sciagi marketing, aaSTUDIA MAGISTERSKIE!

Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ

STYL AUTOKRATYCZNY

-styl ten opiera się na założeniu, że przeciętny człowiek

ma chwiejny stosunek do pracy, najczęściej uchyla się

od obowiązków i odpowiedzialności, dąży do minimalizacji

swojego wysiłku, jest niesamodzielny i mało twórczy.

-Zgodnie z tym poglądem kierownicy powinni być surowi i

apodyktyczni, żeby zmobilizować swoich podwładnych do pracy.

Zalety tego stylu, takie jak:

· Umożliwia pełną kontrolę nad całością przedsięwzięć i

daje możliwość lepszej koordynacji działań.

· Czas podejmowania decyzji jest relatywnie krótki.

· W sposób precyzyjny i oczywisty określa odpowiedzialność.

· Pracownicy postępują wg określonych procedur i wykonują

zadania bez dyskusji, co skraca czas realizacji tych zadań.

· Okresowo może likwidować niektóre z potencjalnych

konfliktów.

· Uruchamia rezerwowe zasoby pracy w celu wykonania za

dań dodatkowych.

· Nie wymaga wysokich kwalifikacji społecznych

(umiejętności interpersonalnych).

Wady stylu autokratycznego:

· Zwalnia podwładnych z odpowiedzialności.

· Nie wykorzystuje w pełni wiedzy i umiejętności

podwładnych.

· Ogranicza inicjatywę i inwencję twórczą

podwładnych.

· Wymaga stałego nadzoru i precyzyjnego

określenia zadań.

· Nie sprzyja zaangażowaniu podwładnych

w realizację zadań

STYL DEMOKRATYCZNY

-styl ten opiera się na założeniach, że przeciętny

pracownik chętnie poświęca swoje umiejętności i

energię w realizację celów, które uzna za własne,

a w odpowiednich warunkach potrafi być odpowiedzialny

i twórczo rozwiązywać problemy organizacji.

-W stylu demokratycznym podwładni mają prawo

udziału w podejmowaniu decyzji a kierownik

określa jedynie cele działania, pozostawiając

pracownikom w miarę możliwości wolna rękę

w wyborze sposobów realizacji tych zadań.

Zalety tego stylu zarządzania:

· Wysokie prawdopodobieństwo podejmowania

trafnych decyzji.

· Integracja grup pracowniczych i komórek

organizacyjnych, co powoduje wysoką jakość

wykonywanej pracy.

· Pełne wykorzystanie kwalifikacji pracowników

i ich predyspozycji.

· Wyzwalanie inicjatyw i wzrost innowacyjności.

· Zmniejszenie liczby potencjalnych konfliktów

dzięki bieżącej wymianie poglądów i wspólnej

ocenie nagromadzonych trudności.

· Zaspokajanie aspiracji pracowników w dążeniu

do rozwoju zawodowego i oczekiwań osobistych.

· Podnoszenie indywidualnego poczucia

odpowiedzialności za wykonanie zadań grupy.

· Poprawa nastroju i atmosfery w pracy co sprzyja

zaangażowaniu i identyfikacji z z grupą i organizacją

Do wad stylu demokratycznego należy zaliczyć:

· Przedłużenie czasu podejmowania decyzji ze względu

na konieczność uzgodnień stanowisk i poglądów.

· Konieczność posiadania przez kierownika wysokich

umiejętności społecznych i pewnych walorów osobowych.

· Istnienie ryzyka powstawania impasów i chaosu.

· STYL BIERNY (styl uchylający). Charakteryzuje

się niezdolnością kierownika do sprawowania władzy.

Jego reakcje następują dopiero wtedy, gdy okoliczności

zmuszają go do tego. Pozwala podwładnym działać według

własnego uznania, lecz nie dlatego, że im ufa, ale z obawy

przed koniecznością wydania polecenia

· STYL DYREKTYWNY –w grupach o bardzo niskiej

dojrzałości najbardziej efektywny jest kierownik

zorientowany na zadania. Określa on co należy robić i

mówi podwładnym, jak mają to wykonać. W tego rodzaju

grupach istnieje niewielka współpraca i nikt jej nie oczekuje,

dlatego nie ma potrzeby rozwoju relacji interpersonalnych.

· STYL KONSULTATYWNY – w grupach o nieco większej

dojrzałości (wciąż jeszcze poniżej przeciętnej) najbardziej

efektywny jest kierownik zorientowany zarówno na

zadania, jak i ludzi. W modelu tym członkowie grupy

wciąż potrzebują pewnej bazy (oparcia), ale w

większym stopniu są skłonni współpracować czy

to z innymi pracownikami czy z przełożonymi.

Kierownik po wyjaśnieniu sytuacji zbiera informacje

i opinie grupy, weryfikuje swoje stanowisko i przekazuje,

co i jak należy robić.

· STYL UCZESTNICZĄCY – w grupach o dojrzałości

większej niż przeciętna najbardziej efektywny jest

kierownik mniej zainteresowany określaniem co robić,

bardziej natomiast skoncentrowany na relacjach

interpersonalnych. W takich grupach członkowie

posiadają zdolności do określania celów, sami potrafią

wziąć na siebie odpowiedzialność i wykazać się inicjatywą

w wykonywaniu zadań. Kierownik wyjaśnia sytuację,

zbiera od grupy pomysły i opnie a następnie wspólnie

z podwładnymi ustalane jest co i jak należy robić.

· STYL DELEGUJĄCY – w grupach o wysokiej

dojrzałości najbardziej efektywny jest kierownik-

menedżer-lider, który deleguje uprawnienia i

odpowiedzialność na członów grupy, gdyż

posiadają oni zdolności i wiedzę konieczną nie

tylko do realizacji wyznaczonych zadań, ale także

do utrzymania prawidłowych relacji interpersonalnych

i sprawnego przepływu informacji.

sciagi marketing, aaSTUDIA MAGISTERSKIE!

Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ

Formularz