Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
1. ROZKŁAD NATĘŻENIA POLA MAGN. W FUNKCJI SZEROKOŚCI MAGNETYCZNEJ (WZORY)
Wartość absolutna magn. Ziemskiego: T = M/R^3 * [1+3 sin^2 φm]
M – moment magn. Ziemi
R – promień Ziemi
Składowa pozioma: H = M/R^3 * cos φm = T cosθ <-- maleje ze wzrostem φm, przy biegunie magn. Maleje do 0
Składowa pionowa: Z = 2M/R^3 * sin φm = T sin θ <-- rośnie ze wzr. φm
θ – kąt inklinacji
k = M/R^3 = 0,35
2. WZÓR NA SIŁĘ INDUKCJI W ZALEŻNOŚCI OD KĄTA
Stal miękka: F = k * Hm * cos α
k – parametr danej sztaby uzal. Od kształtów i właściwości magnetycznych
Hm – składowa natężenia ind. Pola magn.
α – kąt nachylenia osi sztaby w stos. Do linii sił pola indukcyjnego
α =0 α = α = 90
F = kHm F = kHmcosα F = 0
3. WZÓR NA OGÓLNĄ DEWIACJĘ STATKU NIEPRZECHYLONEGO
δ = A + B * sin KK + C cos KK + D sin 2KK + E cos 2KK
A – wyw. Sztabami stali miękkiej, poziomej, niesymetrycznej b i d. Powst. Na skutek błędów mechanicznych kompasu lub wad jego instalacji. Stała dewiacja, nie zależy od kursu, zwykle mała wartość
B – wyw. Siłą P1 i P2 = cZ; półokrężna. Zmienia się z sinusem KK, max na W i E. Przy zmianie φm zmienia się odwrotnie prop. Do Hm
C – wyw. Siłą Q1 i Q2 = fZ; półokrężna. Zmienia się z kosinusem KK. Max na N i S. Przy zmianie φm zmienia się odwrotnie prop. Do Hm
D – wyw. Sztabami stali miękkiej, poziomymi, symetrycznymi, ciągłymi lub przerywanymi a i e; ćwierćokrężna. Zmienia się z sinusem podwójnego KK. Max na NE, SE, SW, NW. Jej wartość nie zmienia się z φm
E – wyw. Sztabami poziomymi stali miękkiej, niesymetrycznymi b i d; ćwierćokrężna. Zmienia się z kosinusem podwójnego KK. Jeje wart. Nie zmienia się z φm . Max na N, E, S, W
4. OGÓLNA DEWIACJA STATKU NIEPRZECHYLONEGO:
sinδ / M = sin (KK+α) / Hm Hm δ KK
sinδ = M/Hm * sin(KK+ α )
δ = 57,3 M/Hm * sin (KK+α ) α
M
5. WSPÓLCZYNNIK A: Σδ / n = A
6. WSPÓŁCZYNNIK B: δE = A + B – E
δW = A - B – E
B = δE – δW / 2
7. WSPÓŁCZYNNIK C: δN = A + C + E
δS = A – C + E
C = δN – δS / 2
8. WZÓR NA WSPÓŁCZYNNIK DEWIACJI POŁÓWKOWEJ TYPU D
Max wartość dewiacji typu D wyst. Na kursach:
δNE = A + Bsin45 + Ccos45 + D
δSW = A – Bsin45 – Ccos45 +D
δSE = A + Bsin45 – Ccos45 – D
δNW = A – Bsin45 + Ccos 45 – D
po odjęciu sumy dewiacji uzykujemy: (δNE + δSW)-(δSE + δNW) = 4 D
D = (δNE + δSW)-(δSE + δNW) / 4
9. WZÓR NA WSPÓŁCZYNNIK DEWIACJI TYPU E:
Max na N, E, W, S
δN = A + B + E
δE = A + B – E
δS = A – B + E
δW = A – B – E
grupujemy δN + δS i δE +δW, po odjęciu sum od siebie, otrzymujemy:
(δN + δS) - (δE +δW) = 4E
E = (δN + δS) - (δE +δW) / 4
10. DEWIACJA TYPU B: Hm Hk
sinδ = P1 / Hm sin KK
δ = 57,3 (P1 / Hλ) sin KK δ
B1 = 57,3 P1/ Hλ
δ = B sin KK KK
- na E i W przyjmuje max wartości P1
- dodatnia dla 0 – 180
P2:indukcja pionowych sztab miękkich typu c
- na równiku magnetycznym =0, bo Z = 0
δ = 57,3 cZ/Hm sin KK = 57,3 c tgθ / λ * sin KK = B2 sin KK
Hm
11. DEWIACJA TYPU +C: - wywołana siłą Q Hk
sinδ / sin (90+KK) = Q1 / Hm δ KK
sinδ = Q1 / Hm cos KK
δ = 57,3 Q1 / Hm cos KK
δ = C cos KK Q1
- max na N i S
- od stali miękkiej sztabami +/- f
δ = 57,3 fZ/Hm * cos KK = 57,3 f / λ * tgθ cos KK = C2 cos KK
12. WZÓR NA DEWIACJĘ -E
13. WZÓR NA DEWIACJĘ +E
- od sztaby +d KK
wykorzystując wzór sinusów: Hm δ Hk
sinδ / (sin(90+KK)) = Fd / Hm
sinδ / cos KK = d H2 cos KM / Hλ1
małe δ ==> KK = KM
δ = 57,3 * d / λ1 * cos^2 KK Fd
cos^2KK = (1 + cos2KK) / 2
δ = 57,3 * d / 2λ1 + 57,3 d / 2λ1 cos 2KK
δ = A + E cos 2KK
14. WZÓR NA DEWIACJĘ -D (od sztaby -a)
- stal miękka symetryczna, ciągła, wzdłużna, pozioma (-a)
Siła zaindukowana Fa = a Hm cos KK Hm
wykorzystując wzór sinusów: Hk δ KK
sinδ / (sin(180 – KK)) = -Fa / Hm
δ = 57,3 * (-Fa/Hm) sin KK
δ = 57,3 * (-a / 2 λ) sin 2KK
57,3 * (-a/2λ) = -D
δ = -D sin 2KK
15. WZÓR NA DEWIACJĘ +D (od sztaby -e)
sinδ / (sin(90+KK)) = +Fe / Hm Hm δ Hk
δ = 57,3 (eH/Hλ) cos KK sin KK = 57,3 (e/2λ) sin 2KK KK
D = 57,3 (e/2λ)
δ = D sin 2KK
- max na NE, SE, SE, NW Fe
- δ = 0 ==> N, E, S, W
- zmniejsza średnią siłę ustawiającą
- stal miękka nieprzerywana, symetryczna, pozioma, poprzeczna (-e)
16. CAŁKOWITA DEWIACJA PÓŁOKRĘŻNA: - od sił P i Q
δ = B sinKK + C cos KK
- można wywołać magnesem stałym,ułożonym pod kątem tgα= C/B=Q/P
- stanowi 70 – 80 % całkowitej dewiacji na st. nie skompensowanym
17. WZÓR ARCHIBALDA-SMITHA – NIEŚCISŁOŚCI
δ = A + B * sin KK + C cos KK + D sin 2KK + E cos 2KK
- może być stos. Do małych wart. Dewiacji <10 - wynika to z założenia, zgodnie z którym przy rozpatrywaniu kolejnego typu dewiacji nie uwzględnia się innych typów stali okrętowej.
- Przyjmowanie KK zamiast KM – może to być tolerowane tylko dla małych wart. Dew.
- ma większe zastosowanie na statku nie skompensowanym – po kompensacji powstają dodatkowe indukcje od stali kompensacyjnej
18. DEWIACJA PRZECHYŁOWA, WZORY, JAK SIĘ KOMPENSUJE
- Dewiacja przechyłowa jest to różnica kątowa między NK statku nie przechylonego na obiekt stały, a NK na ten sam obiekt po przechyle będącym na tym samym KK. δ = NK0 – Nkp
- wsp. Dewiacji przechyłowej J – jest to liczba
stopni dewiacji róży kompasowej, wywołanych
przechyłem statku o jeden stopień na KK. Znak
wsp. Zależy od tego, w którym kierunku odchyli się
róża, przy przechyle o 1 st. na kursie N. Gdy północ
róży odchyli się w kierunku burty wyższej, to znak wsp.
jest dodatni. J = δ/φ
- siła R rozklada się na poziomą Qr = R sin i; oraz pionową Rp
- przyczyną powstania δ przechyłowej jest pozioma składowa siły R, Qr powstała w wyniku zmiany położenia płaszczyzny kadłuba w stos. Do pł. Róży.
Hm Hw
δ KK
- Dewiacja statku przechylonego od składowej R:
sinδR / Qr = sin (KK+90) / Hm
sinδr = Qr / Hm cos KK
sin δr = (R * sin i) / (H*λ) * cos KK Qr
- δr = Jr * i * cos KK
DEWIACJA PRZECHYŁOWA OD STALI MIĘKKIEJ: wywołana jest sztabami stali miękkiej, może być wyrażona w postaci sumy sił poprzecznie działających podczas przechyłu statku o kąt i.
Wartość siły sprowadza się do sumowania wartości składowych od sztab k,e,g. Qp = Qk + Qe + Qg
Qk = -kZ cos i sin i <-- ujemna gdy działa na lewą burtę (-k)
Qe = eZ sin i cos i <-- dodatnia bo działa na prawą burtę (+e)
Qg = -g H cos KK sin i <-- pomijalna, mała wartość
Całkowita siła od stali miękkiej: QP = (-kZ sin i + e1Z sin i) * cos i; dla małych kątów cos i = 1 --> QP = (-kZ + e1Z) sin i
CAŁKOWITA SIŁA WYWOŁANA DEWIACJĄ PRZECHYŁOWĄ OD STALI MIĘKKIEJ I TWARDEJ:
Qc = QR + QP = R1 sin i – kZ sin i + e1Z sin i
δp = J * i cos KK
19. WZÓR NA OKRES WAHAŃ
Jest miernikiem prawidłowości pracy kompasu.
T = 2Π ( I / H*M)^0,5
T – okres wahań w sec
I – moment bezwładności względem osi obrotu róży
M – moment magnetyczny układu magnetycznego róży = m * l (m – natężenie bieguna magnesu róży, l – długość magnesu róży)
H – pozioma składowa siły ustawiającej różę na północ magnetyczną
- zwiększenie długośći magnesów przy zmniejszonym momencie magnetycznym wydłuża okres wahań, jednak zbyt duże wydłużenie okresu wahań powoduje zmniejszenie czułości układu kierującego (co jest niekorzystne na dużych szer. Magn.)
- Okres wahań wynosi średnio 40 – 44 sekund
- zmniejszony mom. magn. Wpływa korzystnie na okres wahań,
20.RÓWNANIE POISSONA: opisać
Fx = Xm + P1 + a Hm cosKM – b Hm sinKM + cZ
Fy = Ym + Q1 + d Hm cosKM – e Hm sinKM + fZ
Fz = Zm + R1 + g Hm cosKM – h Hm sinKM + kZ
21. RÓWNANIE SIŁ W ŚRODKU RÓŻY KOMPASOWEJ STATKU IDEALNIE SKOMPENSOWANEGO
Fx = X + aX + bY + cZ + P1 ==> Fx = X λ2; usunięte siły: aX (D-korektory), cZ (rura Flindersa), P1 (magnesy wzdłużne); b (nie wyst. Na statkach symetrycznych)
Fy = Y + dX + eY + fZ + Q1 ==> Fy = Y λ2; usunięte: dX i fZ nie wyst. przy symetrycznie zainstalowanym kompasie; eY – D-korektor; Q1 – magnesy stałę, poprzeczne do linii symetrii statku
Fz = Z + gX + hY + kZ + R1 ==> Fz = Z λ2; usunięte: gX i hY – nie wyst przy symetrycznym statku; kZ – D-korektory; R1 – magnes umieszczony w pionowej rurze pod różą kompasową
22. RÓWNANIE SIŁ W ŚRODKU RÓŻY KOMPASOWEJ STATKU IDEALNIE SYMETRYCZNEGO
Fx = X + aX + cZ + P1
Fy = Y + eY + Q1
Fz = Z + kZ + R1
23. DLACZEGO NIE MOŻNA SKOMPENS. DEWIACJI DO 0
Idealnej kompensacji nie można przeprowadzić z powodu wzajemnych indukcji stali kompensacyjnej miękkiej od stali twardej oraz ze wzgl. na błędy mechaniczne kompasu i niesymetryczność jego instalacji.
- występuje również dewiacja wyższego rzędu (zmieniająca się z wart. Potrójnej wart KK)
24. OPISAĆ PRZYCZYNY ZMIAN DEWIACJII KIEDY OKREŚLAMY TABELKĘ DEWIACJI
25. WYMIENIĆ METODY KOMPENSACJI
1. Sposób Airy – usuwanie dewiacji na kursach na których występuje ona w wart. Maksymalnej.
...