Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
czasu.
Postać kinematycznego równania ruchu to zależność określająca wektor położenia ciała jako funkcję czasu: r=r(t)
W praktyce korzysta się jednak zwykle ze postaci kinematycznego równania ruchu. Jest ona (w trójwymiarowej przestrzeni) określona następującym układem:
Obie postaci kinematycznego równania ruchu łączy następujący związek:
sÄ… wektorami jednostkowymi skierowanymi zgodnie z osiami . Nazywa siÄ™ je
lub podczas swojego .
Droga jest sumą dróg przebytych przez ciało w niewielkich odcinkach czasowych, co wyrażają wzory:
W szczególnych przypadkach. Dla , prędkość jest stała, dlatego:
dla t0 = 0, wzór w postaci funkcji przebytej drogi od czasu:
Dla prędkość wyraża wzór v = v0 + at, dlatego:
gdzie:
s – droga v - ciała (punktu) t - ruchu v0 - prędkość początkowa a -  t0 - chwila początku ruchu t1 - chwila końca ruchu. v(t) - funkcja prędkość ciała (punktu)
Droga nie oznacza odległości pomiędzy dwoma punktami wyznaczającymi początek i koniec ruchu; drogę liczy się po czyli po , po której porusza się ciało. Inaczej, jest to długość odcinka tej krzywej, wyznaczonego przez punkt początkowy i końcowy ruchu.
Jednostkami drogi są jednostki , w układzie jest to .
W pojazdach przebytą drogę mierzy licznik kilometrów.
łączący położenie początkowe z końcowym. Wektor ten nie podaje informacji o drodze.
Jeżeli punkt materialny porusza się od położenia A do położenia B jego przemieszczenie przedstawia prosta linia łącząca A i B. Kierunek przemieszczenia możemy określić rysując w pobliżu punktu B ostrze strzałki, co wskazuje że przemieszczenie rzeczywiście odbywało się od punktu A do B. Rzeczywista droga przebyta przez punkt materialny nie pokrywa się z wektorem przemieszczenia AB.
Wielkości, które zachowują się jak przemieszczenia nazywane są wektorami.
Â
wyrażająca zmianę wektora położenia w jednostce .
skalarna wielkość oznaczająca przebytą drogę w jednostce czasu lub tylko wartość prędkości zwana przez niektórych .
Jednostka prędkości w to na .
Â
to iloraz przemieszczenia i różnicy czasów w których miało ono miejsce, ogólnie wyrażone wzorem:
]
W wielu przypadkach prędkość rozumiana jest jako stosunek drogi do czasu jej przebycia. Tak jest rozumiana intuicyjnie, a także w wielu problemach fizycznych.
Przy czym droga jest rozumiana jako długość odcinka krzywej, po której porusza się ciało, wyznaczonego przez punkt początkowy i końcowy ruchu.
wyrażająca zmianę w .
Przyspieszenie definiuje się jako prędkości po czasie (jest to miara zmienności prędkości). Przyspieszenie jest wielkością , gdzie wartość tego wektora jest równa wartości pochodnej prędkości względem czasu w danej chwili. Jeśli przyspieszenie jest skierowane przeciwnie do kierunku prędkości ruchu, to jest czasem nazywane opóźnieniem.
Definicja Jeżeli mamy dany wektor określający i wektor określający prędkość tego punktu, to przyspieszenie tego punktu obliczamy w następujący sposób:
Jednostka przyspieszenia w układzie SI to na do kwadratu. Przyspieszenie średnie
Przyspieszenie chwilowe (czyli po prostu przyspieszenie)
układu. Przez równanie ruchu najczęściej rozumiemy Newtona, zapisaną w postaci . W ogólności równanie ruchu dla pojedynczej cząstki można zapisać jako:
czasu.
Postać kinematycznego równania ruchu to zależność określająca wektor położenia ciała jako funkcję czasu:
zmienia się. Zmiana prędkości może dotyczyć zarówno jej wartości jak i kierunku.
Ruch zmienny jest przeciwieństwem (dopełnieniem) ruchu jednostajnego prostoliniowego.
W zależności od charakteru zmiany prędkości wyróżnia się przypadki szczególne ruchów zmiennych:
lub opóźnionym (w tym drugim wartość przybiera wartości ujemne).
, w którym zmiana kierunku jest jednostajna.
Pozostałe przypadki ruchu zmiennego - ruch, w którym zmiana się zarówno kierunek jak i wartość prędkości, przykładem takiego ruchu może być .
(jako wielkość skalarna) jest stała. Dlatego wzór ten zachodzi też dla dowolnie długich odcinków czasowych:
Ze względu na tor, ruch jednostajny dzieli się na: ,
) jest równe:.
Przyspieszenie dośrodkowe w ruchu prostoliniowym jest równe zeru.
Gdzie: – prędkość (szybkość) jako wielkość skalarna.
Ruch jednostajny prostoliniowy - ruch ze stałą i w stałym kierunku, którego torem jest linia prosta, opisywany wzorami:
  gdzie: v - prędkość chwilowa - prędkość średnia (szybkość) -   s -  t - czas
Ponieważ w ruchu prostoliniowym kierunek ruchu nie zmienia się, to:
kierunek i zwrot wektora prędkości jest stały i zgodny z kierunkiem i zwrotem ruchu,
wartość - stała
jest równe zeru, ponieważ wektor jest stały
Â
, w którym:
Jest to ogólny przypadek (a>0) i (a<0).
wyróżnianych przez . Oddziaływanie grawitacyjne jest zależne od posiadanej przez poszczególne i od odległości między nimi.
Oddziaływanie grawitacyjne jest dużo słabsze niż , czy albo w skalach odległości z którymi mamy do czynienia na co dzień. Jednak ciążenie jako jedyne może wpływać na ciała bardzo od siebie oddalone. Grawitacja jest oddziaływaniem, które sprawia, że obiekty astronomiczne tworzą się z rozrzedzonych obłoków gazu wypełniających Wszechświat. Ciążenie powoduje zapadanie się tych struktur i powstawanie , i . W codziennym życiu ciążenie objawia się nam w postaci . Jabłka oraz inne przedmioty spadają, bo działa na nie grawitacja. W skali ciążenie wyjaśnia, dlaczego krążą wokół , a dookoła . Grawitacja zawsze powoduje przyciąganie, a nigdy odpychanie. Grawitacja może utrzymać w równowadze tak burzliwe procesy jak w jądrze Słońca. W szczególnym przypadku ciążenie może spowodować zapadanie się gwiazd i powstawanie .
Â
po o kształcie z prędkością o stałej wartości, tzn. . Ruch jednostajny po okręgu jest ruchem niejednostajnie przyspieszonym, tzn. kierunek i zwrot wektorów przyspieszenia i prędkości zmieniają się cały czas w trakcie ruchu, nie zmieniają się natomiast ich wartości.
Ruch jednostajny po okręgu może być także definiowany jako ze stałą
po