan-podobny wpływ jak węgiel, zwiększając zawartość manganu zwiększawłasności wytrzymałościowe i kruchość stali, zawartość manganu i węgla ponad 1.5%pogarsza skrawalność, ciągliwość zmniejsza się.Krzem-wpływa dodatnio naskrawalność, zmniejsza plastyczność i trwałość ostrza poprzez działanie ścierneSiarka-zawieszka łamliwość wióra, poprawia gładkość powierzchniFosfor-zwiększa twardośćstali, zmniejsza plastyczność, używany do przedmiotów gwintowanych Ołów- tworzyczynnik smarujący w czasie skrawania, zmniejsza tarcie wióra o ostrze, zwiększatrwałość ostrzaCynk-zmniejsza tarcie,Nikiel-pogarsza własności skrawalne materiału,razem z wanadem, chromem i molibdenem tworzą węgliki, zmieniają ziarnistość stali 2.Składniki strukturalne:Ferryt- obniża opór skrawania, ujemnie odbija sień a gładkościpowierzchni Cementyt- decyduje o trwałości ostrza i gładkości powierzchni Perlitpasemkowy- składnik o bdb. skrawalności, ułatwia oddzielanie się wióra, psuje gładkośćpowierzchni Sorbit i austenit- składniki o zlej skrawalności, powodują wzrost własnościwytrzymałościowych, twardości i ciągliwości 3. Właściwości mechaniczne Wymaganiadotyczące właściwości mechanicznych stali ze względu na jej skrawalność są przeciwneniż wymagania ze względu na jej właściwości eksploatacyjne. Ze względu naskrawalność pożądane są stale o małej wytrzymałości, małej ciągliwości i małejścierności.Ze względu na właściwości mechaniczne czynnik charakteryzującyskrawalnośćtotwardośćwskaliBrinellalubRockwella.Podwyższanie twardości powoduje pogorszenie skrawalności, objawia się to wzrostemoporów skrawania . Wymagania i ograniczenia uwzględniane przy doborze warunkówobróbki: a)wymagania techniczne wynikające z przeznaczenia i warunków eksploatacjiczęści. Można tu zaliczyć narzucone przez konstruktora wymagania odnośnie dodokładności wymiarowo-kształtowej i jakości technologicznej WW. b)wydolność systemuobróbkowego zależną od właściwości obrabiarki (zakresów prędkości ruchówobrotowych i posuwowych, mocy, sztywności), narzędzia (trwałości, sztywności, sposobumocowania) i samego przedmiotu obrabianego (kształtu, sztywności, stanu powierzchni,równomierności rozkładu naddatku). c) kryteria wydajności i ekonomicznościformułowane na podstawie badań rynkowych. Wymuszają one na wytwórcach szybkąreakcję na oczekiwania klienta, wytwarzanie wyrobów w możliwie najkrótszym czasie izmniejszenie kosztów produkcji.Skrawność narzędzia-jest to zdolność do obrabiania materiału z możliwie wysokąwydajnością, z zachowaniem wymaganych cech jakościowych obrabianego przedmiotu,przy możliwie najmniejszym zużyciu oraz przy możliwie najmniejszych nakładach.Zdolności skrawne narzędzia zależą od: rodzaju i własności materiału ostrza,ukształtowania ostrza, warunków użytkowania. 9.OBRÓBKACIERNA- jest odmianąobróbki skrawaniem, w której usuwanie zbędnego materiału odbywa się za pomocąnarzędzi ściernych lub luźnych ziaren. Liczne ziarna o nieoznaczonej geometrii majanieregularne kształty, wiele krawędzi i wierzchołków. Orientacja ziaren względemgłównych kierunków kinematycznych w chwili zetknięcia z materiałem ma charakterlosowy.Narzędzia ścierne-nazywamy porowatą bryłę stałą, o ustalonym kształcie iwymiarach, która zawiera w swojej objętości ziarna ścierne, związane w sposóbdostatecznie trwały materiałem wiążącym, zwanym spoiwem. Ziarna ścierne spełniająfunkcję ostrzy skrawających, a spoiwo funkcję części chwytowych ostrza. Ziarna mogąbyć z narzędzi ściernych wykruszone, a wtedy są one zastępowane przez nowoodsłonięte ziarna.Rozróżniamy wśród narzędzi ściernych:ściernice, segmentyścierne, pilniki i osełki. Parametry charakteryzujące narzędzia ścierne: rodzaj materiałuściernego, wymiary ziarn ściernych, rodzaj spoiwa, twardość ściernicy, kształt i wymiaryściernicy. Struktura narzędzi ściernych Objętość narzędzia: Vz + Vs + Vo = 100% Vz –objętość ziarn ściernych, Vs – objętość spoiwa, Vo – objętość porów. Twardość narzędziściernych- jest to opór, który stawia spoiwo odrywaniu się ziarn ściernych z powierzchniwyrobu ściernego pod działaniem sił zewnętrznych. Rozróżnia się: Twardośćdynamiczna, Twardość statyczną. 10.OBRÓBKAEROZYJNAKształtowanie następujeza pomocą wyładowań elektrycznych, energii przemian chemicznych, energii niesionejprzez jony, elektrony oraz fotony. Pozwala kształtować najtrudniejsze materiały dziękitopieniu, odparowaniu lub procesom chemicznym. Wydajność objętościowa: Qv=Vm/tm[objętość wyerodowanego materiału/czas maszynowy] Wydajność właściwa:qv=Qv/(Ei*f) [f-częstość wyładowań, Ei-energia pojedynczego wyładowania] Zużyciewzględne elektrody: mv=Ve/Vm [obj zużytej erody, obj wyerodowanegomateriału]11.OBRÓBKAELEKTROEROZYJNA-polega na usuwaniu warstwy materiałuobrabianego w wyniku działania serii wyładowań elektrycznych w szczelinie pomiędzyelektrodą roboczą a przedmiotem obrabianym. Wyładowania są inicjowane przeznapięcie kilku tys. Wolt, zachodzi w cieczy dielektrycznej.Obróbce podlegają materiały przewodzące prąd(metale i ich stopy, duża grupa mat.Niemetalowych, ceramicznych, kompozytowych)Elektroiskrowa-polega na usuwaniucząstek warstw zewn. Mat. Elektrod w wyniku erozji elektrycznej wywołanejniestacjonarnymi wyładowaniami elektrycznymiElektroimpulsowa-wykorzystujestacjonarne wyładowania elektryczne Dielektryk: woda destylowana, węglowodorypłynne(ropa naftowa, olej transformatorowy, nafta, nafta kosmetyczna, produkty firmowe)Rola dielektryka w procesie drążenia:odpowiednia wytrzymałość elektryczna,zdolność gaszenia łuku, wysoka temperatura zapłonu, mała lepkość, dobre właściwościchłodzące, odpowiednia trwałość,Obróbka elektrochemiczna:elektrolityczna,chemiczno-mechaniczna, anodowo-mechaniczna Objemuje grupę metod obróbki, wktórych do usuwania materiału wykorzystuje się proces roztwarzaniaelektrochemicznego przebiegający zgodnie z prawami Faraday`a Elektrochemicznesposoby obróbki oparte są na zjawisku roztwarzania anodowego powierzchni obrabianej.W tym celu przedmiot obrabiany polączony jest z biegunem dodatnim źródła prądustałego, elektroda robocza z biegunem ujemnym. W przestrzeni miedzy elektrodamidoprowadzony jest elektrolit. W czasie procesu elektrolizy potencjał anody przesuwa sięw kierunku dodatnim, a katody w kierunku ujemnym. Czynniki wpływające na obróbke:obrabiarka i oprzyrządowanie, półfabrykat(kształt, wymiary), parametry obróbki,właściwości elektrochemiczne materiału i elektrolituZalety:możliwość obrabianiamateriałów bez względu na ich twardość, brak zużycia narzędzia, duza wydajnośćobrobki, dobra jakość powierzchni obrabianej, możliwość wytwarzania elementów oskomplikowanej geometriiWady:wysoki koszt urządzenia i oprzyrządowania, opłacalnaw dużych seriach, wysoka energochłonność, ochrona środowiska 12.GWINTOWANIE-metoda wykonywania gwintu, może być wykonywana różnymi sposobami obróbkiplastycznej, wiórowej, ściernej i erozyjnej, a także po przez odlewanie lub spiekanie.Metody wykonywania gwintów za pomocą obróbki wiórowej: toczenie nożamikształtowymi, nacinanie gwintownikami i narzynkami, frezowania frezami kształtowymi ,frezowania obiegowego głowicą nożową na tokarce. Frezy kształtowe: frez walcowy,tarczowy, walcowo-czołowy(wykonywanie kanałów-ślimaków, możliwość wykonywaniagwintu o zmiennej wysokości zarysu, frez trzpieniowy (gwinty o zmiennej wysokościzarysu i zmiennym skoku), głowica frezowa(frezowanie gwintów grubych).13.OBRÓBKAKÓŁ ZĘBATYCHa)metody kształtowe wydajniejsze od metod obwiedniowych ,umożliwia obróbke kól o małych modułach; zezwala na dokonanie poprawek dla innegomodułu i liczby zębów (obróbka frezem palcowym; krążkowym; przepychanie)b)metody obwiedniowe–zapewniają uzyskanie wymaganej dokładności łatwaobróbka; możliwość uzyskania kół o różnych liczbach zębów tym samymnarzędziem(metodaMaaga-współpracakoła walcowego z zębatką;metodaSuderlanda-współpracakoła walcowego z wycofaniem zebatki;metoda Fellowsa-współpraca noża w kształcie koła zębatego z kołem walcowym; frezowanieobwiedniowe). c)metody kopiowe- rzadko stosowane ze wzgledu na niska wydajnosc;tylko do obrobki kol zebatych o duzych modulach( -prowadnice suportu narzedziowegosa wodzone wzdluz kopiału)Charakterystyka frezowania obwiedniowegoFrezowaniekół zębatych tą metodą wykonujemy na frezarkach obwiedniowych. Narzedziem jest frezmodulowy slimakowy, wykonujacy ruch obrotowy i posuwowy, przedmiot obrabianywykonuje tylko ruch obrotowy. Metoda powszechnie stosowana jest do obróbki kółzębatych o zębach prostych i srubowych, a takze slimacznic. Podczas frezowania zębówprostych os obrotu freza musi byc pochylona wzgledem plaszczyzny kola obrabianegopod katem wzniosu liny srubowej freza slimakowego. Metoda ta w porownaniu z metodaksztaltowa ma duzo zalet, a przede wszystkim uzyskanie dokladniejszego zarysu zeba,bardziej rownomiernej podzialki oraz mozliwosci frezowania tym samym frezemslimakowym kol o dowolnej liczbie zebow.Łańcuchy kinematycznea) łancuchkinematyczny napędu głównego- łączy obroty silnika elektrycznego napedu głównego zobrotami wrzeciona freza za pomoca kół cięgnowych zębatych. (iV=A/B=2,86*VE/dF) b)łancuch kinematyczny ruchu podziałowego- łączy obroty freza z obrotami wrzecionaprzedmiotowego (iP=a/b*c/d=48*k/z) c) łancuch kinematyczny posuwu pionowego-łaczyobroty silnika z posuwem suportu pionowego (iF=a/b*c/d= 0,3*f) d) łancuch kinematycznykształtowania linii śrubowej-łączy posuw suportu pionowego z obrotami przedmiotuobrabianego (iS=a2/b2*c2/d2)=25*sinbeta/PI*m*k) 14.OBRABIARKISKRAWAJĄCE-są to technologiczne maszyny robocze przeznaczone do obróbki skrawaniem główniemetali oraz innych tworzyw skrawalnych. Istotnymi cechami obrabiarki do metali są:silnikowy napęd ruchu głównego, nie przenoszenie i nie podtrzymywanie ruchu głównegoobrabiarki podczas pracy mięśni ludzkich, wymuszone prowadzenie narzędzia względemprzedmiotu obrabianego za pomocą prowadnic. Funkcje obrabiarki w procesie obróbki:Zamocowane narzędzia i przedmiotu obrabianego i odpowiednie wzajemne ichustawienie, Umożliwienie ruchów roboczych i utrzymanie właściwego położeniawzajemnego przedmiotu obrabianego i narzędzia w czasie obróbki, Dostarczenie energiido wykonywania pracy skrawania i erozji.Możliwościami obróbkowymi obrabiarki nazywa się sposób i stopień doskonałościspełniania funkcji, mających wpływ na przebieg i skutki procesu obróbkowego.Elementyi zespoły funkcjonalne obrabiarek:1. Silnik elektryczny lub hydrauliczny, lub większaich liczba, stanowiący źródło energii i ruchu napędzanych mechanizmów, 2. Mechanizmyprzekładniowe, umieszczone w skrzynkach prędkości i posuwu, przenoszące ruchy zsilników na zespoły robocze, 3. Zespoły robocze, wykonujące ruchy podstawowe głównei posuwowe. a)Wrzeciona – elementy wykonujące ruch główny obrotowy, b)Suporty –zespoły wykonujące ruchy posuwowe, c) Stoły – elementy lub zespoły służące dozamocowania przedmiotów obrabianych bezpośrednio lub w uchwycie, d)Suwaki –elementy lub zespoły obrabiarki wykonujące wraz z narzędziem ruch głównyprostoliniowy najczęściej posuwisto-zwrotny. e)Zespoły uchwytowe, przeznaczone dozamocowania narzędzia lub przedmiotu obrabianego na zespołach roboczych obrabiarki,f)Zespoły wiążące, które łączą inne zespoły obrabiarki w jedną całość i przenosząobciążenia i ciężarów i sił skrawania. Ogólnie elementy te nazywa się korpusemobrabiarki. g)Zespoły sterowania, elementy i zespoły sterujące ruchy i czynnościzwiązane z pracą obrabiarki, kolejnością ruchów zgodnie z ustalonym programemobróbki, h)Urządzenia smarujące i chłodzące, i)Urządzenia ustawcze i pomiarowe,Rodzaje ruchów jakie występują na obrabiarce: Ruchy podstawowesą to ruchywykonywane przez elementy robocze obrabiarek (wrzeciona, stoły, suwaki, suporty itp..)wraz z przedmiotem i narzędziem, niezbędne do przeprowadzenia procesu skrawania iuzyskania wymaganego wymiaru i kształtu oraz nadania struktury geometrycznejobrobionej powierzchni.Ruchy głównesą to ruchy nadawane narzędziu lubprzedmiotowi obrabianemu warunkujące istnienie procesu skrawania.Ruchyposuwowesą to ruchy wykonywane przez narzędzie lub przedmiot obrabianyniezbędne do usunięcia warstwy materiału z całej powierzchni obrabianej. Ruchyprzestawcze są to ruchy mające na celu zmianę wzajemnego położenia przedmiotuobrabianego i narzędzia przed rozpoczęciem, po zakończeniu lub w przerwach pomiędzyokresami pracy narzędzia.Ruchy pomocniczesą to ruchy różnych elementówobrabiarki ewentualnie elementów jej wyposażenia, wypełniające funkcję pomocniczeprzed rozpoczęciem obróbki, w trakcje trwania operacji obróbkowych lub po zakończeniuobróbki. Układ kinematyczny obrabiarki to struktura mechanizmów służących donadania wymaganych ruchów elementom roboczym obrabiarki. Układy te, przedstawiasię za pomocą schematów kinematycznych, które pokazują związki pomiędzy ruchamiprzedmiotu i narzędzia.Łańcuchy kinematyczne obrabiarekto uproszczona postać układu kinematycznegopokazująca podstawowe związki pomiędzy poszczególnymi mechanizmami. Funkcjakinematyczna zależność pomiędzy wielkością wyjściową a wejściową. y = F(x)Przełożeniem łańcucha kinematycznego w napędach obrabiarek jest stosunek prędkościkątowej lub obrotowej wału napędzanego (biernego) do prędkości kątowej lub obrotowejwału napędzającego (czynnego).