Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
PODZIAŁ STATKÓW
Według zastosowania
- pasażerskie
-towarowe
-rybackie
-specjalne
Według napędu -z napędem żaglowym, -mechaniczny (silniki tłokowe, turbinowe, inne)Pasażerskie; -liniowe, -promy, -wycieczkowe
. towarowe; -zbiornikowce (chemikaliowce, gazowce, ropowce), -masowce, -kombinowane OBO, -drobnicowce, -do przewozu ład. ciężkich i jednostkowych, -kontenerowce
PRZEGLĄD KONSTRUKCJI KADŁUBÓW sposoby zapewnienia koniecznej wytrzymałości kadłubów statków: podwójne poszycie kadłuba zbiornikowców i masowców, oddzielenie ładowni (zbiorników) grodziami wodoszczelnymi, wykorzystanie przestrzeni między wewnętrznym i zewnętrznym poszyciem na zbiorniki balastowe (tzw. zbiorniki skrzydłowe i obłowe), w celu zapewnienia stateczności poprzecznej
INSTYTUCJE STANOWIĄCE SYSTEM PRAWNY W ŻEGLUDZE I BUDOWIE STATKÓW Międzynarodowe organizacje morskie -SOLAS (Safety Of Life At Sea),- administracja morska, -towarzystwa klasyfikacyjne, -urząd dozoru technicznego.
Zbiornikowiec – statek do przewozu ciekłych ładunków luzem Gazowiec - statek towarowy przeznaczony do przewozu skropionych gazów luzem Ropowiec - statek towarowy przeznaczony do przewozu luzem ropy naftowej i produktów jej przeróbki, o temperaturze zapłonu poniżej 60’C i ciśnieniu par poniżej ciśnienia atmosferycznego
KLASA STATKU KM-statek z napędem mechani-cznym;
K- st. bez napędu mechanicznego;
PRM-SG i kotły główne zbudowane pod nadzorem PRS
/KM/,/K/,/PRM/ - statek zbudowany bez nadzoru PRS i przyjęty pod nadzór w trakcie eksploatacji
KLASY LODOWE YL- pływanie za lodołamaczem i samodzielne, w pokruszonych lodach
na wodach arktycznych, w ciągu sezonu nawigacyjnego
L1- pływanie za lodołamaczem i samodzielne w pokruszonym i rozrzedzonym lodzie - M. Północne i wody nie-arktyczne,
L2- pływanie w drobno pokruszonym lodzie – Bałtyk i podobne,
L3- lekkie warunki lodowe,
L4- dorywczo występujący lód.
Na świadectwie klasy jest: nazwa statku; numer IMO, sygnał rozpoznawczy, pojemność, numer rejestru w towarzystwie klasyfikacyjnym, rok budowy, ostatni przegląd (jaki i data)
Nadanie klasy oznacza, że statek odpowiada wymaganiom przepisów TK dotyczących danego typu jednostki.
Nadanie lub odnowienie klasy następuje przez wydanie świadectwa klasy i umieszczenia odp. zapisów w Księdze Rejestru. Klasę nadaje się lub odnawia na 4 do 5 lat.
PRS może jednak nadać lub odnowić klasę na 2 lata lub 1 rok, ze względu na: -
wiek statku, -
niemożliwość dokładnej oceny statku technicznego, -
stwierdzony stan rzeczywisty kadłuba, -
zużycie urządzeń
Utrata klasy może nastąpić jeżeli: upływa ważność klasy, po wprowadzeniu zasadniczych zmian konstrukcyjnych, bez uzgodnienia z PRS, po zatonięciu lub złomowaniu, na pisemny wniosek armatora.
Zawieszenie klasy gdy: po awarii lub wejściu na mieliznę , jeśli statek lub urządzenie pokładowe nie zostanie przedstawione do przeglądu okres. w ustalonym terminie, po przekroczeniu warunków konstr-exploat., lub rejonu żeglugi, jeśli nie wykonano w terminie zaleceń wydanych przez PRS, jeśli armator nie dokonał opłat za usługi PRS
ORGANIZACJA REGIONU PŁYWANIA.1 I - Morze Północne i inne akweny do 200 m/m od stałego portu, lub do 400 m/m między dwoma miejscami schronienia; Bałtyk i inne morza zamknięte
.2 II – M. Północne i inne otwarte do 50 m/m od stałego portu, lub do 100 m/m między dwoma miejscami schronienia.
GEOMETRIA KADŁUBA: Płaszczyzna pdst. (PP)- plaszcz. pozioma równoległa do PWK, przechodząca przez górna krawędź stępki.
Płaszczyzna symetrii(PS)-pł. Pionowa, wzdłużna, przechodząca przez oś stępki, dzieląca statek na dwie równe części. Płaszczyzna owręża - płaszczyzna. pionowa prostopadła do PS i WK
Płaszczyzna wodnicy konstr. (PWK)- pozioma prostopadła do PS, pokrywająca się z powierzchnią wody spokojnej
Wzdłużnica ślady przecięcia kadłuba przez płaszczyznę równoległa do PS
Wręg teoret. ślady przecięcia kadłuba przez płaszcz równoległa do owręża
Nadbudówka- nadbudówka na górnym pokładzie, o szerokości co najmniej 0,96 B(max odległość pomiędzy burtami w najszerszym miejscu powyżej WK )
Nadbudówka ciągła- na całej długości statku
Pokład grodziowy- pokład do którego sięgają grodzie wodoszczelne poprzeczne
Pokładówka- nadbudowa na górnym pokładzie, o szerokości <09,96 B
Skrajnik dziobowy- część kadłuba między dziobową grodzią zderzeniową a dziobem
Skrajnik rufowy- cześć kadłuba za grodzią rufową
Cz. Środkowa kadł.- odcinek kadłuba dł. 0,4-0,5L, symetryczna względem owręża
Pomierzanie- obliczenie pojemności rejestrowych
Nośność max. -max suma ładunku, zapasów i balastu
Ładowność-ilość ładu do załadowania przy określonym st balastu i zapasów Objętość ładunkowa teor. -suma wszystkich zamkniętych przestrzeni ładunkowych
Objętość ładunkowa użytkowa- objętość dostępna dla ładunku (obj. teor. zmniejszona o objęt. elementów konstrukcyjną BRT- objętość wnętrz statku
NRT- objętość przestrzeni ładunkowej Pełnotliwość - stosunek objętości statku do V sześcianu opisanego na nim( do wysok. zanurzenia) Wodnica- tzw. linia teoretyczna kadłuba statku służąca do odwzorowania kształtu kadl., powstaje przy przecięciu bryły kadłuba płaszczyzną równoległą do powierzchni wody
Linie teoretyczne Lc-dł.calk, Lwk-dł na wodnicy konstr, Lmp-dł. między pionami,
Przegłębienie- różnica zanurzeń miedzy pionem rufowym a dziobowym t=Td-Tr
Wolna burta- odległość pionowa na owrężu miedzy górną krawędzią pokładu a wodnica ładunkową, letnia wolna burta L dla wody o gęstości 1025 kg/m3 , tropikalna wolna burta T= L(1-1/48), zimowa Z= L(1+ 1/48), ZAP (Atlantyk płn.)= Z+50 mm (dla statków o dl.<100m),
WB (dla wody słodkiej)=L-∆T ; ∆T= D/40tpcm D- wyporność statku zanurzonego do letniej wodnicy ładunkowej, tpcm- przyrost wyporności na 1 cm zanurzenia.
Wyporność- D=ρkV ρ- gęstość wody[kg/m3], k- współczynnik. wpływu poszycia i wyst. części kadłuba (ok. 1.005), V- objętość wody wypartej przez kadłub[m3] Wsp. sztauerski- objętość zajmowana przez 1 tonę ładunku
LINIE TEORETYCZNE
Kształt kadłuba opisuje się za pomocą zbiorów przekrojów usytuowanych stosownie do opisanego wyżej układu podniesienia. Przekrój płaszczyzną prostopadła do PS i PP do PS to przekrój poprzeczny (zład poprzeczny), lub przekrój wręgowy .
Przekrój płaszczyzną równoległa do PP to przekrój wodnicowy, zaś płaszczyzną równoległą do PS to przekrój wzdłużnicowy. Ślady przecięcia kadłuba płaszczyznami przekroju to linie teoretyczne. Odstęp przekrojów zależy od wymaganej dokładności kształtu kadłuba i mieści się w granicach od kilku centymetrów do 1 milimetra. Tak znaczna gęstość podyktowana jest potrzebą uzyskania płynnego kształtu powierzchni kadłuba, co jest niezmiernie istotne ze względu na opory ruchu statku.
STATECZNOŚĆ I PŁYWALNOŚĆ
Stateczność-zdolność do pływania w położeniu wyprostowanym po ustaniu działania momentu przechylającego Stateczność statku zależy od
- momentu prostującego,
-wielkości i konstrukcji nadwodnej cz. statku (nadbudówki, nadburcia...),
-wymiarów i położenia otworów nieosłoniętych.
Momenty przechylające mogą pochodzić od:
-wiatru i falowania,
-reakcji wody związanej z kołysaniem i ruchem postępowym statku,
-oddziaływania innych obiektów (holowana jednostka, siec rybacka, trał...),
-oblodzenia części nadwodnej,
-zalewania pokładu
Wypadek statecznościowy -osiągnięcie położenia równowagi, w którym statek nie może wykonać swojej funkcji, np. dnem do góry, lub duży trwały przechył; stateczność statku zależy od: momentu prostującego, wielkości i konstrukcji nawodnej cz. Statku (nadbudówki, nadburcia), wymiary i położenia otworów nieosłoniętych
Obliczeniowe warunki równowagi statycznej Siła wyporu równa ciężarowi, środek ciężkości i środek wyporu położone na jednej linii pionowej qw -parcie wiatru [Pa], Fw- pole pow. naporu wiatru [m^2], z-odległość środka naporu od od pł. wodnicy [m]
Wyporność D=rkV r-gęst wody [kg/m^3], k -współ wpływu poszycia i wyst. części kadłuba(ok.1.005),V-objętość wody wypartej przez kadłub [m^3].
wysokość meta centryczna -jest miarą stateczności przy małych przechyłach, wyznacza się ją na drodze obliczeń na etapie wstępnego projektowania statku i sprawdza się doświadczalnie w celu uzyskania klasy, przy użyciu metody przechyłów
Objętość ładunkowa teoretyczna - suma wszystkich zamkniętych przestrzeni ładunkowych
Objętość ład. użytkowa – objętość dostępna dla ładunku (obj. teoretyczna zmniejszona o obj. elementów konstrukcji)
Objętość wnętrza statku (BRT). Objętość przestrzeni ładunkowej (NRT)
Materiały konstrukcyjne
Rodzaje materiałów stosowanych do budowy kadłuba: stopy żelaza- sal, staliwo, żeliwo; stopy metali kolor.; tworzywa sztuczne- żywice, laminaty, pochodne teflonu
Łączenie elementów konstrukcyjnych kadłubaspawanie (stal w postaci arkusza 4x10m, gr. 10-40mm kształtowników), zawartość węgla 0,6-0,8%, i bez dodatków stopowych. Spawanie czołowe, kątowe, zakładkowe, nakładkowe
Budowa kadłuba Rodzaje wiązań: poprzeczne, podłużne - w konstrukcji Dominują elementy wzdłużne, mieszane np. rama wręgowa. W ramach min. Sztywności ustala się odstęp miedzy wręgami dł statku 100-300 m wręgi są co 1m max
OBRÓBKA CIEPLNA i CIEPLNO-CHEMICZNA
hartowanie, odpuszczanie, wyżarzanie, nawęglanie i azotowanie
DODATKI STOPOWE:
krzem, mangan, nikiel, chrom, wolfram...
BADANIA WŁASNOŚCI MECHANICZNYCH
wytrzymałość na rozrywanie i ściskanie, udarność, twardość
. Ze względu na znaczenie. podatności (stosunek wymiarów liniowych do pola przekroju poprzecznego), zachodzi konieczność zapewnienia odpowiedniej wytrzymałości konstrukcji kadłuba statku przez stosowanie wzmocnień oraz użycie materiałów o podwyższonej wytrzymałości w obszarach poddanych szczegó1nie dużym obciążeniom.
Wzmocnienie można uzyskać przez:
-zwiększenie grubości poszycia,
- zmniejszenie odstępu wręgowego,
-wprowadzenie dodatkowych usztywnień poprzecznych i wzdłużnych,
-wprowadzenie dodatkowych przegród, platform lub pokładów,
-obramowanie otworów.
Aby spełnıenie warunków wytrzymałościowych nie spowodowało nadmiernego wzrostu masy statku, stosuje się otwory w wewnętrznych elementach konstrukcji, w obszarach mniej obciążonych.
Rozwiązania konstrukcyjne muszą. spełniać warunek min koncentracji naprężeń, co uzyskuje się np. przez zwiększenie powierzchni elementów w strefie łączenia.
Połączenia elementów konstrukcyjnych powinny być poprawne technologicznie, w sensie dogodności wykonania oraz minimalizacji skutków procesu technologicznego dla wytrzymałości konstrukcji.
WYPOSAŻENIE KOTWICZNE
1-wciągarka kotwiczna;2-stoper łańcucha kotwicznego;3- kluza łańcuchowa;
4-kluza kotwiczna;5–kotwica;6–łańcuch kotwiczny;7-komora łańcuchowa;
8-zwalniak łańcucha kotwicznego;9-przewód sterujący zwalniaka łańcucha kotwicznego
Do wyposaż. Kotwicz. Zalicza się: kotwice, łańcuchy (liny), stopery łańcuchów, wciągarki kotwiczne, kluzy kotw, i łańcuchowe, komory łańcuchowe, zwalniaki
Dobór wyposaż kotwicz(wg, PRS)-następuje odpowiedni do wartości wskaźnika wyposażenia kotwicznego Nc ( Nc=D2/3 +2Bh+0,1A) D -wyporność, B szerokość[m], h - wysokość od LWB do górnej krawędzi najwyższej nadbudówki [m], A- pole rzutu bocznego powierzchnia kadłuba powyżej LWB wraz z nadbudówkami [m]. Dla obliczonej wartości Nc dobiera się liczbę i masę kotwic i dł. i kaliber łańcucha. Wymiary kotwicy dobiera się na podstawie współczynnika siły trzymania (WST) WST= siła pozioma konieczna do przesunięcia kotwicy/ciężar kotwicy. Statki pełnomorskie mają 3 kotwice( 2 w kluzach i jedną zapas.)
Rodzaje kotwic: admiralicji, Halla, o zwiększonej sile trzymania.
Budowa łańcucha: Składają się z przęseł o dł. ok. 25-27,5 m (1 przęsło- kotwiczne, ostatnie- komorowe, pozostałe- pośrednie. Dł. klasyfikacyjną łańcucha tworzą przęsła pośrednie
Przęsło kotwiczne – od strony kotwicy tworzą: szakla kotwiczna, ogniwo końcowe, krętlik
Przęsło pośrednie: ogniwa rozpórkowe zwykłe
Przęsło komorowe (od strony zwalniaka): szekla końcowa, ogniwo końcowe, ogniwo rozpórkowe duże i zwykłe
Przęsła łączy się za pomącą tzw. Łączników kentnera
Długość łańcucha zależy od Nc
WYPOSAŻENIE RATUNKOWEMinimalną liczbę i rodzaje środków ratunkowych na statku określa Konwencja SOLAS, zaś towarzystwo klasyfikacyjne oraz administracja morska kraju flagowego ( w Polsce – Urzędy Morskie) może rozszerzyć lub uzupełnić wymagania, stosownie do przeznaczenia jednostki.
Środki zbiorowe i indywidualne
Zbiorowe: łodzie ratunkowe, tratwy rat. pneumatyczne i sztywne, pływaki, wyrzutniki linki, pirotechniczne i radiowe środki sygnalizacyjne.
Indywidualne: koła ratunkowe, pasy, kombinezony.
Wymagania dot. środków ratunkowych -możliwość skutecznego wodowania łodzi ratunkowych wodowanych za pomocą żurawi łodziowych burtowych przy przechyle do 15’ i przegłębieniu 10’(odp. 20’ i 10’ dla łodzi zrzutowych, max czas wodowania 20 – 30 min., zał. od typu i wielkości statku (za wyj. statków pasażerskich),
-usytuowanie w cz. rufowej i dziobowej co najmniej o 1.5 długości od śruby i wylewów zaburtowych (odpowiednio),-
-żurawik łodziowy powinien zapewniać możliwość wychylenia łodzi za burtę bez jej podnoszenia oraz powinien być wyposażony w hamulec do regulacji prędkości opuszczania łodzi,
tratwa ratunkowa powinna być wyposażona w przestrzenie wypornościowe o objętości co najmniej równej 0.1 x liczba miejsc [m^3], a powierzchnia jej podłogi powinna przekraczać 0.37 m^2 na osobę.
Środki pirotechniczne
Wyposażenie statku w pirotechniczne środki sygnalizacyjne:
-12 rakiet czerwonych ze spadochronami, 12 petard, 12 białych pochodni, 12 rakiet zielonych,
Łodzie ratunkowe- zazwyczaj zamknięte, musi być nie zatapialna i samo odwracalna, musi mieć przestrzenie wypornościowe (pianka poliuret.) , wodowana za pomocą żurawika
Łodzie zrzutowe- można je też użyć jako łodzi ratowniczej na wysokości 10-20 m ze statku i z platformy do 45 m
Wymagania do łodzi: zdolność do samodzielnego oddalania się bez włączonego silnika, ograniczenie sił masowych działających na ludzi
...