Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
z jednoczesnym wytworzeniem gazów zawierających
- nasycanie solanki amoniakalnej CO2 (),
- oddzielenie NaHCO3 od macierzystego,
- suszenie wilgotnego NaHCO3 i jego rozkład termiczny (kalcynacja) à Aby otrzymać sodę bezwodną osad NaHCO3 należy osuszyć a następnie poddać termicznemu rozkładowi.
- regeneracja NH3 z ługów macierzystych przez zmieszanie z i ogrzewanie
Metody oczyszczania solanki surowej: - Metoda wapienno – sodowa – wytrącanie jonów magnezu w postaci wodorotlenku zachodzi pod wpływem dodanego mleka wapiennego zgodnie z reakcjami:
MgCl2+Ca(OH)2 => Mg(OH)2↓ + CaCl2
MgSO4+Ca(OH)2=> Mg(OH)2↓ + CaSO4
Jony wapnia znajdujące się w solance, jak tez wprowadzone z mlekiem wapiennym, wytrąca się za pomocą sody:
CaCl2+Na2CO3=>CaCO3↓+2NaCl
CaSO4+Na2CO3=> CaCO3↓+Na2SO4
Ca(OH)2+Na2CO3=>CaCO3↓+2NaOH
Mleko wapienne i sodę można wprowadzić niezależnie lub też zmieszane razem. Zmieszanie obu roztworów powoduje przebieg reakcji kaustyfikacji: Na2CO3+Ca(OH)2=>2NaOH + CaCO3. Uzyskany NaOH ułatwia znacznie wytrącenie wodorotlenku magnezu. Zwiększa się szybkość reakcji oraz stopień oczyszczania od jonów Mg2+.
Odpady w technologii Solvaja: - Ciecz odpływająca z kolumn odpędowych w procesie produkcji sody amoniakalnej kierowana jest do wielkich osadników ziemnych, w których osadza się zawiesina, a klarowny roztwór soli odprowadza się do zbiorników wodnych. Ciecz ma następujący skład (kg/m³): NaCl – 56, CaCl2 – 112, Ca(OH)2, CaCO3, CaSO4, SiO2 – 21. Do osadników kieruje się osady z oczyszczania solanki i osad CaCO3 z kaustyfikacji sody. Osadniki te noszą nazwę "białych mórz". "BM” powodują silne zasolenie wód gruntowych i skażenie naturalnych zbiorników wodnych oraz gleby chlorkiem wapnia.
Zastosowanie odpadów z produkcji sody metodą Solvaya: -Do usuwania jonów PO4 3- ze ścieków. Przepał kamienia wapiennego zapewnia wydajność usuwania jonów PO4 3- z roztworów wodnych na poziomie 99%. Dawka przepału niezbędna dla określonej redukcji stężenia jonów rośnie wraz ze wzrostem wyjściowego stężenia jonów fosforanowych, a niezbędny nadmiar tego materiału maleje. Drugi zbadany odpad, tj. wapno posodowe, zapewnia wydajność eliminacji fosforanów przekraczającą 97%, jednak jego zużycie w tym procesie jest większe niż przepału. W wyniku stosowania obu materiałów wyraźnie wzrasta pH roztworów. Neutralizacja mieszaniny poreakcyjnej zachodzi samoczynnie w ciągu tygodnia, na skutek pochłaniania CO2 z powietrza.