sciaga, programy, instalki, budowla, Janek, budowlana, Budowlanka

Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ

ściskanieZgodnie z Polską Norma wytrzymałość betonu na ściskanie jest oznaczona jego klasą. Partia betonu może być zakwalifikowana do danej klasy, jeśli jego wytrzymałość określana na próbkach kontrolnych 150X150X150 mm spełnia następujące warunki:

a) przy liczbie kontrolowanych próbek n mniejszej niż 15

(1)

gdzie: Rimin - najmniejsza wartość wytrzymałości w badanej serii n próbek,

α - współczynnik zależny od liczby próbek n,

RbG - wytrzymałość gwarantowana

w przypadku, gdy powyższy warunek nie jest spełniony, beton może być uznany za odpowiadający danej klasie, jeżeli:

oraz

gdzie — średnia wartość wytrzymałości badanej serii próbek, obliczona według wzoru

w którym Ri oznacza wytrzymałość poszczególnych próbek; b) przy liczbie kontrolowanych próbek n równej lub większej niż 15 zamiast warunku (1) obowiązuje warunek:

w którym: s — odchylenie standardowe wytrzymałości.

W przypadku, gdy odchylenie standardowe wytrzymałości jest większe od wartości 0,2R, zaleca się ustalenie i usunięcie przyczyn powodujących zbyt duży rozrzut wytrzymałości.Próbki do badania wytrzymałości betonu na ściskanie należy pobierać przy stanowisku betonowania. Wymaganie to obowiązuje również w przypadku betonu towarowego. Próbki pobiera się losowo po jednej równomiernie w okresie betonowania, a następnie przechowuje, przygotowuje i bada. Liczba próbek pobranych z partii betonu powinna być ustalona w planie kontroli jakości. Częstotliwość pobierania próbek nie może być mniejsza niż: l próbka na 100 zarobów, l próbka na 50 m3, l próbka na zmianę roboczą oraz 3 próbki na partię betonu. Ocenie podlegają wszystkie wyniki badania próbek pobranych z partii. Jeżeli w normach przedmiotowych na wyroby, elementy i konstrukcje lub w dokumentacji projektowej nie jest określony inny termin, badanie wytrzymałości na ściskanie należy przeprowadzać po 28 dniach dojrzewania. W każdym przypadku powyższe warunki powinny być spełnione w czasie nie dłuższym niż 90 dni.W przypadku, gdy te warunki nie są spełnione, kontrolowaną partię betonu należy zakwalifikować do odpowiednio niższej klasy. W uzasadnionych przypadkach przeprowadzić można dodatkowe badania wytrzymałości betonu na próbkach wyciętych z konstrukcji lub elementu albo badania nieniszczące wytrzymałości betonu. Jeżeli wyniki tych badań dodatkowych będą pozytywne, to beton można uznać za odpowiadający wymaganej klasie.Badanie wytrzymałości betonu na ściskanieTypy i zastosowania próbek betonowych wykonanych w formach sklasyfikowane jest w tablicy. Tablica zawiera również wymagane tolerancje wymiarowe form do wykonywania próbek w kształcie sześcianu. Sprawdzanie wymienionych w tablicy odchyleń wykonuje się przy użyciu liniału krawędziowego 100 mm i szczelinomierza.W przypadku próbek wycinanych z konstrukcji, elementu lub wyrobu, dopuszcza się próbki w kształcie sześcianu lub walcowe, o powierzchni przekroju nie mniejszej niż 50 cm2.Wykonanie próbek. Beton w formach posmarowanych środkiem antyadhezyjnym, należy układać i zagęszczać w taki sam sposób, jaki stosowano przy betonowaniu wyrobu, elementu lub konstrukcji, tzn. za pomocą wibrowania albo ręcznego zagęszczania lub ubijania. W przypadku stosowania wibrowania, mieszankę betonową układa się w formie z nadmiarem i wibruje do wystąpienia mleczka cementowego na powierzchni. W przypadku ręcznego zagęszczania, mieszankę układa się w formie i zagęszcza prętem stalowym o średnicy 16 mm, z zaokrąglonym końcem, w następujący sposób, w zależności od typu próbki:- A i B - w dwóch warstwach, w każdej z 25-krotnym zagłębieniem pręta,- C - w jednej warstwie, z 10-krotnym zagłębieniem pręta. Przy zagęszczaniu pierwszej warstwy pręt powinien dotykać dna formy, przy drugiej powinien przenikać do warstwy niższej na głębokość 20 -30 mm. W przypadku ręcznego ubijania, mieszankę układa się tak samo jak przy zagęszczeniu, lecz zamiast pręta stosuje się ubijak o masie 1,5 kg i średnicy podstawy 50 mm. Po zagęszczeniu mieszanki betonowej w formie należy usunąć nadmiar mieszanki i wygładzić powierzchnię przez zatarcie.W przypadku próbek wycinanych, płaszczyzny przenoszące obciążenie, nie spełniające wymagań według powyższej tabeli, powinny być wyrównane przez szlifowanie lub wyprawienie. W tym celu mogą być stosowane zaczyny z szybkotwardniejącego cementu lub inne wyprawy, których wytrzymałość jest zbliżona do wytrzymałości betonu. Maksymalna grubość warstwy wyrównującej -5 mm.Przechowywanie próbek. Próbki przed i po ich rozformowaniu należy przechowywać w warunkach zbliżonych do warunków dojrzewania betonu w wyrobie, elemencie lub konstrukcji, z uwzględnieniem ewentualnej obróbki cieplnej.W przypadku, gdy beton w wyrobie, elemencie lub konstrukcji dojrzewa w warunkach naturalnych dopuszcza się przechowywanie próbek w warunkach laboratoryjnych. W celu zapewnienia wilgotności wymaganej w warunkach laboratoryjnych dopuszczalne jest przechowywanie próbek na ruszcie nad wodą pod przykryciem z folii. Przy stosowaniu obróbki cieplnej temperatura betonu w próbkach powinna być zbliżona do temperatury betonu w obiekcie. Po zakończeniu obróbki cieplnej próbki należy przechowywać w warunkach laboratoryjnych.W przypadku, gdy betonowanie i dojrzewanie betonu odbywa się w warunkach obniżonych temperatur, próbki przechowuje się w warunkach zbliżonych do tych, w jakich dojrzewa beton w obiekcie przez okres:l dnia w przypadku cementu szybkotwardniejącego,5 dni w przypadku cementów portlandzkich,8 dni w przypadku cementu hutniczego.Dalsze przechowywanie próbek powinno się odbywać w warunkach laboratoryjnych.Próbki do badań dodatkowych, należy przechowywać w warunkach analogicznych do warunków dojrzewania betonu w obiekcie przez cały czas aż do chwili badania. Wykonanie badania. Do wykonania próby ściskania należy stosować prasy wytrzymałościowe z ważnym świadectwem legalizacji.Płyty oporowe powinny mieć znaki ułatwiające osiowe ustawienie próbki, a jedna z płyt powinna być łożyskowana wahliwie. Zakres pomiarowy siłomierza powinien być tak dobrany, aby największa silą potrzebna do zniszczenia próbki była nie mniejsza niż 20% i nie większa niż 90% pełnego zakresu obciążeń. Próbki sześcienne umieszcza się w prasie bez podkładek w pozycji obróconej o 90° w stosunku do kierunku formowania; płaszczyzna, która była wyrównywana po zaformowaniu próbki powinna znajdować się z boku. Wzrost siły obciążającej próbkę powinien odpowiadać prędkości przyrostu naprężenia równej 0,5 ±0,1 MPa/s. Za wynik badania przyjmuje się największe obciążenie przeniesione przez próbkę w czasie próby ściskania. Obliczenie wytrzymałości na ściskanie badanej próbki, Ri, w MPa, należy wykonać z dokładnością do 0,1 MPa, wg wzoru:

w którym:F - siła niszcząca próbkę, kN, A - powierzchnia rzeczywista przekroju próbki, cm2,ω - współczynnik przeliczeniowy ze względu na wymiary próbek.

Do pomiaru rzeczywistych wymiarów próbek wycinanych należy stosować uniwersalne przyrządy pomiarowe, np. suwmiarki z noniuszem o dokładności do 0,1 mm.

Przy wykorzystywaniu wyników badania wytrzymałości betonu na ściskanie na próbkach wykonywanych w formach walcowych o średnicy i wysokości równych 160 mm, stosowanych w kraju przed 1986 r, do przeliczania wytrzymałości na próbkę podstawową typu B należy przyjmować współczynnik ca równy 1,15.Ocenę wytrzymałości na ściskanie betonu danej partii, należy przeprowadzić zgodnie z wymaganiami.

NasiąkliwośćNasiąkliwość betonu nie powinna być większa niż:5% - w przypadku betonów narażonych bezpośrednio na działanie czynników atmosferycznych, 9% - w przypadku betonów osłoniętych przed bezpośrednim działaniem czynników atmosferycznych.Badanie nasiąkliwości betonu przeprowadza się na próbkach wykonanych w warunkach laboratoryjnych przy ustalaniu recepty oraz na próbkach pobranych przy stanowisku betonowania co najmniej 3 razy w okresie wykonywania obiektu i nic rzadziej niż l raz na 5000 m3 betonu. Zaleca się badanie nasiąkliwości na próbkach wyciętych z konstrukcji, elementów lub wyrobów. Oznaczanie nasiąkliwości na próbkach wyciętych z konstrukcji przeprowadza się co najmniej na 5 próbkach pobranych z wybranych losowo różnych miejsc konstrukcji, reprezentujących jakość danego betonu, po 28 dniach dojrzewania.Badanie nasiąkliwości betonu: Nasiąkliwość betonu można określać na próbkach kształtu regularnego, np. używanych do badania wytrzymałości na ściskanie albo nieregularnego. Objętości tych ostatnich nie powinny być mniejsze niż: - l dm3 przy frakcjach kruszywa do 16 mm, - 2 dm3 przy frakcjach kruszywa powyżej 16 mm. Liczby próbek do jednego oznaczania nasiakliwości betonu nic powinny być mniejsze niż: - 3 w przypadku próbek o kształcie regularnym, - 5 w przypadku próbek o kształcie nieregularnym, przy czym pobiera się je z różnych losowo wybranych miejsc konstrukcji lub wyrobów. Próbki przechowuje się w warunkach takich, jak próbki do badania wytrzymałości na ściskanie i rozpoczyna badanie po 28 dniach dojrzewania. Badanie próbek obejmuje następujące czynności: - ułożenie próbek w naczyniu wannowym tak, aby wysokość ułożonej próbki nie przekraczała 200 mm, podstawa zaś nie stykała się z dnem naczynia (podpórki grubości 10 mm), - wlanie wody do naczynia do poziomu równego połowie wysokości próbek; temperatura wody 18 ±2°C. - po 24 godzinach dolanie wody do poziomu o 10 mm wyższego od wysokości próbek i utrzymywanie tego poziomu do końca nasycania. - co 24 godziny próbki wyjmuje się z wody i po wytarciu powierzchni waży z dokładnością do 0,2%; nasycanie trwa tak długo, aż dwa kolejne ważenia nie wykażą przyrostu masy, - nasycone całkowicie próbki umieszcza się w suszarce o temperaturze 105110°C i suszy do stałej masy, - obliczenie nasiakliwości betonu w %, z dokładnością do 0,1%, wg wzoru:

w którym: G1 - średnia masa próbek suchych, G2 - średnia masa próbek nasyconych wodą.W przypadku próbek nie jednakowych wycinanych należy we wzorze zamiast średniej masy przyjąć masę łączną próbek. Ocena nasiakliwości betonu polega na porównaniu wartości obliczonej z wymaganą.

MrozoodpornośćOdporność betonu na działanie mrozu jest oznaczona jego stopniem mrozoodporności. Jeśli normy przedmiotowe na wyroby, elementy i konstrukcje nie stanowią inaczej, stopień mrozoodporności betonu narażonego na działanie wody i mrozu zaleca się przyjmować według poniższej tablicy, w zależności od wskaźnika N. Wskaźnik ten równy jest liczbie przewidywanych lat użytkowania konstrukcji. Jeśli beton narażony jest na kapilarne podciąganie wody, wskaźnik należy zwiększyć o liczbę 50, jeżeli zaś znajduje się w strefie zmieniającego się poziomu wody lub działania środków rozmrażających, to należy zwiększyć o liczbę 100.Stopień mrozoodporności betonu jest osiągnięty, jeżeli po wymaganej w jego symbolu liczbie cykli zamrażania-odmrażania próbek betonowych spełnione są następujące warunki:

a) po badaniu metodą zwykłą próbka nie wykazuje pęknięć, łączna masa ubytków betonu w postaci zniszczonych narożników i krawędzi, odprysków kruszywa itp. nie przekracza 5% masy próbek nie zamrażanych, obniżenie wytrzymałości na ściskanie w stosunku
do wytrzymałości próbek nie zamrażanych nie jest większe niż 20%; b) po badaniu metodą przyspieszoną próbka nie wykazuje pęknięć, ubytek objętości betonu, w postaci złuszczeń, odłamków i odprysków, nie przekracza w żadnej próbce wartości 0,05cm3/cm2 powierzchni zanurzonej w wodzie.Badanie odporności na działanie mrozu przeprowadza się na próbkach sporządzonych w warunkach laboratoryjnych podczas ustalania recepty betonu oraz na próbkach pobieranych przy stanowisku betonowania co najmniej jeden raz w okresie betonowania obiektu, ale nie rzadziej niż l raz na 5000 m3 betonu. Zaleca się badanie odporności na działanie mrozu na próbkach wyciętych z konstrukcji, elementu lub wyrobu.Do sprawdzania stopnia mrozoodporności betonu w elementach nawierzchni i innych konstrukcjach, szczególnie mających styczność ze środkami odmrażającymi, zaleca się stosowanie badania polegającego na cyklicznym zamrażaniu i odmrażaniu jednej powierzchni próbek (metoda przyspieszona).Badanie odporności betonu na działanie mrozu : Metoda zwykła pozwala na ocenę odporności betonu na działanie mrozu, uwzględniającą zarówno stopień wewnętrznego zniszczenia betonu, charakteryzowany przez wytrzymałość próbki, jak również destrukcje zewnętrzne, określone wizualnie i ubytkiem masy próbki. Cykle zamrażania-odmrażania w metodzie zwykłej polegają na kolejnym zamrażaniucałej próbki w powietrzu i odmrażaniu jej w wodzie, a okres trwania pełnego cyklu wynosi co najmniej 6 h. Do badania należy stosować próbki w kształcie sześcianu, wykonane w formach, jak do badania wytrzymałości na ściskanie, albo próbki kształtu regularnego wycięte z konstrukcji, elementu lub wyrobu, przy czym minimalny wymiar boku lub średnicy
próbki wynosi 100 mm. Badanie wykonuje się na 12 próbkach, pochodzących z jednej partii betonu. Próbki przechowuje się tak jak próbki do badania wytrzymałości i bada po 28 dniach dojrzewania jeśli w normach przedmiotowych na wyroby, elementy i konstrukcje lub w dokumentacji projektowej nie postanowiono inaczej.Wykonanie badania. Zestaw urządzeń i przyrządów: - komora zamrażalnicza o wymuszonym obiegu powietrza utrzymująca temperaturę -18 ±2°C, mierzoną na poziomie 1/3 wysokości, - wanny do odmrażania, utrzymujące temperaturę -18 ±2°C, - prasy wytrzymałościowe spełniające wymagania - waga uniwersalna o dokładności do 0,2%, - lupka 5x. Badania należy rozpocząć odpowiednio wcześniej od nasycenia wszystkich próbek wodą, przy czym czas nasycania nie powinien być krótszy niż 7 dni. Sześć próbek porównawczych przeznaczonych do badania wytrzymałości powinno pozostawać w wodzie w temperaturze 18 ±2°C przez cały czas badania odporności na działanie mrozu. Próbki przeznaczone do zamrażania należy, po otarciu z wody, zważyć z dokładnością do 0,2%. Zamrażanie powinno odbywać się w temperaturze -18 ±2°C, przy czym temperatura w komorze zamrażalniczej powinna być już na tym poziomie w chwili układania próbek. Próbki należy ułożyć zachowując odstępy między nimi oraz ścianami komory co najmniej 20 mm. Każdorazowy okres zamrażania próbek w podanej temperaturze powinien wynosić co najmniej 4 h. Po każdym z nich próbki poddaje się odmrażaniu przez całkowite zanurzenie w wodzie o temperaturze +18 ±2°C. Czas odmrażania powinien wynosić nie mniej niż 2 h i nie więcej niż 4 h. Badanie obejmuje liczbę cykli zamrażania-odmrażania wymaganą przy danym stopniu mrozoodporności betonu. Po ostatnim odmrażaniu, próbki po otarciu z wody waży się z dokładnością do 0,2%. Następnie przeprowadza się badanie wytrzymałości na ściskanie próbek zamrażanych i niezamrażanych, wszystkich w stanie nasycenia wodą. Powierzchnie dociskowe próbek muszą być gładkiej a w razie ubytków - wyprawione jak do badania wytrzymałości na ściskanie.

Średni ubytek masy próbek po badaniu - ΔG należy obliczyć, w % wg wzoru:

w którym: G1 - średnia masa próbek przed ich pierwszym zamrażaniem, w stanie nasycenia wodą, kg, G2 - średnia masy próbek po ich ostatnim odmrażaniu, w stanie nasycenia wodą, kg. Średni spadek wytrzymałości próbek po badaniu ΔR należy obliczyć, w %, wg wzoru:

w którym: R1 - średnia wytrzymałość na ściskanie próbek porównawczych-niezamrażanych, nasyconych wodą, MPa, R2 - średnia wytrzymałość na ściskanie próbek badanych, po ich ostatnim odmrażaniu, nasyconych wodą, MPa. Ocena odporności betonu na działanie mrozu polega na porównaniu wartości obliczonych wzorów z wymaganymi. Metoda przyspieszona pozwala na ocenę odporności betonu na działanie mrozu v tych przypadkach, gdy głównym kryterium trwałości jest stopień zewnętrznych destrukcji, określany wizualnie i ubytkiem objętości próbki. Cykle zamrażania-odmrażania w metodzie przyspieszonej polegają na kolejnym zamrażaniu i odmrażaniu w wodzie jednej narażonej powierzchni próbki, a okres trwania pełnego cyklu wynosi 2 h. Do badania mogą być stosowane próbki dowolnego kształtu regularnego, wykonane w formach lub wycięte z konstrukcji albo wyrobu. Powierzchnia przekroju stykającego się z wodą nie powinna być mniejsza niż 50 cm2, wysokość zaś próbki co najmniej 40 mm. Badanie wykonuje się na 6 próbkach, reprezentujących daną partię betonu. Próbki przechowuje się tak jak próbki do badania wytrzymałości i bada po 28 dniach dojrzewania jeśli w normach przedmiotowych na wyroby, elementy i konstrukcje lub w dokumentacji projektowej nie postanowiono inaczej.

Wykonanie badania. Zestaw urządzeń i przyrządów: - płytka wanna z wbudowanym systemem rur rozprowadzających płyny naprzemian zamrażające i rozmrażające, z pokrywą z. tworzywa przezroczystego, umożliwiającą obserwowanie próbek w czasie badania, - urządzenie automatyczne, składające się z agregatów chłodniczego i nagrzewającego oraz aparatury regulującej i rejestrującej temperaturę, - hydrostatyczna waga do 5 kg, z dokładnością do 0,2%, - suwmiarka z noniuszem o dokładności do 0,1 mm,- twarde szczotki ryżowe lub z tworzywa sztucznego do usuwania złuszczeń, wykruszeń i odprysków z. powierzchni badanych próbek. Co najmniej 4 dni przed przystąpieniem do badań należy rozpocząć nasycania próbek wodą w sposób. Po nasyceniu, próbki należy wytrzeć i określić początkową objętość rzeczywistą Vp każdej próbki oraz wybrać i określić rzeczywistą powierzchnię A próbki, którą ma być zanurzona.Następnie próbki należy ułożyć na dnie wanny. Urządzenie automatyczne zapewnia: - stałą głębokość zanurzenia próbek w wodzie równą 12 ±3 mm, - zamrażanie warstwy powierzchniowej w ciągu około 50 min przy temperaturze poniżej 0°C, w tym około 10 min przy temperaturze -10 ±2°C, a następnie odmrażanie w ciągu około 30 min przy temperaturze powyżej 0°C, w tym około 10 min w temperaturze + 10 ±2°C. Pełny cykl zamrażania-odmrażania nic powinien przekraczać 2 h.Badanie obejmuje liczbę cykli zamrażania-odmrażania wymaganą przy danym stopniu mrozoodporności betonu. Co 50 cykli należy przeprowadzić przegląd zewnętrznych uszkodzeń zanurzonych powierzchni próbek, po ostatnim zaś odmrażaniu, próbki należy wytrzeć i usunąć za pomocą szczotek odpadające cząstki betonu. Po określeniu w sposób wizualny stanu zniszczenia powierzchni betonu, należy określić końcową objętość Vk każdej próbki przy użyciu wagi hydrostatycznej. Ubytek objętości każdej próbki po badaniu ΔV, należy obliczyć, w cm3/cm2, wg wzoru:

w którym: Vp - objętość początkowa próbki przed pierwszym zamrażaniem, cm3,Vk - objętość końcowa próbki po ostatnim odmrażaniu, cm3,A - powierzchnia początkowa przekroju poprzecznego próbki przed pierwszym zamrażaniem. Ocena odporności betonu na działanie mrozu polega na porównaniu wartości obliczonych z wymaganymi.

Wodoprzepuszczalność Przepuszczalność wody przez beton jest określona jego stopniem wodoszczelności.Jeżeli normy przedmiotowe na wyroby, elementy i konstrukcje nie stanowią inaczej, stopień wodoszczel...

sciaga, programy, instalki, budowla, Janek, budowlana, Budowlanka

Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ

Formularz