Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
Przekładnia hydrokinetyczna- wykorzystujemy energię prędkości cieczy. Zbudowana z pompy, turbiny i kierownicy. Przekazuje Mo tylko w jednym kierunku, odpowiednio do kształtu łopatek wirników i kierownicy. Wirnik kierownicy umieszczony pomiędzy pompą, a turbiną powoduje zmianę kierunku przepływającego oleju. Wirnik kierownicy połączony jest ze skrzynią biegów za pośrednictwem sprzęgła jednokierunkowego , które utrzymuje sztywne połączenie wirnika z obudową tak długo jak kierownica zmienia kierunek przepływu oleju. Skutkiem zmiany kierunku przepływu jest moment na wirniku kierownicy, oddziaływujący na wirnik turbiny, który to wzmacnia moment obrotowy silnika. Największe wzmocnienie momentu osiąga się przy największym obciążeniu pojazdu. Gdy wirnik pompy się obraca, a wirnik turbiny jest nie ruchomy, jest największa zmiana kierunku przepływu. Wraz ze wzrostem prędkości obrotowej wirnika turbiny zmiana kierunku przepływu jest coraz mniejsza, zmniejsza się moment reakcyjny, tym samym zmniejszając moment obrotowy na wirniku turbiny. Gdy prędkości obrotowe wirnika i turbiny prawie się zrównają, nie następuje zmiana kierunku przepływu i wirnik kierownicy odrywa się od obudowy i zaczyna obraca się razem z wirnikami pompy i turbiny- jest to punkt przegięcia w którym przekładnia pracuje jako sprzęgło hydrokinetyczne. Drugie sprzęgło jednokierunkowe blokuje kierownice, żeby ta nie wyprzedziła wirnika turbiny, a kręciła się z taką samą prędkością. Istotną cechą przekładni hydrokinetycznej jest zwiększanie się jej przełożenia dynamicznego w miarę zmniejszania się przełożenia kinematycznego (i odwrotnie).
Przekładnia hydrostatyczna zmienia dowolny rodzaj energii na energię ciśnienia, przenoszoną za pomocą cieczy, oraz jej ponowna zamiana na Emech. Podstawowymi elementami są pompa i silnik hydrauliczny, które połączone są ze zbiornikiem cieczy roboczej za pomocą przewodów, a pomiędzy pompą, a silnikiem znajduje się rozdzielacz hydrauliczny. W układzie otwartym cały strumień cieczy przenoszący energię przepływa przez zbiornik, natomiast w układzie zamkniętym jedynie niewielka jego część, wynikająca ze strat objętościowych w elementach układu. Zalety przekładni: bezstopniowa regulacja prędkości w całym zakresie ruchu, łatwość uzyskania zmiany kierunku ruchu, płynne ruszanie i hamowanie, łatwa automatyzacja układu, zwarta i prosta konstrukcja układu napędowego. Wady przekładni: niższa η w porównaniu z napędem mechanicznym, zmiana parametrów cieczy zmienia η układu, wysokie koszty wykonania. Przekładnie hydrostatyczną można stosować zaraz za źródłem energii, bądź na mostach napędowych, albo bezpośrednio w każdym kole pojazdu.
Sprzęgło hydrokinetyczne przenosi napęd dzięki bezwładności cieczy zmuszanej do krążenia pomiędzy łopatkami ustawionych na przeciw siebie wirników pompy i turbiny. Wirnik pompy zaklinowany jest na wale korbowym silnika a wirnik turbiny na wale sprzęgłowym skrzynki biegów. Łopatki obu wirników są tak ukształtowane, że tworzą zakrzywione kanały. Gdy wał korbowy obraca się, ciecz wypełniająca kanały wirnika pompy pod działaniem sił odśrodkowych usiłuje, oddalić się od osi, obrotu wirnika. Wydobywająca się z kanałów wirnika pompy ciecz natrafia na łopatki wirnika turbiny, które zmuszają ją do powrotu do kanałów wirnika pompy. Zmieniając kierunek ruchu przy wypływie z kanałów wirnika pompy ciecz wywiera silny nacisk na łopatki wirnika turbiny, zmuszając go do obracania się w ślad za wirnikiem pompy. Gdy prędkość obrotowa wału karbowego jest mała, brak przenoszenia napędu, bo napór nie wystarcza do obrotu wału sprzęgłowego. Przy znamionowej szybkobieżności silnika – prawie brak poślizgu. Sprzęgło hydrok. nie zmienia w ogóle przenoszonego momentu obrotowego. Szczególną zaletą sprzęgła hydrokinetycznego jest zupełne tłumienie wszelkich drgań i wstrząsów w układzie napędowym oraz bardzo elastyczne sprzęganie wału korbowego z wałem sprzęgłowym.
Przekładnia hydrodynamiczna Pod wpływem obrotów wirnika pompy, olej znajdujący się pomiędzy jej łopatkami zostaje wypchnięty na zewnątrz. Emech silnika zostaje przetworzona na energię przepływu strumienia cieczy. Olej wypływający z wirnika pompy trafia na łopatki turbiny wprawiając ją w ruch i wytwarzając moment obrotowy. Strumień oleju zostaje zawrócony w kierunku odwrotnym i napotyka na łopatki wirnika prowadzącego. Kierownica zostaje przez strumień oleju dociśnięta do sprzęgła jednokierunkowego i nie może się obracać. Olej naciska na łopatki kierownicy powodując duży moment reakcyjny na łopatkach turbiny. W wirniku wzrostu momentu reakcyjnego zwiększa się siła obrotowa na łopatkach koła turbiny i podwyższa się moment obrotowy na wałku sprzęgłowym skrzyni biegów. Maksymalne przełożenie jest w chwili ruszania pojazdów. Przy wyrównaniu prędkości obrotowej turbiny i pompy, moment obrotowy na wejściu skrzynki biegów jest równy momentowi silnika. Punkt ten nazywamy punktem sprzęgania. W tym stanie kierowca oddziela się od sprzęgła jednokierunkowego i może obracać się swobodnie pod wpływem strumienia oleju. Przekładnia pracuje jak sprzęgło hydrokinetyczne. Hydrodynamiczna przekładnia momentu obrotowego ma za zadanie: zwiększyć przy ruszaniu moment obrotowy, na biegu jałowym przerywa przepływ mocy między silnikiem a pozostałymi elementami układu napędowego, przejmuje zadania sprzęgła. Budowa: wirnik pompy połączony jest z wałem korbowym silnika a wirnik turbiny wałkiem sprzęgłowym skrzynki biegów. Między nimi znajduje się wirnik prowadzący, który połączony jest ze sztywną obudową przekładni za pomocą sprzęgła jedno kierunkowego.
Dobór układu:
- zakładamy interesującą zależność siły uciągu od prędkości (charakterystyka trakcyjna)
- z katalogu dobrać podzespoły wraz z ich charakterystykami zewnętrznymi
- nakładać na siebie charakterystyki (np. charakterystyka zewnętrzna silnika spalinowego z charakterystyką przekładni hydrokinetycznej). Z tego złożenia określić punkty pracy maszyny i uzyskać charakterystyki wyjściowe napędu.
- na otrzymaną powyżej charakterystykę nakładamy charakterystykę skrzyni biegów
- na podstawie poprzedniego punktu określić charakterystykę trakcyjną
- zakładając brak zwolnic i idealne mechanizmy różnicowe oraz idealną sprawność sprzęgieł porównujemy otrzymaną charakterystykę trakcyjną z założoną jeżeli się zgadza to układ dobrano prawidłowo, jeżeli nie ot należy zmienić któryś z podzespołów i powtórzyć powyższe czynności.
Przekładnia hydrokinetyczna- wykorzystujemy energię prędkości cieczy. Zbudowana z pompy, turbiny i kierownicy. Przekazuje Mo tylko w jednym kierunku, odpowiednio do kształtu łopatek wirników i kierownicy. Wirnik kierownicy umieszczony pomiędzy pompą, a turbiną powoduje zmianę kierunku przepływającego oleju. Wirnik kierownicy połączony jest ze skrzynią biegów za pośrednictwem sprzęgła jednokierunkowego , które utrzymuje sztywne połączenie wirnika z obudową tak długo jak kierownica zmienia kierunek przepływu oleju. Skutkiem zmiany kierunku przepływu jest moment na wirniku kierownicy, oddziaływujący na wirnik turbiny, który to wzmacnia moment obrotowy silnika. Największe wzmocnienie momentu osiąga się przy największym obciążeniu pojazdu. Gdy wirnik pompy się obraca, a wirnik turbiny jest nie ruchomy, jest największa zmiana kierunku przepływu. Wraz ze wzrostem prędkości obrotowej wirnika turbiny zmiana kierunku przepływu jest coraz mniejsza, zmniejsza się moment reakcyjny, tym samym zmniejszając moment obrotowy na wirniku turbiny. Gdy prędkości obrotowe wirnika i turbiny prawie się zrównają, nie następuje zmiana kierunku przepływu i wirnik kierownicy odrywa się od obudowy i zaczyna obraca się razem z wirnikami pompy i turbiny- jest to punkt przegięcia w którym przekładnia pracuje jako sprzęgło hydrokinetyczne. Drugie sprzęgło jednokierunkowe blokuje kierownice, żeby ta nie wyprzedziła wirnika turbiny, a kręciła się z taką samą prędkością. Istotną cechą przekładni hydrokinetycznej jest zwiększanie się jej przełożenia dynamicznego w miarę zmniejszania się przełożenia kinematycznego (i odwrotnie).
Przekładnia hydrostatyczna zmienia dowolny rodzaj energii na energię ciśnienia, przenoszoną za pomocą cieczy, oraz jej ponowna zamiana na Emech. Podstawowymi elementami są pompa i silnik hydrauliczny, które połączone są ze zbiornikiem cieczy roboczej za pomocą przewodów, a pomiędzy pompą, a silnikiem znajduje się rozdzielacz hydrauliczny. W układzie otwartym cały strumień cieczy przenoszący energię przepływa przez zbiornik, natomiast w układzie zamkniętym jedynie niewielka jego część, wynikająca ze strat objętościowych w elementach układu. Zalety przekładni: bezstopniowa regulacja prędkości w całym zakresie ruchu, łatwość uzyskania zmiany kierunku ruchu, płynne ruszanie i hamowanie, łatwa automatyzacja układu, zwarta i prosta konstrukcja układu napędowego. Wady przekładni: niższa η w porównaniu z napędem mechanicznym, zmiana parametrów cieczy zmienia η układu, wysokie koszty wykonania. Przekładnie hydrostatyczną można stosować zaraz za źródłem energii, bądź na mostach napędowych, albo bezpośrednio w każdym kole pojazdu.
Sprzęgło hydrokinetyczne przenosi napęd dzięki bezwładności cieczy zmuszanej do krążenia pomiędzy łopatkami ustawionych na przeciw siebie wirników pompy i turbiny. Wirnik pompy zaklinowany jest na wale korbowym silnika a wirnik turbiny na wale sprzęgłowym skrzynki biegów. Łopatki obu wirników są tak ukształtowane, że tworzą zakrzywione kanały. Gdy wał korbowy obraca się, ciecz wypełniająca kanały wirnika pompy pod działaniem sił odśrodkowych usiłuje, oddalić się od osi, obrotu wirnika. Wydobywająca się z kanałów wirnika pompy ciecz natrafia na łopatki wirnika turbiny, które zmuszają ją do powrotu do kanałów wirnika pompy. Zmieniając kierunek ruchu przy wypływie z kanałów wirnika pompy ciecz wywiera silny nacisk na łopatki wirnika turbiny, zmuszając go do obracania się w ślad za wirnikiem pompy. Gdy prędkość obrotowa wału karbowego jest mała, brak przenoszenia napędu, bo napór nie wystarcza do obrotu wału sprzęgłowego. Przy znamionowej szybkobieżności silnika – prawie brak poślizgu. Sprzęgło hydrok. nie zmienia w ogóle przenoszonego momentu obrotowego. Szczególną zaletą sprzęgła hydrokinetycznego jest zupełne tłumienie wszelkich drgań i wstrząsów w układzie napędowym oraz bardzo elastyczne sprzęganie wału korbowego z wałem sprzęgłowym.
Przekładnia hydrodynamiczna Pod wpływem obrotów wirnika pompy, olej znajdujący się pomiędzy jej łopatkami zostaje wypchnięty na zewnątrz. Emech silnika zostaje przetworzona na energię przepływu strumienia cieczy. Olej wypływający z wirnika pompy trafia na łopatki turbiny wprawiając ją w ruch i wytwarzając moment obrotowy. Strumień oleju zostaje zawrócony w kierunku odwrotnym i napotyka na łopatki wirnika prowadzącego. Kierownica zostaje przez strumień oleju dociśnięta do sprzęgła jednokierunkowego i nie może się obracać. Olej naciska na łopatki kierownicy powodując duży moment reakcyjny na łopatkach turbiny. W wirniku wzrostu momentu reakcyjnego zwiększa się siła obrotowa na łopatkach koła turbiny i podwyższa się moment obrotowy na wałku sprzęgłowym skrzyni biegów. Maksymalne przełożenie jest w chwili ruszania pojazdów. Przy wyrównaniu prędkości obrotowej turbiny i pompy, moment obrotowy na wejściu skrzynki biegów jest równy momentowi silnika. Punkt ten nazywamy punktem sprzęgania. W tym stanie kierowca oddziela się od sprzęgła jednokierunkowego i może obracać się swobodnie pod wpływem strumienia oleju. Przekładnia pracuje jak sprzęgło hydrokinetyczne. Hydrodynamiczna przekładnia momentu obrotowego ma za zadanie: zwiększyć przy ruszaniu moment obrotowy, na biegu jałowym przerywa przepływ mocy między silnikiem a pozostałymi elementami układu napędowego, przejmuje zadania sprzęgła. Budowa: wirnik pompy połączony jest z wałem korbowym silnika a wirnik turbiny wałkiem sprzęgłowym skrzynki biegów. Między nimi znajduje się wirnik prowadzący, który połączony jest ze sztywną obudową przekładni za pomocą sprzęgła jedno kierunkowego.
Dobór układu:
- zakładamy interesującą zależność siły uciągu od prędkości (charakterystyka trakcyjna)
- z katalogu dobrać podzespoły wraz z ich charakterystykami zewnętrznymi
- nakładać na siebie charakterystyki (np. charakterystyka zewnętrzna silnika spalinowego z charakterystyką przekładni hydrokinetycznej). Z tego złożenia określić punkty pracy maszyny i uzyskać charakterystyki wyjściowe napędu.
- na otrzymaną powyżej charakterystykę nakładamy charakterystykę skrzyni biegów
- na podstawie poprzedniego punktu określić charakterystykę trakcyjną
- zakładając brak zwolnic i idealne mechanizmy różnicowe oraz idealną sprawność sprzęgieł porównujemy otrzymaną charakterystykę trakcyjną z założoną jeżeli się zgadza to układ dobrano prawidłowo, jeżeli nie ot należy zmienić któryś z podzespołów i powtórzyć powyższe czynności.