Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
ROZDZIAŁ I
Prawo karne i wykroczeń oraz zasady ich stosowania
1. PRAWO KARNE, JEGO FUNKCJE I RODZAJE
a)pojęcie
PK jest zespołem norm określających odp. za przestępstwa tj. czyny społecznie szkodliwe, zabronione przez ustawę pod groźbą kary kryminalnej.
Cechy char. PK:
· wkracza we wszystkie dziedziny życia, gdzie mamy do czynienia z zamachami na prawa człowieka lub dobra społeczne, które wymagają reakcji karnej,
· jest zespołem norm powinnościowych- zakazów i nakazów, których przekroczenie jest zagrożone sankcją karną,pełni w stosunku do różnych dziedzin prawa funkcje subsydiarną- pomocniczą,
· chroni najważniejsze dobra społeczne i jednostkowe niezależnie od tego czy ich ochrona wynika z innych przepisów czy też wprost z pk, zawiera normy sankcjonowane i sankcjonujące.
b)Funkcje pk.
-ochronna- chroni stosunki społ. i dobra podmiotów tych stosunków przed zamachami przestępnymi,
-afirmacyjno-motywacyjna- ustanawiając nakazy i zakazy PK określa podstawowe standardy postępowania w społ.
-gwarancyjna-wyraża się ona w postulatach, aby zakres czynów zabronionych był dla obywatela jasny i aby sądy mogły stosować tylko takie kary, jakie zostały określone w ust.,
-prewencyjno-wychowawcza- prawo nie ogranicza się do represjonowania sprawców czynów zabronionych ale celem kary i innych śr.karnych jest zapobiegawcze i wychowawcze oddziaływanie na sprawcę.
-społ.-sprawiedliwościowa- PK pow-inno zaspokajać społeczne poczucie sprawiedliwości,
-kompensacyjna-prawo to powinno uwzględniać obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej pokrzywdzonemu przestępstwem.
c) Rodzaje pk
PK materialne- zespół norm prawnych które określają czyny społ.szkodliwe, zwane przestępstwami, ustanawiają zasady odp. za nie oraz kary i inne śr. karne, zabezpieczające stosowane wobec ich sprawców.
Procesowe PK- zespół norm pr. regulujących postęp. w sprawach o prz., zmierzające do realizacji norm prawa materialnego. Określa naczelne zasady oraz warunki dopuszczalności postęp. karnego, uprawnienia jego uczestników, stadia procesu, rodzaje rozstrzygnięć (wyroki, postanowienia) oraz środki ich kontroli (apelacja, zażalenie, kasacja)
PK wykonawcze- jest zespołem norm pr. regulujących wykonywanie kar, śr. karnych i zabezpieczających orzekanych w postęp. karnym na podstawie norm PK materialnego. Częścią jego jest prawo penitencjarne które normuje celowe wykonywanie kary pozbawienia wolności, zmierzające do resocjalizacji sprawcy.Kodyfik. karna– 19.04.69, obecnie obowiązująca- 6.06.1997
2. PRAWO WYKROCZEŃ
PK w sensie ścisłym dotyczy prz. i postęp.karnego w sprawach o prz. Jego uzupełnieniem jest prawo wykroczeń unormowane w kodeksie wykroczeń z 1971 r. Kodyfikacja ta obejm-uje odp. za wykroczenia, czyli czyny karalne o mniejszej społecznej szkodliwości, których w prawie polskim nie zalicza się do przestępstw. Obecnie postęp.w sprawach o wykroczenia należą do właściwości sądów rejonowych (grodzkich) i jest regulowane kodeksem z 2001 r. o postęp.w spraw-ach o wykroczenia. Tradycyjny podział na prawo karne sądowe i pozasądowe stracił aktualność a prawo wykroczeń należy uznać za gałąź szeroko pojętego prawa karnego.
3. SZCZEGÓLNE DZIEDZINY PRAWA KARNEGO
PK skarbowe-dotyczy spraw związanych z naruszeniem finansowych interesów Skarbu Państwa lub organ-ów sam. terytorialnego. Normuje odp. za prz.i wykroczenia skarbowe (podatkowe, celne, dewizowe) a także postanowienia w tych sprawach.
Prawo karne wojskowe – jest dziedziną szczególną, ogranicza do żołnierzy krąg osób mogących ponosić odp. na podstawie przepisów tego prawa.
4. ŹRÓDŁA PRAWA KARNEGO.
Akt rangi ustawowej
- ustawa uchwalona przez Sejm.
-Akty prawne niższego rzędu- rozporządzenia, nie są źródłem PK w sensie stanowienia zakazów i kar za ich łamanie.
-W okresie międzywojennym Konstytucja z 1921 upoważniała Prezydenta RP do wydawania rozporządzeń z mocą ustawy i tak kodeks karny z 1932 i kodeks postępowania karnego z 1928 były wydane w takiej formie.
-Źródłem polskiego PK nie jest orzecznictwo sądowe, które pełni wiodącą role w zakresie wykładni obowiązującego prawa, a nie jego stanowienia.
5. BUDOWA KODEKSU KARNEGO I WYKROCZEŃ
Część ogólna- określa zasady odp.za prz., formy ich popełnienia, system kar i śr. karnych oraz zasady i ich wymierzania, stosowanie śr. probacyjnych, zabezpieczających, wreszcie przedawnienie karalności, zatarcie skazania i zasady odp. za prz. popełnione za granicą. Przepisy części ogólnej zawierają definicje podst. pojęć i instytucji PK, dyrektywy stosowania prawa, jak również określają sytuacje z którymi wiążą się odpowiednie konsekwencje prawne.
Część szczególna-określa typy rodzajowe prz., (a w kodeksie wykroczeń typy wykroczeń) przez podanie zespołu ich ustawowych znamion (dyspozycja) oraz kar grożących za ich popełnienie (sankcja).
Część wojskowa kodeksu zawiera odmienności w zasadach odp. i karach, które dotyczą żołnierzy, jak również typy prz.wojskowych. Przepisy części szczególnej mają budowę dwuczłonową. Składają się dyspozycji, czyli określenia znamion dane-go typu czynu zabronionego oraz sankcji czyli wskazania na karę grożącą w wypadku, gdy czyn wyczerpuje znamiona dyspozycji.
7. CZAS POPEŁNIENIA PRZESTĘPSTWA I
JEGO ZNACZENIE
Ustalenie czasu przest. ma w PK istotne znaczenie. -Chodzi o stwierdzenie czy czyn był zabroniony przez ust. karną obow. w czasie jego popełnienia, a także to jaka ust. karną zastosować jeżeli nastąpiła zmiana ustawodawstwa. Ma to też znaczenie dla rozstrzygnięcia czy sprawca czynu zabronionego osiągnął wiek odp. karnej wynoszący 17 lat i czy był poczytalny w czasie popełnienia czynu zabr.
-Prz uważa się za popełnione w czasie, w którym sprawca działał lub zaniechał działania, do któ...