Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
1) Koncepcja i ogólna zasade metody elementów skończonych
Metoda elementów skończonych jest to przybliżona metodą poszukiwań rozwiązań analizy matematycznej. Korzysta się, w przypadku tej metody z narzędzi numerycznych, które wykorzystują do rozpatrzenia numerycznych modeli obliczeniowych dyskretyzacje. Czyli transformacja modelu od postaci reprezentacji ciągłej do reprezentacji dyskretnej.
Generalnie istnieją współcześnie cztery główne tego rodzaju techniki , w postaci metod:
Â
·                      FDM , różnic skończonych wprowadzająca aproksymacje pochodnych za pomocą
ilorazu różnicowego;
·                      FVM , objętości skończonych, która posługuje się wartościami dyskretnymi jako
uśrednionymi w obrębie pewnej objętości;
·                      FEM , elementów skończonych zakładająca arbitralną aproksymację dla
poszukiwanych pól wielkości fizycznych, którą następnie łączy z modelem
dyskretnym geometrii;
·                      BEM , elementów brzegowych -całkowicie odmienna o trzech wcześniejszych bowiem
wprowadzająca wyłącznie dyskretyzację brzegu, aczkolwiek o znacznie mniejszych zakresie zastosowań.
Â
2) Pojęcie funkcjonału i jego wariancjiFunkcjonał:
Ju=abFx,ux,u'xdx
gdzie u'x=duxdx
Oczekujemy iż funkcja u(x),:
R⊃ a,b∋x→u(x)∈R
Â
I oznaczona przez
u(a)u(b)
Minimalizuje funkcjonał J
PodstawiajÄ…c zaÅ‚ożonÄ… Å©(x)        Â
mamy definiowany funkcja :
Â
JÅ©(x)=abFx,ux+hx,u'x+h'(x)dx
Definicja (Warjacja funkcjonału)
Niech J :U -> R będzie funkcjonałem określonym na przestrzeni funkcyjnej U danej ε - otoczeniem u(x). Jeżeli funkcjonał J jest różniczkowalny, to przyrost jego wartości odpowiadający zmianie h
∆J=Ju+h-J(u) można wyrazić jako  ∆J=ɸh+εu,h|h|
Funkcjonał ɸ(h) jest liniowy względem h zaś limh→0εu,h=0
Funkcjonał ɸh określający przyrost funkcjonału J przy h→0, nazywamy warjacją funkcjonału δJ.
Warunek konieczny ekstremum funkcjonałuJeżeli funkcjonał J (u) posiada ekstremum dla u = u0 oraz istnieje wariacja funkcjonału δJ, to
warunkiem koniecznym wystąpienia ekstremum jest δJ = 0, dla u = u0;
3) Dualizm formalny modeli (rownanie Euler-Lagrangea)Funkcjał J:U→R określany na przestrzeni funkcyjnej U osiąga ekstremum wtedy i tylko wtedy gdy:
ϑFϑu-ddxϑFϑu'=0
Zasada metody Ritza rozwiązań przybliżonychAproksymacja u(x)rozwiązanie u(x) powinna dawać sumarycznie zerowe residuum w obszarze rozwiązania x ∈< a; b >, czyli
abrxdx=0
Â
Zasada metody Rayleigha – Ritza rozwiązań przybliżonych
Zakłada poszukiwanie rozwiązania korzystając wprost z twierdzenia Eulera-Lagrange'a, czyli stara się sprowadzić problem od minimalizacji odpowiedniego funkcjonału
Lu-f=0⇒ƋF(u)Ƌu-ddxƋF(u)Ƌu'=0⟺δJFu=0
Zasada metody ważonych rozwiązań przybliżonychAproksymacja rozwiązania powinna przynosić zerową wartość sumy ważonej residuów
abwxrxdx=0
Generalnie jednak istnieje wiele sformułowań , odpowiednio do sposobu doboru funkcji wagowej
w(x) - mamy metody
·                      Kollokacji, która przyjmuje wagi w postaci funkcji δ-Diraca
abδxi-xrxdx=0,    abδxi-xdx=1, x ∈< a; b >
·                      najmniejszych kwadratów gdzie jako funkcję wagową przyjmuje się residuum, czyli
abrxrxdx=abr2xdx
·                      galerkina która poszukuje rozwiązanie w postaci kombinacji liniowej wielomianów u=iciψi        a funkcje wagową przyjmuję jako bazę aproksymacji
abψixrx,cidx
Â
Posługując się metodą Ritza, Rayleigha – Ritza, Galerkina, rozwiązać wskazane równanie różniczkowe.
Weźmy równanie różniczkowe
d2uxdx2-6x=0,Â
Przy warunkach brzegowych u0=0u1=0
Wyznaczając równanie na drodze analitycznej, ammy
d2uxdx2-6x=0→d2uxdx2=6x
I całkując dwukrotnie
d2uxdx2dx=6xdx+c→duxdx=6x22+c=3x2+c
Â
duxdxdx=3x2+cdx+c'=x3+cx+c'
Â
WprowadzajÄ…c warunki brzegowe
u0=0=03-c∙0+c'→c'=0
u1=0=13-c∙1→c=-1
Otrzymujemy poszukiwaną całkę szczególną wyjściowego zagadnienia brzegowego
ux=x3-x
Załóżmy w sposób całkowicie arbitralny, że rozwiązanie będziemy poszukiwać w postaci aproksymacji wielomianowej
ux=c0+c1x+c2x2
Co oczywiste musi ona czynić za dość warunkom brzegowym czyli musi być
u0=0u1=0→
u0=c0+c1∙0+ c2∙02→c0=0u1=c0+c1∙1+   c2∙12→c1=-c2
Zatem na to aby założona na wstępie funkcja ux spełniała warunki brzegowe zadania musi mieć postać
ux=-c2x+c2x2=c2x(x-1)
Przyjmijmy że parametr c2 oznaczymy jako k, więc
ux=kx(x-1)
Ponieważ dla każdej z metod potrzebna jest znajomość pochodnych u więc obliczamy już teraz
duxdx=u'=ddxkx2-...